Poliflw

Ieder jaar wordt rond 27 januari stilgestaan bij de slachtoffers van de Holocaust. Op 27 januari 2020 is het 75 jaar geleden dat concentratie- en vernietigingskamp Auschwitz, hét internationale symbool van de Holocaust, werd bevrijd.

Om mensen in hun eigen gemeente te betrekken bij dit oorlogsverleden, is op verzoek van het Nationaal Comité 4 en 5 mei een tijdelijk lichtmonument ontworpen door kunstenaar en innovator Daan Roosegaarde: Levenslicht.

Dit is de eerste alinea die te lezen is op de pagina Levenslicht van het nationaal comité 4 en 5 mei .

In de Gelderlander op 19 november konden wij lezen dat, Aalten, Bronckhorst, Doesburg, Oude IJsselstreek, Oost Gelre, Montferland en Winterswijk mee doen aan levenslicht.

En u hoorde het al in mijn rijtje helaas staat Doetinchem hier alweer niet tussen.

Het ontwerp is afgeleid van het joodse gebruik om bij een bezoek aan een graf een steentje op de grafsteen achter te laten, in totaal zijn het 104.000 steentjes. het aantal steentjes dat overeenkomt met het aantal joden, Roma’s en sinti’s die na na Tweede Wereldoorlog niet terugkeerde.

Speciaal voor scholen ontwikkelt het Joods Cultureel Kwartier (JCK) een online leeromgeving die aansluit bij Levenslicht. Leerlingen vanaf 10 jaar leren over en onderzoeken joods leven in hun buurt en herdenken slachtoffers van de Holocaust, wat is er mooier als deze kinderen ook zo dadelijk de mogelijkheid hebben om Levenslicht in Doetinchem te kunnen bekijken.

Lokaal Belang Doetinchem is van mening dat we nooit mogen vergeten wat er tijdens de Tweede Wereldoorlog is gebeurd. Wij hebben het geluk dat we al bijna  75 jaar in vrijheid mogen leven. Daarom hebben wij de motie levenslicht ingediend, deze motie is unaniem aangenomen.

Een jongen van 12 komt net van school. Vanmiddag heeft hij gehoord dat hij in Nederland mag blijven. Een aantal mensen zit met tranen in de ogen bij elkaar. Gebak op tafel, maar dat doen zij volgens de jongen altijd als er gasten zijn. Niemand van de volwassenen kan het nog echt geloven. Zijn kleine zusje is nog op school en zal vast ook opgelucht zijn, maar ik betwijfel of zij van de verandering erg veel zal merken. De jongen heeft aan niet veel mensen verteld dat ze altijd in onzekerheid zaten. Ook voor hem en zijn vrienden gaat het leven misschien wel gewoon door.

Duidelijk is wel dat de langdurige onzekerheid zijn tol heeft geëist. Het gezin heeft sinds 2009 gewoond in Ter Apel, Musselkanaal, Groningen, Delft, Utrecht en Emmen. Inmiddels meerdere jaren in Doetinchem. Op veel momenten was er het gevoel dat de Immigratie- en Naturalisatiedienst hen zou uitzetten. De familie is getraumatiseerd en heeft de laatste tijd, met veel hulp, meer rust kunnen vinden.

We ontkomen er niet aan om kritisch te kijken naar de rol van de volwassenen in het gezin, naar helpende instanties zoals de kerk en misschien wel vooral naar ons immigratiebeleid. Er was voor de familie steeds weer aanleiding om langer te wachten, hulp te accepteren en uit te zien naar een volgende uitspraak. Het is niet goed dat dit zo verlopen is, maar ik heb vooral veel begrip voor de mensen die zich met hart en ziel hebben ingezet voor de hulp aan deze kwetsbare mensen.

Ondertussen waren de kinderen in onze samenleving gewoon opgroeiende scholieren. Ongetwijfeld viel aan hen niet veel op. Misschien waren ze wel erg leergierig. Misschien deden ze wel extra hun best. Misschien kon je, als je hen beter kende, de onzekerheid wel voelen.

“Nu kan ik eindelijk echt werken” zei hun moeder toen ik haar ontmoette. Tot dit moment was de gemeente niet betrokken bij de situatie van het gezin. Vanaf het moment dat zij een verblijfsvergunning krijgen, verandert dat. Wij willen bereiken dat zij zelf in hun levensonderhoud kunnen voorzien en volwaardig lid van onze samenleving zijn. Daarmee doen wij in mijn optiek niemand tekort. Sterker: het is voor elke Doetinchemmer goed dat iedereen die hier is in staat wordt gesteld actief te participeren. Dat bedoelen wij in onze coalitieagenda met het thema ‘Sterke samenleving’.

Vandaag, ruim 100 jaar geleden, gebeurde iets bijzonders wat we nu, gelukkig, de normaalste zaak van de wereld vinden. Suze Groeneweg trad, namens onze voorloper de SDAP, als eerste vrouw ooit toe tot de Tweede Kamer. Gelukkig is er sindsdien in Nederland veel veranderd als het gaat om vrouwenrechten. Mede dankzij moedige vrouwen als Suze. Maar er is ook nog genoeg te doen op dit vlak. Zowel in als buiten Nederland! Zo dient ons Tweede Kamerlid Lilianne Ploumen morgen een voorstel in om de anticonceptie-pil terug in het basispakket te krijgen. Laat zien dat je Lilianne en alle vrouwen in Nederland steunt door deze petitie van De Goede Zaak te ondertekenen! https://actie.degoedezaak.org/petitions/anticonceptie-in-het-basispakket #deleniserglief

3 juli 1918 - Suze Groeneweg treedt als eerste vrouw toe tot de Tweede Kamer

Op 3 juli 1918 trad ze, als eerste vrouw, namens de SDAP toe tot de Tweede Kamer. Ze werd onderwijswoordvoerster en was onder meer een pleitbezorgster van het volksonderwijs. Daarnaast was ze actief in de drankbestrijding. De bekende VVD'er Pieter Oud (1886-1968) zei ooit over haar dat ze geen katje...

Het Lloyd Hotel, in het oostelijk havengebied van Amsterdam, was de plaats waar voor de Tweede Wereldoorlog, op de vlucht voor geweld en racisme, veelal Oost-Europese joden emigreerden naar Amerika. Deze symbolische plaats gebruikte Lodewijk Asscher de voorbije jaren als wethouder, minister en vicepremier, om vertrouwelijke gesprekken te kunnen voeren maar ook om het voorbije jaar een nieuw verhaal te schrijven voor de sociaaldemocratie in Nederland. Maar hoe vind je de woorden voor een nieuw verhaal voor de Partij van de Arbeid na een groot verlies bij de landelijke verkiezingen in maart van 2017? De voormalig vicepremier en wethouder, nu fractievoorzitter van een kleine PvdA ploeg in de Tweede Kamer, vond die woorden door ook zijn persoonlijk verhaal te vertellen.

Terwijl hij de lijsttrekkersverkiezing met Diederik Samson begon, kreeg hij op weg naar Middelburg, van zijn zusje te horen dat zijn vader ongeneeslijk ziek bleek. Over de ingrijpende maanden van hoop en vrees die volgen, schrijft Lodewijk zorgvuldig maar aangrijpend, net zo als over zijn twijfel en onzekerheid over de vraag of je na zo’n afrekening nog wel moet doorgaan? Valt het verloren vertrouwen te herstellen, en zo ja, hoe dan? De analyse die volgt is hard en helder. De Partij van de Arbeid heeft de voorbije decennia haar klassieke opdracht vergeten en het sociaaldemocratische verhaal verloren. De PvdA is te ver mee gegaan in het neoliberale beleid. De verzelfstandiging van de publieke sector en marktwerking heeft de kosten opgejaagd en het vertrouwen in een rechtvaardige overheid ondermijnt, maar ook de tweedeling in de samenleving verscherpt en tegenstellingen aangewakkerd.

Overtuigend en met voorbeelden laat Lodewijk Asscher zien hoe het wel kan, en waar en hoe de PvdA weer kan opstaan. Het is een klassiek sociaaldemocratisch verhaal over arbeidsverhoudingen die ontwricht zijn, over het onderwijs, wat allang geen gelijke kansen meer biedt, over een overheid die haar burgers niet langer beschermt of stimuleert maar wantrouwt, over woningen, die er niet zijn en hoe speculanten grond opkopen om er schandalig winsten mee te behalen. Het is opgebouwd op de herijking van de sociaaldemocratie, het van Waarde project, wat enkele jaren geleden door de Wiardi Beckman stichting onder leiding van Monika Sie Dhian Ho werd uitgewerkt. Daarbij gaat het ook verder en geeft een richting aan hoe de vraagstukken van nu, klimaat, robotisering en kunstmatige intelligentie kunnen worden aangepakt.

Het bijzondere van het boek is dat Lodewijk Asscher er in slaagt om met eenvoudige woorden en met een heel persoonlijk verhaal een nieuwe weg te vinden, zoals de landverhuizers lang geleden in het Lloyd Hotel ook hoopten te ontdekken aan de andere kant van de oceaan. Ik heb het met groot plezier gelezen en beveel het van harte aan.

Jan Schuurman Hess

Lodewijk Asscher: Opstaan in het Lloydhotel from De Balie on Vimeo.

Het bericht Opstaan in het Lloyd Hotel (review) verscheen eerst op PvdA Doetinchem.

Al langere tijd bereiken ons steeds meer signalen over incidenten in Wehl rond de Domus.

Na het zoveelste incident hebben wij art 38-vragen gesteld. Helaas hebben wij diverse malen moeten reclameren, omdat er geen enkele reactie kwam en als er een reactie kwam met nieuwe datum dat wij antwoorden zouden ontvangen  werd dat wederom niet nagekomen.

Maar dan komt er onder motto kennelijk beter laat dan nooit een schrijven. Dan zijn de verwachtingen hoog gespannen, want er is immers wel heel lang de tijd genomen. Na de reactie gelezen hebben de zijn wij eerst in de Van Dale maar gaan lezen of wij een verkeerde definitie van beantwoorden hadden.

Dit had toch niet zo lang hoeven te duren?  En dan wordt het gênant. Bij 1 van de vragen wordt gesteld over 2016 en 2017 geen incidenten bekend. Dezelfde dag plaatst men cijfers over incidenten in diezelfde jaren in het BIS voor behandeling op 12 september (en ze waren er niet?!) maar wel geplaatst in besloten BIS, dat dan weer wel, en het zijn er dan wel nog al een aantal,  gemiddeld bijna 100 per jaar. Wel vreemd dat wij via meldingen vanuit Wehl bijna het dubbele hadden. Hoe kan dit? Dit zouden wij toch wel willen weten, toch?

Er is geen andere categorie hulpvragers? Maar in de antwoorden verderop blijkt het wel te gaan om veel zwaardere gevallen. De ringen zijn losgelaten, het veto gewelds- en zedendelinquenten is los gelaten en dan zou er geen andere categorie hulpvragers zijn?  Ik kan zo nog wel even doorgaan.

Wij hebben aanvullende vragen gesteld onmiddellijk na ontvangst van de antwoorden van het college, de reactie is wel consistent tot op heden, want van het front geen nieuws met andere woorden: geen enkele reactie!

Concluderend zou je kunnen stellen dat er alle aanleiding is om deze vragen te vervolgen met een interpellatie.

Daarom hebben wij ook al een aantal moties klaarliggen variërende van opdracht om per direct voor de volle 100% aan de verordening te gaan voldoen, via ongenoegen en afkeuring, tot per direct sluiten.

Of en welke wij zullen indienen  zal afhangen van vervolg.

Duidelijk moet zijn dat de inwoners van Wehl niets te verwijten valt, maar ook de bewoners van de Domus niet, immers vanuit hun problematiek moet hen door de hulpverlener structuur geboden worden. Wel moeten wij stellen dat de gemeente verwijten te maken valt, maar vooral het Leger heeft op bijna alle fronten steken laten vallen en wat LBD betreft moet je de commerciële marktpartij welke het Leger is dat bij iedere tekortkoming dan wel overtreding van de verordening dat flink in de portemonnee moet gaan voelen. Ook  willen wij van de burgemeester de uitspraak horen dat hij bereid is om, als de veiligheid van mensen uit de Domus en/of inwoners van Wehl niet meer geborgd is van zijn bevoegdheid gebruik te maken om de Domus per direct te sluiten.

Voor wij verdere stappen willen zetten zoals een interpellatie willen wij eerst de inwoners van Wehl zich beeldvormend laten uitspreken, maar vooral ook willen wij de burgemeester alle kans geven het geheel te laten deëscaleren en de rust en veiligheid voor alle partijen te laten herstellen. Wij hebben op dit moment alle vertrouwen  dat de burgemeester daar in zal slagen en horen van inwoners van Wehl dezelfde geluiden.

Voor nu dus pas op de plaats, maar een ding moet heel duidelijk zijn:

Wehl Pikt het niet …

24 mei 2016 is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van kracht geworden en van toepassing miv 25 mei 2018. Overigens gold in die termijn al de WBP.

Dan zou je van een overheidsorganisatie die veel privacygevoelige gegevens onder zich heeft die burgers verplicht aan de overheid dienen te  verstrekken verwachten dat voortvarend te werk wordt gegaan om zo snel als enigszins mogelijk te zorgen dat men zich aan de bepalingen van die verordening houdt.

Het is nu 31 mei 2018, de verordening is van kracht en het is nog steeds uiterst stil. Wij weten niet of de gemeente zich volledig aan de verordening houdt en dat had je toch wel van een bestuur mogen verwachten.

Dat onze zorgen niet voor niets zijn bleek begin april wel. Er waren publicaties dat er in ieder geval pogingen waren gedaan om Doetinchem accounts te hacken, in de publicaties stond een opsomming van die accounts met de wachtwoorden er bij.

De antwoorden die ik 10 april ontving naar aanleiding van onze schriftelijke vragen hadden een wel heel hoog we vegen het onder het tapijt gehalte.  Zou om ergens in het verleden gehackte gegevens gaan. Van tenminste 1 van die gegevens weten wij dat diegene nog niet zo heel lang in dienst van de gemeente is en het dus absoluut niet om oude gegevens kan gaan.

Dit maakt het nog meer noodzakelijk zo snel mogelijk optimaal aan de verordening te voldoen, en daar moeten wij als controlerend orgaan de raad toch voldoende informatie over hebben om onze taak te kunnen vervullen? Is nog maar een paar jaar geleden bv dat de site van Doetinchem was gehackt. Wij weten bv ook niet of de gemeente het stappenplan voor gemeenten bij de voorbereiding op de AVG heeft gehanteerd.

Dit brengt ons tot de volgende vraag

Heeft u de functionaris aangemeld bij de autoriteit persoonsgegevens?

8 maart was er een informatieve bijeenkomst waar de politie de cijfers kwam toelichten.

Was bijzonder positief verhaal, lastig was wel dat essentiële vragen niet konden worden beantwoord. Bv  bij mishandeling en bedreiging zou je toch verwachten dat de vraag of hierin huiselijk geweld was opgenomen beantwoord kon worden en anders zou dit cijfer toch op geen enkele wijze juist zijn. Deze vraag kon net als veel andere niet beantwoord worden. En dan komt de misdaadenquête en wat blijkt doetinchem is met stip de top 100 onveilige steden binnengevlogen. Van 121 naar 91. Nog een paar jaar zo en de top 10 moet haalbaar zijn. En dan komt politie na publicatie met de mededeling daalt wel in doetinchem maar minder hard dan in de andere steden. Dan zou je je toch afvragen hoe kan dat.  wat doen die andere steden beter? En het zou met name om het uitgaansgeweld gaan wat veel inzet vroeg. Merkwaardig in weekend voor dat uitgaansgeweld, bedienen wijken en dorpen en achterhoek 3 wagens inzetbaar. Bovendien zouden de cijfers dan nog veel slechter zijn want dan is huiselijk geweld niet opgenomen (iedere 10 minuten ergens in Nederland uitruk hiervoor) en laten we wel wezen onze vragen en kritiek gaan niet om de mensen op straat wij hebben grote waardering en respect voor hen. Het gaat om het beleidsgedeelte, de beleidssector is nu aan zet en moet met goede maatregelen komen.  En nu zullen er wel weer kreten opgaan centrum volzetten met camera’s en opgelost, maar zo werkt het niet dan moet je getrainde mensen hebben om de beelden te lezen en mensen om op te treden. In onze optiek is een integraal veiligheidsbeleid noodzakelijk waar alle dus ook die aspecten aan de orde komen, en dan niet een situatie waarbij de raad aan bod komt als er een kant en klaar voorstel ligt maar al bij de ontwikkeling ervan. Dit alles leidt bij ons tot de navolgende vragen

Vraag 1:

Kan de Portefeuillehouder de relatie in dalen en stijgen tussen de verschillende misdaadcijfers voor Doetinchem verklaren of toelichten?

Vraag 2:

Heeft de stijging van de cijfers voor mishandeling en bedreiging met het uitgaan te maken? Onder het mom meer mensen die uitgaan en dus ook meer mishandeling/bedreiging? En Als het niet met uitgaan heeft te maken is dan bekend waar de meeste mishandelingen en bedreigingen wel voor komen?

Vraag 3:

Hoe kan het dat de politie bij haar laatste rapportage in deze raad, deze cijfers en ontwikkelingen niet paraat had en kenbaar maakte, en vanuit  onze verbazing hierover vragen wij ons af Welke maatregelen en op welke termijn u samen met de politie voornemens bent te treffen om deze stijging terug te dringen? Ik neem tenminste aan dat er  extra maatregelen komen, of niet? En bent u bereid de raad reeds aan het begin van het proces te betrekken?