Poliflw

door Lydi Groenewegen, burgerraadslid

Nu ik officieel burgerraadslid ben, een eed heb afgelegd en ben ingelogd op de gemeentemail is het zover: ik zal de komende jaren mijn oren, ogen en misschien ook wel mijn neus op mijn omgeving en haar bewoners gaan richten.

Voordat ik me gewapend met wenslijstjes naar het gemeentehuis begeef, moet ik nog veel leren. Nieuwe woorden en uitdrukkingen bijvoorbeeld. Veel afkortingen ook. Ik was dan ook heel blij dat het woord ‘harmoniseren’ veelvuldig klonk de afgelopen weken in verband met OZB tarieven, openingstijden van de horeca, collecteren op zondag en snoeihout stoken. Dat woord hoefde ik niet op te zoeken. Als muzikant klonk het mij bekend en veelbelovend in de oren: eerst de juiste toon vinden en dan de partijakkoorden van de drie gemeenten die nu met elkaar West Betuwe vormen op elkaar afstemmen.

Maar ... bij mijn allereerste raadsvergadering afgelopen week, hoorde ik dat het gemeenteorkest nog heel wat repetities te gaan heeft voordat de verschillende instrumenten goed op elkaar afgestemd zijn. Vooralsnog heeft het veel weg van een wat stramme fanfare met teveel koperblazers die allemaal het liefst hun eigen melodie in de vorm van amendementen, moties en meningen zo vaak en zo luid mogelijk willen laten horen in de veronderstelling dat de rest van het orkest op de door hen gekozen route wel achter ze aan marcheert.

Ik ken een dirigent, maestro Iván Fischer, hij is oprichter van het Budapest Festival Orkest, een vrij jong orkest dat zich nu al tot de top tien orkesten van de wereld mag rekenen. Zijn aanpak zou de West Betuwse gemeentepolitiek niet misstaan. ‘Veel orkesten zijn saai,’ stelt hij, ‘ze werken op routine, niet uit bevlogenheid.’ Hij droomde van een gemeenschap van creatieve, ondernemende musici die zich niet als werknemers maar als kunstenaars gedragen. En wat me het meest aanspreekt in zijn visie is dat hij zijn muzikanten voortdurend van plaats laat verwisselen in het orkest: de strijkers achter de blazers, de slagwerkers voor op het podium, orkestleden die niet alleen hun eigen instrument bespelen maar ook zingen en dansen...

Harmoniseren is een werkwoord, dat vergt inspanning. Ed van Tellingen, ervaren politicus en onmisbaar medeburgerraadslid van onze GroenLinks fractie, citeerde onlangs een uitspraak van de auteur Antoine de Saint Exupery: “Wanneer je een schip wilt bouwen breng dan geen mensen bij elkaar om hout te slepen, werktekeningen te maken, coördinatie te regelen en planningen te maken, maar leer de mensen te verlangen naar de eindeloze zee”.

Misschien moeten we wel een gemeentelied gaan schrijven met elkaar, een harmonieuze meezinger, een zeemanslied. Iedere partij een eigen couplet, maar met een gemeenschappelijk refrein dat verlangt naar de zee. Dan zal iedereen het er snel over eens zijn dat het best tot diep in de nacht in alle horecagelegenheden van West Betuwe mag klinken!

Door Jur van der Lecq, gemeenteraadslid 

Na een tumultueuze en langdurige extra raadsvergadering zijn afgelopen dinsdag de wethouders geïnstalleerd, zodat we nu over een voltallig gemeentebestuur beschikken. Voorafgaand aan deze vergadering vond er nog een beeldvormende vergadering plaats waarbij G.L door Ed en Daan, die daarmee zijn debuut in de politiek arena maakte, vertegenwoordigde.

Tijdens de extra raadsvergadering stond het coalitieakkoord op de agenda waarin het woord samen op bijna iedere pagina terug te vinden is. In onze reactie op het coalitie akkoord sprak Andrea namens G.L de wens uit dat het niet alleen bij mooie woorden zal blijven, maar dat er ook daadwerkelijk invulling aan al deze goede voornemens gegeven zal worden.

Helaas bleek bij de eerste motie die in de nieuwe gemeente ingediend werd over het hijsen van de regenboogvlag, de coalitie unaniem tegen deze motie te stemmen, waardoor de motie met 16 tegen 15 werd verworpen.

Ik hoop niet dat de coalitie het woord samen op deze manier geïnterpreteerd heeft, want dat geeft te denken voor de toekomst en het hield mij na een lange vergadering nog lang uit de slaap.

Daglicht.

Uit chaos van lakens en Voorgevoel opgestaan, gordijnen Open, de radio aan, was Plotseling Scarlatti Heel helder te verstaan: Nu alles is zoals het is geworden Komt het, hoewel, misschien Hoewel, ten slotte nog in orde.

Judith Hertzberg

Door Jur van der Lecq, gemeenteraadslid 

Vorige week dinsdagavond vond tijdens de eerste officiële raadsvergadering van 2019 de installatie plaats van de burgerleden van alle fracties. Voor ons waren dat Lydi, Ed en Daan, zodat nu de hele fractie van Groen Links officieel beëdigd is en we met z’n allen aan het werk kunnen. Gezien alle onderwerpen die de komende maanden op de politiek agenda komen hoeven we ons niet te vervelen.

Gelukkig hebben Andrea en ik, door deel te nemen aan de coalitie besprekingen in korte tijd goed zicht gekregen op wat er zoal speelt binnen onze nieuwe gemeente. Daarnaast merk ik dat we met onze deelname aan de coalitiebesprekingen GroenLinks ook meteen op de politieke kaart van West Betuwe hebben gezet. Maar er blijft natuurlijk nog veel te ontdekken. Dat geldt overigens niet alleen voor ons, maar ook voor de meeste andere raadsleden, omdat de gemeente ineens veel groter is geworden. Vandaar dat we vier zaterdagen. o.l.v. de gebiedsmakelaars, met een bus vol raads- en burgerleden op excursie gaan om de gemeente wat beter te leren kennen.

De afgelopen twee keer hebben we bezoeken gebracht aan Fort Vuren, het GeoFort in Herwijnen, bedrijventerrein de Koornwaard in Heukelum, Heerlijkheid Mariënwaerdt in Beesd en zorgboerderij Heidewaard in Waardenburg. Stuk voor stuk bijzondere plekken waar we door bevlogen mensen werden geïnformeerd over hun werkzaamheden en plannen voor de toekomst. Tot nog toe vond ik dit hele inspirerende excursies, omdat het niet alleen informatief heel interessant was, maar ook bijdraagt aan informeel contact tussen de raads- en burgerleden onderling.

Kortom een goede start van de nieuwe gemeente om letterlijk samen onderweg te zijn. Het enige minpuntje is de plastic proviandzakjes die we elke keer meekrijgen in de bus, maar daar ligt voor GroenLinks meteen een mooie taak om wat aan te doen.

Door Andrea Zierleyn, Fractievoorzitter GroenLinks West Betuwe

Tijdens onze fractievergadering deze week hebben we uitgebreid gediscussieerd over het besluit om uit de onderhandelingen te stappen. In december waren de leden verdeeld om erin te stappen en nu is het sentiment hetzelfde bij het eruit stappen. Het is altijd een lastige overweging en het is goed dat GroenLinks leden en sympathisanten ons scherp houden.

Het is jammer dat we als kleine beginnende partij de kans om direct invloed op het beleid te kunnen hebben, niet hebben kunnen verzilveren. Zelf sta ik achter het besluit en overheerst in toenemende mate opluchting. Waarom? Omdat het vertrouwen dat we met deze partijen een stabiele en constructieve coalitie hadden kunnen vormen, gedurende de gesprekken afbrokkelde. Onze ambitie om op een open en constructieve manier met elkaar om te gaan werd in de hoek gezet en een politiek van tegenstellingen kwam boven drijven. Zo zonde. Wij willen vooral vooruitkijken.

Waar hebben we dan water bij de wijn gedaan, werd gisteren nogmaals gevraagd? Bijvoorbeeld bij het punt landbouw: “Agrariërs moeten rendabel kunnen ondernemen” Natuurlijk moeten agrariërs rendabel kunnen ondernemen, maar je zou de tekst ook zo kunnen lezen dat we dan megastallen toestaan om dit te realiseren. Je kunt er alle kanten mee op, ook de goede. GroenLinks streeft naar duurzame landbouw, of zoals de minister dat zegt, naar kringloop landbouw. En zeker, daar moet de boer een goede boterham mee kunnen verdienen.

Hetzelfde deed zich voor bij het nu al veelbesproken ‘windmolenbreekpunt’. De uiteindelijke formulering in het akkoord over de klimaatdoelen die we in 2030 als gemeente willen halen, zwakte de urgentie zodanig af dat wij - en ook het CDA - er niet achter konden staan.

Ik ben heel blij met onze fractie, die behalve uit de twee raadsleden, ook uit drie burgerleden en een aantal steunfractieleden bestaat. Hiermee heb ik het vertrouwen dat we een kritisch-constructief GroenLinks geluid in West Betuwe kunnen laten horen. De komende tijd gaan we de groep GroenLinks sympathisanten zo uitbreiden dat we bij de volgende verkiezingen uit elke kern van West Betuwe minstens een GroenLinkser op de lijst hebben staan.

Maar eerst gaan we morgen met de raad ‘on tour’. Mij bekruipt een prettig schoolreisjes gevoel. Met raads- en burgerleden, de gebiedsmakelaars, griffie en burgemeester gaan we vier zaterdagochtenden langs de 26 dorpen van onze prachtige gemeente. Ik heb er zin in!

Afgelopen donderdag, 3 januari zijn wij samen met het CDA uit de coalitiegesprekken gestapt. Omdat we veel vragen kregen, willen we meer duidelijkheid geven over de overwegingen die tot dit besluit hebben geleid.

De breekbare, in eerste instantie open en verkennende onderhandelingen hebben door een groeiend gebrek aan vertrouwen gemaakt dat onze uitgangspunten en doelstellingen onvoldoende opgepakt zouden worden om geloofwaardig naar onze kiezers te blijven.

Het motto van GroenLinks is groen, sociaal en open, waarbij alle drie de waarden voor ons even belangrijk zijn. Wij zijn van mening dat in onze herindelingsgemeente, waar de drie oude gemeentes nog sterk leven, een open en transparante bestuurscultuur van groot belang is. De wijze waarop deze coalitie in toenemende mate vormgegeven werd paste niet bij dit uitgangspunt. Fractievoorzitter Andrea Zierleyn: “Iedereen snakt naar een constructieve en open start van de gemeente West Betuwe. Laten we gezamenlijk bouwen en oud zeer achter ons laten.”

De discussie over over de energietransitie was de druppel die de emmer deed overlopen. In onderhandelingen sluit je compromissen en we hadden al behoorlijk wat water bij de wijn gedaan. Langzaam leek er meer weerstand te ontstaan tegen onze inbreng op het vlak van van duurzaamheid.

Wij zijn teleurgesteld dat we niet onze stempel op het coalitieakkoord hebben kunnen drukken, maar gaan niet onze idealen overboord gooien. We zullen ons vanuit de oppositiebanken vol inzetten om van West Betuwe een groene, sociale en open gemeente te maken.

door Lydi Groenewegen, burgerraadslid

De piek van mijn kerstboompje hangt naar links. Dat kan geen toeval zijn denk ik tevreden en geef de wiegende gouden ster die al dertig jaar als piek op de allerhoogste tak mag pronken, nog een extra duwtje. De onderhandelingen met de coalitiepartijen zijn in volle gang en ik zie het als een gunstig voorteken. Als de ballen en slingers een plek hebben gevonden moet ik om de boom heen lopen om aan de andere kant de stekker in het stopcontact te steken zodat de lichtjes gaan stralen. Ik kijk weer op en moet even slikken: de piek helt vervaarlijk naar rechts vanaf de plek waar ik nu sta.

Ik herinner me plotseling mijn leraar Duits van de middelbare school. Meneer Meenk was antroposoof en kettingroker, droeg liever gedichten van Goethe voor dan dat hij naamvallen uitlegde en vond filosoferen nuttiger dan woordjes opdreunen. Op een dag vroeg hij of Ella - een meisje met gouden engelenhaar en een lila vestje - in het midden van de klas wilde gaan staan. Iedereen draaide een kwartslag om zodat er twee groepen tegenover elkaar zaten. Ze moest haar armen omhoog steken en hij keek naar haar. ‘Stellen jullie je eens voor dat Ella een boom is. Een boom met lila bloemen, haar voeten de wortels, haar handen het blad, haar haren de kruin.’ We knikten nieuwsgierig. Hij wees naar één van de armen die naar boven reikte en vroeg: aan welke kant zit deze tak? ‘Links,’ schreeuwde de ene helft van de klas, ‘nee, rechts,’ stampte de andere helft van de klas. We hadden het over precies dezelfde tak. Meneer Meenk leerde ons denken.

Het stalletje zet ik naast de boom: een oude houten wijndoos waar de Bijbelse figuurtjes van blik die ik ooit in een fairtrade winkel in de Jordaan kocht, een plekje in het stro vinden. Een engeltje, drie wijze koningen, wat herdertjes, een vader en een moeder scharen zich als een breed gedragen coalitie rond het kindje. De drie wijzen bekijk ik aandachtiger dan andere jaren. Wat is nu eigenlijk wijsheid? Het is GroenLinks als nieuwkomer in de West Betuwe politiek de laatste weken regelmatig toegewenst, helemaal toen duidelijk werd dat we met zeer uiteenlopende partijen een gemeenschappelijke visie moeten gaan vormgeven. Waarom zijn die wijzen met z’n drieën? Omdat er niet één allesomvattende wijsheid is, maar de wijsheid bestaat uit gemeenschappelijke perspectieven, gedeelde inzichten en verbindende verlangens? Uit denken met elkaar?

Op 2 januari moet het allemaal duidelijk zijn. De eerste zondag na 2 januari is het feest van de Driekoningen. Ik hoop dat de nieuwe gemeenteraadsleden, net als de drie wijzen uit mijn stalletje, allemaal een beetje op meneer Meenk lijken.

Bij de ledenraadpleging afgelopen maandag in het Veerhuis in Varik hebben we met een groot aantal van jullie de situatie besproken. Heel fijn dat er zo veel betrokkenen aanwezig waren. Er kwamen veel vragen naar boven. Daarom hebben we toen besloten dat het wenselijk is om eerst een afspraak met de informateur en Dorpsbelangen te hebben om deze vragen beantwoord te krijgen. Daarna zouden we beslissen of we woensdag avond verder gaan praten.  

Zo is het gegaan. Woensdagmiddag heeft het eerste gesprek plaatsgevonden, waarbij Ed van Tellingen Jur moest vervangen, die met een kapotte auto in Utrecht gestrand was en op hulp stond te wachten. De antwoorden op onze vragen waren positief en het werd duidelijk dat de andere partijen unaniem voor GroenLinks gekozen hebben. Ook bleek dat er nog helemaal niets inhoudelijk vastgelegd is. De antwoorden hebben ons doen besluiten om woensdagavond aan te sluiten in het coalitieoverleg.

De bedoeling is dat er een coalitieakkoord op hoofdlijnen komt. De sfeer was constructief en de betrokkenheid van alle partijen groot. Door de snel naderende kerstperiode moeten we flink aan de bak.

Geschreven door Lydi Groenewegen

In het dorpshuis van mijn woonkern vond een bijzondere happening plaats: tijdens een besloten bijeenkomst was de voorvertoning te zien van een aflevering van het TV programma ‘Verslaafd’, waarin de hoofdrol was weggelegd voor een jonge bewoner uit het dorp. Ik was ontroerd: het hele dorp was uitgelopen om de jongen een hart onder de riem te steken voor zijn deelname aan het programma.

Onze burgemeester had een brief gestuurd aan alle inwoners en die sprak mij enorm aan omdat wij in ons GroenLinks programma specifiek dat hebben opgenomen wat ook in de brief stond: het taboe rond drugsgebruik doorbreken door het bespreekbaar te maken. Op het grote scherm zagen we hoe de jongen van zijn bed werd gelicht. Hij wilde wel mee. Verzette zich niet.

De familie nam emotioneel afscheid, het afkickavontuur was begonnen. De hoofdrolspeler verdween uit zijn gevaarlijke dorp. In de brief stonden een aantal vragen waarop na afloop van de voorstelling zou worden ingegaan: hoe nemen we de zorg weg bij ouders van kinderen die nog niet met drugs in aanraking zijn gekomen; hoe maak je het onderwerp bespreekbaar in gezin en vereniging; hoe herken je drugsgebruik.

Dat beloofde wat. Want dat zijn precies de vragen waar wij als GroenLinksers ook mee aan de slag willen. De uitzending werd in alle stilte bekeken. Jongeren met opgeschoren koppies waren stil. Moeders en vaders met jonge kinderen waren stil. Tantes en ooms, buurvrouwen en buurmannen, opa’s en oma’s. Iedereen was stil. Niet alleen tijdens de uitzending, ook daarna. Er waren geen vragen. Toen stelde de presentator zelf de hoofdpersoon maar wat vragen: Hoe het nu met hem ging. ‘Goed wel, ik woon nu in een veilige omgeving.’ Of hij weer terug zou willen komen naar zijn dorp. ‘Voorlopig niet, te gevaarlijk, teveel verleiding. Er wordt overal gedeald en gebruikt.’ Waar hij nu mee bezig was. ‘Met het realiseren van mijn dromen.’ Wat het belangrijkste moment was geweest in de behandeling. ‘Dat we thuis weer gingen praten met elkaar.’

Ik voelde tranen opkomen. Zo simpel is het eigenlijk. Durven praten met elkaar. Hobby’s en interesses aanwakkeren zodat er weer dromen mogen zijn. De verveling geen kans geven. Niet alleen maar wijzen naar foute vrienden, de maatschappij, maar ook naar onszelf, onze taak als ouders ter discussie durven stellen. We weten immers dat familiesystemen problemen soms in stand kunnen houden. De avond was opeens afgelopen. Er werden nog welverdiende bloemen aan de held van de avond en zijn familie uitgereikt, er was een laatste oproep van Peter van de Voorst, de maker van het programma: meld je aan of geef het door als je denkt dat iemand hulp nodig heeft, en er klonk nog een geruststellende mededeling vanuit de ‘Yes We Can’ kliniek door de zaal: alles wordt betaald door de verzekering! Even dacht ik aan de aankomende stijgingen van de ziektekostenpremies - waar waarschijnlijk de meeste bezoekers van de avond verontwaardigd over zullen zijn - en dat voorkomen waarschijnlijk goedkoper is dan genezen ...

Het antwoord van één van de aanwezige hulpverleners op de vraag die niet werd gesteld blijft me het meeste bij: Je hoeft maar één ding te veranderen en dat is alles! Op onze GL poster staat in grote letters: Verandering Begint Hier! Laten we dus vooral die taak serieus nemen en ervoor zorgen dat de held van de avond weer terug durft te keren naar zijn eigen dorp.

In de piste van het toekomstige stadhuis van de nieuwe gemeente West Betuwe was ik afgelopen vrijdag getuige van een spannend en officieel moment: het bepalen van de volgorde van de lijsten van de tien partijen die meedoen aan de komende verkiezingen.

Geschreven door Lydi Groenewegen

Het publiek was  toegestroomd en kon eensgezind op de eerste rang zitten (we waren met z’n vieren!) om op oogafstand getuige te zijn van de act die door twee burgemeesters en een notaris werd uitgevoerd. Er waren drie gele en drie oranje plastic balletjes en ik moest denken aan de surprise eieren die ik soms kocht voor mijn kinderen. Binnenin de chocolade zaten plastic bolletjes met miniverrassingen: een autootje, een puzzeltje, een beestje. Er kon naar hartenlust geruild worden zodat iedereen even blij was. Maar dit was een serieuzere aangelegenheid. In de gele balletjes zaten papiertjes verstopt met daarop de nummers 8, 9, en 10  en in de oranje balletjes de namen van de drie partijen die voor het eerst mee gingen doen met de verkiezingen: GroenLinks, Christen Unie en Leefbaar Lokaal Belang West Betuwe.

Ik vroeg waarom er geen tien gele en tien oranje balletjes waren, maar een van de burgemeesters legde mij uit dat het aantal stemmen dat partijen bij de vorige verkiezing hebben behaald, de volgorde van toekenning van de nummers bepaalde. [Kieswet, artikel 13 en 14]. Alleen de nieuwkomers moesten nog een plekje krijgen dus. De nummers 1 t/m 7 stonden al vast. En kennelijk was dat belangrijk. ‘Mensen stemmen vaak op de eerste lijstnummers, zo werkt de menselijke psyche,’ zei iemand, ‘of op de laatste,’ werd er geruststellend aan toegevoegd terwijl de balletjes ronddraaiden.

GroenLinks staat op nummer negen en er kon niet meer van verrassing geruild worden. Gelukkig zitten we over vier jaar niet meer in een plastic balletje.

Op 28 augustus hebben de leden van GroenLinks West Betuwe Andrea Zierleyn unaniem gekozen tot lijsttrekker. Andrea woont al 22 jaar in het buitengebied van Acquoy. Zij is oorspronkelijk opgeleid als klassiek musicus en is na een studie milieukunde in de ngo-sector terecht gekomen. Ze heeft onder andere bij Milieudefensie en Staatsbosbeheer gewerkt en is de afgelopen jaren actief geweest voor 11duurzaam. Sinds begin 2017 is zij ZZP’er en op dit moment werkzaam als projectleider bij het Rode Kruis.

Op de lijst staan in totaal 10 personen. De verschillende kernen uit de drie gemeenten zijn goed vertegenwoordigd. Jur van der Lecq uit Haaften is nummer 2 van de kandidatenlijst, op nummer 3 staat Daan Dobber uit Heesselt en op nummer 4 Felix Ooteman uit Rumpt.

Ook het definitieve verkiezingsprogramma is op 28 augustus vastgesteld. Het programma is hier te downloaden. Groen, sociaal en open zijn de kernwoorden van het programma van Groenlinks. Energieneutraal 2030 is een belangrijke ambitie die we actief en constructief zullen steunen. Daarnaast koesteren wij het prachtige landelijke karakter van West Betuwe. Op sociaal vlak zetten we ons o.a. in voor gelijke kansen voor alle inwoners en vitale kerngemeenschappen met goede voorzieningen. Een open gemeente is een uitnodigende gemeente. Een open en transparante cultuur tussen raad en college, en tussen de gemeente en haar inwoners. Het is tijd voor verandering en die begint op 21 november met GroenLinks West Betuwe.