Poliflw

Met twee aangenomen voorstellen hebben de SP en GroenLinks vandaag een gevoelige tik uitgedeeld aan particuliere bijlesinstituten die alleen scholieren helpen die het kunnen betalen. Niet alleen komt er een reclameverbod voor deze instituten binnen scholen, ook moeten er met scholen afspraken gemaakt worden zodat ze zelf bijles aan gaan bieden wanneer dit nodig is. De bijlesindustrie is de afgelopen jaren gegroeid tot een markt waarin honderden miljoenen omgaan. Volgens SP en GroenLinks leidt deze ontwikkeling tot een groeiende kansenongelijkheid, omdat alleen kinderen waarvan de ouders het kunnen betalen, bijgespijkerd kunnen worden wanneer dat nodig is.

SP-Kamerlid Peter Kwint: ‘Natuurlijk is de eerste prioriteit dat iedereen gewoon goed onderwijs op school krijgt. Maar een uurtje Frans of wiskunde, omdat je daar niet iets minder goed in bent, hoort niet uitbesteed te worden aan dure instellingen, voor wie het kan betalen. Dat hoort gewoon voor iedereen beschikbaar te zijn. Goed onderwijs is geen gunst naar kinderen van rijke ouders, maar een recht voor iedereen.’

GroenLinks-Kamerlid Lisa Westerveld: ‘Steeds meer kinderen volgen bijlessen en examentrainingen. Bijlesbureaus verdienen veel aan kinderen van ouders die het kunnen betalen. Door te voorkomen dat bijlesinstituten reclame kunnen maken binnen scholen, remmen we de prestatiedruk af bij om hun ouders hun kind bijles te laten volgen, enkel om hen hoger te laten scoren voor hun eindtoets. En zorgen we dat de kansenongelijkheid van kinderen in het onderwijs niet verder toeneemt en zeker niet af hangt van de dikte van de portemonnee van hun ouders.’

De komende maanden enquêteert de SP docenten en ouders over vijf jaar passend onderwijs. SP-Kamerlid Peter Kwint: 'Er is geen onderwerp waar zoveel ouders en docenten zo vaak over bij ons aan de bel trekken als de begeleiding van leerlingen die wat meer zorg of aandacht nodig hebben. Tijd om die mensen allemaal aan het woord te laten.'

Vijf jaar geleden werd passend onderwijs ingevoerd met als belangrijkste beloften minder kinderen in het speciaal onderwijs en minder thuiszitters. 'Die beloften zijn allebei gebroken. Ouders worden van het kastje naar de muur gestuurd, leraren worden gek van de bureaucratie en het gebrek aan ondersteuning in hun toch al overvolle klassen en leerlingen komen onnodig thuis te zitten', aldus Peter Kwint.

In de zomer praat de Tweede Kamer over de toekomst van passend onderwijs, maar voor die tijd willen wij uw ervaringen horen. Dus bent u docent – in het regulier of speciaal onderwijs – of ouder van een leerling of thuiszitter? Begeleidt u zorgleerlingen? Vul dan onze enquête in en help ons om de huidige dramatische situatie te verbeteren.

Net als in de Tweede Kamer stemt de SP in de Eerste Kamer tegen de onderwijsbegroting voor 2020. 'Een begrotingsoverschot voor de regering maar een lerarentekort in het onderwijs - dat deugt niet', zegt SP-senator Bastiaan van Apeldoorn in debat met de onderwijsministers Slob en Van Engelshoven. 'We hebben jaren op rij te weinig geïnvesteerd in het onderwijs. En er is ook gewoon keihard bezuinigd. Zeker in het basisonderwijs staat het water onze onderwijzers tot de lippen. Klassen worden naar huis gestuurd, scholen die maar vier dagen onderwijs geven, of die voor twee weken dicht gaan. Structurele problemen vragen om structurele oplossingen.'

Het water staat onze onderwijzers aan de lippen, schetst Van Apeldoorn. 'Eén op de vier docenten in het basisonderwijs krijgt een burn-out. Docenten aan de universiteit werken gemiddeld 25% over. Het is niet voor niets zo dat niet alleen het primair onderwijs in actie – POinactie – is gekomen, samen ook met de Leraren In Actie, maar ook de docenten en hoogleraren aan de universiteiten, WOinactie. Als het gaat om het primair onderwijs is die eenmalige 460 miljoen natuurlijk mooi. Maar structurele problemen vragen om structurele oplossingen.'

Geld om de problemen in het onderwijs structureel aan te pakken is er namelijk gewoon volgens Van Apeldoorn. 'Er is geld genoeg. Alleen dan moet je wel halen waar het te halen is. We houden dit jaar 10 miljard over op de begroting. En het geld klotst niet alleen tegen de plinten bij de overheid, maar ook bij het bedrijfsleven. De Quote 500 is alweer rijker geworden, het aantal miljonairs en miljardairs, en hun vermogen alweer toegenomen. We hebben nu  179.000 miljonairs in dit land. Laten we het geld halen waar het te halen is. Waarom bijvoorbeeld niet de bankbelasting verder verhogen, zoals mijn partij in de Tweede Kamer per amendement heeft voorgesteld? Of het hoge tarief voor de winstbelasting verhogen in plaats van te verlagen zoals het kabinet nu per 2021 wil doen? En over kansenongelijkheid gesproken, waarom voeren we eindelijk niet eens die miljonairstaks in? Dan heb je twee vliegen in één klap. Al die maatregelen zouden vele miljarden vrij maken. Die hoeven niet allemaal naar onderwijs – we hebben ook elders meer publieke investeringen nodig – maar je zou daarbij de grote noden in het onderwijs wel degelijk kunnen lenigen.'

Bij de stemmingen dinsdagavond zal de SP tegen de Onderwijsbegroting stemmen. Van Apeldoorn: 'De SP stemt niet zomaar tegen een begroting, maar een begroting met zoveel tekortkomingen kan niet onze steun krijgen.'

Door Lodewijk Asscher op 17 december 2019 Delen  

In een mooi nieuw onderwijsgebouw hangen tekeningen aan de wand, vrolijke kleuren. Maar geen spelende kinderen. Geen gejoel of gezelligheid. Geen ouders die hun kinderen komen ophalen. Een vreemde stilte.

Waar zijn de kinderen dan?

Waar zijn de kinderen dan? Thuis. Of in een noodopvang verderop. De school is een week dicht omdat het niet meer gaat. Het lerarentekort vreet iedere dag verder aan de weerstand van de leerkrachten die er wel zijn. Het holt iedere dag de onderwijskwaliteit een klein beetje verder uit. De directeur vertelt me rustig dat ze ermee stopt als er geen verbetering komt. ‘Ik kan het niet langer verantwoorden’, zegt ze.

Ouders zijn bezorgd. Over hun kinderen. Ze houden zelf ternauwernood hun hoofd boven water. Er is geen geld voor bijles in deze buurt. Het is de buurt met de hoogste werkloosheid van de hoofdstad.

Het wordt steeds moeilijker om kinderen door te verwijzen naar het speciaal onderwijs.

Een juf van groep 3 vertelt dat ze zij-instromer is: ze vindt het geweldig, maar zou graag een meer ervaren leerkracht in de buurt hebben om soms advies aan te vragen. Die is er niet. Ze staat sinds september voor de klas. Een leerkracht van groep 7 vertelt dat het steeds moeilijker wordt kinderen door te verwijzen naar het speciaal onderwijs. Een jongetje met problemen is diep ongelukkig. Hij wordt soms agressief en gooit met spullen. ‘Maar de instanties doen net alsof ik me er makkelijk vanaf maak nu hij niet op school te handhaven is.’ De intern begeleider staat zelf voor de klas - ze moet wel. Begeleiden van kinderen die wat extra hulp nodig hebben zit er niet meer in.

Het is een stuitend contrast met de begrotingsoverschotten die door het kabinet gevierd worden als sportprestaties.

In de week dat ik de Huizingaschool bezocht verscheen de brief van het kabinet over het investeringsfonds van het kabinet. Het ‘WopkeWiebesfonds.’ Daarin worden straks tientallen miljarden gestopt. Onderwijs is superbelangrijk staat er. En in de toekomst wordt het meer digitaal en een kwaliteitssprong. Dat is het zo’n beetje. Niks om de leraren nu te steunen. Niks voor de kinderen die vandaag niet krijgen wat ze verdienen. Niks voor ouders die zich zorgen maken over de onderwijskwaliteit.

In de praktijk betekent dit een vierdaagse schoolweek.

Gisteren bracht de NOS eindelijk het bericht waar ik op hoopte: “Noodmaatregelen tegen lerarentekort.” Helaas, het was een overgetikt persbericht van het ministerie. De grote steden krijgen één (1) miljoen om de crisis te bestrijden. Eerder toegezegde maatregelen werden in de magnetron gestopt en opnieuw opgewarmd. En de scholen kregen ruimte om de lestijden aan te passen. In de praktijk betekent dit een vierdaagse schoolweek - in een van de rijkste landen van de wereld.

Het lerarentekort raakt iedere klas in iedere stad en in ieder dorp.

Vandaag stemt de Eerste Kamer over de onderwijsbegroting voor volgend jaar. Daarin zit geen extra structureel geld tegen het lerarentekort. Het lerarentekort raakt iedere klas in iedere stad en in ieder dorp. Het is een grove schande. Dit kabinet moet naast leraren, ouders en kinderen gaan staan en het lerarentekort permanent oplossen, niet alleen met noodmaatregelen.

Daarom stemmen wij vandaag tegen de onderwijsbegroting. En ik roep alle senatoren op hetzelfde te doen.

Tweede Kamerlid

Door Kirsten van den Hul op 17 december 2019 Delen  

Maar wie leest ziet vooral oude wijn in nieuwe zakken en een symbolisch zoethoudertje voor de grote steden van een miljoen euro per jaar. Symbolisch omdat dit neerkomt op zo’n zestien leraren per stad, terwijl het tekort aan leraren alleen in Amsterdam al meer dan 350 voltijdbanen bedraagt.

Investeer structureel en substantieel in het onderwijs.

Wel erkent de minister voor het eerst dat het lerarentekort de onderwijskwaliteit onder druk zet. Dat is winst. Maar waarom geeft hij dan telkens geen gehoor aan de 40.000 leraren, schoolleiders en ouders afgelopen maart op het Malieveld? Aan de stakingen en protestmarsen die vorige maand plaatsvonden en eind januari niet alleen worden herhaald maar ook met een dag worden verlengd? Aan de schoolleiders die waarschuwen voor noodgedwongen onorthodoxe maatregelen zoals onbevoegden voor de klas en pas vanaf 5 jaar naar school? Zij vragen onder de streep iets realistisch: investeer structureel en substantieel in het onderwijs.

Vandaag stemt de Eerste Kamer over de onderwijsbegroting voor 2020. In de Tweede Kamer stemde de PvdA al tegen. Indien ook in de Eerste Kamer onvoldoende draagvlak blijkt te zijn voor onze voorstel om nú structureel te investeren, stemt ook de Eerste Kamerfractie van de PvdA tegen de begroting. Een belangrijk signaal om aan te geven dat het kabinet nalaat – in tijden van historische overschotten op de Rijksbegroting – te investeren in wat nodig is.

Van belang welke kinderen en scholen het hardst worden geraakt door dit lerarentekort.

Want dat die investeringen nodig zijn, blijkt in het bijzonder uit de groeiende kansenongelijkheid als gevolg van het lerarentekort. In dat licht is de onwelwillendheid bij de minister om dat lerarentekort nou eens echt in kaart te brengen misschien wel het meest onbevredigend nieuws van gisteren. In reactie op het verzoek hiertoe vanuit de Tweede Kamer stelt de minister: “uit diverse gesprekken blijkt dat dit heel complex is”. Het is onduidelijk met wie de minister tot de conclusie ‘heel complex’ is gekomen. Maar duidelijk is wel dat de minister hiermee zichzelf van de verantwoordelijkheid ontslaat om grip te krijgen op het tekort. Om te weten welke kinderen op welke scholen nu en in de nabije toekomst (het hardst) worden geraakt door dit lerarentekort.

In plaats van zijn eigen Onderwijsinspectie aan de slag te laten gaan of scholen te vragen actief hun tekorten te melden, legt hij de verantwoordelijkheid bij anderen neer. In dit geval door een onderzoek uit te vragen bij werkgeversorganisatie PO Raad en in gesprek te gaan met de oprichter van een particuliere website waarop scholen vrijwillig hun actuele tekorten kunnen melden. Het bereik van die site is zeer beperkt: zo’n 5 procent van de scholen maakt er gebruik van. En dat is ook niet verwonderlijk. Geen enkele school zal er gauw voor kiezen de vuile was buiten te hangen. Maar dat neemt niet weg dat het voor degene die eindverantwoordelijk is voor goed onderwijs – namelijk de overheid – van essentieel belang is om te weten welke kinderen op welke scholen de dupe worden.

We blijven ons inzetten voor kinderen.

Daarom blijven wij ons inzetten voor al die kinderen die met regelmaat een dag naar huis worden gestuurd omdat er geen leraar is. Die niet langer een bekend en vertrouwd gezicht voor de klas hebben. En die kunnen rekenen op de extra aandacht die zij nodig hebben. Dat kan en mag niet in een rijk land als Nederland.

Tweede Kamerlid

Leraren in Actie is de winnaar van de Rooie Reus-prijs 2019. Dat werd zaterdag bekend gemaakt op het landelijke congres van de SP. Leraren in Actie is een kleine, strijdbare alternatieve vakbond voor en door leraren, die al jarenlang ijvert voor beter onderwijs en betere salarissen in het voortgezet en primair onderwijs. Als luis in de pels van de grote onderwijsbonden draagt Leraren in Actie bij aan het groeiend verzet van leraren tegen het tekortschietende onderwijsbeleid van opeenvolgende regeringen.

De jury roemde het lef van Leraren in Actie bij het nomineren van de vakbond voor de Rooie Reus-prijs: ‘Mede dankzij de onverzettelijkheid van Leraren in Actie draaiden de grote onderwijsbonden hun steun aan het onderwijsakkoord terug en riepen alsnog, met Leraren in Actie, op tot deelname aan de lerarenstaking op 6 november. Daardoor kwamen in het hele land tienduizenden leraren in actie. Voor het lef om door te zetten op momenten dan anderen lijken af te haken, verdient Leraren in Actie een grote pluim en onze nominatie voor de Rooie Reus-prijs 2019.’

De Rooie Reus-prijs, een initiatief van de SP en wordt sinds 1996 toegekend als blijk van grote waardering en respect voor een persoon of organisatie die zich op opmerkelijke en gedurfde wijze inzet voor de samenleving, voor behoud van solidariteit en tegen maatschappelijk onrecht in Nederland en daarbuiten.

Leraren in actie mag zich plaatsen in het rijtje van eerdere winnaars zoals de onderzoeksjournalisten Stella Braam en Chris de Stoop, gezondheidswinkel ‘De witte jas’, klokkenluider Fred Spijkers, het VPRO-radioprogramma Argos, Antoinette Hertsenberg van het consumenten-tv-programma Radar en de Groninger Bodembeweging.

De afgelopen maanden kon iedereen stemmen op 3 genomineerden voor de Rooie Reus-prijs. Dat waren naast Leraren in Actie ook platform voor onderzoeksjournalistiek Follow the Money en de beweging voor klimaatactie Earth Strike.

Door Kirsten van den Hul op 12 december 2019 Delen  

Deze week hebben de leraren van de in totaal zestien scholen hun hersens gekraakt op de vraag: hoe houden we onze onderwijskwaliteit op peil terwijl de werkdruk zo ongelooflijk hoog is? Tegelijkertijd maakte de gemeente vandaag bekend dat het lerarentekort in Amsterdam nog harder oploopt dan tot nu toe werd gedacht.

De hoofdstad heeft nu 384 vacatures. Dat is gemiddeld 2 leraren te weinig per school.

Het vormt een nieuw dieptepunt in de crisis waar het onderwijs zich in begeeft. Op uitnodiging van Kirsten van den Hul komen de leraren, onderwijsondersteuners en ouders van de zestien scholen aanstaande dinsdag hun overdenkingen delen met de Tweede Kamer. Dat is interessant, en wij hopen dat we elkaar kunnen helpen. Maar onder de streep weten we een ding heel zeker: zonder structureel extra geld voor het funderend onderwijs blijven we achter de feiten aanlopen. Blijven er overal in het land steeds vaker kinderen naar huis gestuurd worden of worden ze afgedaan met onbevoegden voor de klas. Simpelweg omdat er onvoldoende leraren zijn. De cao die vandaag is afgesloten in het primair onderwijs lost dit probleem helaas ook niet op.

In deze video vertellen twee leraren uit Amsterdam Nieuw-West over hun ervaringen.

Wat nodig is zijn structurele investeringen.

Wat wel nodig is, is structurele investeringen. Daarmee kunnen basisschoolleraren eerlijker worden beloond en kunnen er extra handen in de klas worden aangetrokken om de werkdruk te verlagen. En vooral: kunnen we ervoor zorgen dat kinderen weer de aandacht krijgen die zij verdienen. Want het meest pijnlijke aan dit lerarentekort is dat de meest kwetsbare kinderen het eerste de dupe worden. Kinderen die extra aandacht nodig hebben. En kinderen die op scholen en/of in wijken zitten waarvoor de gemiddelde leraar niet staat te trappelen.

De begrotingsbehandeling die eind vorige maand werd behandeld bood een uitgelezen kans om het tij te keren. Om huidige en toekomstige leraren een perspectief te bieden dat ook zij in de toekomst een huis kunnen kopen. Dat de werkdruk echt wordt verlaagd en zij zeker zijn van een fatsoenlijke waardering voor het belangrijke werk dat zij doen.

We moeten het tij keren en voorkomen dat er een generatie verloren gaat.

Maar dit kabinet pakt die kans niet. En dat terwijl er een historisch miljardenoverschot op de Rijksbegroting staat. Wij hebben daarom vorige week in de Tweede Kamer tegen de Onderwijsbegroting gestemd, en blijven solidair met de honderdduizenden leraren die hebben aangekondigd eind januari opnieuw het werk neer te leggen. Komende week wordt de begroting in de Eerste Kamer besproken. Onze wensen blijven staan: structurele investeringen in het onderwijs. Niet over een paar jaar, maar nu. Zodat we het tij op tijd keren en voorkomen dat er een generatie verloren gaat. Dat elk kind zeker is van een goede leraar voor de klas.

Benieuwd wat de PvdA voor zowel korte als lange termijn voorstelt om het lerarentekort aan te pakken, zie dan ons Noodpakket Leraar Voor de Klas.

Tweede Kamerlid

Door Kirsten van den Hul op 3 december 2019 Delen  

Klaar om op eigen benen te staan. Onderwijs biedt iedere dag duizenden kinderen de kans alles uit het leven te halen. Maar er zijn grote problemen in ons onderwijs. Er is een schreeuwend tekort aan leraren en de werkdruk is veel te hoog. Klassen worden naar huis gestuurd. Scholen schakelen noodgedwongen over tot vierdaagse schoolweken en volgende week sluiten 16 basisscholen een week lang hun deuren. Allemaal omdat er onvoldoende leraren zijn. En diezelfde leraren, onderwijsassistenten, schoolleiders, kinderen en hun ouders zijn het afgelopen jaar helder geweest. Op het Malieveld, op de Dam en op vele schoolpleinen door het hele land: er moet nú iets gebeuren. Maar helaas lijkt dit kabinet hen niet te horen.

Want de onderwijsbegroting van dit kabinet rammelt aan alle kanten

Want de onderwijsbegroting van dit kabinet rammelt aan alle kanten. Er wordt bezuinigd op het wetenschappelijk onderwijs, specifiek de medische, alfa- en gammastudies. Het is onduidelijk waar op de onderwijsbegroting de inkomsten die het kabinet misloopt door de – gelukkig – niet ingevoerde renteverhoging op studieleningen wordt verhaald. En er is op het nippertje slechts een incidenteel bedrag vrijgemaakt om het groeiende lerarentekort tegen te gaan. Een onderwijsbegroting die nog niet het begin van een antwoord biedt op de problemen waar we nu voor staan. Want hoewel geld niet de oplossing voor alles is, is een realistisch budget om de noden van nú op te vangen wel van essentieel belang.

Geld is niet het probleem, het probleem is een gebrek aan oog voor wat er nu nodig is in de samenleving.

En we weten: geld is niet het probleem van dit kabinet. Ook dit jaar blijft er weer 14 miljard over. Geld is niet het probleem, het probleem is een gebrek aan oog voor wat er nu nodig is in de samenleving. De boodschap van al die stakende leraren was luid en duidelijk. En daarbij komt dat het lerarentekort als eerste de meest kwetsbare kinderen treft. Kinderen die nog meer dan anderen baat hebben bij een vertrouwd gezicht voor de klas. Bij regelmaat. Juist die kinderen worden nu bovengemiddeld vaak naar huis gestuurd en krijgen aan de lopende band wisselende leraren voor hun neus. Leraren die weer gewoon les willen geven, die er willen zijn voor hun kinderen. Zij, en de kinderen, hebben behoefte aan een kabinet dat luistert. Dat erkent dat er een noodsituatie is en daar naar handelt.

De coalitie wil niet luisteren en zet haar eigen plannen door.

Vorig jaar presenteerden wij het Noodpakket Leraar voor de Klas met voorstellen voor zowel de korte als lange termijn. En bij het uitblijven van serieuze stappen in die uitvoering daarvan, hebben wij al voor de zomer wij laten weten niet in de kunnen stemmen met een begroting zonder structureel extra geld om het lerarentekort aan te pakken. En ook tijdens de behandeling van de begroting hebben we voorstellen gedaan om de begroting te verbeteren. Maar de coalitie wil niet luisteren en zet haar eigen plannen door. Helaas kunnen wij als Partij van de Arbeid daardoor niet instemmen met deze onderwijsbegroting.

De komende tijd blijven wij ons onverminderd inzetten voor echte oplossingen. Voor extra investeringen in het onderwijs. Voor een structurele aanpak van het lerarentekort. Zodat alle kinderen een leraar voor de klas hebben en het onderwijs krijgen waar ze recht op hebben.

Tweede Kamerlid