Opa Ton. Hij is niet meer onder ons, Ton Hofland overleed op 17 juli 2019, voor mij nog onverwacht, aan een korte ernstige ziekte. Hij was geen bestuurs, of fractielid meer, dat stond zijn gezondheid niet meer toe, maar toch willen we hem hier herdenken, want wat was hij van belang!!! Voor mij persoonlijk, vanwege de grote scherpzinnigheid waarmede hij de weg van Jezus aan de orde stelde. Of het nu ging om vluchtelingen, mensenrechten, wegenbouw, spoorlijnen, rotondes..... Het was immers vriendelijk en goed beargumenteerd. Wat dat laatste betreft hadden we veel voordeel van het feit dan hij bouwkundig ingenieur was. Er zijn zelfs adviezen van hem meegenomen in de uitvoering van de N381 (Emmen-Drachten) Ook zijn openheid en vrijmoedigheid in het spreken over Jezus, trof mij. Ik die altijd bang was om voor "blikken dominee" te worden uitgemaakt. Hij leerde me de juiste maat. Zijn woorden van liefde voor het verdrukte gaf hij ook vorm door voor vluchtelingen te vertalen, door met hen naar rechtszaken te gaan, of gewoon met hen te zwemmen. Voor de ChristenUnie als afdeling, hij was er altijd, met optimistische blijmoedige maar ook intelligente betogen en aandachtspunten. Zo gaf hij op de laatste ledenvergadering in maart nog bijna college over het exacte tracé van de zo gewenste spoorlijn van Lelystad naar Groningen. En was hij het die in de landelijke vergadering bewerkstelligde dat we pal achter het Armeense volk gingen staan in hun conflict met Turkije. Wij zijn als partij een man van het eerste uur kwijtgeraakt. Hoewel, ik zeg dit niet goed..... Onze Ton is door God geliefd, bevorderd tot hoger heerlijkheid. We gaan in zijn voetspoor verder, blijmoedig en vol vertrouwen. Laten we ook zijn zieke vrouw en kinderen in ons gebed opdragen aan onze Heer, opdat ze dit verlies mogen verwerken en zoals één van zijn vrienden bij de dankdienst zei: "tot straks"
20 documenten
Burgemeester Halsema heeft per brief ...
ChristenUnie Amsterdam 20-07-2019 13:51
Burgemeester Halsema heeft per brief haar plannen bekendgemaakt voor een aanpak van de overlast in de binnenstad. Er zitten een aantal punten tussen waar we als ChristenUnie het afgelopen jaar geregeld aandacht voor hebben gevraagd en zijn daarom positief over de voorgenomen stappen: ✅ Onderzoek naar terugkeer politiebureau op de wallen ✅ In weekend 3-5 extra handhavers per gebied ✅ Onderzoek naar effect vele coffeeshops op toestroom toeristen ✅ Extra toezicht op taxiverkeer ✅ Onderzoek effect raamprostitutie op toestroom toeristen Na het zomerreces zullen we ons blijven inzetten voor een leefbare Amsterdamse binnenstad. Fijne vakantie iedereen!
Aankomende zondag is het zover, be ...
ChristenUnie Amsterdam 14-06-2019 11:55
Aankomende zondag is het zover, be there!
Zet 16 juni alvast in je agenda! Dan gaat Andries Knevel in Amsterdam in gesprek met Don Ceder en Lilian Marijnissen over politiek, rechtvaardigheid en geloof. 🕢 16 juni 2019 om 19:30 📌 BG De Verbinding, gebouw 'De Ontmoeting'. Louis Couperusstraat 133 in Amsterdam Nieuw-West 🗣 Andries Knevel in gesprek met Don Ceder en Lilian Marijnissen (ruimte voor vragen).
Zet 16 juni alvast in je agenda! Dan ...
ChristenUnie Amsterdam 13-05-2019 13:35
Zet 16 juni alvast in je agenda! Dan gaat Andries Knevel in Amsterdam in gesprek met Don Ceder en Lilian Marijnissen over politiek, rechtvaardigheid en geloof. 🕢 16 juni 2019 om 19:30 📌 BG De Verbinding, gebouw 'De Ontmoeting'. Louis Couperusstraat 133 in Amsterdam Nieuw-West 🗣 Andries Knevel in gesprek met Don Ceder en Lilian Marijnissen (ruimte voor vragen).
Politici kunnen allerlei plannen ...
ChristenUnie Flevoland 12-03-2019 07:00
Politici kunnen allerlei plannen maken, maar vaak weten de mensen in het veld het beste hoe problemen opgelost moeten worden. Bryant Heng heeft als geen ander oog voor lokale initiatieven. Zijn dagelijkse werkgever, micro-krediet verstrekker Oikocredit Nederland, is veel met lokaal initiatief bezig in derdewereldlanden. In Flevoland hebben we met heel andere problematiek te maken dan bijvoorbeeld in Afrika, maar het geloof in de kracht van mensen is hier niet minder belangrijk. Mensen die zelf de handen uit de mouwen steken om andere te helpen, kunnen rekenen op de steun van Bryant!
Gert-Jan SegersModderen in het ...
ChristenUnie Gelderland 19-02-2019 10:35
Modderen in het midden ‘Is het niet veel moeilijker om regeringsverantwoordelijkheid te dragen en is het niet veiliger om gewoon in de oppositie te kunnen zeggen wat je vindt?’ Een voorganger stelde me vorige week de vraag die me vaker wordt gesteld. En als een predikant dat doet, geeft me dat de mooie gelegenheid om te verwijzen naar zijn verre collega Dietrich Bonhoeffer. Die had in het Duitsland van de jaren dertig en veertig ook voor veiligheid kunnen kiezen. De veiligheid van de pastorie en van tijdloze, pijnloze preken. Hij had zijn mond kunnen houden over de Jodenvervolging. Hij had ervoor kunnen kiezen om zijn handen niet te bezoedelen. Toch koos Bonhoeffer ervoor deel te nemen aan een samenzwering tegen Hitler en was hij zelfs bereid om in het ultieme geval de trekker over te halen. ‘We moeten niet alleen maar pleisters plakken op de wonden van slachtoffers, maar we moeten een stok steken in het wiel van het kwaad zelf’, vond hij. En: ‘Niets doen is soms slechter dan iets doen.’ Toen ik Bonhoeffers keuzes een keer toelichtte tegenover Egyptische christelijke studenten – bij wie Hitler en Duitsland ver van hun bed af staan – waren ze geschokt. ‘Was hij echt een christen?’, vroegen ze zich hardop af. Het deed me beseffen hoezeer ik naar Bonhoeffer kijk met de kennis van nu en hoe schokkend Bonhoeffers keuzes toen moeten zijn geweest. Een politicus is altijd verantwoordelijk. Zowel voor de machtspositie die hij heeft, als voor de gevolgen van het afzien van kabinetsdeelname en voor de ruimte die hij daarmee geeft aan anderen die wel toehappen. Hij is verantwoordelijk voor een regeerakkoord met plussen en minnen zoals bij medische ethiek. Maar hij is dat ook als hij terugdeinst voor het compromis en daarmee de vloer geeft aan een meerderheid die wél een wettelijke regeling voor Voltooid Leven wil en die alles zal doen om Siriz het werken onmogelijk te maken. Een politicus is verantwoordelijk voor wat hij doet, maar ook voor wat hij nalaat en laat gebeuren. Er is nooit een veilige optie. Bij geen enkele keus houdt hij schone handen. Bonhoeffer zei – in veel dramatischer omstandigheden, maar toch – dat als hij nu zou vluchten voor de strijd tegen het kwaad van zijn tijd en niet voor Joden opkwam, hij na de oorlog niet het recht zou hebben het evangelie te verkondigen. Je kunt alleen met goed fatsoen getuigen van waar je ten diepste in gelooft, als je in de barre werkelijkheid van het hier en nu ook echt doet wat je kunt. In de vraag ‘is het niet veiliger in de oppositie?’ proef ik soms ook iets van dedain voor het compromis. Voor het gemodder in het politieke midden. Het laat iets zien van de aantrekkingskracht van de flanken, van het veelbelovende alternatief. Daarvandaan komt de aanklacht dat politici van het midden niet deugen, dat ze het allemaal voor zichzelf doen en dat hun compromissen zwak afsteken bij het meeslepende alternatief. Daarvandaan komt de belofte dat alles anders wordt als die ene flankpartij het voor het zeggen krijgt. Het is een messiaans visioen dat snaren raakt in de harten van mensen die verlangen naar de terugkeer naar het verloren paradijs. En zo kan de mannetjesmakerij op de flanken gemakkelijk ontaarden in afgoderij. We zien het gebeuren. Het zijn de verlossers van Turkije, Brazilië, Amerika, van de brexit, die alles beloven, steun krijgen, maar vroeg of laat hun land verdeeld en verzwakt achterlaten. Deze schepen zullen stranden en ons waarschuwen voor de valse messiassen. Ik heb mijn dromen, mijn idealen. Sommige zijn zelfs Messiaans en gaan over een vrederijk dat nog moet komen. Juist daardoor weet ik dat ík de wereld niet kan verlossen, niet hoef te verlossen. Daarom geloof ik dat we alleen beetje bij beetje iets kunnen laten zien van een wereld die nog moet komen. Een vrederijk waarin alles wat nu stuk is, weer heel wordt gemaakt. Alleen zo horen we de echo van een melodie we nog niet kennen (C.S. Lewis). En uit wantrouwen in aardse verlossers geloof ik in overleg, gematigdheid, tegenspraak en samenwerking met alle mensen van goede wil. En daarom doe ik wat ik kan in het hier en nu, is niets doen geen optie en kies ik voor gemodder in het midden. Deze column verscheen vandaag ook in het Nederlands Dagblad.
Gert-Jan SegersModderen in het ...
ChristenUnie Gelderland 19-02-2019 09:54
Modderen in het midden ‘Is het niet veel moeilijker om regeringsverantwoordelijkheid te dragen en is het niet veiliger om gewoon in de oppositie te kunnen zeggen wat je vindt?’ Een voorganger stelde me vorige week de vraag die me vaker wordt gesteld. En als een predikant dat doet, geeft me dat de mooie gelegenheid om te verwijzen naar zijn verre collega Dietrich Bonhoeffer. Die had in het Duitsland van de jaren dertig en veertig ook voor veiligheid kunnen kiezen. De veiligheid van de pastorie en van tijdloze, pijnloze preken. Hij had zijn mond kunnen houden over de Jodenvervolging. Hij had ervoor kunnen kiezen om zijn handen niet te bezoedelen. Toch koos Bonhoeffer ervoor deel te nemen aan een samenzwering tegen Hitler en was hij zelfs bereid om in het ultieme geval de trekker over te halen. ‘We moeten niet alleen maar pleisters plakken op de wonden van slachtoffers, maar we moeten een stok steken in het wiel van het kwaad zelf’, vond hij. En: ‘Niets doen is soms slechter dan iets doen.’ Toen ik Bonhoeffers keuzes een keer toelichtte tegenover Egyptische christelijke studenten – bij wie Hitler en Duitsland ver van hun bed af staan – waren ze geschokt. ‘Was hij echt een christen?’, vroegen ze zich hardop af. Het deed me beseffen hoezeer ik naar Bonhoeffer kijk met de kennis van nu en hoe schokkend Bonhoeffers keuzes toen moeten zijn geweest. Een politicus is altijd verantwoordelijk. Zowel voor de machtspositie die hij heeft, als voor de gevolgen van het afzien van kabinetsdeelname en voor de ruimte die hij daarmee geeft aan anderen die wel toehappen. Hij is verantwoordelijk voor een regeerakkoord met plussen en minnen zoals bij medische ethiek. Maar hij is dat ook als hij terugdeinst voor het compromis en daarmee de vloer geeft aan een meerderheid die wél een wettelijke regeling voor Voltooid Leven wil en die alles zal doen om Siriz het werken onmogelijk te maken. Een politicus is verantwoordelijk voor wat hij doet, maar ook voor wat hij nalaat en laat gebeuren. Er is nooit een veilige optie. Bij geen enkele keus houdt hij schone handen. Bonhoeffer zei – in veel dramatischer omstandigheden, maar toch – dat als hij nu zou vluchten voor de strijd tegen het kwaad van zijn tijd en niet voor Joden opkwam, hij na de oorlog niet het recht zou hebben het evangelie te verkondigen. Je kunt alleen met goed fatsoen getuigen van waar je ten diepste in gelooft, als je in de barre werkelijkheid van het hier en nu ook echt doet wat je kunt. In de vraag ‘is het niet veiliger in de oppositie?’ proef ik soms ook iets van dedain voor het compromis. Voor het gemodder in het politieke midden. Het laat iets zien van de aantrekkingskracht van de flanken, van het veelbelovende alternatief. Daarvandaan komt de aanklacht dat politici van het midden niet deugen, dat ze het allemaal voor zichzelf doen en dat hun compromissen zwak afsteken bij het meeslepende alternatief. Daarvandaan komt de belofte dat alles anders wordt als die ene flankpartij het voor het zeggen krijgt. Het is een messiaans visioen dat snaren raakt in de harten van mensen die verlangen naar de terugkeer naar het verloren paradijs. En zo kan de mannetjesmakerij op de flanken gemakkelijk ontaarden in afgoderij. We zien het gebeuren. Het zijn de verlossers van Turkije, Brazilië, Amerika, van de brexit, die alles beloven, steun krijgen, maar vroeg of laat hun land verdeeld en verzwakt achterlaten. Deze schepen zullen stranden en ons waarschuwen voor de valse messiassen. Ik heb mijn dromen, mijn idealen. Sommige zijn zelfs Messiaans en gaan over een vrederijk dat nog moet komen. Juist daardoor weet ik dat ík de wereld niet kan verlossen, niet hoef te verlossen. Daarom geloof ik dat we alleen beetje bij beetje iets kunnen laten zien van een wereld die nog moet komen. Een vrederijk waarin alles wat nu stuk is, weer heel wordt gemaakt. Alleen zo horen we de echo van een melodie we nog niet kennen (C.S. Lewis). En uit wantrouwen in aardse verlossers geloof ik in overleg, gematigdheid, tegenspraak en samenwerking met alle mensen van goede wil. En daarom doe ik wat ik kan in het hier en nu, is niets doen geen optie en kies ik voor gemodder in het midden. Deze column verscheen vandaag ook in het Nederlands Dagblad.
Al gezien dat we ons deze maand ...
ChristenUnie Utrecht 18-02-2019 14:45
Al gezien dat we ons deze maand bezig houden met het thema 'Rust'? Vanmiddag staan we op Utrecht Centraal met een ludieke actie. Loop over een uurtje even langs! Een tipje van de sluier: #maandthema #rust
Vorige week bezocht Joël Voordewind ...
ChristenUnie Nederland 18-02-2019 10:05
Vorige week bezocht Joël Voordewind het Griekse eiland Lesbos om met eigen ogen de dramatische situatie te zien waarin de mensen daar verkeren. Lees hier het verslag dat hij samen met een collega Kamerlid schreef: https://www.christenunie.nl/blog/2019/02/18/Opvang-op-Lesbos-moet-beter-de-Europese-Commissie-moet-in-actie-komen.-Turkije-deal-werkt-niet-goed
ChristenUnie zet verhoudingen in ...
ChristenUnie Gooise Meren 21-01-2019 19:19
De ChristenUnie wil dat er voorlopig geen asielkinderen het land worden uitgezet. De regeringspartij roept staatssecretaris Mark Harbers (vreemdelingenbeleid) op pas op de plaats te maken, nu binnen de coalitie hardop wordt geroepen dat het huidige kinderpardon te streng is.