Het is meer dan een jaar geleden dat Nederland in de ban van Corona raakte. Het afgelopen jaar heeft de overheid een aantal maatregelen moeten nemen die tot voor kort ondenkbaar waren. De verplichte sluiting van horeca, winkels en scholen, het beperken van bezoek en vooral het invoeren van de avondklok zijn ongekend zware beperkingen, die iedereen voelt.
Gelukkig gloort er ook hoop. Steeds meer mensen worden gevaccineerd en heel voorzichtig worden bepaalde maatregelen terug gedraaid. Zo gaan de kinderen weer naar school en mogen de kappers en andere contactberoepen weer aan de slag. Het is lastig om steeds de juiste afwegingen te maken. De belangen en de gevolgen zijn erg groot.
Waar aan het begin van de crisis een gevoel van eensgezindheid heerste, lijkt dit gevoel steeds meer af te brokkelen. Ook lijkt de Coronacrisis het vertrouwen in experts nog verder te ondermijnen. Vijf minuten googelen op zoek naar het eigen gelijk is meer waard dan het oordeel van een expert met jarenlange ervaring. Met de landelijke verkiezingen in aantocht, wordt de kritiek nog eens extra uitvergroot.
Natuurlijk is het goed om kritisch naar de noodzaak van de genomen maatregelen te kijken. Tegelijkertijd moeten we ons realiseren dat het lastig is besluiten te moeten nemen op basis van onvolledige informatie. Is een dalend aantal besmettingen een teken dat de maatregelen versoepeld moeten worden, of is het juist een teken dat de maatregelen werken en dus verlengd moeten worden?
Ook in de gemeente Elburg zijn de gevolgen goed voelbaar. Waar normaal de eerste lentedag van het jaar zorgt voor volle terrassen, bleven ze nu troosteloos leeg. Ook de winkeliers zuchten onder de gevolgen van de verplichte sluiting. Dan hebben we het nog niet eens over de toegenomen eenzaamheid en onzekerheid bij onze inwoners en de gevolgen voor de jeugd op langere termijn.
Hoewel er zoals gezegd hoop gloort, zullen we de gevolgen van Corona nog lang voelen. Ook nadat de maatregelen opgeheven zijn. Veel ondernemers kennen enorm moeilijke tijden. Zij zullen de klap niet zomaar te boven zijn.
Het is de taak van de politiek om waar nodig zo goed mogelijk te ondersteunen op weg naar herstel. Zo zullen we moeten luisteren naar de wensen en noden van onze ondernemers. Daarbij helpt het niet oplossingen te blokkeren door vast te blijven houden aan het eigen gelijk. Toen David de toonbroden at, bewees hij dat grote nood vraagt om onorthodoxe oplossingen.
Het coronavirus heeft er voor gezorgd dat ons dagelijks leven is ontwricht. Een overheid die vergaande verplichting oplegt en ons zelfs vraagt vaak en goed de handen te wassen. De baanzekerheid van werknemers die onder druk komt te staan en de continuïteit van bedrijven die niet meer gewaarborgd is. Kinderen die thuis onderwijs volgen. Kerkdiensten die niet of nog maar in een kleine groep plaats vinden, verenigingen die geen activiteiten organiseren. Onze ouderen en zieken die minder bezocht worden om ze te beschermen. Dit alles laat zien hoe kwetsbaar wij zijn en hoe afhankelijk van elkaar. Afhankelijk van het eten van de boeren, het werk van werkgevers, de opdrachten van klanten, van inkomen, van kundig en toegewijd zorgpersoneel.
