Poliflw

Bij mijn deels al wat oudere buren gaat het leven min of meer gewoon door. Ik dacht het al wel te zien, maar na een paar dagen ‘coronacrisis’ ben ik het maar eens gaan navragen en inderdaad: aan de overkant bracht Appie de boodschappen al enige tijd achter de voordeur. Prettig dat dit zo kan. Mij werd op het hart gedrukt: velen worden veel erger getroffen, in economisch opzicht, thuis met de kinderen, vol onbegrip in het verzorgingshuis, of door de ziekte zelf. We weten ook: anderen hebben de zorg voor (ernstig) zieken en moeten momenteel veel meemaken, hebben de zorg voor kwetsbaren en beschikken over te weinig beschermingsmiddelen, of merken dat de energie opraakt, bijvoorbeeld omdat voortdurend mantelzorgen te veel vergt. Het is belangrijk wél hulp te vragen als het niet gaat.  

Zorg en hulpverlening spreken nooit vanzelf, maar zeker nu niet. Zo moeten de wijkteams in sommige gevallen afwegen: wel of niet een huisbezoek doen. Er is bijvoorbeeld geen contact (te krijgen) met betrokkenen op een andere wijze, er is sprake van een onveilige gezinssituatie, of er is sprake van niet-uitstelbare ondersteuning/zorg. Dan worden de RIVM richtlijnen gevolgd en waar nodig, bij verdenking van of daadwerkelijke besmetting met het coronavirus, worden persoonlijke beschermingsmiddelen gebruikt. Het komt er allemaal bij kijken. De recente verlenging van de maatregelen maakt een outreachende werkwijze nog eens extra belangrijk, zo geeft de organisatie desgevraagd aan: om zo veel mogelijk en tijdig iets te kunnen betekenen voor mensen die dat nodig hebben. 

Het is belangrijk hulp te vragen als het niet goed gaat, van de dokter, van school, van het wijkteam. Het zit GroenLinks niet lekker hoe weinig inwoners die mantelzorg verlenen weten dat er respijtzorg voor hen beschikbaar is, als het even niet gaat, of juist om het vol te kunnen houden. Op ons verzoek is hier afgelopen jaar onderzoek naar gedaan. Juist nu merk ik dat dit een punt is waar structureel meer aan gedaan moet worden; we zullen het z.s.m. aankaarten.

De wereld zoals ik die kende heeft nog nooit zo op zijn kop gestaan. Onze maatschappij is voor een groot deel stil gezet om te voorkomen dat teveel mensen tegelijk ernstig ziek worden. De denderende trein is tot stilstand gekomen omdat de coronacrisis serieus genomen is. Het kan dus wel, als we echt willen. Onze samenleving lijkt mensen - gelukkig – toch wel belangrijker te vinden dan geld. 

Iedereen zal een eigen verhaal hebben bij deze ingrijpende periode. Zoon en ik waren net terug uit Oostenrijk, dus vond ik het logisch onszelf zoveel mogelijk in isolatie te zetten. Het thuiswerken dat nog gedaan kan worden met kind erbij, wordt verdeeld tussen de raad en mijn eigen werk. Als sociaal ondernemer heb ik nu minder inkomsten, maar des te meer motivatie meer te bouwen aan een betere lokale gemeenschap. In tijden van crisis wil je liever afhankelijk zijn van een eerlijk en lokaal systeem, niet van het goedkoopste. Hopelijk leren we hiervan dat we dit altijd moeten willen en dus bouwen.  

De afgelopen jaren heb ik me meermaals afgevraagd: het is toch vrijheid, gelijkheid EN broederschap? Broederschap leek minder belangrijk geworden, het voelde voor mij alsof de “privilege mensen” solidariteit alleen nog wilden ondersteunen als het hen niet teveel zou kosten. Terwijl je toch juist altijd anderen zou moeten willen helpen? Helemaal als je het zelf goed hebt? Tevens zorgt dit voor meer evenwicht en geluk in de gehele samenleving. Precies die samenleving waarin je eigen kinderen groot worden, waarin je zelf graag prettig leeft in relatie met anderen. Of, dat heb ik me ook vaker afgevraagd, ben ik dan te naïef en idealistisch? 

Nu we door de coronacrisis merken dat we allemaal kwetsbaar zijn lijkt broederschap - gelukkig - weer als belangrijke waarde in onze hele samenleving terug te zijn. Laten we samen zorgen we dat dit zo blijft. Waarbij meer gelijkheid niet vergeten mag worden. Zeker als je kijkt naar de lage lonen en minimale waardering voor de nu zo cruciale beroepen. Kunnen we deze ingrijpende gebeurtenis aangrijpen als belangrijk leermoment? Dat lijkt mij het minimale wat je zou moeten willen. Vooral ook omdat op deze voet verder niet veel goeds geloofd. Laten we daarom ten volle lering trekken en de best mogelijk plannen maken voor de toekomst. De toekomst van onze kinderen kan positief zijn, als we nu verantwoordelijkheid nemen. Hiervoor zullen we afscheid moeten nemen van ‘business-as-usual’. Het goede nieuws: het kan echt anders, mogelijk wel met minder spullen en meer solidariteit, maar is dat eigenlijk niet beter? 

Er ontstaat steeds meer perspectief op een betere manier van leven, hieronder een aantal personen die zich uitspreken:  Gedragseconoom en Eerste Kamerlid Esther-Mirjam Sent zegt hierover in de Volkskrant van zaterdag 11 april jl.: “We moeten deze crisis aangrijpen als kans, om ons te herbezinnen. Om te leren dat het doel van de economie kwaliteit van bestaan is. Dat moet vooropstaan. De economie moet dienstbaar zijn aan de samenleving, niet andersom. We hebben een sterke overheid nodig die, als de crisis voorbij ijs, niet gaat zeggen: we zitten met een enorme schuld, laten we maar eens gaan bezuinigen op de publieke sector. De overheid moet zich juist inzetten voor een duurzame en inclusieve economie.”

De Trouw heeft op 11 april jl. een artikel met de kop: Manifest van 170 wetenschappers: "Het is een blunder als we niet groener uit de coronacrisis komen". Het manifest zelf heeft de titel: “We kunnen Nederland radicaal duurzamer en eerlijker maken: vijf voorstellen voor Nederland na corona". De inleiding hierbij heeft de kern van het probleem voor mijn idee zeer goed verwoord: “COVID-19 doet de wereld op haar grondvesten schudden. De coronapandemie heeft nu al talloze levens gekost en ontwricht, terwijl hulpverleners keihard werken om zieken te verzorgen en verdere verspreiding te voorkomen. De strijd om de enorme persoonlijke en maatschappelijke verliezen te beperken verdient onze waardering en steun. Tegelijkertijd is het van belang om deze pandemie in een historische context te plaatsen om in de toekomst een herhaling van fouten uit het verleden te vermijden. Het feit dat COVID-19 inmiddels grote economische consequenties heeft gekregen is mede het gevolg van het dominante economische model van de afgelopen dertig jaar. Dit neoliberale model vereist een steeds maar groeiende circulatie van goederen en mensen, ongeacht de talloze ecologische problemen en de toenemende ongelijkheid die dit veroorzaakt. Opmerkelijk genoeg bestempelt de overheid nu juist die beroepsgroepen als ‘cruciaal’ die nog niet zo lang geleden moesten strijden voor erkenning en een beter salaris: de medische zorg, de ouderenzorg, het openbaar vervoer en het onderwijs. Een andere zwakte van het huidige systeem is de verbinding tussen het huidige economische ontwikkelingsmogelijkheden, het verlies van belangrijke functies van ecosystemen en biodiversiteit en de mogelijkheden voor ziektes zoals COVID-19 om zich snel te verspreiden".

De vijf voorstellen zijn in het kort: Stop met het systeem gericht op groei, ontwikkel een universeel basisinkomen, stap over op circulaire landbouw, vermindering van consumptie en reizen, kwijtschelden van schulden bij de meeste kwetsbare groepen. 

Dichter bij huis spreekt UT hoogleraar Peter-Paul Verbeek zich op 11 april jl. uit in de Tubantia: “Ik verwacht en ik hoop dat dit ons iets gaat leren ten aanzien van de milieucrisis. We zouden het milieu echt niet op de eerste plaats kunnen zetten, want de economie moest doorgaan... Nou, het kan dus wel. Als we dit op een verantwoorde manier begeleiden, kunnen we dit inderdaad zien als een generale repetitie. Een wake-upcall voor de opwarming van de aarde, die nog veel desastreuzer uitpakt dan een virus dat uitbreekt. Ik verwacht dat we over vijf jaar een betere balans vinden tussen onder meer economische belangen en het voortbestaan van onze aarde".

Samen met velen wil ik vertellen, onderzoeken, mensen verbinden en voorbeelden geven hoe onze toekomst er socialer & groener uit kan zien. Ik wil bouwen aan meer levensgeluk, door vrijheid, gelijkheid en broederschap voor iedereen. En afscheid nemen van de roofbouw op mens en aarde, ten gunste van een kleine groep mensen. Samen kunnen we kiezen voor meer bestaanszekerheid voor iedereen. 

Graag hoor ik ook van u / jou hoe we (lokaal) verder kunnen bouwen aan een gezonde toekomst? Mail mij: m.schouten@enschede.nl.

Corona heeft ons in de greep. De gezondheidszorg staat onder hoogspanning. Met alle genomen maatregelen houden we het virus hopelijk zoveel mogelijk buiten de deur. Maar ook dan is ons leven flink op de kop gezet. Ook het politieke leven. De gemeente heeft aan corona de handen vol en het raadswerk moet zich beperken tot online overleg. Wat betekent dit voor de activiteiten in onze afdeling?

In februari vond de aftrap plaats van onze thema-avonden met een goed bezochte en boeiende avond over armoede in de stad. Ook voor april en juni stonden er thema-avonden op het programma. We hebben besloten om deze avonden niet door te laten gaan en het programma na de zomervakantie weer op te pakken. Op 6 mei hadden we ook onze algemene ledenvergadering willen houden. We hebben goede hoop dat op woensdag 24 juni deze ALV alsnog kan plaats vinden, zo niet fysiek, dan toch online. We houden jullie op de hoogte.

Ondertussen blijven we bezig met de voorbereiding van diverse activiteiten waarmee we als afdeling onze blik vooruit richten op de Tweede Kamer verkiezingen komend jaar en de Gemeenteraadsverkiezingen in maart 2022. Dat willen we graag samen doen met de inzet van zoveel mogelijk leden. Meer daarover op onze DOE MEE pagina.

Dit item is ter inspiratie, om de GroenLinks leden van onze afdeling een waar gezicht te geven en om te polsen wat er nu precies leeft onder jullie. De laatst geïnterviewde geeft het stokje door aan een ander lid van onze afdeling, op deze manier krijgen wij een leuke variatie en zul je gezichten tegenkomen die je wellicht nog niet kent.

1. Stel jezelf in het kort voor Goededag, mijn naam is Erik Mulder, geboren en getogen in Nijverdal. Op mijn 17e ging ik elektrotechniek studeren aan de UT en tijdens de studie dacht ik steeds: “ik moet hier snel weer weg uit dit grote dorp”. Maar gelukkig is Enschede een stuk levendiger geworden in de loop der tijd en kwam ik er ook achter dat er in Amsterdam wel allerlei leuks is, maar dat je daar de gemoedelijkheid en natuur mist van Twente. Kortom ik woon inmiddels 48 jaar in Enschede, waarvan bijna 30 jaar met Mirjam; onze twee kinderen wonen op zichzelf.

2. Waarom ben je lid geworden van GroenLinks? Het erg simpele antwoord is: dat ging vanzelf toen de Pacifistisch Socialistische Partij opging in GroenLinks. Ik ben daar wel blij mee, met dat grotere verband op links, op weg naar meer invloed in de wereld. GroenLinks is de nieuwe en betere PvdA; zonder het regenteske daarvan. Het betere antwoord is dat je leeft op basis van betrokkenheid bij iedereen; daarom moet je je bemoeien met hoe het in de wereld gaat.

3. Ben je actief (of wil je dat worden) binnen GroenLinks en zo ja op welke manier? Meestal was en ben ik wel actief op de een of andere manier. Zo deed ik één of meer keren mee met affiches zeefdrukken en plakken (al of niet legaal), afdelingsbestuur, kandidatencie, programmacie en op dit moment ben ik de coördinator voor M&B (= werkgroep ‘Milieu en Bebouwde omgeving).

4. Waar moet GroenLinks volgens jou aandacht aan besteden of wat moet er binnen Enschede verbeterd worden? Prioriteit ligt wat mij betreft bij armoede en het actief meedoen van inwoners. Op zo kort mogelijke termijn zou ik graag 2-taktmotoren willen verbannen uit een zo groot mogelijk deel van de stad. Hun fijnstof is een sluipmoordenaar. Per cc cylinderinhoud zijn 2-taktscooters een paar honderd maal vervuilender dan (vracht)automotoren. Ofwel een 50 cc brommer is net zo smerig als 10 auto’s met 1000cc motoren. En wat erger is: ze rijden op veel kortere afstand van wandelaars en fietsers dan die auto’s.

5. Wat is (of zijn) je favoriete plek(ken) in Enschede? Wat wil je aan kennissen/vrienden/familie die nog nooit in Enschede zijn geweest, als eerste laten zien? De oude markt laat ik graag zien, als een gezellig centrum. Foodfactory is een mooi voorbeeld van historie bewaren en opnieuw gebruiken. Rondom Enschede is uiteraard ook van allerlei moois, maar dat vind ik niet zo karakteristiek voor Enschede; dan vind ik het glooiender Noord-Twente mooier.  

GroenLinks wil dat mantelzorgers de aandacht krijgen die ze verdienen. Sommigen hebben het zwaar en hebben ook zelf soms een steuntje in de rug nodig: respijtzorg. Naar aanleiding van een onderzoek (bijlage onderzoek) naar de behoeften van mantelzorgers, op verzoek van onder meer GroenLinks, reageert het College met een brief waarin wordt vermeld dat die aandacht er nu ook komt (of lijkt te komen?). Jammer alleen dat er (nog) geen campagne komt om bekendheid te geven aan de mogelijkheden van respijtzorg.  

Bij de behandeling van de zomernota in 2019 is de motie ‘Respijtzorg voor mantelzorgers’ aangenomen. Met de motie werd gevraagd in kaart te brengen wat de behoefte aan respijtzorg onder mantelzorgers is en hoe hierin kan worden voorzien. Vervolgens is onderzoek (zie bijlage) uitgevoerd, met daarbij specifiek aandacht voor de bekendheid met en de behoefte aan respijtzorg. Dat is vervangende zorg door een vrijwilliger of een professional ter ontlasting van een mantelzorger. Respijtzorg bestaat in verschillende vormen: thuisopvang, dagopvang, kortdurende opname etc. en kan variëren in omvang van enkele uren tot een vakantie.

Over de mantelzorgers zelf valt op dat zij over het algemeen slecht op de hoogte zijn van het bestaan van respijtzorg en van de concrete mogelijkheden die er zijn. Daarnaast komt uit het onderzoek naar voren een gevoeld gebrek aan waardering onder de mantelzorgers. Opmerkelijk is dat het College zegt met het onderzoek in de hand aan de slag te willen gaan om mantelzorgondersteuning meer ‘voorliggend’ te organiseren. Bijvoorbeeld in de wijkwijzers, of op andere logische plekken in de wijken (ontmoetingscentra van Liberein, De Posten, Livio). Daarbij schrijft het College: ‘zou het welzijnswerk wellicht een rol kunnen spelen in het bieden van (voorliggende) mantelzorgondersteuning en waar nodig door [kunnen] verwijzen.’ Dit laatste klinkt wel erg vrijblijvend, wat de vraag oproept of het ‘luisterend oor’ en de nodige doorverwijzingen voor de mantelzorgers nu wel echt georganiseerd gaan worden. Ook ontbreekt (vooralsnog) een campagne om bekendheid te geven aan de mogelijkheden van respijtzorg, helaas. Toch nog maar eens aan de bel trekken bij de heren en dame van B&W.  

Beste lezer, Waar u van mij een 'Wild Stadsdeel West' gewend bent moet ik u teleurstellen, die volgende vergadering is pas ruim na het verschijnen van deze LinksVoor. Maar niet getreurd, er zijn genoeg andere onderwerpen. Als politiek bevlogen mensen is het belangrijk om ons te blijven verwonderen over de wereld om ons heen en vragen te blijven stellen. Dus vraag ik mij af: heeft u met Valentijn nog een kaartje geschreven voor iemand? Dat is niet echt een onderwerp voor een raads- of commissie vergadering, maar als lokale afdeling moeten we elkaar ook beter leren kennen. Zelf  heb ik het sterk overwogen. Eigenlijk noem ik liever haar naam niet, want wat zal mijn vriendin wel niet denken. Vooruit, omdat u het bent kan ik het wel delen. Ik was haar naam zo vaak tegengekomen, ze had letterlijk mijn weekend overhoop gehaald en gezorgd voor een frisse wind in mijn kop.  Ik overwoog een brief te schrijven aan Ciara. De storm van het weekend daarvoor.   

Want stormen krijgen tegenwoordig een naam. U denkt misschien waarom? Voelen die stormen zich slecht behandeld? Is het om windterreur tegen te gaan? Dreigde een storm zichzelf op te blazen? Wat moeten we daarmee als partij? Nee, maakt u zich geen zorgen. Het is bedacht door onder andere de KNMI want, als een storm een naam heeft, zijn mensen zich er meer bewust van. Een naam heeft meer impact. Want als u en ik met windkracht 10 van de Afsluitdijk worden geblazen zijn we ons daar schijnbaar onvoldoende bewust van. Teveel mensen liepen stoer tussen omgevallen bomen en zeiden “Dit mag geen naam hebben”. Sinds een paar maanden mag dat eindelijk wel. Nu hebben stormen een naam. 

Eerlijk, ik moet daar aan wennen. We leven nu in een tijd dat een kind de naam Storm heeft en de storm heet Dennis. Dat is wennen. Je kunt nu gesprekken horen als: “Heeft Olivia de was er weer af gerukt? Die nare Olivia”. Of: “och hoor Jan eens huilen. Die huilt maar de hele tijd.” En troosten heeft geen zin. Dat is wennen. Nota bene moeten u en ik nu al die namen onthouden, verschrikkelijk. Hoe heette deze storm ook alweer. Was het Gerda, Iris, of toch was het Piet? Terwijl je er midden in staat. Dat is onbeleefd. Nota bene hebben stormen nu toch vaak man en vrouwen namen, wanneer krijgen we de eerste gender neutrale storm? En hoe gaan we om met culturele namen? Je zult meemaken dat de meest verwoestende storm straks Samir of Mohammed heet. Dat levert de PVV dan een boel stemmen op. Daar sta je dan al als groene partij. 

Andere weerstypen voelen zich natuurlijk buitengesloten. Waarom een storm wel, en een droge periode niet? Terwijl als ergens menselijke namen bij te verzinnen zijn dan is het wel bij lang droogstaan, of bij ijs- en ijskoude momenten. Daarbij komt ook, wat doen we met de stormen van vroeger? Verdient de noordwesterstorm van 1953 alsnog een naam, met zoveel impact op de samenleving? Of die juist niet, omdat die leidde tot zoveel slachtoffers? Het is zo makkelijk nog niet. 

Onze relatie met het weer is in ieder geval wat persoonlijker geworden. Dat is waarschijnlijk toch wel een goede zaak. Mens en Natuur moeten meer bij elkaar gebracht. Maar tot het schrijven van een brief aan de storm is het bij mij uiteindelijk toch niet gekomen. Dat heb ik afgeblazen.   

In Enschede leven veel mensen in armoede. Armoede wordt in Nederland afgemeten aan het sociaal minimum of de bijstandsnorm. Dit is een beleidsmatig minimum: zit je hier op of onder dan word je arm genoemd. In Enschede leeft zo’n 11% van alle huishoudens onder of rond het sociaal minimum. Landelijk is het gemiddelde 7%. Het betreft zo’n 17.500 inwoners. Ruim de helft hiervan (5.7% van alle Enschedese inwoners) leeft zelfs langdurig onder de lage inkomensgrens. Vaak is daarbij sprake van problematische schulden. 1 op de 8 kinderen in Enschede groeit op in armoede. Wij zijn blij met de recent toegenomen aandacht voor armoede en schulden. GroenLinks vindt armoede al jaren één van de grootste problemen in Enschede en pleitte steeds voor gerichte maatregelen. Binnenkort verschijnt een nieuwe armoedenota van het College: wat verwachten wij daarvan als GroenLinks?  

De bijstandsnorm komt tot stand m.b.v. voorbeeldbegrotingen van het NIBUD, het Nationaal Instituut voor Budget voorlichting. Deze gaan uit van wetenschappelijk onderzoek en adviezen van deskundigen. Het bijstandsminimum wordt uiteindelijk bepaald door de Tweede Kamer: het betreft een politieke keuze. Al sinds de jaren 1980 wordt daarbij de zogeheten 0-lijn gehanteerd. Dit betekent dat de uitkeringen niet met de lonen meesteeg. In die jaren ‘80 waren mensen met een bijstandsuitkering zo’n 25% van hun inkomen kwijt aan woonlasten, nu is dat zo’n 55%. Het besteedbaar inkomen werd, na aftrek van vaste lasten, door de jaren heen steeds lager. 

Opmerkelijk is dat de overheid lijkt te erkennen dat van de bijstandsnorm niet goed (meer) valt te leven. Er zijn allerlei sociale en fiscale regelingen bedacht waarop je een beroep kunt doen, zo’n 50 in totaal. De bekendste zijn de huurtoeslag en de kinderbijslag, de kinderopvangtoeslag en de (gemeentelijke) bijzondere bijstand. We hebben met zijn allen een groot probleem laten ontstaan en tegelijkertijd een grote bureaucratie geschapen om het op te lossen, waarbij degene met een laag inkomen altijd zelf een aanvraag moet doen om een toeslag te kunnen ontvangen. Hierbij gaat vaak iets mis: het bereik van al die regelingen is niet goed. Denk in dit verband aan de 2,5 miljoen laaggeletterden in Nederland, die bovendien vaak niet digitaal vaardig zijn. Voor hen is het extra moeilijk. De gemeente Enschede zal hierin veel actiever op moeten inspelen, met slimme communicatie en een er-op-af aanpak: zelfredzaamheid is mooi op papier, maar in de praktijk werkt het vaak niet. Veel arme mensen worden gedwongen te leven bij de dag. Vandaag is belangrijk. De afhankelijkheid maakt je minder zelfredzaam. 

Doordat het Rijk de regels bepaalt rondom de uitkeringen en toeslagen is er weinig ruimte voor lokaal beleid, maar er zijn wel mogelijkheden voor verbetering in het Enschedese beleid en GroenLinks wil deze ook terug zien in de nieuwe armoedenota. In het verleden hebben wij ons sterk gemaakt voor verhoging van o.a. de individuele inkomenstoeslag. Deze moet voldoende zijn om minimaal rond te kunnen komen én om te kunnen participeren (reizen, sporten etc.). Ook hebben we gepleit voor een ruimhartige invulling van het kindpakket, verlaging van de rente op leningen bij Stadsbank Oost-Nederland. Daarnaast zijn goede hulp bij de administratie, schuldpreventie en vroegsignalering van belang.   

Op dinsdagavond 25 februari a.s. organiseert de afdeling GroenLinks Enschede-Haaksbergen in Ecocentrum Emma een thema-avond over armoede, met als speciale gasten de Enschedese wethouder Arjan Kampman en het GroenLinks Kamerlid Wim-Jan Renkema.

Wethouder Kampman en GroenLinks Kamerlid Renkema te gast bij GroenLinks over armoede in Enschede

“Ondersteun mensen met geen of een laag inkomen ruimhartig” schreven wij als GroenLinks in ons verkiezingsprogramma voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2018. Wat is daar tot nu toe van terecht gekomen?

Op deze thema-avond laten we verschillende kanten van armoede zien en gaan we daarover in gesprek met ervaringsdeskundigen uit de stad. Hoe raakt armoede aan wonen, aan rechtshulp en aan kinderen? Iedereen is welkom om hierover mee te praten.

Deze thema-avond is de eerste van een reeks waarin GroenLinks Enschede-Haaksbergen, in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2022, om de twee maanden aandacht geeft aan onderwerpen die voor het nieuwe verkiezingsprogramma van cruciaal belang zijn.

Het programma duurt van 20.00 tot 21.30. Vanaf half acht is er inloop met koffie en thee en na afloop is er onder het genot van een drankje gelegenheid tot napraten.

Wanneer: dinsdagavond 25 februari a.s. Waar: Emmastraat 189, Enschede

-------------------------------------------------------------------------------------------

Zie bijlage of agenda voor programma: https://enschede.groenlinks.nl/agenda/thema-avond-armoede

Onlangs kwam de gemeente Arnhem in het nieuws met een aantal maatregelen die zij per 1 januari 2020 nemen om het schuldenproblematiek in hun stad te verminderen. GroenLinks las in de landelijke media dat in Arnhem, met ingang van het nieuwe jaar, de schulden van inwoners die al drie jaar lang een betalingsregeling hebben, worden kwijtgescholden. Steden als Amsterdam en Amersfoort voeren vergelijkbaar beleid. Daarnaast verlaagt de gemeente de eigen incassokosten naar 75 euro en wordt per 2020 het percentage van de bijstandsuitkering dat de gemeente in mag houden vanwege schulden die uitstaan bij de gemeente, alvast verlaagd naar 5%. Hiermee loopt Arnhem voor op landelijk beleid dat waarschijnlijk per 2021 ingaat. 

Het besluit van de gemeente Arnhem sluit aan bij een groeiend inzicht dat schulden vaak niet simpelweg eigen schuld zijn, maar voort kunnen komen uit allerlei omstandigheden waar mensen niet altijd grip op hebben. Bovendien kunnen schulden door hoge incassokosten en boetes flink oplopen. Uit onderzoek blijkt dat het hebben van schulden allerlei negatieve gevolgen heeft voor zowel de schuldenaar, zijn omgeving als de maatschappij. Het zorgt voor stress en heeft een negatieve invloed op de maatschappelijke participatie. Daarnaast kan het leiden tot hogere maatschappelijke kosten, bijvoorbeeld wanneer het wijkteam in actie moet komen of er een uitzetting plaatsvindt. 

Deze mooie voorbeelden van een positieve benadering van mensen met problematische schulden waren voor Anita Sempel reden om de volgende ex artikel 35 vragen te stellen aan het college van Burgemeester en Wethouders:Vraag 1: Herkent u het beeld dat gemeentelijke schulden bijdragen aan de schuldenproblematiek?Vraag 2: Hoeveel schulden van inwoners staan er op dit moment uit bij de gemeente Enschede en om welk totaalbedrag gaat het? Voor hoeveel van deze schulden geldt dat er al drie jaar een betalingsregeling loopt? Om welk bedrag gaat het hierbij?Vraag 3: Scheldt de gemeente op dit moment gemeentelijke schulden kwijt? Zo ja, na welke termijn gebeurt dit?Vraag 4: Brengt de gemeente bij het uitblijven van betaling incassokosten in rekening? Zo ja, wat is de hoogte van deze kosten?Vraag 5: Bent u met GroenLinks van mening dat de gemeente het goede voorbeeld zou moeten geven aan andere schuldeisers?Vraag 6: Bent u bereid de maatregelen zoals deze in Arnhem zijn genomen ook in Enschede te onderzoeken?

Lees hier de beantwoording van het college.

GroenLinks is blij met deze antwoorden. We zullen kritisch kijken naar de voorstellen die er komen. Iedere inwoner van Enschede moet de kans krijgen om uit de schulden te komen. Als gemeente moet je hierin het goede voorbeeld geven.