Poliflw

De Bossche Partij van de Arbeid wil dat het college inwoners die hun baan zijn kwijt geraakt door de coronacrisis, en dan jongeren in het bijzonder, zoveel mogelijk helpt in de zoektocht naar nieuw werk.

Raadsleden Jolanda van Gool en Pieter Paul Slikker pleiten in schriftelijke vragen om een ‘preventieve werkloosheidsaanpak’. Met name jongeren zijn door de effecten van de coronacrisis de klos op de arbeidsmarkt, stellen ze.

De PvdA vreest voor een ‘verloren generatie’ als er niet adequaat ingegrepen wordt.

“Jongeren zijn immers op de arbeidsmarkt bijzonder kwetsbaar. Door flexcontracten of tijdelijke contracten raken ze sneller hun baan kwijt. Ook komen ze door hun korte werkervaring vaak niet in aanmerking voor WW en starten ze hun carrière na de crisisjaren met een fors gat in hun CV. De les van de jaren 80 is dat een generatie die dat overkomt – en dan laten we de bijkomende hoge studieschulden en onbetaalbare woningen nog buiten beschouwing – deze achterstand nooit meer inloopt. Bij een weer aantrekkende economie worden anderen eerder aangenomen.”

Van Gool en Slikker stellen het college daarom voor om samen met maatschappelijke partners te bekijken of openstaande vacatures in eerste instantie ingevuld kunnen worden met mensen die door de crisis hun baan zijn kwijtgeraakt.

Daarnaast vraagt het tweetal het college om in overleg met onderwijsinstellingen extra werkervaringsplekken en stageplekken te realiseren om zo perspectief te bieden aan afstuderende en net afgestudeerde jongeren, die anders in de problemen komen.

Ook moet worden gekeken naar extra geld en bijvoorbeeld een jongerenservicepunt om werkloosheid onder jongeren te voorkomen en vraagt de PvdA het college maatschappelijk relevante basisbanen te onderzoeken, zodat werklozen aan de slag kunnen als conciërge of als beheerder van een wijkgebouw.

De verwachting van de Nederlandse Bank is dat eind volgend jaar 700.000 Nederlanders (7,3 procent van de beroepsbevolking) werkloos zal zijn. Met name onder jongeren is er sprake van een bijzonder explosieve stijging.

Ongeveer twee op de drie werknemers die de afgelopen maanden een baan verloor is jonger dan 27 jaar. In april alleen al gingen meer dan 100.000 banen voor jongeren verloren. Het gevolg is een verdrievoudiging van het aantal jongeren tussen de 15 en 25 jaar met een WW-uitkering sinds het begin van de coronacrisis.

Het bericht ‘Help werkloze jongeren bij vinden van nieuwe baan’ verscheen eerst op PvdA Den Bosch.

Als uitzendkracht is Ali goedkoper voor zijn werkgever dan zijn collega’s in vaste dienst. We hebben in Nederland de meest flexibele arbeidsmarkt van Europa. Mensen moeten zeker zijn van fatsoenlijk inkomen en een vangnet voor als het tegenzit. Bekijk hier het verhaal van Ali 👉🏾 hetiscoderood.nl/ali

Het is code rood op de Nederlandse arbeidsmarkt

Wil je als provincie actief zijn in het (om)scholen van mensen, zodat ze weer kansen krijgen op de arbeidsmarkt? Cees Bijl vindt van wel.

Eerlijk betaald werk. Werken met behoud van uitkering moet beperkt zijn qua tijd en gericht op vast werk. Mensen in de bijstand zijn vaak kwetsbaar, nadruk moet liggen op hulp aan deze mensen.

Wie bepaalt wat presteren is? De VVD vindt dat uitkeringsgerechtigden een tegenprestatie moeten leveren. Dat klinkt alsof mensen met een uitkering lui zijn en niets presteren. Wij hebben problemen met dit standpunt en wel om drie redenen: 1. Presteren is een subjectief begrip, wat voor de één een makkie is, is voor de ander een hele prestatie. Wie bepaalt er welke prestatie de juist is? 2. Mensen met een uitkering worden niet in de watten gelegd. Ze worden nu al gestimuleerd om zo snel mogelijk uit de uitkering te komen. Als iemand er met de pet naar gooit kan hij/zij gekort worden. Wat de VVD wil bestaat dus al. 3. Mensen met een uitkering hebben het vaak niet breed, zij leven dagelijks met de stress van geldzorgen. Vaak zijn er ook andere problemen, psychische of sociale. Niet iedereen is dus 'belastbaar'. Wij vinden dat je mensen met een uitkering niet weg moet zetten als lui en onwillig. Niet iedereen is in staat om te presteren zoals de VVD dat graag zou zien. Er zijn uitkeringsgerechtigden die zich inzetten voor hun buurt, die mantelzorgen, die vrijwilligerswerk doen of die proberen hun hoofd boven water te houden. Laten we mensen blijven zien als mens en niet als economisch model

Naast investeren voor mensen waar ik in een vorige bijdrage over schreef is het minstens zo belangrijk, zo niet belangrijker dat we ook blijven investeren in mensen.

Investeren in de kansen van mensen om mee te doen in de samenleving, investeren in maatregelen die mensen stimuleren en in sommige gevallen dwingen om mee te doen aan de samenleving.

De forse keuzes die in Den Haag worden gemaakt, maken dat niet eenvoudiger, maar de decentralisatie van verschillende taken, waaronder de aanpak van de “onderkant” van de arbeidsmarkt bieden wel kansen. Kansen om mensen die vaak al jaren aan de kant staan mee te laten doen in de maatschappij. Een aanzienlijke groep mensen en ook verschillende politieke partijen keren zich tegen de verplichte tegenprestatie. Ik begrijp daar helemaal niets van. Het kan niet de bedoeling zijn dat deze nieuwe verplichting ontaardt in een heksenjacht op mensen in de bijstand die niks voor hun uitkering doen. Daar ben ik ook absoluut tegen. Het gaat mij ook niet om de gedachte dat mensen iets terug moeten doen voor hun uitkering. Daar hebben mensen die dat nodig hebben gewoon recht op. Uitgangspunt is dat ieder in zijn of haar eigen levensonderhoud voorziet en wanneer dat (tijdelijk) niet lukt biedt onze samenleving een fatsoenlijk vangnet. Voor teveel mensen leidt te lang hangen in dit vangnet echter ook tot uitsluiting en niet meer meedoen aan de maatschappij. Dat is voor niemand goed. Niet voor degene die het treft en ook niet voor de maatschappij als geheel, die de kracht en mogelijkheden van teveel individuen daardoor moet missen.

En dan het verplichte karakter. Ik ben er van overtuigd dat het overgrote deel van de mensen in een uitkeringssituatie graag iets nuttigs doet. Sterker nog, een groot deel van de mensen met een bijstandsuitkering doen dat al. Uit onderzoek van de gemeente Groningen blijkt bijvoorbeeld dat ruim 50% van de mensen met een uitkering vrijwilligerswerk doet. Door als vrijwilliger actief te zijn bij de voetbalvereniging, door als vrijwilliger te helpen in een verzorgingshuis, bij de kinderboerderij, in de speeltuin of ook gewoon door mantelzorg te bieden aan familie of vrienden. Die hoef je niet te motiveren om iets terug te doen voor de uitkering, dat doen ze vanuit hun eigen motivatie. Voor een kleine groep ligt dat anders. Die kan uit eigen beweging niet tot iets komen en moet gemotiveerd worden om iets te doen. Een nog kleinere groep wil ook niets. Voor die kleine groep is het wel degelijk goed om een verplichting op te kunnen leggen om iets voor de maatschappij te doen en sancties tegenover de weigering om iets te doen te kunnen te stellen. Daarom ben ik een groot voorstander van de verplichte tegenprestatie. Wel zou het goed zijn een aantal scherpe kantjes er af te halen. Zo vind ik de sancties die het rijk voor wil schrijven veel te zwaar (3 maanden geen uitkering) en vind ik dat gemeenten meer ruimte moeten krijgen om maatwerk te leveren. De laatste bewegingen in Den Haag suggereren dat die aanpassingen er komen. Een goede zaak.

Met enkele aanpassingen en nuanceringen geloof ik daarom wel in de noodzaak om een tegenprestatie voor te schrijven. Niet om mensen “iets terug te laten doen voor hun uitkering die ze van ons belastinggeld krijgen”. Wel omdat het voor iedereen individueel en voor de maatschappij als geheel goed is dat iedereen meedoet. Mensen worden niet uitgesloten, niet vergeten en wel gezien. Dat is de meerwaarde voor onze maatschappij.

Ger Lindeman

Het bericht Investeren in mensen verscheen eerst op PvdA Hoogezand-Sappemeer.