Poliflw

Als je met te weinig zuurstof bent geboren heb je daar je hele leven last van. Je ledematen doen het wel, maar het werkt allemaal niet verfijnd. Het leven begon voor mij dan ook letterlijk met vallen en opstaan. Een struikelblok dat van een letterlijke betekenis allengs overging in een eeuwige strijd om overeind te blijven. Het goed opgetuigde systeem uit de jaren zeventig voerde mij langs vele deskundige loketten. De roze tuinpakken dachten empathisch met ons mee. “Uw zoon kan het beste tot zijn recht komen op een LOM-school. Dat tempo past beter bij zijn mogelijkheden.” Mijn ouders knikten beleefd ja en vervolgden hun weg. Komt niets van in. Laat hem maar naar een normale school gaan. De maatschappij past haar tempo later ook niet aan. Dat is de beste les die ik onbewust heb meegekregen.

Door Marco Lucas

Ik ging met keurige rapporten door de lagere school heen en ook mijn middelbare school heb ik zonder al teveel problemen voltooid. Een steuntje in de rug in vorm van wat tijdscompensatie bij het eindexamen omdat ik door die valse start niet al te snel kan schrijven. Het was inmiddels eind jaren ‘80 en toen had je de Wet Arbeid Gehandicapte Werknemers. Of ik onder die vlag ben aangenomen weet ik niet eens, maar het kostte zelfs mij geen moeite om aangenomen te worden bij onze grote telefoonlijnenfabriek. De maakbare samenleving draaide nog op volle toeren. Het was een andere tijd. Wat nu kansen pakken heet, heette toen solidariteit. Wat nu de profiteurs zijn, waren toen de zwakkeren in de samenleving. De onrendabelen, zoals Marcel van Dam hen ooit noemde, daar werd naar omgekeken. Het kantelpunt was zonder dat iemand het doorhad in aantocht. Wat ooit een vakbond was, werd een gesprekspartner. Buiten het zicht van de wereld om was de overlegeconomie geboren. Een nieuw landschap tekende zich af, waar men onder het mom van ieders competenties het recht van de sterkste introduceerde. Polderen noemde men dat. Belangen moesten opnieuw geformuleerd worden. De overzichtelijkheid van de verzuiling had plaatsgemaakt voor het individu. De hoge bomen die schier tot in de hemel groeiden was iets waar iedereen zich mee ging identificeren. Jij bent ook een hoge boom. Als jij jezelf water geeft en van tijd tot tijd snoeit, dan groei jij ook tot in de hemel. Mijn hemel. De goden van de marktwerking werden aanbeden, de aandeleneconomie explodeerde en succes werd een keuze, en iedereen leefde opeens in volle verbondenheid met elkaar. Nooit meer verkeerd verbonden, maar altijd online. Een geromantiseerd leven kwam binnen handbereik en kreeg vorm middels algoritmen. Met één klik uitzicht op je mooiste vakantie. De andere kant van de wereld is naast de deur komen te liggen. Het is allemaal bijna gratis. Ik wist niet dat ik zó verliefd kon worden op verre landen. Ik wist niet dat ik zo van reizen hield. Ik koop spullen waar ik het bestaan niet van kon vermoeden. Ik heb vrienden waarvan ik nooit had kunnen bevroeden bevriend mee te worden. Wow, ik droom bijna niet meer, ik besta.  Verlangens zijn vintage, bereiken is het leven.

Ook het grootkapitaal heeft de maakbare samenleving ontdekt. Middels algoritmen worden onze interesses gestuurd, ons denken bepaald en onze belangen vals voorgesteld. Nou ja, onze belangen? Onze belangen die door onze zoekopdrachten worden gestuurd. Zonder dat wij het in de gaten hebben zijn het niet onze zoekopdrachten. Zijn het niet onze keuzes, maar keuzes door algoritmen gemaakt. Zonder dat wij het in de gaten hebben is het niet onze eigen stem, maar een stem door algoritmen uitgebracht.  Zonder dat wij het in de gaten hebben is dit straks niet ons kabinet. Maar een kabinet door algoritmen ‘gekozen’. Zonder dat wij het in de gaten  hebben. Want ik. . . . . ik beslis.

Foto: Guus Dubbelman/De Volkskrant

Chaotische situatie rondom patiënten MC Slotervaart. ‘Het komt erop neer dat je alles zelf moet regelen’

Ruim een week na het faillissement van het MC Slotervaart wordt steeds duidelijker hoe groot het spoor van chaos is dat het omgevallen ziekenhuis heeft getrokken. Van de ‘warme overdracht’ die de patiënten beloofd werd, is in veel gevallen weinig terechtgekomen. ‘Als huisarts weet ik niet precies welke chemo een patiënt krijgt.’

Toen de artsen van het Slotervaartziekenhuis een neurostimulator in de buik van Wil Roode plaatsten, zeiden ze dat het apparaat het zo’n vier tot vijf jaar vol zou houden. Korter, bij intensief gebruik. Daarna kan het elk ogenblik uitvallen. De 59-jarige Amstelveense had op dat moment al meerdere herniaoperaties achter de rug. Die hadden niets uitgehaald. De neurostimulator zou de ergste pijn wegnemen, zodat ze van de morfine af kon. Toen de operatie erop zat, kreeg Roode een telefoonnummer van het ziekenhuis mee dat ze 24 uur per dag kon bellen, mocht het kastje uitvallen.

Dat is nu vier jaar geleden. Het apparaat in haar buik, weet de rugpatiënt, kan er ieder moment mee ophouden. Maar aan het telefoonnummer heeft ze sinds vorige week donderdag niets meer. Het was het eerste wat er door haar heenging toen ze op de radio hoorde dat het MC Slotervaart failliet was verklaard: wat moet ze in vredesnaam doen als het kastje ermee ophoudt? Als ze geen nieuwe neurostimulator krijgt, moet ze weer aan de morfine, zegt ze, ‘dan functioneer ik niet meer.’ Dat is niet alleen haar probleem, maar ook dat van haar man. Sinds hij een zwaar ongeluk heeft gehad, is hij afhankelijk van haar zorg.

Grofweg 20 duizend patiënten

Ruim een week na het faillissement van het MC Slotervaart wordt steeds duidelijker hoe groot het spoor van chaos is dat het omgevallen ziekenhuis heeft getrokken. De patiënten die in het ziekenhuis waren opgenomen, zijn vorig weekend ondergebracht in andere ziekenhuizen. Maar voor de grofweg 20 duizend patiënten die er onder behandeling staan, moet nu in allerijl een oplossing worden bedacht. – Grofweg 20 duizend, want om hoeveel patiënten het precies gaat, weet de persvoorlichter van het ziekenhuis niet. ‘Het gaat in elk geval om hele grote aantallen.’

Onduidelijk is ook hoe lang de overdracht gaat duren, en bij wie patiënten nu het beste terecht kunnen. De zorgverzekeraars wijzen naar het ziekenhuis: de medisch specialisten moeten hun eigen patiënten elders onderbrengen. Zij kennen de patiënten, zij hebben de dossiers. Maar volgens de artsen kwam het faillissement zo abrupt dat ze nu handen tekort komen voor deze enorme klus.Vast staat dat van de ‘warme overdracht’ die de patiënten vorige week beloofd werd, in veel gevallen weinig terecht komt. De chaos is zo groot, zegt Stella Zonneveld, voorzitter van de huisartsenkring Amsterdam, dat we beter kunnen spreken van een crisis.

‘Op papier zijn er afspraken gemaakt dat de zorg wordt overgedragen van specialist op specialist. Maar in de praktijk komen er heel veel patiënten bij de huisarts terecht. Ik heb een collega die veertig telefoontjes per dag kreeg van patiënten van het Slotervaartziekenhuis. Daar zitten mensen met acute problemen tussen. Mensen die een chemokuur moeten ondergaan, maar nog geen nieuwe behandelplek hebben. Patiënten met een chronische aandoening die eens in de zoveel weken een injectie moeten krijgen.’

Huisarts overspannen thuis 

Die huisarts, zegt Zonneveld, die zit inmiddels overspannen thuis. ‘Het  frustrerende is dat we in veel gevallen niets voor onze patiënten kunnen doen. Je hebt de informatie van de specialist zelf nodig, als huisarts weet ik niet precies welke chemo een patiënt krijgt.’ Sommige huisartsen proberen nu te bemiddelen tussen de specialist en een ander ziekenhuis. ‘Maar dat is onze rol helemaal niet.’

Op de dag dat het faillissement van het MC Slotervaart wordt uitgesproken, belt Wil Roode het ziekenhuis op. ‘Er waren nog veertig wachtenden voor me. Ik heb een uur gewacht, toen heb ik het opgegeven.’ Op een mailtje dat ze daarna stuurde aan de afdeling neurochirurgie, is nog altijd geen reactie gekomen. Heel mobiel is de rugpatiënt intussen niet. Ze heeft twee weken geleden een nieuwe  heup gekregen. Dat gebeurde in het Amstelland ziekenhuis dat, zo bleek vrijdag, onder aan een lijst van veertien zwakke ziekenhuizen bungelt. ‘Ik mag zes weken niet auto rijden. Ik schuifel met een rollator door de kamer.’ Nog diezelfde dag belt Roode haar zorgverzekeraar op. ‘Daar kreeg ik te horen dat het ziekenhuis het moest regelen. En anders moest ik maar naar de huisarts.’Het typeert de situatie voor veel patiënten: het ziekenhuis laat op zich wachten, de zorgverzekeraar verwijst terug naar hetziekenhuis of naar de huisarts, die niets voor ze kan doen. De chaotische situatie rondom patiënten was deze week ook onderwerp van debat in de Tweede Kamer:  had dat niet anders gekund?

De Onderzoeksraad voor Veiligheid gaat de veiligheid van patiënten na het faillissement van het Slotervaartziekenhuis en de IJsselmeer-ziekenhuizen onderzoeken. De raad wil weten of de belangen van de patiënten wel zwaar genoeg telden toen er door de directie en de zorgverzekeraars financiële beslissingen werden genomen.

Zomaar zes weken wachten op een afspraak

Een paar dagen en meerdere telefoontjes met haar zorgverzekeraar later, krijgt Roode uiteindelijk de namen van twee ziekenhuizen die de operatie voor een nieuwe neurostimulator, kunnen uitvoeren. ‘Die ziekenhuizen mogen u ook weigeren, zeiden ze erbij.’ Ze belt een van de ziekenhuizen, het AMC, dat haar weer naar de huisarts stuurt voor een verwijsbrief. Die heeft ze gisterenochtend gekregen. Nu is het wachten op een afspraak. ‘Dat kan zomaar zes weken duren.’ Waar het op neer komt, zegt Roode, ‘is dat je het allemaal zelf moet regelen. Ik ben een week bezig geweest met mijn zorgverzekeraar te bellen.’ Voor haar is dat niet zo'n probleem, zegt de Amstelveense, die actief is voor de lokale SP. ‘Ik ben verbaal sterk, ik kom er wel. Maar er zijn ook mensen die er veel erger aan toe zijn dan ik. Mensen met kanker die chemo nodig  hebben. Hoe moeten zij dat allemaal regelen?’

Marktwerking in de zorg

Na een welkom gaat Ron Meyer in gesprek met Sander Heijne. Heijne is onderzoeksjournalist voor de Volkskrant en De Correspondent en heeft een boek geschreven over de marktwerking in het publieke c.q. sociale domein.

Heel raak legt hij uit dat wanneer er sprake is van een markt er meerdere aanbieders moeten zijn met daarbij verchillende prijsniveaus. Alleen dan kan de burger als consument kwaliteit en prijs tegen elkaar afwegen. Het mag duidelijk zijn dat aan die voorwaarden bij lange na niet wordt voldaan. Voor zijn verhalen en conclusies heeft hij honderden gesprekken gevoerd met machinisten, dokters, postbodes, verpleegkundigen, economen, enz. De schrijver zegt dat hij duidelijk een patroon begon te zien in wat op het eerste gezicht allemaal incidenten lijken. Het boek is een optelsom van zeven jaar journalistiek handwerk. De marktwerking in de publieke sector lijkt op het eerste gezicht een goed idee, maar is het in de praktijk vaak niet.

Evaluatie kiezen partijbestuur

Voorts vindt er analyse en stemming plaats over het op afdelingsniveau kiezen van het partijbestuur. Ondanks nog enige kritische punten wordt er positief gestemd voor het voorstel over stemmen op de ledenvergadering aangaande het kiezen van de leden van het partijbestuur. Wel vindt men dat de informatie over de te kiezen leden beter had gekund. Een filmpje van de kandidaten op SP-net of een voorstelronde in de Tribune zou een positieve informatiebron voor de volgende verkiezing kunnen zijn.

De besluiten die op het Congres van 20 januari 2018 zijn genomen worden verder uitgewerkt. Op 15 september jl. vond in Rotterdam de aftrap plaats van een langlopende manifestatie Tijd voor Rechtvaardigheid. Lilian kondigt aan dat ze 'on tour' door het land gaat. Er wordt doorgegaan met Klopacties, Huurdersacties, Klimaatconferentie en Nationaal Zorgfonds, #POinactie, en......

2 oktober 18.00 uur: actie op Het Binnenhof. Leraren, agenten en verplegers gaan op 2 oktober definitief protesteren. De Publieke Sector in Actie roept zoveel mogelijk werknemers en sympathysanten naar Den Haag te komen.

Kinderen van 12 jaar en iets oudere tieners worden na hun eerste vergrijp veelal door de politie soms urenlang vastgehouden en verhoord op het politiebureau. Dat is volgens een rapport van Defence for Children schadelijk voor minderjarigen en de SP wil weten hoe dat in Amstelveen gaat. Raadslid Marina Casadei heeft er schriftelijke vragen over gesteld.

Zij wijst er op dat jeugdrechtadvocaten en kinderrechtenorganisaties zich zorgen maken over de kwestie. De SP vraagt of B&W die zorg delen en of zij bereid zijn een ‘reprimandegesprek’ met de tieners te overwegen als alternatief voor straffer beleid. Ook vraagt Casadei of de gemeentelijke afdeling Jongerenwerk contact heeft met de politie, hoeveel jongeren tussen de 12 en 18 jaar er met de politie in aanraking zijn geweest voor ‘lichte vergrijpen’ als winkeldiefstal, vernielingen en andere soortgelijke delicten en hoeveel er bij Jongerenwerk terecht zijn gekomen.

Trauma

‘Is er sprake van dezelfde werkwijze als die van het Preventief Interventie Team (PIT) in Amsterdam wanneer er sprake is van zeer jonge verdachten?’ vraagt zij verder en, als dat niet zo is, wil zij weten waarom die aanpak niet is overgenomen.

De SP zegt te willen dat kinderen niet getraumatiseerd raken of angst voor de politie ontwikkelen. “Kinderen worden nu naar een groot cellencomplex in Amsterdam overgebracht, wegens de reorganisatie bij de Nationale Politie en met name voor kinderen omdat op politiebureaus een tekort is aan personeel. Het baart de SP veel zorgen dat vanwege capaciteitsproblemen minderjarigen nu worden ondergebracht in een groot cellencomplex met alle genoemde gevolgen van dien”, schrijft Casadei.

Voorzitter

We praten over een beleidsluwe perspectiefnota. Het beleid komt pas later bij het college uitvoeringsprogramma en de begroting in het najaar.

Het is dus consolideren. Nu zijn wij als SP in Amstelveen altijd een voorstander geweest van ander beleid. Als we dit allemaal nu zouden willen realiseren hadden we toch vanmiddag om 2 uur moeten beginnen.

Daarom slechts twee punten. Eentje om duidelijk te maken dat de SP een ander perspectief heeft, en eentje om toch iets aan het beleid te veranderen zonder direct de politieke discussie op te starten.

Het andere perspectief:

Een duidelijk voorbeeld. In de perspectiefnota wordt op ogenschijnlijk neutrale en zakelijke toon gesproken over de gelden in het sociale domein. Toch zitten daar wel degelijk ideologische verschillen onder. Heel duidelijk wordt dat op het punt van de beloning van medewerkers in de hulp bij het huishouden.

Op het moment dat dit in Amstelveen speelde, bij de aanbesteding in 2015, heeft de FNV met hulp van de SP, actie gevoerd bij het gemeentehuis. De destijds verantwoordelijke wethouder vond dat dit geen probleem was van de gemeente, maar dat het geregeld moest worden via de cao of in Den Haag. Ondertussen hield Amstelveen op dat moment wel geld over op het sociale domein.

Nu is het geregeld in de cao en in een Algemene maatregel van bestuur, dankzij acties van SP en FNV, en nu klaagt de gemeente dat zij daardoor hogere tarieven moet betalen zonder daar extra geld voor te krijgen.

Als SP vinden wij dat gemeentes uiteraard voldoende geld moeten krijgen om de reële kosten te dragen, maar door hoort ook bij dat een gemeente zich verantwoordelijk voelt voor goede arbeidsvoorwaarden voor mensen die in het publieke domein werkzaam zijn.

Dus dat een gemeente altijd kritisch kijkt naar of de financiering vanuit Den Haag reëel is, en niet alleen op het moment dat het begrotingtechnisch problemen oplevert.

Hier is dus wel degelijk een verschil te constateren in perspectief, ondanks de ogenschijnlijk neutrale toon.

Bij het college uitvoeringsprogramma zal de SP kritisch zijn of er ook een perspectiefwending heeft plaatsgevonden naar meer sociaal, meer vanuit het collectief gedacht, niet alleen zorg of hulp voor wie het echt nodig heeft maar zorg en aandacht voor elkaar en ook samen solidair.

Dan, een belangrijk punt voor de SP, de hondenbelasting. En waarom? Omdat dit een oud archaisch overblijfsel is uit de 19e eeuw. Het betekent dat we  hondenbezitters apart behandelen. Heeft u zich wel eens de vraag gesteld waarom is er geen kattenbelasting? Het antwoord, het mag simpelweg niet. Gemeenten hebben in de 19e eeuw het recht gekregen om hondenbelasting te innen, als belasting voor algemene doeleinden. En dat is nog steeds zo. Dat betekent dat hondenbelasting niet besteedt hoeft te worden aan faciliteiten voor honden of hondenbezitters, maar gewoon in de algemene pot gaat. Dat is niet eerlijk.

Maar stel dat het wel zo zou zijn dat al het geld van de hondenbelasting naar faciliteiten voor honden zou gaan? Is het dan wel eer lijk? Zijn we dan voor het invoeren van fietsbelasting voor de aanleg van fietspaden? De invoering van skatebelasting voor skateboardbanen? Of nog ridiculer de invoering van kinderbelasting voor kinderspeelplaatsen? Nee natuurlijk niet!

Waarom zouden we dan wel zijn voor een hondenbelasting?

Dit terwijl honden ook maatschappelijk nut hebben, in de bestrijding van eenzaamheid of voor het gevoel van veiligheid bijvoorbeeld. Dus de SP zegt, afschaffen die belasting! Maar wel op een verantwoorde wijze zodat de  gemeente niet financieel in de knoei komt.

Daarom dient de SP samen met CDA, VVD, BBA, CU, de motie de Hond is  geen Melkkoe! in.

Daarvan lees ik nu het dictum voor…

Op 18 juli gaat de raad een besluit nemen over de aanbevelingen die de rekenkamercommissie doet aan het college ten aanzien van het jeugdbeleid. De SP is blij met het voornemen om nóg beter de jeugd te bedienen, maar mist wel de aandacht voor de grootste groep kinderen die geen hulp of begeleiding nodig hebben. De SP zal daarom een motie indienen, waarin het college wordt verzocht om ook aan deze groep aandacht te geven.

In het rapport staat dat het goed gaat met 80% van de jeugd. Dat is goed nieuws. Helaas biedt het rapport onvoldoende inzicht in de behoeften van de jeugd die niet in beeld is bij het jongerenwerk of de jeugdhulpverlening. Maar de interviews met de jongeren die wél in beeld zijn maken duidelijk dat zij graag een overdekte plek hebben om elkaar te ontmoeten en naar muziek te luisteren. In het rapport staat: “De jongeren vinden dat er in de gemeente weinig activiteiten worden geregeld en zijn daarom in hun vrije tijd thuis, bij vrienden of zien hun vrienden op straat. Een buurthuis is voor hen geen optie, omdat ze daar hun ding niet kunnen doen, zoals muziek draaien. Ze willen dan ook graag een plek waar dit wel mogelijk is. Zeker als het koud is buiten en het dus ook koud is bij de JOP’s (Jongeren Ontmoetingsplekken).

Een van de jongeren merkt op dat er veel te doen is voor de kleine kinderen en de ouderen, maar niet voor de 13 tot 18 jarigen. En daar heeft hij absoluut een punt. Maar bij de SP komen ook vragen van ouders die graag structureel activiteiten willen organiseren voor hun kinderen in de basisschoolleeftijd. Zij vinden dat wijkcentra te veel gericht zijn op activiteiten voor ouderen. Jammer genoeg zijn deze ouders en hun kinderen niet meegenomen in het onderzoek van de rekenkamercommissie.

Met de motie wil de SP een lans breken voor alle kinderen en jongeren die ook graag hun wensen kenbaar willen maken. Daarnaast is het belangrijk dat daar waar Jeugdhulpverlening wordt ingezet het voor alle partijen duidelijk is wie de regie heeft. Het vorige college heeft zelf het motto gelanceerd: een gezin, een plan, een regisseur.

Op donderdag 31 mei heeft de tweede bijeenkomst ‘Amstelveen en Aalsmeer beter voor Statushouders’ plaatsgevonden in De Meent. Politici en mensen die betrokken zijn bij een goede integratie van de in onze regio gevestigde vluchtelingen met een verblijfsstatus zijn het gesprek aangegaan met de aanwezige statushouders.

De avond, die de SP samen met de FNV en de Vrijwilligersraad Minima  Amstelveen heeft georganiseerd had als doel te kijken hoe de talenten van statushouders het beste kunnen worden ingezet. De gemeente en de politiek  spelen hierbij een belangrijke rol.

Na een korte terugblik op de vorige bijeenkomst van 26 april is er in vier  groepjes gesproken aan de hand van enkele casussen. Naast SP-politici  waren er raadsleden aanwezig van VVD, AVA, CDA, GroenLinks en PvdA.  Vol belangstelling luisterden zij naar wat de statushouders ze vertelden.

Gesprekken met gemeente

Een van de regelmatig terugkerende opmerkingen van de statushouders betreft de gesprekken met de gemeenteambtenaren. Die communicatie verloopt stroef en dat heeft meerdere oorzaken. Bij de meeste gesprekken wordt er geen tolk ingeschakeld. Als dat wel zou gebeuren dan kunnen er veel misverstanden worden voorkomen. Daarnaast is er onvoldoende aandacht voor de psychische toestand van de vluchtelingen. Dat komt nu ter sprake na een lang intakegesprek.

Sandra van Engelen van het CDA: “De gemeenteambtenaar zou eerst een gesprek moeten voeren over hoe het met de statushouder gaat en of er medische of psychische klachten zijn. In een ander gesprek kan dan de intake plaatsvinden.” Jacqueline Höcker van AVA heeft ook signalen opgevangen dat er te weinig gebeurt met statushouders die te kampen hebben met psychische klachten. Ook vindt zij dat er tolken moeten worden ingezet.

In het algemeen komt naar voren dat er, vooral bij de bemiddeling naar werk, actief geluisterd moet worden naar de statushouder. Er moet gekeken worden  naar werk dat het beste past bij de werkervaringen in eigen land.  Dan kan ook gezocht worden naar een Nederlandstalige werkomgeving waarbij rekening gehouden wordt met talenten en gekeken wordt naar wat nog meer nodig is voor een goede aansluiting op de Nederlandse  arbeidsmarkt. Hierbij moeten initiatieven van statushouders zélf worden toegejuicht. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat er een betaalde baan wordt aangeboden.

Werkgevers

Na de zomervakantie wordt er weer een bijeenkomst georganiseerd. Dan gaan de statushouders in gesprek met de lokale werkgevers. Dit is ook weer een openbare bijeenkomst waarbij iedereen welkom is. De datum wordt zo spoedig mogelijk bekend gemaakt.

Op een bijeenkomst op donderdag 26 april hebben statushouders politici en FNV-vakbondsleden afgesproken om samen aan de slag te gaan om een betere re-integratie te bewerkstelligen.

De avond werd zeer professioneel georganiseerd door Liesbeth Ninteman en geleid door FNV-vrouw Maaike Zorgman. Er stonden drie vragen centraal: Waar lopen de statushouders tegenaan? Wat kan beter? Wat is je droom? 

De statushouders vertellen

De statushouders, voor het overgrote deel Syrische vluchtelingen, vertelden de aanwezigen wat zij in de afgelopen tijd allemaal hebben meegemaakt. De  aanwezige SP-leden kenden de meeste casussen uit het Zwartboek 2.0. Maar er waren ook mensen die voor het eerst vertelden waar zij tegenaan liepen. Het zijn allemaal onaangename ervaringen en het woord ‘stress’ kwam hierin veelvuldig voor.

Nazir Husseini, burgerraadslid van de SP, vertelde hoe het hem als vluchteling uit Afghanistan is vergaan. In eigen land was hij officier bij  defensie, dus een militair. In Nederland moest hij eerst inburgeren en de taal goed leren. Daarna moest hij gaan werken. Hij kreeg een contract voor zijn neus om als tuinman te gaan werken. Een vriend van hem was hierover verbaasd, want hij wist helemaal niet dat hij verstand had van bloemen en planten. Dat was ook niet het geval. Hij adviseerde Nazir naar ander werk op zoek te gaan en verscheurde het contract. Nazir kreeg daarop een korte aanvullende opleiding, waarna hij als ambtenaar bij Rijkswaterstaat aan de slag kon. Daar werkt hij nu ruim 18 jaar naar volle tevredenheid.

Wat er beter kan

Nu moeten inburgeraars zélf hun cursus betalen en is daar die vermaledijde participatiewet. Sommige statushouders worden al na drie maanden naar het re-integratiebureau Matchez gestuurd. Heel onrustig allemaal, omdat er ook duizenden euro’s worden geleend bij de rijksoverheid voor de inburgering. Kees Kaslander (CDA Aalsmeer): “Matchez wordt te vroeg ingeschakeld. Eerst moet de Nederlandse taal goed worden geleerd en dan pas zou het re-integratiebureau ingeschakeld moeten worden. In Aalsmeer hebben verschillende statushouders die aangaven meer tijd nodig te hebben om de taal goed onder de knie te krijgen deze ook gekregen”.

Ook kunnen er, zoals in Amsterdam, aanvullende beroepsgerichte cursussen worden aangeboden. De statushouders die in eigen land diploma’s hebben gehaald en die hebben laten waarderen vinden dat daar naar gekeken moet worden bij het bemiddelen naar werk.

Marina Casadei (SP Amstelveen): “In Amstelveen moeten mensen zo snel mogelijk aan het werk en wordt er niet of nauwelijks naar iemands kennis en vaardigheden gekeken. Ook de beheersing van het Nederlands lijkt een  bijzaak te zijn”. Dat wordt bevestigd door een van de statushouders die goed Engels spreekt en te horen kreeg dat hij met zijn Engels meteen aan het werk kon.

Er volgen nog enkele casussen van mensen die door de gemeente aan het werk moeten en waarbij geen rekening wordt gehouden met de persoonlijke omstandigheden van de werkzoekenden. De aanwezigen zijn het erover eens dat een goede beheersing van het Nederlands heel belangrijk is en de kansen van statushouders op de arbeidsmarkt verbetert.

De dromen

Na een korte pauze is er in kleine groepjes verder gesproken over de dromen van de aanwezigen. De statushouders willen vooral graag iets doen wat aansluit bij hun ervaring en interesse. Iemand wil graag een cursus boekhouden op zijn Nederlands, een ander wil graag de drie jaar optimaal gebruiken om het hoogste niveau Nederlands te halen en weer een ander wil Matchez het liefste uitschakelen. Een van de wensen is om de wethouders en politici uit de gemeenten Amstelveen en Aalsmeer te blijven uitnodigen voor bijeenkomsten. Iedereen spreekt de wens uit om een keer per maand bijeen te komen. Met die belofte aan elkaar komt er een einde aan een enerverende, maar zeer waardevolle avond.

De SP heeft schriftelijke vragen gesteld aan het college over de onafhankelijke cliëntondersteuning die door de gemeente Amstelveen is ingekocht bij MEE Amstel en Zaan. Aanleiding hiervoor zijn de vele verhalen die de SP van mensen heeft gehoord die recht hadden op deze ondersteuning, maar niet of veel te laat hierop zijn gewezen door de gemeente.

In de afgelopen maanden hebben SP, Vrijwilligersraad Minima Amstelveen en FNV meerdere malen actie gevoerd voor het raadhuis. Samen met onder  meer mensen uit Amstelveen en Aalsmeer die zijn aangewezen op een uitkering of een voorziening zoals jeugdhulpverlening. Zij hebben om hulp en ondersteuning gevraagd bij de SP en de VMA terwijl zij eigenlijk al lang de noodzakelijke ondersteuning van MEE konden krijgen.

Gemeentelijke website

Wie op de website van de gemeente Amstelveen gaat zoeken naar informatie over de cliëntondersteuning komt deze maar zeer beperkt tegen. Bovendien is de informatie verouderd, aangezien MEE inmiddels in Amstelveen is gevestigd en op de website nog steeds een adres in Amsterdam staat vermeld.

Ook kunnen cliënten van de afdeling Werk en Inkomen alsmede mensen die een beroep doen op de jeugdhulpverlening de informatie niet vinden op de website bij deze diensten. Burgerraadslid Wil Roode: “We hebben van meerdere mensen gehoord dat zij wél door ambtenaren op hun plichten worden gewezen, maar niet op hun rechten. Onafhankelijke ondersteuning is een recht, waar iedereen gratis gebruik van mag maken, maar wat  onvoldoende onder de aandacht wordt gebracht van cliënten van de gemeente”.

Amstelveenloket

Bij WMO-aanvragen krijgen Amstelveners een brief mee met informatie over de cliëntondersteuning. Maar bij de afdeling Werk en Inkomen lijkt dit niet te gebeuren als mensen zich melden voor een uitkering. Daarom heeft de SP besloten dit onder de aandacht te brengen van het college. Het is belangrijk dat mensen die om hulp komen vragen zo goed mogelijk geïnformeerd worden over hun rechten. Iedereen zou een folder mee moeten krijgen met informatie over cliëntondersteuning en de website moet zo spoedig mogelijk worden aangepast.

Bijlage: schriftelijke vragen aan het College

Breed gedragen wil tot verbetering openbaar Vervoer

Op 24 maart jl. heeft de SP een openbare bijeenkomst gehouden over het openbaar vervoer in Amstelveen. Tijdens de bijeenkomst was er veel kritiek op de huidige dienstregeling. Ook leefde breed de wens om los van partijpolitiek te gaan werken aan verbetering van het OV. Als eerste is er een werkgroep opgericht van een aantal aanwezigen die samen gaan strijden voor een verbetering van het OV.

Tijdens de bijeenkomst zijn een heel aantal klachten verzameld, over het wegvallen van het busvervoer in Waardhuizen, over het wegvallen van bushaltes en het verlagen van frequenties, het wegvallen van de bus over de Olympiadelaan en de verschraling bij Groenelaan en bij de Handelsweg om er een aantal te noemen. Waarbij ook aangetekend dat ziekenhuis en raadhuis slecht bereikbaar zijn  en vooral ouderen voor hun sociale leven aangewezen zijn op het openbaar vervoer. De SP organiseerde de bijeenkomst, maar de vraag kwam waarom andere partijen niet ook aanwezig waren.

Na het verzamelen van klachten was er een levendige discussie over het aanpakken van de klachten. Uitkomst van die discussie was dat we in Amstelveen de krachten moeten bundelen, dat we niet alles in een keer op kunnen pakken, dat we onze pijlen moeten richten op de vervoersregio en dat we als eerste actiepunt beginnen met de busverbinding in Waardhuizen, mede omdat deze gekoppeld zou kunnen worden aan de dienstregeling op de Groenelaan en mogelijk Olympiadelaan.

Concreet is er een werkgroep ingesteld van aanwezigen die niet partijgebonden zijn. Deze gaat o.a. bewoners informeren en mobiliseren, ludieke acties opzetten en alternatieven aandragen. Tijdens de bijeenkomst werden al verschillende ideeën aangedragen die verder uitgewerkt moeten worden. Daarnaast heeft de SP de toezegging gedaan om de verbreding met andere partijen te zoeken.

Fractievoorzitter Patrick Adriaans: “Het is mooi om de inbreng van al deze  betrokken Amstelveners te horen, al is de aanleiding de afbraak van het OV wel triest. Toch worden de zorgen van deze Amstelveners, in ieder geval voor de verkiezingen, door eigenlijk alle partijen gedeeld. We hebben individuele bewoners, wijkplatforms en diverse politieke partijen die zich al hiermee bezig houden. Als SP hebben wij het initiatief tot deze bijeenkomst genomen, maar het is belangrijk dat we met zoveel mogelijk partijen een breed front vormen, ik heb de aanwezigen toegezegd dat ik mij daarvoor hard ga maken!”

De werkgroep heeft al een eigen e-mail adres, beterov.amstelveen@gmail.com daarop kan iedereen die geïnteresseerd is zich aanmelden. De komende tijd zal de werkgroep van zich laten horen!