Poliflw

De zomer is voorbij en het lijkt wel alsof alles tegelijk weer in beweging komt. Mijn thema van de week past daar bij. Het is absoluut verkeer & parkeren. Van scholen die uit het niets hun openingstijden aanpassen en de gevaarlijke gevolgen daarvan bij de gemeente neerleggen, tot het vervangen van honderden verkeersborden in de oude kom van Volendam.

Van de grondmetingen en inrichtingsplannen voor de 3e ontsluitingsweg tot de invoering van eenrichtingsverkeer langs de grachten van Edam. En van handtekeningenacties in de Leliestraat voor groen of juist voor parkeren, tot anonieme krantenartikelen over groen versus parkeren in het Donata Steurhof. Soms lijkt het alsof alles tegelijk komt. En deze week was er zo een. Maar het was de kickoff van de reconstructie van de Julianaweg die het meest in het oog springt.

Die reconstructie van de Julianaweg gaat nog vele jaren werk (en daarmee ook overlast) opleveren. Volgens planning zijn we pas in 2025 klaar. 

Meer informatie kunt u vinden bij de LOVE, waar ik het allemaal nog eens mocht toelichten: https://www.youtube.com/watch?v=gmx9BnEZ_1M

Vanaf deze week kan iedereen meedenken, via de website:  https://julianaweg-volendam.nl

Daar kan iedereen zich inschrijven voor de nieuwsbrief, aanmelden voor een werkgroep en, als eerste stap, de enquête invullen. Die enquête is al hónderden keren ingevuld, dus we krijgen heel veel input van inwoners en ondernemers en daar zijn we ontzettend blij mee. Het kan de plannen en de keuzes alleen maar beter maken.

Ondertussen zullen veel inwoners en ondernemers, bij dit project en andere, geduld moeten hebben. Ik begrijp het heel goed als mensen met me om tafel willen om een en ander te bespreken. Of antwoorden willen op concrete vragen, ook al moet de planvorming samen nog beginnen. 

Maar er zitten 24 uur in een dag. Ik kan helaas niet met iedereen individueel om tafel. En om eerlijk te zijn, hoeft het ook niet. Als iemand zijn verhaal aan mij vertelt, dan weegt dat niet zwaarder of minder zwaar, dan wanneer datzelfde verhaal aan een ambtenaar wordt verteld. Juist in Corona-tijd, waarin we nog steeds geen participatie, inloopavonden en workshops kunnen houden zoals we dat graag zouden willen, hoop ik dat veel belanghebbenden hun mening schriftelijk aan de gemeente geven. Artikelen in de krant, zeker als die anoniem zijn, of uitingen op facebook zijn wat dat betreft zonde. We zijn hard aan het werk met al die projecten. 

Tijd om de kranten te lezen of facebook af te struinen, is zegmaar niet wat we van ambtenaren vragen. En als ik er op zou reageren, dan kom ik 24 uur per dag tekort. We luisteren graag, maar als je echt wilt dat je mening wordt gehoord, laat het ons dan weten op een manier waarbij we elkaar helpen. Het college zal alle meningen zo goed mogelijk meewegen, naast andere aspecten die niet iedereen zich meteen realiseert. Neem herinrichtingsplannen rondom de Leliestraat of het Donata Steurhof. Ik begrijp heel goed de zorgen en andere emoties als dingen ingrijpend zouden kunnen gaan veranderen. 

Maar keuzes zijn nog niet gemaakt. En er spelen naast groen en parkeren ook andere belangen. Zoals de bereikbaarheid voor de brandweer, of wateroverlast door steeds heftiger regenbuien. Welke keuzes uiteindelijk worden gemaakt, zal zeker worden teruggekoppeld. Maar alles gebeurt met een goede reden en dat zullen we ook gaan uitleggen wanneer het zover is.

Wim RunderkampWethouder

Maar de Julianaweg is voor mij toch waar het deze week vooral om draaide. Afgelopen donderdag heeft de gemeenteraad de aankoop van de woning tussen de RKAV en het Tase-terrein goedgekeurd.

De Julianaweg! Dat is dit keer mijn thema van de week.

Er waren natuurlijk meer noemenswaardige zaken aan de orde, zoals een veelbesproken compromis over het Oostelijk Wooneiland in de Broeckgouw, afgelopen donderdagavond. Waar uiteindelijk iedereen met een tevreden gevoel naar huis ging. Of de volgende stap rondom het Gymsportcentrum.

En belangrijke bijeenkomsten voor gemeenteraadsleden over de regionale afstemming en prioriteiten. Wij hebben daar als Edam-Volendam veel meer mee te maken dan veel mensen beseffen, zowel positief als negatief. Denk bijvoorbeeld aan de aanpak van files (met name de N247), toerisme en economie, het vernatten van agrarisch gebied en uiteraard woningbouw (met name Lange Weeren). Het zijn geen zaken waar groot-Amsterdam vanzelfsprekend op de lijn van Edam-Volendam zit. Te vaak komt het op mij over alsof ze van de regio Waterland een openluchtmuseum willen maken waar de tijd stil staat en ontwikkelingen onmogelijk worden gemaakt.

Maar de Julianaweg is voor mij toch waar het deze week vooral om draaide. Afgelopen donderdag heeft de gemeenteraad de aankoop van de woning tussen de RKAV en het Tase-terrein goedgekeurd.

En dat is van strategisch belang. Het zorgt dat we bij de reconstructie van de Julianaweg één van de grootste knelpunten (het stoplicht bij de RKAV) kunnen oplossen. Waarschijnlijk in de vorm van een rotonde. Maar zover is het nog niet. Momenteel loopt een aanbestedingstraject en aan het einde van het jaar gaat de gemeenteraad op hoofdlijnen bepalen wat ze wil met de nieuwe Julianaweg. In de eerste helft van 2020 zullen we dan met ondernemers en inwoners samen gaan praten, schetsen en kijken hoe we knelpunten voor de lange termijn kunnen oplossen.

Eind 2020 verwachten we dat de werkzaamheden buiten dan echt kunnen beginnen. Dat zal een aantal jaren duren en in fases gebeuren. Het wordt dan ook een mega-operatie om te zorgen dat alles bereikbaar blijft, als een belangrijke verkeersader wordt aangepakt. Daarom zijn ambtenaren ook al bij enkele andere gemeenten langs geweest, om te kijken hoe ze vergelijkbare situaties daar hebben opgelost. Want uitstel is geen optie meer, het is echt hoog tijd voor groot onderhoud.

En de weg is ook te druk geworden voor de bestaande, gegroeide situatie. We denken daarom na over minder kruisingen, vrijliggende fietspaden, de balans tussen groen en parkeren, een oplossing voor touringcars. We houden rekening met nieuwe bouwprojecten, de kermis en nog veel meer maatregelen.

Maar pas volgend jaar gaan we daar, na participatie, knopen over doorhakken. De voorbereidingen lopen al een paar jaar. Het eerdere vertrek van tankstation Kil bijvoorbeeld, zorgt dat we daar een knelpunt kunnen oplossen. En met deze aankoop van een strategisch gelegen woning bij de RKAV, is nu ook op die plek een oplossing mogelijk. In juni zullen we de gemeenteraad vragen om geld beschikbaar te stellen om de Julianaweg zo snel mogelijk te kunnen aanpakken.

Wim RunderkampWethouder

Zondag 19 mei bestaat GroenLinks 30 jaar. We zullen er een borrel op nemen. De gemeenteraad van Edam-Volendam heeft ons een prachtig cadeau gegeven. Unaniem heeft zij de wens uitgesproken dat de zomerregeling, met beperkte toegang voor het verkeer op de Dijk, voortaan het hele jaar moet gelden. Hiermee krijgt onze eenzame strijd van tientallen jaren voor een autoluwe dijk nu een raadsbrede steun en erkenning.

Dijk autovrij!

Het was vroeger pure waanzin: een colonne bussen en auto’s die zich een weg baande door drommen toeristen naar het parkeerterrein achter Spaander, dat ook nog eens vaak voller dan vol stond. Soms liep de stroom muurvast door komende en gaande bussen die geen kant meer op konden. Via de Haven verliet het verkeer ons dorp. Als bewoner had je in de zomer niks op de Dijk te zoeken. En op een terras zitten kon je helemaal vergeten. Waarom kon dit verkeer niet bij de Parallelweg parkeren? Toeristen kunnen dat stukje toch wel lopen? Deze vraag bleef GroenLinks maar stellen in de gemeenteraad, in artikelen, acties, cartoons, liedjes en optochten. Al in de jaren 70 hadden we een heuse demonstratie op de Dijk met sandwichborden waarbij we pleitten voor een autovrije dijk. Daarbij vielen nog rake klappen ook. Onze toenmalige voorman Willem Klapper moest met een grijs gezicht onder begeleiding naar huis worden gebracht na een stomp in zijn maag. Van lieverlee gingen ook steeds meer Volendammers inzien dat het zo niet verder kon en de politieke partijen moesten wel volgen. Het heeft wel 40 jaar moeten duren om die drol door te slikken. En zie…de toeristen blijven massaal komen, genieten van het uitzicht, maken selfies, kopen souvenirs en ze blijken dat stukje over het Noordeinde gewoon te kunnen lopen. Er komt nog weleens een verdwaalde bus of auto op de Dijk om achter Spaander te parkeren. Daarover mag de zuurpruim klagen. Waarom Spaander dit terrein - een A-locatie aan het water - blijft bestemmen voor geparkeerd blik is een raadsel.

In de gemeenteraad

In 1990 kwam GroenLinks voor het eerst in de gemeenteraad. Met horten en stoten zijn we in de loop der jaren langzaam gegroeid naar 3 zetels bij de fusieverkiezingen van 2015. Maar we zitten nog niet op onze top. Vaak brengen we standpunten naar voren die pas na jaren hun erkenning vinden bij een meerderheid van de gemeenteraad. En hoewel we met 3 van de 25 zetels een minderheid zijn, krijgen we voor van alles en nog wat de schuld als er wat misgaat. Zo was het jarenlange uitstel van het Broeckgouw te wijten aan grote inschattingsfouten van met name het CDA. Zij nam de argumenten van bezwaarmakers niet serieus waardoor de gemeente nat ging bij de rechter. Toch krijgt GroenLinks de schuld. We hebben een dikke huid en ondanks soms wat gehakketak merken we  dat we een vaste waarde vormen in de raad, dat men goed nota neemt van onze standpunten en er soms wat mee doet en soms ook niet. En achter de schermen krijgen we ook weleens iets voor elkaar.

Al met al zijn we verguld met het cadeau van de collega-partijen voor “een autoluwe dijk het hele jaar door”.  En overigens zijn wij van mening dat de plannen voor die malle “Afrit bij Wullempie” vanaf het Noordeinde naar Spaander van tafel moeten. Dan kan de vlag in top.

 

John Kluessien

Twee zaken stonden centraal deze week, die voor mij leiden tot dit thema van de week. De eerste is de inspiratiebijeenkomst Economische Toekomst. De tweede is vanwege afspraken en krantenartikelen over eventuele fusies, waarbij gemeenten Landsmeer en Waterland een rol spelen.

Voor wat betreft de economische toekomst, niet eerder pakte de gemeente zo uit met een inspiratiebijeenkomst. En met succes. Meer dan 200 ondernemers kwamen er op af. Onder andere Björn Kuipers (ik heb nu echt nooit meer commentaar op een scheidsrechter) en Mona Keijzer inspireerden de aanwezigen. En de deelnemers van het economisch platform gaven pitches over onderwerpen die de komende tijd, samen met ondernemers, uitgediept worden. Bij die ondernemingen. Over thema’s als bereikbaarheid, innovatie & duurzaamheid, topsectoren van de toekomst, herbestemming en onderwijs. De Triade was daarom een logische plek en echt prachtig opgetuigd. Het is een mooi voorbeeld waarbij de overheid participeert in plaats van andersom. En de verwachtingen zijn hoog, want wie kan beter vooruitzien over onze economische toekomst, dan de ondernemers zelf?

En wat betreft de bestuurlijke toekomst, dat houdt de gemoederen nogal bezig. In elke krant kom ik het onderwerp steeds weer tegen. Elke week lijkt er nieuws te zijn. Betrokken inwoners vragen om afspraken, politieke partijen haasten zich hun mening te geven. En waarom? Eigenlijk is het niet zo ingewikkeld. Landsmeer maakt een ronde langs haar inwoners en over enige maanden wordt daar waarschijnlijk een knoop doorgehakt. In Waterland gaat een traject starten met inwoners en verwacht het college in de zomer met een voorstel te komen, dat die gemeenteraad aan het einde van het jaar gaat behandelen. En Edam-Volendam? Wij volgen de ontwikkelingen alert en wachten het verder af.

We hebben al een fusie tussen Edam-Volendam en Zeevang achter de rug. Die is al een tijdje succesvol afgerond. En die fusie is aangegrepen om veel zaken te verbeteren en te professionaliseren. Achterstanden worden nu aangepakt, er wordt meer gewerkt vanuit een visie dan ad hoc en de sfeer en onderlinge verhoudingen in de politiek zijn sterk verbeterd. Het is zakelijker geworden en er wordt nauwelijks meer op de man gespeeld. En dat is een goede zaak. Ondertussen zijn korte lijntjes gebleven en worden de lokale identiteiten gewaardeerd.

Veel zorgen aan de voorkant, bleken niet aan de orde of goed te ondervangen, als is de kwetsbaarheid van de gemeentelijke organisatie nog niet weg. Is verdere schaalvergroting daarom wenselijk? Eerst maar eens afwachten. Als er in de loop van dit jaar naar ons gekeken gaat worden, dan is het vroeg genoeg en zullen we waarschijnlijk eerst in gesprek gaan met inwoners, voor er keuzes worden gemaakt. Maar gelet op onze ervaringen mag de conclusie wel getrokken worden, dat er geen angst nodig is.

Wim RunderkampWethouder