Poliflw

Heel Deventer gaat volgende week weer naar de stembus. Maar hoe stemmen de politieke partijen zelf? De mooie beloftes uit de verkiezingen zijn nogal eens gebroken. Weet wat je kiest via: www.eerlijkkiezen.nl

Op 29 januari stuurde Kurt Sliepenbeek, ooit bestuurslid van de SP, tegenwoordig voorzitter van Nieuw-Links, een promotiemail naar een groot aantal mensen die lid van de SP zijn of dit ooit zijn geweest.

Hij wilde de mensen wijzen op het bestaan van zijn partij en gaf aan voor hen op te willen komen, nu de SP niet meedoet. Goede bedoelingen?

Laten we beginnen met de wijze waarop deze mail bij de mensen is gekomen. In de eerste plaats vragen wij ons af of het gebruik van het voor deze mail gebruikte adressenbestand wel legitiem is. Verder lijkt de verzender weinig met de privacy van mensen op te hebben. Want hij verstuurt deze mail niet BCC maar CC. Alle ontvangers hebben kunnen zien wie de mail nog meer hebben gekregen. En dan de inhoud: mensen op het bestaan van zijn partij wijzen en dan als een volleerd autoverkoper suggereren dat zijn partij het alternatief voor de SP is. Daarmee gaat hij voorbij aan het feit dat het afdelingsbestuur, met instemming van de algemene ledenvergadering, gewoon klaar was met de fractie, die hij nu in zijn armen sluit. Iemand die zo handelt en met een dergelijke fractie een partij vormt, kan nooit een alternatief voor de SP zijn, hoeveel schone woorden hij er ook aan wijdt.

In “de Stentor” van 24 februari schrijft Sander Zurhake een artikel “Hoe de SP haar basis in de regio kwijtraakte”. In dit artikel komen Sliepenbeek, Eugène Kelder en Kitty Schmidt aan het woord. 

Kelder en Sliepenbeek geven aan dat de landelijke partij deelname aan de verkiezingen verboden zouden hebben. En ja, de journalist, die niet aan hoor en wederhoor doet, neemt dit voor zoete koek aan. Voor de goede orde: een meerderheid van het afdelingsbestuur voelde vorig jaar maart/april niet voor deelname aan de raadsverkiezingen. En dan zou een kritische journalist natuurlijk bij wederhoor moeten vragen: “En waarom dan niet?”

Dan zou hij gehoord hebben dat Kelder in 2015 en 2016 meer dan 30% van de officiële raadsvergaderingen verzuimde; dat de fractie een eigen koers voer; dat hij en zijn zus, die raadsopvolger is, afspraken niet nakwamen; en dat de fractie vrijwel nooit bij acties aanwezig was.

Jammer dat Kelder deze zakelijk kritiek in het artikel afdoet als “verschrikkelijk op de persoon spelen.” Ja, omgaan met kritiek is een kunst, die niet iedereen beheerst.

Een beetje een journalist zou zich ook wat nader in Nieuw-Links hebben verdiept. En dan zou hij een aantal dingen hebben kunnen constateren:  

Eugène Kelder is door het bestuur tot lijsttrekker gekozen, niet door een ledenvergadering; de kandidatenlijstlijst is rond 21 januari 2018 vastgesteld. Door wie? Ook door het bestuur? Een ledenvergadering hebben wij niet kunnen ontdekken. In ieder geval ontbreekt hier transparantie;

Het bestuur bestaat uit vier bestuursleden;

Drie bestuursleden (Kelder, Otter en Sliepenbeek) staan op de lijst respectievelijk 1, 3 en 4; hoe zit het met de controle van het bestuur op de raadsfractie?

In het bestuur en op de kandidatenlijst zijn familiaire verstrengeling-en aanwezig.

Concludeer zelf.

Ten aanzien van Deventer Sociaal had de journalist ook enkele simpele vragen kunnen stellen:

Is het geen kiezersbedrog in 2014 wel onder de noemer van SP de raadsverkiezingen in te gaan en dan iets meer dan twee maanden later uit de die partij te stappen?

Waarom heb je het nu over onvrede met het beleid van de landelijke partij? In 2014 spraken jullie over interne en persoonlijke geschillen binnen de Deventer afdeling van de SP. Lijkt huidige lezing niet op een correctie achteraf?

Het is duidelijk waar “de Stentor” staat. Rechts! En deze krant doet

er alles aan om links in een kwaad daglicht te stellen. Helaas beseffen Sliepenbeek, Kelder en Schmidt dat niet in hun stijgende verkiezingskoorts.

Op de Algemene Ledenvergadering van 22 november 2017 stelde een SP-lid de vraag hoe je als lid aan je omgeving kunt uitleggen waarom we niet aan de raadsverkiezingen meedoen. Daar valt veel over te zeggen.

Laten we eens teruggaan in de recente geschiedenis, conclusiestrekken en vooruit kijken.

Verwikkelingen in de fractie.

Op 19 maart 2014 kwam de SP met vier zetels in de raad. Iets meer dan twee maanden later stapten drie raadsleden uit de fractie en vormden metandere weglopers Deventer Sociaal.

Volgens de pers lagen aan dit vertrek interne en persoonlijke geschillen ten grondslag. Dat zou kunnen. Wat waren die interne en persoonlijkegeschillen? Tot op de dag van vandaag heeft niemand zich daar indetail over uitgesproken: noch de mensen die zich DeventerSociaal zijn gaan noemen noch de mensen die in mei 2014 in de SP-fractie zijn gebleven.

Vreemd! Waarom geen duidelijkheid en transparantie? Konden de mensen die Deventer Sociaal zijn gaan vormen het niet vinden met broer en zus Kelder en met Illya Jongeneel? Op basis van onze ervaringen, waarover later meer, zou dit een zeer voor de hand liggende reden kunnen zijn. Vreemd is nog steeds dat van een groep mensen, die elkaar al langer binnen de

afdeling kenden, ineens 3 mensen opstapten. Hadden de malcontentendit niet eerder kunnen voorzien? Hadden zij hun ongenoegen nieteerder kenbaar kunnen maken en kunnen bespreken met de landelijkepartij? Of wisten ze al vóór de verkiezingen dat ze een breuk zouden forceren? En als ze al ontevreden waren over Eugene Kelder ende zijnen, waarom hebben ze hem dan niet uit de fractie gezet? Washet i.v.m. de afdrachtsregeling soms financieel aantrekkelijker omuit de SP te stappen?

Hoe je het ook wendt of keert: zonder overleg met wie dan ook van de landelijke SP en zonder duidelijke uitleg aan de kiezers is dit uittreden niet meer en niet minder dan kiezersbedrog en zetelroof.

De nummers 2, 5 en 8 bleven zitten: nummer 2 als raadslid, de andere twee alsraadsopvolgers. Met hen heeft het huidige bestuur in de jaren 2016 en 2017 de nodige ervaringen.

Het raadslid

Voordat we het over die ervaringen gaan hebben, is het goed eens nader te kijken naar de aanwezigheid van het raadslid op de raadsvergaderingen in dejaren 2015 en 2016. Neem de verslagen van de reguliereraadsvergaderingen, de vergaderingen waarin de gehele raad bijeen is,en turf. In 2015 kwam de raad 17 maal bijeen. Het raadslid was 6 maalafwezig: ruim 35%. In 2016 vergaderde de raad 20 keer. Het raadslidwas 6 keer afwezig: 30%.

Nu is voor een actiepartij als de SP het raadswerk niet zaligmakend. Hoe zat met de actiebereidheid van het raadslid? Ja, hij was aanwezig bij desteunbetuiging aan het met ontslag bedreigde VD-personeel. Zeven keerorganiseerde de afdeling een activiteit in het kader van hetNationaal Zorgfonds. Slechts eenmaal was hij aanwezig. Ook liet hijzich niet zien op de grote demonstratie voor het Nationaal Zorgfondsin Den Haag. Over de actie en de bijeenkomst in het kader van depensioenen hebben we dan maar niet.

Wat inhoudelijke opmerkingen. Op 24 februari 2016 steunde de fractiezonder enig overleg met het bestuur het voorstel om het gedachtengoedvan Geert Grote op de werelderfgoedlijst van de UNESCO te zetten.

Op 6 juli 2016, wederom zonder enige ruggenspraak met het toenmalig bestuur, diende hij een motie in waarin het college werd opgedragen na te gaan of “The Passion” naar Deventer gehaald zou kunnen worden. Dit omDeventer op de kaart te zetten. Alsof Deventer al niet genoeglandelijk bekendheid geniet. Met deze motie ging hij voorbij aan hetfeit dat Deventer voor meer dan 60% onkerkelijk is en aan het feit dat kerk en staat in Nederland zijn gescheiden. Dat iemand die zich socialist noemt, graag zaken wil doen met de EO, een oerconservatieve omroep, onbegrijpelijk!

Middenin de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen hielden wij onzenieuwjaarsbijeenkomst. Kelder werd door de afdelingsvoorzittergeïnterviewd. En daar wilde hij scoren door hartstochtelijk te pleiten voor het openhouden van de Loo-School in Bathmen, zonder zich bewust te zijn van de mogelijke doorvergoedingsgevolgen naar het bijzonder onderwijs: het financiële voordeel voor de katholieke, de christelijke en andere scholen die niet openbaar zijn.

Tijdens de verkiezingscampagne werd er een draaiboek opgesteld. Het raadslid schreef zich slechts voor één activiteit in: flyeren bij hetstation op de dag van de verkiezingen. Daarnaast was hij nog tweekeeraanwezig: de eerste middag van de campagne op winkelcentrum Flora en een uurtje op de laatste zaterdag voor de verkiezing. Dan is hij even bij de kraam op de verkiezingsmarkt, waar op dat moment ook andere raadsleden aanwezig zijn.

Deelname aan de verkiezingen

Half januari 2017 kwamen de voorzitter, de secretaris en het raadslid bijelkaar. De eerste twee hadden concept antwoorden geformuleerd opvragen van de landelijke partij over deelname aan de raadsverkiezingen. Op basis van wat hiervoor beschreven staat, hadden zij zeer grote twijfels over deelname. Ook de fractieleider had antwoorden bij zich. De opvattingen waren niet onoverbrugbaar. Omdat we nog maar kort met elkaar aan de slag waren, leek het ons drieën een goed idee om ons een nader beeld van de situatie in Deventer te vormen door een klein onderzoekje onder een groep leden te houden. We eindigden met de afspraak dat de secretaris één stuk zou maken van de gewisselde opvattingen en dat hij een datumschema voor het onderzoekje zou opstellen. Er werd afgesproken dat de voorzitter enhet raadslid op dat gezamenlijke stuk en de planning zouden reagerenen dat de stukken voor de vergadering van fractie en bestuur opdonderdag 19 januari aan het eind van de middag de deur uit zoudengaan. De voorzitter reageerde op tijd. De fractievoorzitter kwam pasop vrijdag, nadat de stukken waren verstuurd, met een reactie.

Op 24 januari vond de vergadering van bestuur en fractie plaats. Webespraken de twee ingevulde lijsten. De moeilijkste vraag was: hebbenwe voldoende geschikte kandidaten voor de raadsverkiezingen van 2018.De opvattingen liepen uiteen: de meerderheid van het bestuur was vanmening dat het zeer moeilijk zou worden om 12 geschikte kandidaten tevinden. Zij wilden mensen die zij kenden, die actief waren en dienatuurlijk ook akkoord zouden gaan met de afdrachtsregeling. Eenherhaling van de breuk in 2014 moest ten kosten van alles wordenvermeden. Anderen waren van mening dat er wel leden geronseld zoudenkunnen worden. Bovendien waren er vast ook nog wel geschiktekandidaten die we nog niet kenden, omdat ze nog niet lid waren. Eénlid van het bestuur dreigde toen al met het stichten van een eigenpartij, als Amersfoort geen toestemming zou geven om aan deraadsverkiezingen deel te nemen.

Omdat we er niet uitkwamen, werd er besloten om het reeds genoemdeonderzoek te houden onder 10% van de leden en op basis daarvan dekwestie van deelname aan de raadsverkiezingen opnieuw te bekijken.Zes mensen, onder wie het raadslid en een fractieopvolger, zoudendaartoe op pad gaan. Op 15 maart, de dag waarop de vragenlijsteningeleverd moesten worden, bleken 4 van de 6 mensen hun afspraaknagekomen te zijn: de lijsten van het raadslid en zijn zus ontbraken.Uiteindelijk leverden ze elk een vragenlijst in.

Intussen bleek uit de verslagen van de fractie dat ineens een ambitieuzejongeman, die nog geen lid was, de fractievergaderingen bijwoonde: ‘…. sluit aan als actief toehoorder, zal woensdag a.s. bij Illya gaan'ack-benchen’. Het werd ons duidelijk: de fractie was buiten het bestuur en de afdeling om bezig nieuwe kandidaat raadsleden te ronselen. En daarmee was de meerderheid van het bestuur het niet eens. Voor de goede orde: deze jongeman heeft het intussen al shoppend gebracht tot nummer 4 op de kandidatenlijst van de PvdA. Persoonlijke ambities zijn kennelijk groter danprincipes en de uitgangspunten van een partij. Is het een wonder datmensen spreken over plucheplakkers en het vertrouwen in de politiekverliezen?

Op 4 april kwamen fractie en bestuur bijeen. Tijdens deze vergaderinghebben we naast andere punten een start gemaakt met de bespreking vande uitkomst van het onderzoek onder 21 leden. Uiteraard kwam ookde deelname aan de komende raadsverkiezingen aan de orde. Nils Müllervan het landelijk scholingsteam en coach van onze afdeling gaf toenop persoonlijke titel aan dat hij de kans dat wij in de huidige situatie deel zouden kunnen nemen aan de raadsverkiezingen 2018, zeer klein achtte. Hiermee verwoordde hij ook de mening van een meerderheid van het afdelingsbestuur.

Deze woorden en de opvatting van de meerderheid van het afdelingsbestuurkwamen hard aan. Tijdens de discussie verlieten een drietal mensen devergadering. Eén daarvan, een bestuurslid, dreigde een nieuwe linksepartij op te zullen gaan richten. De andere ochtend bleek in de media Nieuw Links een feit te zijn. En in de loop van diezelfde dag bleek dat eenweggelopen lid van de fractie zijn ongenoegen in de lokale pers had geuit. Op dat moment waren het bestuur en wat er nog van de fractie over was 

met elkaar in gesprek. Donderdagmiddag 6 april liet de fractievoorzitter, ons weten dat hij samen met de twee raadsopvolgers met onmiddellijke ingang uit de SP stapte. Zijn zus gaf er een toelichting op in De Stentor. Tijdens

enkele leden- en kerngroepvergaderingen hebben we de situatie binnenonze afdeling besproken. Heel eventjes hebben we nog gedacht deel tekunnen nemen aan de raadsverkiezingen. Die gedachte hebben we alsbestuur snel laten varen, en wel om de volgende redenen:

een  goede afdeling moet kunnen beschikken over voldoende betrouwbare en geschoolde leden om zowel een fractie, een bestuur als een kerngroep te kunnen vormen;

uit de hiervoor geschilderde geschiedenis van blinde persoonlijkeambities, kiezersbedrog en zetelroof hebben we geconcludeerd dat we niet voorzichtig genoeg kunnen zijn;

daarom heeft het bestuur, uiteraard in samenspraak met de ledenvergadering, besloten om de voorkeur te geven aan de opbouw van een solide afdeling van mensen die elkaar kennen en vertrouwen, die zich willen scholen en die bereid zijn om de straat op te gaan;

een dergelijke afdeling kan dan het vertrouwen van de mensen in Deventer herwinnen en zich gedegen, zonder te ronselen en bronnen van vrienden en bekenden aan te boren, richten op deelname aan de raadsverkiezingen van 2022.

Op 24 januari hebben we samen met de afdeling Raalte uitvoerig stil gestaan bij de desastreuze gevolgen van de marktwerking in de thuiszorg.   Meer flexibele en klantgerichte zorg. Dat was het doel van de marktwerking in de thuiszorg, die toenmalig minister Borst introduceerde in 1995. De traditionele neoliberale smoes om de marktwerking snel door de strot van de samenleving te duwen. De gevolgen waren dramatisch: chaos, wachtlijsten en faillissementen deden binnen twee jaar hun intrede in de thuiszorg.   De laatste jaren is er niet veel veranderd: grote thuiszorgaanbieders gaan failliet of worden door andere instellingen overgenomen. En het personeel is de klos. Vaak worden ze ontslagen, soms mogen ze blijven, maar dan wel tegen veel slechtere arbeidsvoorwaarden. Ook werkt een groot aantal mensen in de thuiszorg als ZZP’er. Zij worden door zogenaamde zorgmakelaars geronseld en als zelfstandige aan thuiszorgorganisaties aangeboden. Uiteraard zijn ze niet verzekerd tegen ziekte en bouwen ze geen pensioen op.   Sinds 2012 hoeven gemeenten de huiszorg niet langer aan te besteden. Een verbetering met perspectieven. Dankzij de initiatiefwet van Agnes Kant en Renske Leijten. Deze wet opent de mogelijkheid om van marktwerking naar samenwerking over te gaan. Wij vinden dat gemeenten een eigen gemeentelijke thuiszorgorganisatie moeten oprichten. Op die manier stoppen we de marktwerking en geven we gemeenten volledige zeggenschap en regie over de thuiszorg. Dan kunnen we de thuiszorg inrichten zoals de cliënten en thuiszorgwerkers dat willen. Dat zou ook in Deventer en Raalte kunnen en moeten. De komende maanden, en misschien wel jaren, willen we dit onderwerp tot één van onze speerpunten maken.   We willen beginnen met het opmaken van de stand van zaken. Daarom willen we graag in contact komen met mensen die werkzaam in de thuiszorg zijn. Zij kunnen contact opnemen met de secretaris van de afdeling Deventer, Johan van der Veen: 06-13772535 of deventer@sp.nl  

Op 9 september kwamen vertegenwoordigers van de SP-afdelingen van Overijssel naar Deventer om gezamenlijk te buurten in de Voorstad. Het werd op tijd droog en ongeveer 20 SP'ers trokken de wijk in. Opvallend was dat heel veel mensen onze aankondigingsflyer hadden gelezen. De meeste buurtbewoners reageerden zeer positief op ons bezoek. En dit waren de voornaamste punten van zorg in de buurt:

- het verschil in huur tussen huurders die al lang in hun huis wonen, en nieuwe huurders is schrikbarend. Niet dat wij vinden dat huurders die al lang in hun huis wonen, meer zouden moeten gaan betalen. Maar dat nieuwe, vooral jongere huurders, zo worden behandeld, vinden wij op z'n zachtst gezegd schrijnend; - het onderhoud van wegen en het openbaar groen laat te wensen over: mensen struikelen over loszittende stoeptegels, en natuurlijk ook hier klachten over het welig tierende onkruid. Je kunt dit rustig de plaag van Deventer noemen! - en tot slot: grote onvrede over het gemeentelijk parkeerbeleid.

Voorstad, bedankt voor de medewerking!

Op zaterdag 18 februari namen we samen met de afdeling Raalte deel aan de tweede landelijke manifestatie van het Nationaal ZorgFonds. Onze bus was goed gevuld. Ruim op tijd waren we in de grote tent op het Malieveld aanwezig. De stemming zat er goed in, toen de fractieleiders van 50-Plus, GroenLinks, PvdA en SP met elkaar in debat gingen over de mogelijkheden van het Nationaal ZorgFonds. En het werd duidelijk: GroenLinks en PvdA draaien. Emile Roemer was helder, krachtig en gedreven. Na het debat gingen we met 10 000 mensen op pad voor een fantastische demonstratie. Moe maar voldaan kwamen we iets voor zessen weer in Deventer aan.

Burgemeester van de elite en de tweedeling waarschuwt voor het populisme

-Johan van der Veen

Op dinsdag 3 januari vond in Deventer de traditionele nieuwjaarsreceptie van gemeente, MKB, Deventer Kring van Werkgevers, Saxion en het Directeuren Overleg Cultuur plaats. Daar sprak de burgemeester, uiteraard namens deze organisaties, zijn nieuwjaarstoespraak uit. Een opmerkelijke toespraak van de man die pretendeert burgemeester van alle Deventenaren te zijn. Een toespraak waarin hij haarfijn de tweedeling in Deventer benoemt en ons zonder een gedegen analyse en zonder zelf in de spiegel te kijken, waarschuwt voor “het giftige en zeer brandbare populisme om ons heen”. Een ernstige waarschuwing die nieuwsgierig maakt naar zijn belevingswereld. 

De eerste beroepsgroep die onze burgervader in zijn toespraak aanspreekt, is de ondernemer; de laatsten zijn de directeur en de journalist. Daartussen is geen plaats voor  bouwvakkers, fabrieksarbeiders en uitzendkrachten. Dit is natuurlijk het gevolg van het feit dat Deventer de enige grote gemeente in een wijde regio is, die de nieuwjaarsreceptie samen met de lokale ondernemers organiseert. Het is duidelijk: anders dan de omliggende gemeenten profileert Deventer zich graag als het snelle en dynamische zakencentrum van de succesvolle ondernemers. Zou dat misschien de reden kunnen zijn dat veel Drentenaren, die niet tot de kring van deze succesvolle jongens en meisjes behoren, op de receptie verstek laten gaan, er zelfs bewust niet bij willen zijn?

Ik verlaat de nieuwjaarsreceptie voor een klein uitstapje: de ontvangst van nieuwe inwoners. Ik verraad nog niet waarom, dat wordt vanzelf duidelijk. Voor de eenvoudige stervelingen, die zich in onze Hanzestad vestigen, organiseert de gemeente zo’n vier keer per jaar een kennismakingsbijeenkomst. Leuk, onderhoudend en uiteraard met een smakelijk bijtje van Bussink. Voor de mannen en vrouwen met de ware Hanzementaliteit, de ondernemers waarmee de gemeente zich zo graag vereenzelvigt, is er een aparte inburgering. Deze loopt via het Nieuw Deventer Circuit, het ontvangstplatform voor nieuwe directieleden van bestaande en van nieuwe organisaties binnen de grenzen van Deventer. Het is een platform van ondernemers, die er prat op gaan dat Bestuurlijk Deventer bij hun eliteclub is aangesloten. Natuurlijk staat het Deventer ondernemers vrij om hun broeders en zusters in de Hanzementaliteit van hard werken, knokken en geld verdienen op te vangen en in de watten te leggen. Maar wat schetst mijn verbazing, als ik lees dat de gemeentesecretaris Marcel Kossen, tevens secretaris van deze club is en er de vertegenwoordiger vanuit de gemeente is. Minimaal eenmaal per jaar nemen maximaal veertien nieuwe ondernemers, debutanten genaamd, plaats in de schoolbanken voor een stoomcursus Deventer van 2 maanden. En dan volgt er een examen, waarvoor natuurlijk iedereen slaagt. Want net als bij het Weense debutantenbal kent dit succesvolle klasje geen verliezers. Verliezers dat zijn lieden uit een andere sociaaleconomische klasse, lieden die zo dom zijn het ongeluk van de armoede over zichzelf af te roepen. Debutanten slagen altijd. Zij krijgen uit handen van de burgemeester, voor de gelegenheid natuurlijk met zijn ambtsketen getooid, een diploma en worden uitgenodigd het ons-soort-mensen-circuit te komen versterken. En naast de gemeentesecretaris en de burgemeester laten ook andere gemeentelijke hoogwaardigheidsbekleders zich graag zien. Zien, gezien worden en je vooral van de het gewone volk onderscheiden, daar gaat het om. Door actief aan een dergelijk genootschap mee te werken, laat de gemeente blijken voorstander te zijn van een tweedeling tussen het gewone volk, dat enkele malen per jaar met een bijtje van Bussink zijn opwachting bij de regenten mag maken, en de elite, die een speciale behandeling krijgt.

En nu terug naar de toespraak. Volgens burgemeester Heidema willen veel inwoners de nieuwjaarsreceptie niet bijwonen, omdat ze hun vertrouwen aan het kwijtraken zijn. Want een groeiende groep inwoners redt het economisch en sociaal niet of nauwelijks. “Een kwetsbare groep. Volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau gaat het op dit moment om 1 op de 5 Nederlanders.” Ja, de burgemeester beheerst zijn cijfers.

Onze vader, die ten stadhuize zijt, hij gaat verder. De mensen in deze samenleving maken zich ernstige zorgen over de onderlinge verbondenheid. “De gemeenschapszin is aan het afbrokkelen. Mensen voelen zich gekwetst. Gekwetst door onbetrouwbare werkgevers, banken, media. Door een overheid die de afgelopen decennia zo veel heeft weggeorganiseerd, zo ver van de mensen.” En dan verderop: “Een groeiende groep inwoners is boos. Voor hen is het touwtje uit de brievenbus (schrijver: van Jan Terlouw) een kort lontje geworden, aangestoken door het giftige en zeer brandbare populisme om ons heen. Populisme speelt mensen uit elkaar, ondermijnt het vertrouwen in onze rechtsstaat en vooral: het schreeuwt hard, grof en zonder enige nuance om zich heen zonder echte oplossingen te bieden. Dames en heren, dit alles gaat aan Deventer niet voorbij. En u begrijpt, dat baart mij zorgen.”

Gelukkig ziet de vader aller Deventenaren een begin van een oplossing, namelijk in het verlangen van veel van die mensen naar vertrouwen en verbondenheid. En dan begint de oplossing met erkenning van de problemen. “En laten we – ieder vanuit een eigen rol en positie in de samenleving – er keihard aan werken om ze aan te pakken.” En dan geeft hij aan dat hij wil “knokken voor een echte SAMENleving waar iedereen er echt toe doet en van waarde is.”

“Maar niet vanuit een houding (naar degenen die hier vandaag niet zijn): U vraagt en wij draaien.”

Het is duidelijk: het gemeente bestuur van Deventer, dat bij de inburgering van nieuwe inwoners al bewust uitgaat van een tweedeling, polariseert hier bij monde van de burgemeester verder. Hij ziet de ontevredenheid onder de mensen en waarschuwt zijn kompanen voor het gevaar dat de ontevreden mensen wel eens in het kwaad van het populisme zouden kunnen trappen.

De stellingname van de burgemeester in het eerste deel van zijn nieuwjaarstoespraak is een duidelijk ideologische. Hij doet een enkele vertwijfelde poging de onvrede van de afwezigen de duiden en heeft al een oordeel over hen klaar. Een andere oplossing voor hun onvrede dan werken aan vage termen als vertrouwen en verbondenheid heeft hij niet. En de ontevredenen moeten er vooral niet op rekenen dat de oude verzorgingsstaat terugkeert.

Een schamele analyse, vader van alle Deventenaren! Dit soort opvattingen en reacties bevestigen mensen in hun onvrede en zijn daarom juist de oorzaak van het zo door u gevreesde populisme.

Burgemeester Heidema, gemeente Deventer, in deze nieuwjaarstoespraak bent u, zijn jullie een spreekbuis van het neoliberale gedachtengoed. Na het begin van de crisis zijn honderdduizenden hun baan kwijtgeraakt, zijn de lasten van de crisis op de zwakste schouders gelegd en heeft de overheid zich steeds verder teruggetrokken uit haar rol als beschermer van de zwakken. Intussen gaat het economisch iets beter, maar de door u hier aangeklaagde afwezigen merken daar niets van. Nee, u, uw ChristenUnie, en de politieke partijen in het college steunen nog steeds het afbraakbeleid dat het kabinet en VNO-NCW de afgelopen jaren over de ruggen van de gewone Nederlanders en dus ook van de gewone Deventenaren hebben gevoerd. Er is voor 50 miljard aan kaalslag gepleegd: ouderen krijgen niet langer de zorg die zij behoeven; jongeren uit minder draagkrachtige milieus moeten zich in de schulden steken om te kunnen studeren; eenmaal afgestudeerd komen ze bijna niet in aanmerking voor een vast arbeidscontract; een vast huurcontract kunnen ze eveneens vergeten. En ouderen die na een periode van werkloosheid weer aan het werk zijn gekomen, doen dit vaak tegen slechtere arbeidsvoorwaarden dan voorheen. Een miljoen mensen kunnen de zorgkosten niet meer opbrengen en 1 op de 10 Nederlanders heeft een tweede baan nodig om de financiële eindjes aan elkaar te knopen. En heeft u er wel enige notie van hoeveel Nederlanders in armoede leven? De snelst groeiende banken zijn de voedselbanken.

Dit zijn de oorzaken van de onvrede onder de mensen. Deze oorzaken liggen in het kabinetsbeleid, dat ook door uw ChristenUnie, door de collegepartijen van deze gemeente en door de meeste ondernemers wordt gesteund. En daarmee bent u, het college, de daaraan verbonden partijen, en de ondernemers namens wie u spreekt, mede verantwoordelijkheid voor de giftige voedingsbodem waarop het populisme welig kan tieren.

Kijk eens in de spiegel en vraag u eens af wat werkelijk nodig is om de onvrede van de mensen weg te nemen! Ooit van een meer rechtvaardige verdeling van de welvaart of van solidariteit gehoord? Waarschijnlijk wel, lang geleden, toen u nog niet vergiftigd was door het  virus van het alles verwoestende neoliberalisme, dat nu als een rode draad door uw nieuwjaarstoespraak loopt. 

Burgemeester van alle Deventenaren? Nee, van de elite!