Poliflw

Tijdens de Poëzieweek van 30 januari tot en met 5 februari 2020 presenteert elke dag een van de fractieleden een favoriet gedicht. Gedicht nummer zes is uitgekozen door steunraadslid Bryan Verkade.

Derek Otte was twee jaar stadsdichter van Rotterdam. Een van zijn laatste gedichten in die functie was een aangrijpend gedicht om aandacht te vragen voor kindermishandeling. Otte schreef bij zijn gedicht: “Let op je dochtertje, zoontje, nichtje, neefje, buurmeisje, buurjongetje, leerlingen en andere kinderen. Ook op kinderen die allang volwassen zijn. Alleen zijn is soms het rotste wat er is.”

Bryan: “Het gedicht ontroert, maar ik lees er ook een onderliggende boodschap in: laten we wat minder gehaast leven en neem eens echt de tijd om te kijken hoe het met de mensen om je heen gaat.”

wie heeft er wat tijd raadt dat ik vecht kent de monsters onder mijn bed

hoort mijn stilte geeft me wat hoop weet van de wolk boven mijn hoofd

wie kijkt naar me om zegt me gedag ziet het verdriet achter mijn lach

stelt me in staat biedt vaste grond vraagt hoe het gaat en… hoe dat komt

Uit: Stadskrant Rotterdam, 14 november 2018

Tijdens de Poëzieweek van 30 januari tot en met 5 februari 2020 presenteert elke dag een van de fractieleden een favoriet gedicht. Het vijfde gedicht is uitgekozen door fractiemedewerker Marja Hogervorst.

De Nederlandse dichter en prozaïst Cees Buddingh’ (1918-1985) maakte vooral naam met zijn Gorgelrijmen (1953), verzamelde nonsens-poëzie. Hieruit is De Blauwbilgorgel het bekendste gedicht. Het gedicht dat bijna zo bekend is, is De halvemaanvis, een vis die uniek is in zijn soort. Al is deze Halvemaanvis vooral zielig. Zie hem in het wier verscholen, miskend, en vergeefs huilend omdat hij niet voor vol wordt aangezien, zoals zijn neefjes maanvissen.

Marja: “In alle eenvoud is dit een geniaal gedicht, een beetje absurdistisch en daardoor humoristisch. Leuk voor kinderen en andere volwassenen.”

De halvemaanvis Heeft toch zo’n verdriet, Omdat niemand hem ooit eens Voor vol aanziet.

Hij houdt zich stilletjes Schuil tussen ’t wier, En denkt: was het vast maar Mijn laatste kwartier.

Soms rolt er een traan Langs zijn neus naar benee; Maar wat wil één zo’n traan In die eindeloze zee?

Uit: Buddingh’ gebundeld. Gedichten 1936-1985. Nijgh & Van Ditmar, 2010

Op woensdagavond 12 februari 2020 organiseert D66 Westland een bijeenkomst over duurzaamheid en energietransitie. Tijdens de bijeenkomst zullen verschillende deskundigen spreken over de laatste ontwikkelingen bij de Regionale Energiestrategie en de uitdagingen op het gebied van klimaatadaptatie.

Op welke wijze wordt de energietransitie in Westland vormgegeven? De gemeente speelt hierin een belangrijke rol. Samen met de provincie, het waterschap en andere belanghebbenden wordt gewerkt aan een Regionale Energietransitie (RES). In de RES worden de plannen vastgelegd voor het opwekken van duurzame elektriciteit, de warmtetransitie in de gebouwde omgeving en de daarvoor benodigde opslag en energie-infrastructuur. De gemeenteraad moet de RES voor 1 maart 2021 vaststellen. Vervolgens moeten de plannen uit de RES worden opgenomen in het omgevingsbeleid en vanaf uiterlijk 2025 worden uitgevoerd.

U bent van harte uitgenodigd om de bijeenkomst bij te wonen. De bijeenkomst is vrij toegankelijk en vindt plaats in De Kiem in ‘s-Gravenzande. Het programma start om 19.30 uur, inloop vanaf 19.00 uur.

Tijdens de Poëzieweek van 30 januari tot en met 5 februari 2020 presenteert elke dag een van de fractieleden een favoriet gedicht. Het vierde gedicht is uitgekozen door fractievoorzitter Benjamin Hofland.

Het gedicht ‘In Flanders Fields’ is een van de meest beklijvende herinneringen aan WO I. John McCrae, een Canadese legerarts, schrijft het na de dood van zijn goede vriend en landgenoot luitenant Alexis Helmer. Helmer sneuvelt op 2 mei 1915, na de ontploffing van een granaat tijdens de tweede Duitse gasaanval. Omdat er geen aalmoezenier aanwezig is, verzorgt McCrae zelf de uitvaart van zijn vriend. Rouw en oorlogstrauma vormen dan ook de inspiratie voor zijn gedicht.

Benjamin: “Ik heb dit gedicht uitgekozen vanwege de betekenis van het gedicht, de historische waarde en de waanzin van de oorlog waarin het geschreven is.”

In Flanders fields the poppies blow Between the crosses, row on row, That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below. We are the Dead. Short days ago We lived, felt dawn, saw sunset glow, Loved, and were loved, and now we lie In Flanders fields. Take up our quarrel with the foe: To you from failing hands we throw The torch; be yours to hold it high. If ye break faith with us who die We shall not sleep, though poppies grow In Flanders fields.

bron: flandersfields.be/gedicht-flanders-fields

Tijdens de Poëzieweek van 30 januari tot en met 5 februari 2020 presenteert elke dag een van de fractieleden een favoriet gedicht. Gedicht nummer drie is uitgekozen door fractiemedewerker John de Vries.

John heeft het kortste gedicht van deze serie uitgekozen. Het is van de Haagse dichter Daan de Ligt (1953-2016), die tussen 2003 en 2010 als stadsdichter voor de Haagsche Courant 250 gedichten schreef. Dit gedicht is gemaakt op 8 december 2005 als reactie op het nieuws dat de politie steeds meer hennepkwekerijen in het Westland ontdekte.

John: “Het gaat om een serieus onderwerp, iets dat helaas nog steeds in het Westland voorkomt. En onze partij wil graag dat we anders omgaan met drugs, zodat we de politiecapaciteit beter kunnen benutten.”

tomaten uit Kwintsheul zijn niet te pruimen en rozen uit Maasdijk zijn maar zozo (die geef je zelfs je ex nog niet cadeau) maar hennep uit Poeldijk … omhoog die duimen

de beste wiet groeit gretig onder glas en tuinders zitten nu weer goed bij kas

Bron: gedichten.nl

Tijdens de Poëzieweek van 30 januari tot en met 5 februari 2020 presenteert elke dag een van de fractieleden een favoriet gedicht. Het tweede gedicht is uitgekozen door steunraadslid Maxim van Ooijen.

De keuze van Maxim is een van de bekendste gedichten uit vele edities bloemlezingen: De tuinman en de dood van Pieter Nicolaas van Eyck uit 1925. Het is gebaseerd op een deel van de roman Le grand écart van Jean Cocteau die teruggaat op een oud Arabisch volksverhaal.

Maxim: “Dit gedicht heb ik van de middelbare school, het Thomas More College, onthouden. Het idee is dat je wel je best kunt doen om de Dood voor te blijven, maar hij krijgt je toch te pakken. Het klinkt misschien een beetje pessimistisch, maar er is geen speld tussen te krijgen.”

Een Perzisch Edelman:

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik, Mijn woning in: ‘Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot, Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant, Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan, Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!’ –

Van middag – lang reeds was hij heengespoed – Heb ik in ’t cederpark de Dood ontmoet.

‘Waarom,’ zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt, ‘Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?’

Glimlachend antwoordt hij: ‘Geen dreiging was ‘t, Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen ‘k ’s morgens hier nog stil aan ’t werk zag staan, Die ‘k ’s avonds halen moest in Ispahaan.’

uit: Verzameld Werk van P.N. van Eyck (1887-1954)

Tijdens de Poëzieweek van 30 januari tot en met 5 februari 2020 presenteert elke dag een van de fractieleden een favoriet gedicht. Het eerste gedicht is uitgekozen door steunraadslid Ilse Daalhof.

De keuze van Ilse is een gedicht dat niet bij iedereen bekend is: Still I rise van de Amerikaanse schrijfster en burgerrechtenactivist Maya Angelou (1928-2014). Het was haar favoriete gedicht dat zij regelmatig citeerde bij interview en lezingen. Angelou maakt duidelijk dat je, ondanks tegenstand en racisme, kunt overwinnen.

Ilse: “Ik heb hiervoor gekozen omdat het gaat over zelfvertrouwen, blij zijn met jezelf, uitkomen voor en accepteren wie je bent. Opkomen voor je rechten en je niet overgeven aan haat van anderen. Vanwege de kracht van de woorden en ook vanwege Black History Month.”

You may write me down in history With your bitter, twisted lies, You may trod me in the very dirt But still, like dust, I’ll rise.

Does my sassiness upset you? Why are you beset with gloom? ’Cause I walk like I’ve got oil wells Pumping in my living room.

Just like moons and like suns, With the certainty of tides, Just like hopes springing high, Still I’ll rise.

Did you want to see me broken? Bowed head and lowered eyes? Shoulders falling down like teardrops, Weakened by my soulful cries?

Does my haughtiness offend you? Don’t you take it awful hard ’Cause I laugh like I’ve got gold mines Diggin’ in my own backyard.

You may shoot me with your words, You may cut me with your eyes, You may kill me with your hatefulness, But still, like air, I’ll rise.

Does my sexiness upset you? Does it come as a surprise That I dance like I’ve got diamonds At the meeting of my thighs?

Out of the huts of history’s shame I rise Up from a past that’s rooted in pain I rise I’m a black ocean, leaping and wide, Welling and swelling I bear in the tide.

Leaving behind nights of terror and fear I rise Into a daybreak that’s wondrously clear I rise Bringing the gifts that my ancestors gave, I am the dream and the hope of the slave. I rise I rise I rise.

Uit: And still I rise : a book of poems door Maya Angelou (1978) Bron: The complete collected poems of Maya Angelou (1994)

De Week van het Vergeten Kind is jaarlijks in de week van 29 januari t/m 4 februari. Deze week wordt georganiseerd door de Stichting Het Vergeten Kind.

Nederlandse kinderen behoren tot de gelukkigste kinderen ter wereld, zo blijkt uit onderzoek van UNICEF. Maar helaas geldt dit geluk niet voor alle kinderen in ons land. Nog te vaak gaat het fout, soms zelfs heel erg fout. Als kinderen verwaarloosd en/of mishandeld worden, tekent dit hun verdere leven. De gevolgen zijn heftig en variëren van een negatief zelfbeeld, weinig zelfvertrouwen, ernstige gedragsproblemen en verslaving tot persoonlijkheidsstoornissen en crimineel gedrag. Dikwijls gaat dit van generatie op generatie. Deze intergenerationele overdracht willen we stoppen.

Duizenden kinderen in Nederland kunnen niet meer thuis wonen. Ze zijn verwaarloosd of mishandeld. Ze zijn gevlucht voor geweld of uit huis geplaatst, omdat ze niet meer veilig waren. De trauma’s laten diepe sporen na. Het maakt onzeker, bang en boos. Ook zijn er veel kinderen die wél thuis wonen, maar die dagelijks geconfronteerd worden met ernstige problemen. Problemen van hun ouders, waar kinderen niets aan kunnen doen en waar ze ook niets aan kunnen veranderen. Maar waar ze wel de dupe van zijn. Verslavingen, grote schulden, psychische problemen en onvermogen van ouders zetten kinderen volledig klem. Ze raken eenzaam en geïsoleerd.

Daarom Stichting Het Vergeten Kind. De stichting zet zich in voor deze kinderen die voor velen onzichtbaar zijn. Ze geven ze een stem en vertellen hun verhaal. Zodat ze niet vergeten worden. De stichting zet zich in om hun situatie nu en morgen te verbeteren.

De gezinshuizen vormen een belangrijke rol in de opvang van deze kinderen die om diverse redenen (even) niet meer thuis kunnen wonen. Verwijzing gaat vaak via Jeugdformaat.

In de week van het Vergeten Kind deelt D66 Westland aan zeven gezinshuizen in Westland een taart uit met de tekst: “Een veilig thuis voor ieder kind”, dit jaar het thema van de Week.

Deze taarten zijn een blijk van waardering voor de inzet van de gezinshuisouders voor de kinderen die hier wonen. Zij zorgen voor een veilig thuis.

Op donderdag 30 januari 2020 is fractiemedewerker John de Vries de eerste twee taarten gaan bezorgen bij gezinshuizen in Monster.

D66 Westland

D66 Westland

Vrijdag 31 januari 2020 ging steunraadslid Mark Hendrix langs bij gezinshuizen in Poeldijk, Naaldwijk en Kwintsheul.

D66 Westland

D66 Westland

D66 Westland

Deze column is verschenen in Het Hele Westland van 22 januari 2020.

De afgelopen weken is deze vraag mij vaak gesteld. D66 Westland kwam immers met het voorstel om Westland vuurwerkvrij te maken bij de komende jaarwisseling. Een levendige discussie volgde op onze stellingname, waar burgemeester, ondernemers, belangengroepen, politiek en inwoners aan deelnamen. Sommigen waren positief, sommigen waren negatief. Na onze stellingname gebeurde er veel. Steden als Rotterdam en Amsterdam wilden een totaalverbod en afgelopen week draaiden het kabinet en de CDA- en VVD-Kamerfracties bij, waardoor een verandering van deze traditie nu werkelijkheid lijkt te worden.

D66 is een liberale partij, een partij die vertrouwt op de eigen kracht van mensen, een partij die vrijheid belangrijk vindt. De manier waarop oud en nieuw jaarlijks gevierd wordt, is bij uitstek een voorbeeld van het vieren van de jaarwisseling in vrijheid. Echter, deze vrijheid van de één mag de vrijheid of de veiligheid van de ander niet beperken. In 2019 deelde ik al eens mijn teleurstelling over hoe oud en nieuw verworden is tot een avond van anarchie, een avond waarop alles maar moet kunnen. En juist deze gedachte zorgt ervoor dat de jaarwisseling niet meer kan worden beleefd als een feest voor iedereen. Jaarlijks loopt de schade aan gemeentelijke eigendommen in de vele duizenden euro’s en zijn er weer nieuwe vuurwerkslachtoffers, nog afgezien van de extra inzet van politie, brandweer en gemeentelijke medewerkers om de gemeente voor te bereiden op de jaarwisseling en de rotzooi op te ruimen.

Jaarlijks geniet ik van het prachtige vuurwerk dat wordt afgestoken, maar de afgelopen jaren is deze traditie verworden tot een avond van anarchie waar we met zijn allen op één of andere manier de rekening voor moeten betalen. Ik ben dus niet tegen vuurwerk, ik ben tegen de manier waarop sommigen in de samenleving hiermee omgaan.

Benjamin Hofland fractievoorzitter D66 Westland benjamin@d66westland.nl

Leerkrachten en leraren zetten zich elke dag weer met hart en ziel in om leerlingen de beste versie van zichzelf te laten worden. Zij worden hierbij natuurlijk geholpen door het ondersteunend personeel, zoals een fantastische conciërge. Wat zou een school zijn zonder deze duizendpoot?

Daarom organiseert D66 Westland ook dit jaar weer de verkiezing Conciërge van het Jaar. Met deze verkiezing wil D66 Westland haar waardering uitspreken voor de conciërges op de scholen en u de kans geven om uw conciërge in het zonnetje te zetten. Vorig jaar is de prijs uitgereikt aan Leo de Kok, werkzaam op ISW Irenestraat in Poeldijk (foto).

D66 Westland

Loopt de beste conciërge bij u op school rond?

Stuur dan uiterlijk 28 februari een e-mail naar: concierge@d66westland.nl en vertel ons waarom juist hij of zij de titel Conciërge van het Jaar verdient. Hoe meer aanmeldingen voor jullie conciërge, hoe groter de kans op deze mooie titel! De verkiezing is voor zowel conciërges in het basisonderwijs als in het voortgezet onderwijs. Ook ouders of vrijwilligers die de rol van duizendpoot binnen de school op zich nemen kunnen worden genomineerd.

Een deskundige jury onder leiding van fractievoorzitter Benjamin Hofland maakt op donderdag 12 maart bekend wie de winnaar is en komt dan persoonlijk de prijs op uw school uitreiken.

Samen zetten wij ons in voor goed onderwijs!