Poliflw

Afgelopen zomer werd Nederland opgeschrikt door een aantal stalbranden. Zulke berichten raken mij iedere keer weer, omdat ik van veehouders weet hoeveel leed daarmee gepaard gaat. Naast alle dieren die hulpeloos de dood vinden, zien boerengezinnen in korte tijd hun levenswerk in vlammen opgaan. Dat hakt erin. Allereerst vanwege het verlies van hun dieren, nadat eerst is geprobeerd te redden wat er te redden valt. Maar ook de financiële schade, die al snel in de honderdduizenden euro’s loopt, en de grote maatschappelijke ophef laat boeren natuurlijk niet onberoerd. Het geeft eens te meer aan hoe groot de verantwoordelijkheid is die boeren hebben om zorgvuldig met hun dieren om te gaan. Dat is hun kerntaak. Maar ook dat zij een overheid nodig hebben die zorgt dat zij kúnnen investeren in oplossingen.Elke stalbrand is er één te veel, daar is iedereen het wel over eens. Niet voor niets probeert de sector zelf al jarenlang het aantal branden terug te dringen. Die verantwoordelijkheid nemen zij. Tegelijkertijd moeten we realistisch zijn. Honderd procent zekerheid heb je helaas nooit. Hoeveel stalbranden er ook worden voorkomen: op het moment dat het misgaat, is het direct groot nieuws. Belangrijk is dan vooral dat de overheid niet de fout maakt om meteen extra regelgeving te verzinnen. Er zijn al ontzettend veel regels, en het gaat erom de regelgeving die we hebben beter te handhaven. Vanzelfsprekend moet eerst naar de oorzaken gekeken worden. En de kern daarvan is, los dat de oorzaak in 55% van de gevallen onbekend blijkt te zijn, dat menselijk handelen er over het algemeen aan ten grondslag ligt. Denk aan achterstallig onderhoud, aangevreten kabels door te weinig ongediertebestrijding (waar overigens ook te veel beperkingen door de overheid op worden gelegd) en brandgevoelige materialen die niet in stallen thuishoren. Het vergroten van bewustwording is daarom heel belangrijk. Boeren moeten weten waar de zwakke plekken in hun bedrijf zitten, en hoe dat te kunnen verbeteren.We moeten ons ervan bewust van zijn dat boeren niet alleen aan hoge eisen op het gebied van brandveiligheid moeten voldoen, maar ook als het gaat om bijvoorbeeld milieu en duurzaamheid. Zo waren luchtwassers bijvoorbeeld nodig om de ammoniakuitstoot te verlagen, maar zorgen deze bij brand juist voor een snelle verspreiding van het vuur. Dat is niet eenvoudig, en nieuwe systemen kosten geld. Ondanks de forse kosten die daarbij komen kijken, zijn Nederlandse boeren hard aan de slag met verduurzaming. Terwijl het voor hen steeds moeilijker wordt om een eerlijke boterham te verdienen. En zonder een fatsoenlijk inkomen, is het onmogelijk te investeren. Daar heeft de overheid naar mijn mening ook een verantwoordelijkheid. Daarom heb ik de minister gevraagd in kaart te brengen welke detectiesystemen in stallen mogelijk zijn, en hoeveel dat kost. Wat mij betreft verdienen boeren daarbij een financiële steun in de rug. Zodat we krijgen wat iedereen wil: brandveilige en duurzamere bedrijven.Terwijl onze agrarische sector wereldwijd tot de kopgroep behoren als het gaat om voedselveiligheid, milieu en dierenwelzijn, is er steeds vaker sprake van negatieve beeldvorming. Niet in de laatste plaats door acties van dierenrechten- en klimaatactivisten, die de waarheid geweld aandoen. Maar ik zie het als mijn taak als volksvertegenwoordiger, om ervoor te zorgen de overheid naast onze boeren staat. Zodat we gezond voedsel van eigen bodem, onze voorbeeldfunctie en toekomstige bedrijfsopvolgers niet verliezen. Geen boeren, geen eten. Jaco Geurts

Deze week las ik een verhaal over een jonge Nederlandse melkveehouder die met veel passie zijn werk doet, maar toch heeft besloten naar Duitsland te emigreren. Hij ziet geen toekomstperspectief meer. Dat doet mij pijn! Het zou onze samenleving door merg en been moeten gaan. Boeren die hier geen perspectief meer zien. Bedrijfsopvolgers die onzeker zijn. Bijna een jaar geleden nam minister Schouten het advies ”Duurzaam en gezond; Samen naar een houdbaar voedselsysteem” van de Raad voor de Leefomgeving en Infrastructuur in ontvangst. Deze raadt het kabinet aan een forse omslag te maken in het voedselbeleid, om in te kunnen spelen op de klimaatopgave. De titel van het rapport zou bedacht kunnen zijn door onze Nederlandse boeren, tuinders en vissers zelf. Onze agrarische sector loopt wereldwijd namelijk voorop als het gaat om milieu, voedselveiligheid en dierenwelzijn. Maar gek genoeg zijn ze amper betrokken geweest bij de inhoud van het rapport. Voor de zoveelste keer wordt er óver onze boeren en hun toekomst gesproken, in plaats van mét hen. Terwijl zij door burgers met een hoog rapportcijfer (7,7) gewaardeerd worden, is er een groep in onze samenleving die boeren in de media afschildert als boosdoeners met weinig oog voor milieu en dierenwelzijn. Gemakkelijkste wegDie negatieve houding jegens onze boeren zie ik al langer en die baart me grote zorgen. De ene dag zijn het klimaatvervuilers en de andere dag weer dierenmishandelaars. Terwijl zij er door keihard te werken voor zorgen dat ons voedsel ruim beschikbaar, gezond, veilig en gevarieerd is. Ook in dit rapport moet je goed zoeken naar waardering richting boeren en tuinders. Daarnaast heeft de Raad voor de Leefomgeving voor de gemakkelijkste weg gekozen, door in te zetten op flinke inkrimping van de veestapel en minder vleesconsumptie, door vleestaxen. Eerder werd dit al geadviseerd omwille van natuurbeleid, nu onder het mom van klimaatbeleid. Dat is niet de weg van het CDA. Andere landen in Europa lachen zich namelijk krom als dit advies wordt overgenomen. Precies: landen met minder hoge eisen aan milieu en dierenwelzijn, die graag naar Nederland willen exporteren. Wordt de wereld daar beter van? Dat lijkt me niet. BoodschapDe Raad voor de Leefomgeving verwijst met betrekking tot de sterke inkrimping van de veehouderij steeds naar het Klimaatakkoord van Parijs. Misschien goed om iedereen even te wijzen op artikel 2 van datzelfde akkoord, dat stelt „broeikasgasarme ontwikkeling te bevorderen, op een wijze die de voedselproductie niet in gevaar brengt”. En om eens een vergelijking te maken die laatst ook in het Belgische parlement aan de orde is geweest: in 2016 heeft zowel Europa als India in totaal 160 miljard liter melk geproduceerd. Daar heeft India maar liefst 122 miljoen koeien voor nodig, tegenover 23 miljoen in Europa. Dat is een wereld van verschil als het gaat om methaanuitstoot. Het gaat mij om de vraag: Welke boodschap willen we onze jonge boeren en boerinnen van de toekomst meegeven? Die van een doodlopende weg of een boodschap van waardering, perspectief en innovatie? Ik kies voor dat laatste. Zodat zij met trots en vertrouwen het bedrijf van hun ouders over kunnen nemen. Dit opinieartikel is gepubliceerd op de website van het Reformatorisch Dagblad op 28-3-2019

Het bedreigen van boeren en hun families en het illegaal betreden van hun erf door dierenactivisten mag nooit, en als dat wel gebeurt, moet er keihard tegen worden opgetreden. Dat is de kern van de motie die CDA landbouwwoordvoerder Jaco Geurts indiende bij het debat over dieren in de veehouderij. Hij wil dat de Kamer zich hierover duidelijk uitspreekt. Het komt regelmatig voor dat dierenactivisten boeren bedreigen of hun erf illegaal betreden. Die activisten voelen zich daarin gesteund, doordat sommige organisaties onjuiste beelden blijven neerzetten van legaal gehouden Nederlandse dieren. Geurts: “Terwijl boeren gewoon hun boterham op een legale manier en met goede zorg voor hun dieren proberen te verdienen. Vlees en producten van zuivel en ei liggen ook gewoon in alle supermarkten en worden door het overgrote deel van onze samenleving gekocht. Dan moeten dus ook onze boeren deze producten kunnen maken, zonder te worden neergezet als dierenbeulen.” Ondersteun boeren bij aanpak stalbrandenTijdens het debat kwam ook de aanpak van stalbranden aan de orde. Stalbranden zijn niet alleen een drama voor de dieren, maar zorgen ook voor veel leed bij de boer en zijn familie. Het CDA is blij met het plan van aanpak dat de minister aan de Kamer heeft gestuurd. Daarin is afgesproken dat de meest voorkomende oorzaak, disfunctionerende elektra in bestaande stallen, wordt aangepakt met periodieke keuringen. Als aanvulling op dit plan van aanpak diende Geurts een motie in, waarin hij de regering verzoekt om samen met sectorpartijen in kaart te brengen welke snelle detectiesystemen rondom brand er mogelijk zijn in technische ruimten van veehouderijbedrijven en welke kosten daarmee gemoeid zijn. Ook vraagt hij de regering om in de begroting voor 2020 met voorstellen te komen hoe we boeren hierbij gaan ondersteunen. Minister Schouten gaf aan dat het punt van de detectiesystemen al door de sectoren pluimvee en varkens is opgepakt, om dat op te nemen in de kwaliteitssystemen. Verder staat zij open voor het verzoek tot ondersteuning, maar kon ze nog geen garanties geven hoe dit eruit komt te zien.

Daders van dierenmishandeling kunnen straks een houdverbod van maximaal tien jaar krijgen. Minister Grapperhaus komt met deze nieuwe wet samen met zijn collega, minister Schouten van Landbouw. ‘We moeten voorkomen dat de daders opnieuw de fout ingaan. Om dieren goed te kunnen beschermen, is snel optreden nodig,’ aldus Grapperhaus. Het houdverbod kan onmiddellijk na de rechterlijke uitspraak ingaan. Het gaat om een zelfstandige maatregel die de rechter oplegt, waarmee dierenleed voor langere tijd kan worden voorkomen. Nu is het zo dat een veroordeelde na het uitzitten van zijn straf opnieuw dieren kan gaan houden. Dat is zeer onwenselijk en daar komt gelukkig verandering in. Grapperhaus: ‘We moeten goed voor onze dieren zorgen. Ze verdienen aandacht en bescherming. Daarom is het belangrijk dat we zo snel en effectief mogelijk optreden als het misloopt. Dierenleed moeten we aanpakken’. Daarnaast pakt de minister ook dierenmishandeling harder aan als het gaat om dieren die niet van de dader zelf zijn. De rechter kan straks ook een gebiedsverbod opleggen bij de mishandeling van dieren in een stal, een weide of een kinderboerderij. Dit zorgt ervoor dat de dader niet in de buurt van dieren kan komen. Op overtreding van het houdverbod en het gebiedsverbod staat een gevangenisstraf van maximaal een jaar. De nieuwe wet zorgt ook dat de officier van justitie een gedragsaanwijzing mag opleggen aan verdachten, om ervoor te zorgen dat zij tot aan de zitting geen dieren mogen houden. Juist daders van dierenmishandeling en -verwaarlozing vervallen snel in herhaling vanwege sociale en psychische problemen. De aanwijzing geldt voor 90 dagen en kan 3 keer worden verlengd. Daarmee is een houdverbod - en het toezicht daarop - ook voorafgaand aan de uitspraak in beginsel verzekerd.

Na de ruilverkaveling, zo’n vijftien jaar geleden, zijn de meeste agrariërs vertrokken uit het veenweidegebied bij de Reeuwijkse Plassen. Zij maakten plaats voor natuurgebied. Zo niet melkveehouder Ardy de Goeij en zijn gezin. In ruil voor natuurvriendelijk boeren pacht hij in 80 hectare van Staatsbosbeheer – bijna een derde van zijn ecologische bedrijf.

Het erf van Hoeve Stein in Oukoop oogt als dat van een reguliere boerderij, maar wie de stal binnenloopt ziet meteen dat De Goeij’s veehouderij geen bedrijf als alle andere is. Dit is de boerderij van de toekomst. Geen boxen of melkrobots. Wel sensoren die de productie per koe meten en (binnenkort) zonnepanelen. De deuren van de ruime, lichte stal staan wagenwijd open, zodat de koeien zelf naar binnen en naar buiten de wei in kunnen lopen. “Koeien doen dat uit eigen beweging”, vertelt De Goeij. “Daar hebben zij geen begeleiding bij nodig. Een klein beetje opdrijven, blijkt over het algemeen voldoende.”

Loopbrug Met minder dan één koe per hectare is de beweidingsdruk van Hoeve Stein laag. Dagelijks produceren de koeien 22 liter per dag. “Relatief weinig, maar daardoor zijn zij heel gezond. Ze zijn bijna nooit ziek. Wat ook meespeelt is dat wij geen kunstmest of bestrijdingsmiddelen gebruiken.” Het bemesten van het land doet De Goeij met een mengsel van riet, stro en uitwerpselen: een weldaad voor de biodiversiteit. Sommige gronden krijgen helemaal geen mest zodat kruiden en andere fauna alle ruimte krijgen. Zo keert de grutto, kieviet en tureluurs terug en bloeien er weer koekoeksbloemen, ratelaars en kattenstaarten. “In samenwerking met vrijwilligers organiseert Staatsbosbeheer hier regelmatig natuurexcursies. Ik vind het mooi om aan mensen te kunnen laten zien hoe de natuur zich ontwikkelt. Ook ons bedrijf is toegankelijk voor publiek. Van 8.00 tot 20.00 uur kunnen wandelaars via een loopbrug ons erf oplopen en zien hoe ecologisch boeren in zijn werk gaat.”

“Oukoop is onderdeel van de nieuwe natuurzone die van de Krimpenerwaard tot de Nieuwkoopse Plassen gaat lopen”, vertelt D66 Gedeputeerde Han Weber over het gebied waarin Hoeve Stein ligt. Samen met de gemeente Bodegraven-Reeuwijk en Staatsbosbeheer heeft hij hard gewerkt om de polder om te kunnen vormen van een gebied met intensieve veehouderij naar natuur. “Als provincie stimuleren wij agrariërs om natuurbeheer te combineren met hun bedrijf. Ik vind het heel mooi om te zien hoe de familie De Goeij dat heeft opgepakt. Zij zijn een voorbeeld voor iedereen die aan de slag wil met natuurinclusieve landbouw.”

Knelgeval Hoeve Stein is inmiddels een goedlopend bedrijf dat de gestelde natuurdoelen van Staatsbosbeheer met gemak behaalt. “Daaraan is wel wat vooraf gegaan”, aldus De Goeij. “De voorbereidingen hebben zeker tien jaar geduurd. Zo hebben we een uitgebreid natuurplan moeten opstellen, bijvoorbeeld over het aantrekkelijk houden van het land voor weidevogels. Waar we nu tegenaan lopen is, dat ons plan is gebaseerd op tweehonderd koeien, terwijl we voor niet meer dan 135 koeien fosfaatrechten krijgen. Vorig jaar leverde dat een heffing van ruim veertig duizend euro op, die gelukkig is komen te vervallen.” Voor de toekomst hoopt De Goeij dat zijn bedrijf zal worden aanmerken als knelgeval. “Wij zijn blij dat de provincie helpt met de aanvraag bij de RVO. Vooral juridische steun kunnen wij goed gebruiken.”

De Nederlandse melkveehouderij is geheel onterecht beschuldigd van massale fraude. Het CDA betreurt het dan ook zeer dat zoveel hardwerkende gezinnen zo negatief zijn belicht. Dat zei woordvoerder Landbouw Jaco Geurts tijdens het debat over de fraude met melkvee en de fosfaatrechten.Geurts: “Fraude moet worden aangepakt en daar steunt het CDA de minister in. Uit de beschikbare cijfers haal ik dat bij niet meer dan 60 bedrijven 5 of meer dieren niet goed zijn geboekt. De verwachting is dat het om 5000 koeien gaat op 4 miljoen koeien in Nederland. Waardoor we ons dus af kunnen vragen: waar hebben we het eigenlijk over? Maar helaas is nu door de vele negatieve berichtgeving het beeld van massale fraude wel blijven hangen.” Inmiddels heeft minister Schouten in de media aangegeven dat het allerminst haar bedoeling was om een hele sector weg te zetten als frauduleus. Geurts was echter wel benieuwd hoe zij nu denkt het beeld van massale fraude verder te kunnen rechtzetten. “Niet alleen richting onze Nederlandse samenleving, maar ook in het buitenland.”