Poliflw

Elk jaar zijn er meer dan 1300 minderjarigen slachtoffer van seksuele uitbuiting. 1300 kinderen, laat het even op je inwerken. En het verschrikkelijke is dat daders niet gepakt worden. Sterker, het aantal slachtoffers loopt op en meer vervolgingen blijven uit. Er zijn nog geen 10 veroordelingen van klanten per jaar. Dat moet echt anders.

Elk jaar zijn er meer dan 1300 minderjarigen slachtoffer van seksuele uitbuiting. 1300 kinderen, laat het even op je inwerken. En het verschrikkelijke is dat daders niet gepakt worden. Sterker, het aantal slachtoffers loopt op en meer vervolgingen blijven uit. Er zijn nog geen 10 veroordelingen van klanten per jaar. Dat moet echt anders.

Afgelopen dinsdag, 4 mei jl, brachten Jeroen van Esseveld en Sanny Brunekreeft een bezoek aan de Joodse Begraafplaats aan de Parallelweg. Een bijzondere plaats, omdat het een van de laatste overblijfselen is van het Joodse leven in Veenendaal. Deze plaats wordt door Joden ook wel het ‘huis van de levenden’ genoemd. Er was een gastvrije ontvangst door Jaap Krocke, vrijwilligerscoördinator en Ruben van Praagh namens de Joodse Gemeente Utrecht. Dit is de officiële beheerder van de begraafplaats. Ruben van Praagh werd vergezeld door zijn ouders, Gideon en Ellen van Praagh. Dat was geen toeval: een oudoom van Gideon van Praagh ligt begraven op de Parallelweg. Tot een aantal jaar geleden wisten zij niet van zijn bestaan af.

Afgelopen dinsdag, 4 mei jl, brachten Jeroen van Esseveld en Sanny Brunekreeft een bezoek aan de Joodse Begraafplaats aan de Parallelweg. Een bijzondere plaats, omdat het een van de laatste overblijfselen is van het Joodse leven in Veenendaal. Deze plaats wordt door Joden ook wel het ‘huis van de levenden’ genoemd. Er was een gastvrije ontvangst door Jaap Krocke, vrijwilligerscoördinator en Ruben van Praagh namens de Joodse Gemeente Utrecht. Dit is de officiële beheerder van de begraafplaats. Ruben van Praagh werd vergezeld door zijn ouders, Gideon en Ellen van Praagh. Dat was geen toeval: een oudoom van Gideon van Praagh ligt begraven op de Parallelweg. Tot een aantal jaar geleden wisten zij niet van zijn bestaan af.

Voor het eerst dit jaar hoefden de lampen thuis pas tijdens de vergadering te worden aangezet. Het verzetten van de […]

Pannenkoekenhuis Holland, Kampen

In één van de rijksmonumenten in onze historische binnenstad, is sinds 2004 een pannenkoekenrestaurant gevestigd. Achter de gevel van ‘Pannenkoekenhuis Holland’ schuilt een bijzonder oorlogsverhaal.

Arend Eshuis (Kampen, 21 september 1891) en Anna Stutvoet (Oosterend, 4 februari 1895) trouwen op 4 mei 1921 in Kampen. Na enige tijd betrekt het stel een pand op de Oudestraat 160. Op dit adres is tevens de manufacturenzaak van Arend gevestigd. Het echtpaar krijgt een zoon en vijf dochters.

Als in 1942 de Jodenvervolging echt op gang komt zijn er steeds meer Nederlanders die zich hun lot aantrekken. Eén van hen is ds. C.B. Bavinck, Gereformeerd predikant te Kampen. Hij zoekt in Kampen en omgeving naar schuilplaatsen voor Joden uit met name Amsterdam. Hij krijgt daarbij hulp van een ouderling, Arend Eshuis en zijn vrouw Anna. Het echtpaar regelt tijdens de bezetting onderduikadressen in Kampen en omgeving voor minimaal 15 Joden. Ook de Oudestraat 160 is een schuilplaats voor Joden. Begin 1943 vindt een meisje genaamd Bep er onderdak. Ze blijft er ongeveer drie maanden. Als voor Bep buiten de stad een nieuw onderduikadres is gevonden neemt het echtpaar een Joodse jongen uit het oosten van het land in huis: Eddy.

Eind oktober 1943 gaat binnen de ondergrondse het gerucht dat een onderduikadres aan de Spoorkade is verraden. De daar aanwezige Joodse onderduikers Sophie Anna Dreesde, Emanuel Andriesse en de niet-Joodse onderduiker Adrianus Cornelis Mendel zoeken een heenkomen naar de Oudestraat 160. Op 30 oktober 1943 vallen de Duitsers met de politie het pand op de Oudestraat binnen en nemen Sophie, Emanuel en Adrianus gevangen. Ze worden afgevoerd naar het politiebureau aan de Buiten Nieuwstraat. Omdat de overvallers in de veronderstelling zijn dat Eddy een zoon is van Arend en Anna Eshuis laten ze hem ongemoeid. Nog dezelfde dag is de jongen door de ondergrondse overgebracht naar een adres buiten Kampen.

Arend Eshuis is tijdens de overval niet thuis. In de avond moet hij zich melden op het bureau en wordt voor verhoor naar Arnhem gebracht. Bij gebrek aan bewijs wordt hij na enkele dagen weer vrijgelaten. Sophie en Emanuel belanden in Kamp Westerbork. Op 16 november 1943 volgt deportatie naar Auschwitz-Birkenau. Sophie wordt direct na aankomst op 19 november vergast. Ze is dan 42 jaar. Emanuel wordt geselecteerd voor dwangarbeid. Op 31 maart 1944 wordt hij op 30-jarige leeftijd in het kamp omgebracht. Omdat Adrianus niet van joodse afkomst is, belandt hij niet in Kamp Westerbork. Blijkbaar is hij of vrijgelaten of ontsnapt, want op 2 oktober 1944 wordt Mendel bij de razzia van Putten opgepakt. Via Kamp Amersfoort en concentratiekamp Neuengamme komt hij in Aurich-Engerhafe terecht waar hij op 13 december 1944 op 36-jarige leeftijd om het leven komt.

Als op 23 november 1943 weer een onderduikadres in Kampen wordt opgerold en de naam van de manufactuur valt als “bemiddelaar voor Joden” arresteert de politie Arend. Een dag later wordt hij overgebracht naar het Huis van Bewaring in Arnhem. Vandaaruit is hij in januari 1944 afgevoerd naar Kamp Amersfoort. In oktober 1944 gaat de reis naar Zwolle. Daar worden mannen te werk gesteld bij graafwerkzaamheden. Zo ook Eshuis. Hij weet op wonderbaarlijke wijze te ontsnappen, keert terug naar zijn woning aan de Oudestraat 160 en duikt er tot aan de bevrijding van Kampen onder. Arend houdt blijvende klachten over aan zijn gevangenschap. Na de oorlog blijft het gezin op de Oudestraat 160 wonen. Arend overlijdt op 15 april 1954 in de Hanzestad. Echtgenote Anna is er op 17 november 1958 overleden.

Vanwege de privacy zijn de achternamen van Eddy en Bep weggelaten. Beiden overleven buiten Kampen de oorlog op een onderduikadres.

Tekst: Laurens Hooisma.

Uit onderzoek door Pointer blijkt dat tijdens de Tweede Wereldoorlog in 225 Nederlandse gemeenten, waaronder Veenendaal, Joodse woningen, bedrijven en grond zijn onteigend. In sommige gevallen zijn deze doorverkocht en in enkele gevallen is dit vastgoed zelfs door gemeenten aangekocht. Uit de interactieve kaart is op te maken dat het minstens 5 panden in Veenendaal betreft. Op de site van Pointer is te lezen dat aan de gemeente Veenendaal om een reactie is gevraagd. Daarop is door de gemeente – samengevat – geantwoord dat de informatie nieuw was en dat nader onderzoek plaats zou moeten vinden.

Daarom heeft onze fractie schriftelijke vragen aan het college gesteld of er, nadat de gemeente op de hoogte werd gesteld van de resultaten van genoemd onderzoek, besloten is om verder te onderzoeken wat er met bedoelde panden is gebeurd. Het college geeft aan dat er inderdaad onderzoek is gedaan. Uit de dataset van Pointer, bleek dat het om 7 adressen ging in Veenendaal: Gortstraat 39, Hoofdstraat 119 – nu 113, Hoofdstraat 53 en 57. Kanaalweg 6 is gesloopt om plaats te maken voor een fietspad en Kerkewijk 21-23 is gesloopt en is nu 17-17a

Op de vraag of er gevallen bekend zijn van doorverkoop naar anderen en/of aankoop door de gemeente, is aangegeven dat al deze panden doorverkocht zijn aan particulieren en niet aan de gemeente Veenendaal.

Als laatste is gevraagd of de gemeente na de oorlog openstaande belastingen heeft opgelegd aan terugkerende eigenaren, hun erfgenamen of hun nabestaanden. De gemeente geeft aan dat dit niet bekend is. In verband met de wettelijke bewaartermijn gaat de gemeentelijke administratie ook maar terug tot 2009. Tijdens de oorlog zijn de meeste panden wel weer in gebruik genomen, maar het is niet te achterhalen of de gemeente daar een rol in heeft gespeeld. Helaas zijn niet alle stukken bewaard gebleven, maar uit datgene wat er nog is, is dat niet op te maken.

Voor dit moment zijn deze antwoorden voor ons voldoende en zijn we blij dat de gemeente in deze situaties geen rol heeft gespeeld.

Meer informatie: https://pointer.kro-ncrv.nl/artikelen/hier-staan-van-joden-onteigende-panden-bij-jou-in-de-buurt

Uit onderzoek door Pointer blijkt dat tijdens de Tweede Wereldoorlog in 225 Nederlandse gemeenten, waaronder Veenendaal, Joodse woningen, bedrijven en grond zijn onteigend. In sommige gevallen zijn deze doorverkocht en in enkele gevallen is dit vastgoed zelfs door gemeenten aangekocht. Uit de interactieve kaart is op te maken dat het minstens 5 panden in Veenendaal betreft. Op de site van Pointer is te lezen dat aan de gemeente Veenendaal om een reactie is gevraagd. Daarop is door de gemeente – samengevat – geantwoord dat de informatie nieuw was en dat nader onderzoek plaats zou moeten vinden.

Daarom heeft onze fractie schriftelijke vragen aan het college gesteld of er, nadat de gemeente op de hoogte werd gesteld van de resultaten van genoemd onderzoek, besloten is om verder te onderzoeken wat er met bedoelde panden is gebeurd. Het college geeft aan dat er inderdaad onderzoek is gedaan. Uit de dataset van Pointer, bleek dat het om 7 adressen ging in Veenendaal: Gortstraat 39, Hoofdstraat 119 – nu 113, Hoofdstraat 53 en 57. Kanaalweg 6 is gesloopt om plaats te maken voor een fietspad en Kerkewijk 21-23 is gesloopt en is nu 17-17a

Op de vraag of er gevallen bekend zijn van doorverkoop naar anderen en/of aankoop door de gemeente, is aangegeven dat al deze panden doorverkocht zijn aan particulieren en niet aan de gemeente Veenendaal.

Als laatste is gevraagd of de gemeente na de oorlog openstaande belastingen heeft opgelegd aan terugkerende eigenaren, hun erfgenamen of hun nabestaanden. De gemeente geeft aan dat dit niet bekend is. In verband met de wettelijke bewaartermijn gaat de gemeentelijke administratie ook maar terug tot 2009. Tijdens de oorlog zijn de meeste panden wel weer in gebruik genomen, maar het is niet te achterhalen of de gemeente daar een rol in heeft gespeeld. Helaas zijn niet alle stukken bewaard gebleven, maar uit datgene wat er nog is, is dat niet op te maken.

Voor dit moment zijn deze antwoorden voor ons voldoende en zijn we blij dat de gemeente in deze situaties geen rol heeft gespeeld.

Meer informatie: https://pointer.kro-ncrv.nl/artikelen/hier-staan-van-joden-onteigende-panden-bij-jou-in-de-buurt

We kijken recht in de ogen van de tweede golf. We zien het aantal besmettingen in schrikbarend tempo oplopen. Alle ogen waren daarom vrijdag op het kabinet gericht. Wat gaat er gebeuren om het virus in te dammen? Natuurlijk, we moeten ons allemáál aan de basismaatregelen houden, zoals de anderhalve meter. Maar dan: het laatste rondje in de horeca mag niet meer geschonken worden. Is dit dan de dijk waarmee we de tweede golf gaan tegenhouden?