De stichting Hart voor Breda Noord maakt een werkelijk verschil in de samenleving, ook tijdens corona. Daarom zetten we ze graag in het zonnetje! Dat doen we met bloemen, wat lekkers en.. een interview :) Hart voor Breda Noord is begonnen als een project van de Mattheüskerk en werd in 2014 een zelfstandige stichting. We gaan in gesprek met Corline, maatschappelijk werkster bij Hart voor Breda Noord, om meer te ontdekken over wat ze doen en hoe zij doorgaan tijdens de pandemie
We zijn benieuwd naar jullie achtergrond! Waarom is Hart voor Breda Noord ooit in het leven geroepen en als stichting verder gegaan?
De Mattheüskerk startte met het project open kerk voor de buurt, dat is gegroeid met een maatschappelijk inloopspreekuur, taalles, knutselclub en huiswerkbegeleiding. In 2014 is dat ondergebracht in een nieuwe stichting. We willen het niet langer voor de buurt doen maar ook door buurt en met alle buurtbewoners. Als stichting heb je dan veel meer slagkracht. Daardoor kunnen we meer doen én zijn we laagdrempeliger. Er zijn nieuwe activiteiten bijgekomen waaronder de vrouwenochtend en naailessen en zijn de eerder genoemde activiteiten sterk gegroeid. De vrouwenochtend, bijvoorbeeld, is een activiteit van Hart voor Breda Noord en niet van de Mattheüskerk. Dat betekent dat we niemand proberen te overtuigen. Tegelijk zijn wij als stichting echt geïnspireerd door het christelijke geloof en gebruiken we het gebouw van de Mattheüskerk. Komt iemand bij ons voor de maatschappelijk dienstverlening dan helpen we en verwijzen we door naar professionals in de wijk. Maar bij geloofsvragen verwijzen we die persoon door naar het buurtpastoraat van de Mattheüskerk. Stichting Hart voor Breda Noord is er voor iedereen, ongeacht geloofsovertuiging of afkomst, iedereen kan meedoen als deelnemer, vrijwilliger of leidinggevende van een activiteit.
Inmiddels zijn jullie ruim zes jaar actief in Breda. Hoe kijken jullie terug op deze periode van toen tot nu?
We zijn veranderd van een organisatie vóór de wijk naar een organisatie dóór de wijk. Zo is de huiswerkbegeleiding begonnen met Mattheüskerk-vrijwilligers en zijn het nu vrijwilligers uit de wijk of verder in Breda. De leiding van bepaalde activiteiten ligt nu ook bij buurtbewoners. De kinderknutselclub was gestopt omdat we geen vrijwilligers meer hadden, de buurt vond het jammer en is toen zelf op zoek gegaan naar een manier om het op gang te houden. Dat is wel echt de stichting die we willen zijn. We geven ruimte aan andere mensen met ideeën, waar zij als initiatiefnemer ook iets aan hebben.
Jullie bieden echt een plek waar dingen kunnen ontstaan, mensen gezien worden en tot hun recht kunnen komen. We zien ook dat jullie gericht zijn op de behoeftes in de wijk en daar goed op weten te reageren, zoals de vluchtelingenstroom in 2015. Tegelijkertijd lopen jullie als relatief kleine stichting ook tegen de thematafels aan. Wat drijft jullie om dit allemaal te blijven doen?
Het komt op je pad en we geloven erin dat Gods koninkrijk aan de ene kant nog komt en tegelijkertijd er nu al is. En daar willen we ook iets van laten zien. Daar bedoelen we mee dat we een plek bieden waar recht en liefde is. Alles wat we krijgen, ontvangen we om te delen. Ik ben heel dankbaar dat ik dit kan geven. Dat we dit hebben om te geven. Het is een manier om Gods aanwezigheid te laten zien in deze wereld en wijk.
Jullie zoeken ook de samenwerking op met andere organisaties, zoals SurPlus en Avans. Waarom is deze samenwerking belangrijk?
Ik vind het belangrijk dat mensen de beste hulp krijgen die er is. We zijn begonnen met een maatschappelijk inloopspreekuur en deden schuldhulpverlening, voedselbank, en noem het maar op. Nu zijn er andere inloopspreekuren in de wijk en daar zitten kundige mensen, zoals bij de sociaal raadslieden. Waar ik in een gesprek naar zoek is eerst altijd luisteren en dan kijken waarin je op deelgebieden goed kunt doorverwijzen. Schulden, relatieproblemen, uitkering, voedselbank? Dan verwijs ik altijd door, want die mensen hebben daar verstand van. Tegelijk blijven we naast deze mensen staan en voorkomen we dat ze van het kastje naar de muur gestuurd worden. Soms gaan we mee naar een afspraak zodat we het thuis nog een keer goed kunnen uitleggen wat er besproken is. Wij proberen altijd in te spelen op de vragen in de wijk, waarbij verbinding onze belangrijkste bijdrage is.
Dat geldt ook voor de samenwerking met Avans. Eerste- en tweedejaars studenten Social Work krijgen de mogelijkheid om een wijk als de onze beter te leren kennen. Zij leren hiervan, maar zoeken ook naar hoe ze verbetering kunnen brengen in de verbinding van culturen onderling.
Op welke manier heeft corona impact gehad op jullie activiteiten? Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Corona heeft best wel impact gehad, maar ook een boost gegeven. Zo is de huiswerkbegeleiding in de eerste lockdown vijf dagen online gegaan, terwijl het daarvoor één dag, soms twee dagen, per week was. Ook nu is er twee keer per week online huiswerkbegeleiding. Daarnaast kunnen we met de online begeleiding leerlingen uit de hele stad helpen, dus ons bereik is veel groter geworden. Er kwamen ook nieuwe vrijwilligers, waaronder studenten die meer tijd over hebben. De vrouwenochtend kon tussen de lockdowns wel doorgaan. Tijdens de lockdowns hebben we een keer oploskoffie uitgedeeld met een kaartje ‘hopelijk snel van start’. Maar de buurtmaaltijd is niet opgestart en het zal wel een klus worden om dat weer vlot te trekken. Naailes en taalles konden alleen tussen de lockdowns doorgaan. Wat je daarvan merkt is dat de continuïteit zit op de relatie. We onderhouden contact via Whatsapp en zien de nieuwe naaimachines die zijn gebracht als teken van hoop. Andere nieuwe initiatieven zijn spaak gelopen met corona en krijgen straks een nieuwe start.
Zijn er door corona nieuwe noden en behoeftes bij gekomen voor jullie?
Er zijn veel kinderen waarvan de ouders niet goed Nederlands spreken en hun kinderen moeilijk kunnen begeleiden. De huiswerkbegeleiding speelt daar wel op in. Soms is het moeilijk om de mensen die het echt nodig hebben goed te bereiken. Dat is met meer dingen zo. Online is wel vaker een drempel, merken we, met name bij ouderen en mensen met een taalachterstand.
Corona brengt ook zorgen over een toename van eenzaamheid. Wat hebben jullie daarvan gezien in Breda?
Ik heb het wel gezien, maar of het door corona toegenomen is vind ik een lastige vraag. Ik denk dat veel van eenzaamheid niet te maken heeft met de hoeveelheid contacten. Je hebt nu soms knuffelbare initiatieven die hulp aanbieden, maar soms zit er een stukje ongelijkwaardigheid in: “Ik kom jou wel even helpen”. Dat nodigt niet uit, je wilt niet degene zijn die hulp nodig heeft. Is de boodschap ‘we kunnen elkaar helpen’, dan krijg je misschien wel reactie. Er zijn trouwens ook best wat mensen waarvan hun welbevinden juist is toegenomen door het rustige tempo. Ze zeggen: “Hierdoor kan ik het leven weer bijhouden”.
Wat zien jullie als een effectieve manier om eenzaamheid tegen te gaan?
Eenzaamheid zit op een existentieel niveau. Het allereerste wat je moet doen is luisteren. Pas als iemand zelf iets zou willen doen, dan kun je kijken wat je kunt doen. Veel mensen in de bijstand voelen zich gevangen in hun eigen leven, omdat iemand anders de regie voert. Wat je snel kunt doen is mensen bij elkaar brengen, iets regelen, oplossen, een bingo-avond organiseren en zeggen dat je niet eenzaam hoeft te zijn. Dat doen we ook, maar eenzaamheid zit op een dieper niveau. Je moet een onveilig gevoel erkennen en de vraag stellen: wat kunnen we voor jou doen? Een bingo-avond organiseren komt vanuit de actie en het willen oplossen, en die zijn ook goed. Je kunt het alleen niet even fixen. Eenzaamheid hoort ook bij het leven, want niemand kan je compleet begrijpen. En dat vind ik waar christen zijn het verschil maakt: er is wel Iemand boven ons die mij begrijpt en waar ik altijd op terug kan vallen. Dat gun je eigenlijk iedereen. Mag eenzaamheid er nog zijn? Kun je zeggen dat je eenzaam bent en dat iemand zegt: “Dat lijkt me echt moeilijk”. Dat vind ik heel tof aan onze vrouwenochtend. We zijn heel klein en dat is oké. Gemiddeld zes mensen, maar je weet dat iedereen die hier komt, gezien wordt. Er is wel eens gezegd: “Dat je nu naar mij luistert is al heel veel waard”. Iemands pijn kunnen verdragen is een van onze roepingen en is ook iets wat Jezus heeft gedaan. Hij bracht geen quick-fix, maar ging een lijdensweg. Hij is in het lijden aanwezig.
Hartelijk dank voor dit mooie gesprek, Corline, en Gods zegen op al het werk dat jullie doen en nog willen doen voor Bredanaars!
Wilt u meer weten over deze stichting? Bekijk dan hun website op www.hartvoorbredanoord.nl.
Op 22 februari vond de tweede thema-avond van dit jaar plaats, namelijk: De weg bij en naar de gemeente Breda.
Op donderdag 21 februari krijg ik een melding van BN De stem app: ‘Verwarde man probeert huis in Bergen op Zoom in brand te steken.’op 26 februari jl. opnieuw een melding: ‘Verwarde man bij kerk in Breda aangehouden, politiehond raakt gewond.’