Koppen in de krant: Woningnood nog groter dan gedacht. En: Steden moeten groener. Ook in Papendrecht moeten we de ogenschijnlijke tegenstelling voor elkaar zien te krijgen: meer bouwen en tegelijkertijd meer groen. En laat daar nu een oplossing voor zijn: het verticale bos om in te wonen.
Het verticale bos is bedacht door de Italiaanse architect Stefano Boeri. Hij ontwierp voor Milaan twee revolutionaire woontorens: Bosco Verticale. Inmiddels zijn er meer daarop geïnspireerde ontwerpen, ook in Nederland. Op de Zuidas in Amsterdam komt een spectaculair groen appartementengebouw (MVRDV-Valley). En voor wie denkt: die appartementen zijn natuurlijk alleen voor mensen die minimaal een half miljoen euro kunnen neertellen: dat hoeft niet. In Eindhoven verrijst een verticaal bos met sociale huurwoningen, de Trudo Toren.
Grote bouwlocaties zijn er niet meer in Papendrecht. En we zijn een van de dichtst bebouwde gemeenten van Nederland; we hebben ruim twee keer zoveel inwoners per vierkante kilometer als Dordrecht bijvoorbeeld! We moeten in Papendrecht dus zeer zorgvuldig omgaan met schaars vrijkomende bouwlocaties, zeker als ze op doorgaande wegen liggen en er dagelijks honderden inwoners langskomen die er tegenaan moeten kijken.
Stel, je rijdt over een paar jaar over de Burgemeester Keijzerweg richting het centrum. Bij het naderen van de rotonde met de Veerweg, zie je op de plek van het politiebureau en op de plek van de vmbo-school van de Lage Waard: twee groene woontorens, even hoog als het Apollohotel. Je slaat af de Veerweg op. Net voor het centrum zie je aan je rechterhand in plaats van de oude garage van Van Wijngaarden een groen appartementengebouw van een verdieping of acht. Optisch loopt daarmee het park door in een verticaal bos.
De genoemde locaties aan de Burgemeester Keijzerweg en de Veerweg zijn onze laatste A-locaties waar gebouwd kan worden. De gebouwen daar zullen zeker vijftig jaar beeldbepalend zijn voor Papendrecht. Dat vraagt om iets bijzonders, om schoonheid!
Natuurlijk zijn er mitsen en maren. Ja, het is ambitieus en nee, Papendrecht is geen Milaan, Amsterdam, of Eindhoven. De gemeente is zelf geen bouwer en soms geen grondeigenaar. Maar iedereen kan hiermee winnen: architecten en de gemeente die op veel positieve publiciteit kunnen rekenen, grondeigenaren en ontwikkelaars die goed geld kunnen verdienen, omdat er hoger gebouwd kan worden dan anders. En huurders en eigenaren, die kunnen wonen in een koel en cool topgebouw. En per dag zullen de honderden of zelfs duizenden mensen die de flats voorbij komen, even glimlachen. Want ook al valt over smaak niet te twisten, er is een soort schoonheid die iedereen herkent en een beetje verliefd maakt.
Daarom ben ik extra blij dat er in de gemeenteraad van Papendrecht vorige maand een ingediende motie door het college is overgenomen, om een visie te schrijven op de genoemde A-bouwlocaties. Daarmee kan de wethouder duidelijke gesprekken voeren met projectontwikkelaars en eigenaren over wat de ambitie van Papendrecht is.
Zoals de Libanees-Amerikaanse schrijver Kahlil Gibran al zei: “We leven slechts om schoonheid te ontdekken. Al het andere is een vorm van afwachten.” En bent u minder filosofisch ingesteld, dan kunt u ook denken: Best een goed idee, die groene flats: het is koeler en het zuivert de lucht. En aangezien we met groen niet meer in de breedte kunnen in Papendrecht, dan maar in de hoogte.
Trijntje van Es
(de column is ook gepubliceerd op Papendrecht.net)
The post (column) Wonen in een verticaal bos appeared first on Papendrecht.
