Poliflw

Onze Gemeente bezit een gevarieerde verzameling kunstwerken die vanwege renovatie van het gemeentehuis deels is opgeslagen. Na renovatie is er maar zeer beperkt ruimte om kunst terug te plaatsen. Om de werken geen toekomst in het depot tegemoet te laten gaan, is de gemeente voornemens de collectie aan te scherpen en stukken die niet langer kunnen worden getoond, te herbestemmen.

Het adviesbureau QKunst kreeg de opdracht van de gemeente om de kunst te inventariseren en waarderen (zowel inhoudelijk als financieel) en heeft nu de opdracht gekregen om, op basis van de kwaliteiten van de collectie en de kaders van de gemeente, een selectie van te behouden en te herbestemmen of ‘te ontzamelen’ stukken te maken en aan de gemeente voor te leggen. 

Daarnaast heeft QKunst de opdracht gekregen om een ontzamelprotocol te formuleren. Een ontzamelprotocol vormt de basis voor de gemeente om tot officiële besluitvorming over te gaan. 

 

Op 27 mei diende een aantal partijen een motie in waarin zij willen dat een commissie van lokale deskundigen de stukken die op het “ontzamelprotocol” nogmaals toetsen. Zij gaven aan dat onze gemeente een nog jonge geschiedenis kent en het college onze ‘niet bijzondere’ kunst “al te gemakkelijk” van de hand doet.  

 

Wij hebben deze motie niet gesteund, onze motivatie is als volgt:

 

- Een aantal kunstwerken worden niet afgestoten maar herplaatst in gemeentelijke instellingen.

- Er zijn vier musea die interesse hebben, of zelfs aangegeven hebben “onze” kunst op te willen nemen in hun collectie waaronder zelfs het Stedelijk museum Amsterdam en de Fundatie in Zwolle.

- Werken die gemaakt zijn onder een bepaalde regeling worden teruggegeven aan de kunstenaar of hun erfgenamen.

- Er is een kunstwerk van een oud-burgemeester, dit wordt aangeboden aan de geportretteerde.

 - Verder worden er nog een aantal stukken te koop aangeboden.

 

Volgens ons is er dus grondig en kundig naar onze kunstcollectie gekeken, en laten we duidelijk zijn; de kunst verdwijnt niet. Hooguit uit onze gemeente….

 

Een regel uit de column van Kees Bakker in de Flevopost spreekt onze fractie in het bijzonder aan:

“niet alle kunst is voor eeuwig. Kunst mag ook vergankelijk zijn. En kunst mag je ook delen. Beter verkopen aan iemand die het mooi vindt dan dat je het wegstopt in een kelder”.

 

De vrijheid om creatief te zijn, kunst te scheppen blijkt in tegenstelling tot de vrijheid van meningsuiting in Helmond geen vaststaand gegeven meer. Staat de creatieve vrijheid onder druk omdat kunst geoormerkt wordt als ‘aanstootgevend’ en daarna wordt gecensureerd?

Op 1 juni meldde het ED en de Weblog van Helmond dat werk van Jordy Koevoets geweerd is door deze ‘Helmondse cultuurtempel’. De expositie van deze kunstenaar is er dan ook nooit meer gekomen. Met een 'korte, niet beledigende tekst' over Allah wilde de Bredase kunstenaar bezoekers van de tentoonstelling prikkelen. Mensen zouden op basis van die tekst hun eigen beeld van Allah kunnen vormen. In een verklaring in het ED stelt de directeur Jochem Otten: ,,We hebben de opdracht om er als cultuurtempel voor iedereen te zijn. Daarom werken we momenteel aan ideeën en plannen om doelgroepen die we nog minder zien, zoals moslims, beter te verbinden met De Cacaofabriek. Dit tekstwerk zou juist een tegenovergesteld effect teweeg kunnen brengen." Is er hier niet gewoon sprake van censuur op kunst? Blijkbaar bepaalt de heer Otten welke kunst hij geschikt acht voor bezoekers. Ontneemt hij zo de Helmondse burgers niet de mogelijkheid om zelf een mening te vormen? Hij moet toch ook weten dat het juist de bedoeling is van kunst om ons en de democratie scherp houden, om ons te tonen wat de alternatieven zijn, om ons te laten nadenken over het schijnbaar alledaagse. Kunst kan, net als wetenschap en religie, door verbeeldingskracht laten zien dat de bestaande werkelijkheid niet de enige optie is. Kunst heeft juist de functie om het systeem te irriteren. Hierdoor kan de kunst ervoor zorgen dat we scherp blijven kijken naar de bestaande waarden en normen, wat weer essentieel is voor een goed functionerende democratie. In 2015 werden we overspoeld met steunbetuigingen aan de slachtoffers van de aanslag op Charlie Hebdo, iedereen had het over het recht op artistieke vrijheid. Vertegenwoordigers van de overheid noemden ‘ongemakkelijke kunst waardevol’ en gaven aan dat deze getoond moest worden. De Helmondse politiek inclusief de directeur van de Cacaofabriek herdacht de aanslag door emotioneel een potlood boven het hoofd te houden (Weblog van Helmond). Een enkeling merkte terloops op dat het wachten was op het eerstvolgende krantenbericht waarin zou staan dat ‘kunst niet getoond zou mogen worden omdat die kwetsend zou kunnen zijn voor tere zieltjes, of omdat iemand dat voor hen had ingevuld'. De realiteit heeft deze bewering intussen ingehaald.

Vul deze poll in. Wij lezen graag hoe u erover denkt.