Poliflw

Wie de laatste raadsvergadering heeft gemist dinsdag 14 juli jl. heeft het vast al gelezen: Marc Kiel heeft afscheid genomen van de Raad en hij ontving een koninklijke onderscheiding nadat hij 12 jaar raadslid was. En terecht, bedankt voor je inzet ridder Marc!

Nu mag ik samen met Bart Rozemeijer het voortouw nemen in de oppositiestrijd. En strijden is niet altijd ‘tegen’ maar strijden is ook ‘met’. En dat laatste werd ook duidelijk in de laatste politieke avonden. Strijden mét de coalitie om er samen met de Wageningers uit te komen is nodig. Vraagt u zich af waaruit? Nou uit de corona-crisis, uit de financiële problemen en last-but-not-least: uit de stad, ook met de auto. Want de veel besproken rondweg is er na 12 jaar strijden nog steeds niet.

Genoeg uitdagingen staan Wageningen te wachten. We gaan ons de komende weken opladen om na het reces te strijden, als een ridder zonder vrees of blaam om te voorkomen dat Wageningen als een ridder te voet te moet verhuizen naar Kasteel Buurgemeente. Samen.

Dan sluit ik nogmaals af met waar ik begon. Ridder Marc bedankt, ook voor je vertrouwen!

Onze wethouder Lara De Brito schreef een brief aan alle professionals en vrijwilligers die zich nu zo hard voor anderen inzetten.

Wageningen, 24 maart 2020.

Beste mensen, fijne collega’s,

Deze persoonlijke brief ga ik niet beginnen met te schrijven dat het een krankzinnige tijd is, dat weten we na de eerste enerverende week allemaal inmiddels maar al te goed. Met deze brief wil ik jullie vooral overbrengen hoeveel ik jullie inzet waardeer en hoe trots ik op deze stad ben.

Dat Wageningen een erg sociale en betrokken stad is, blijkt in deze uitzonderlijke tijden des te meer. Binnen een dag waren er al veel initiatieven en werkten we al breed samen om deze zo goed mogelijk te stroomlijnen. Slechts een paar weken geleden, tijdens een gesprek met het Vrijwilligerscentrum, kwam het ter sprake: tijden van crisis leveren veel initiatief en vrijwilligers op. We spraken over klimaatverandering en de hoge vluchtelingenstroom een aantal jaar geleden, maar konden toen niet vermoeden hoe dichtbij deze corona-uitbraak zou zijn. Het ging ons voorstellingsvermogen toen te boven, maar nu zitten we er midden in; een realiteit waarin we zien dat veel mensen inderdaad opstaan om een bijdrage te leveren. Dat in lastige en onzekere tijden de zorgzame en creatieve kant van mensen boven komt is een mooi gegeven. Mijn zoontje van veertien merkte vrijwel direct op dat hij nu, zoals hij het zei: ‘onderdeel uitmaakte van de geschiedenis’. 2020 gaat zeker de geschiedenisboeken in. Hopelijk als het jaar dat voor een grote verandering zorgde in hoe we met elkaar en onze wereld omgaan, het jaar dat het tijdperk van winst genereren boven het naleven van mensenrechten afsloot. Kansen te over, maar dat is voor later, nu zitten we nog midden in de storm.

Te midden van deze consternatie snap ik dat de meeste van jullie niet direct bezig zijn met het feit dat 2020 ook het jaar is dat we herdenken en vieren dat we 75 jaar in vrijheid leven. Het heeft ook iets eigenaardigs nu juist blijkt dat onze vrijheid niet onaantastbaar is. Toch is het thema van het jubileumjaar; ’Jij maakt het verschil’, heel passend. Ik hoop dat velen van jullie terug zullen kijken op 2020 met een gevoel dat je het verschil hebt kunnen maken voor een ander. En het liefst ook andersom; dat een ander voor jou het verschil heeft gemaakt. Gelukkig is wat we nu meemaken op geen enkele manier te vergelijken met een staat van oorlog, we leven in vredestijd en dat moeten we elke dag weer koesteren. Maar een situatie waarbij onze persoonlijke vrijheid van beweging op een vergaande manier beknot wordt is onvoorstelbaar ingrijpend. Ons recht om zinvol bezig te zijn en elke dag naar ons werk of naar school te gaan, onze ouders te bezoeken, een feestje van een dierbare te vieren, van tentoonstellingen en culturele voorstellingen te genieten, van de een op de andere dag is dat abrupt tot stilstand gekomen. Ons contact met anderen is grotendeels afgesneden en dat doet pijn.

Wat mij troost biedt is de grote betrokkenheid die als een warm deken strak over de stad lijkt te zijn gespannen. Ieder huishouden heeft afgelopen dagen een flyer in de bus gekregen met gegevens waar je terecht kunt als je hulp nodig hebt of juist wilt helpen. Zonder alle investeringen die de afgelopen jaren in samenwerking en persoonlijke contacten zijn gedaan had dat niet gekund. De vergaande samenwerking in onze stad werpt nu vruchten af omdat we elkaar kennen, weten te vinden en elkaar vertrouwen. Door de hechte samenwerking binnen WELSAAM (waar alle welzijnspartners samenwerken) en de samenwerking van Kind Centraal (de samenwerking van onderwijs, kinderopvang en alle andere organisaties die met jonge kinderen werken), maar ook de samenwerking met de huisartsen en binnen een platform als Wageningen Eet Duurzaam, is het mogelijk om nu snel te handelen en de krachten te bundelen om kwetsbare inwoners bij te staan en ons zo gezond mogelijk met zo min mogelijke fataliteiten door deze tijd heen te loodsen.

Hiermee wil ik niet de indruk wekken dat het allemaal vanzelf gaat. De komende tijd zal nog veel van onze energie en creativiteit vragen, we zullen ongetwijfeld nog tegen genoeg problemen aanlopen. Een situatie als deze laat zich niet voorspelen en in duidelijke protocollen vastleggen. In die zin is het vergelijkbaar met jullie werk, elk mens is anders, elke situatie ook. Het vraagt ons om blijvend op te letten en goed te luisteren. Medemenselijkheid en common sense vormen het kompas waar we op moeten varen. Aangevuld met al onze deskundigheid en grote inzet.

Daarbij wil ik jullie vragen om niet alleen in gedachten te houden waarom we ons inzetten, maar vooral voor wie: Voor al die mensen die (bijna) geen contacten of geld hebben omdat ze al te weinig hadden, voor de mensen die psychische of medische klachten hebben en daarom extra kwetsbaar zijn, voor de ouderen die ons groot hebben gebracht, voor de kinderen die thuis zitten in soms moeilijke of zelfs potentieel gevaarlijke situaties, voor degenen die nu plotsklaps geen inkomen meer hebben, voor die mensen zetten wij ons in.

Ik wil jullie bedanken en mijn diepe waardering uitspreken. Jullie verdienen alle lof voor al het werk dat jullie verrichten en vooral voor de liefde en betrokkenheid waarmee jullie dat doen. Het sociaal domein, de zorg, het onderwijs, we krijgen het al jaren ontzettend voor de kiezen. Nu staan we voor een nieuwe grote uitdaging. Die is enorm, maar ik weet dat we het samen aankunnen. In een situatie als deze draait het om mensen; om de veiligheid van mensen, de gezondheid van mensen, om de hulpvaardigheid van mensen, het vermogen om samen te werken, om naar elkaar om te kijken. Het enige wat telt is dat we mensen helpen die het nodig hebben en goed voor elkaar blijven zorgen. En vergeet daarbij alsjeblieft niet om ook goed voor jezelf te zorgen. Eet gezond en beweeg, dans een rondje door je slaapkamer. Omring je met mooie dingen en probeer ook te ontspannen. Luister naar een lied dat je ontroert, lees een mooi boek, kijk een goede film. Er is nog veel om dankbaar voor te zijn, en ook veel om van te genieten. Jullie blijven in mijn gedachten, ik ben jullie grootste fan.

Warme groeten, Lara de Brito Wethouder Gezondheid, Onderwijs en Voedsel

De grebbedijk moet worden verzwaard om onze veiligheid te kunnen garanderen. Hiervoor is een lang traject van inspraak doorlopen. Vanuit een aantal opties is het voorkeursalternatief aan de gemeenteraad voorgelegd.

Tijdens de inspraak is gekeken naar de mee-koppel-kansen om de vele ambities die naar voren zijn gebracht te kunnen realiseren. Voorbeelden hiervan zijn o.a. een grote zwemplas om zodoende een veilig alternatief te bieden voor het zwemmen in de Rijn. Ook de aanleg van een roeigeul om de veiligheid van de vele roeiers te kunnen garanderen werd ingebracht. Maar helaas deze kunnen niet worden gerealiseerd omdat er sprake is van een (mogelijke)(!) broedplaats voor parelhoen en/of kwartelkoning en het college wil de financiële middelen liever aan andere zaken besteden. Het college had bij de start van het proces hier al duidelijkheid over kunnen geven. De VVD is van mening dat je als gemeente wel veel ambities kunt hebben maar als je door verkeerd financieel beleid geen middelen hebt om deze te kunnen realiseren, is de inbreng van alle partijen zonde van de tijd geweest.

De verkeersafwikkeling en verkeersveiligheid op en rond de dijk zijn onderbelicht gebleven en dienen we op 10 februari een amendement in om deze alsnog te verbeteren.

Wageningen UR heeft er voor gekozen de Aula te verkopen aan het consortium BOEi/Van Swaay. GroenLinks is verbaasd dat de WUR nu al gekozen heeft voor een ontwikkelaar, omdat de gemeenteraad in november unaniem heeft uitgesproken ontevreden te zijn over het proces tot nu toe. De keuze tussen de twee potentiële ontwikkelaars werd een semi-openbare wedstrijd, waarbij Wageningers wel meerdere malen geïnformeerd zijn op drukbezochte bijeenkomsten, maar niet goed mee konden praten over de nieuwe invulling.

De gemeenteraad was ontevreden met deze opzet en heeft met een unaniem aangenomen motie op 25 november haar zorgen over het proces geuit. Door nu al te kiezen voor een van de twee ontwikkelende partijen, wordt impliciet ook al gekozen voor een nieuwe invulling van de Aula, terwijl de stad nog onvoldoende betrokken is geweest. Dit, ondanks dat de raad begin dit jaar duidelijk heeft aangegeven dat de stad betrokken moest worden bij de invulling. GroenLinks had verwacht dat, voordat er een keuze gemaakt zou worden, vanuit de WUR meer gedaan zou worden om de stad te betrekken.

De gemeenteraad heeft dit voorjaar uitgangspunten benoemd voor de herontwikkeling van de Aula. Daarin ondersteunden alle partijen de uitgangspunten dat het een bruisend centrum moet worden met een grote aanloop en een goede verbinding met de binnenstad. GroenLinks gaat ervan uit dat de groep BOEi/Van Swaay de zorgen van de raad heeft gehoord en in het vervolgtraject inwoners, ondernemers en de raad betrekt om tot een gedragen plan te komen, dat voldoet aan deze uitgangspunten.

Ik begin met een kort sprookje. In 1719 heerste Baron Torck over Wageningen. Zijn goede inborst bracht hem ertoe veel van de opbrengsten uit zijn gebied te besteden aan zorgbehoevenden, en andere nooddruftige inwoners. Veel meer dan Heren in andere delen van Gelderland. Hij deed dat door de marskramers extra te belasten, de kosten van stalling van koetsen en paarden te verhogen en de beste pachters meer pacht te laten betalen. Immers, hij vond dat de sterkste schouders de lasten moesten dragen.  Maar op enig moment bleek dat zijn financiën geheel waren ontspoord. Hij kon zijn verplichtingen niet meer nakomen, de reserves waren volledig uitgeput. Zijn kasteel stond er haveloos bij. Dat werd snel bekend in Gelderland. En niet lang daarna verscheen de Hertog van Gelre voor de stadspoort en nam de stad en het kasteel over. De baron werd verjaagd. Tot zover dit spookje. 

Maar voorzitter, nu is het echt zover. Het college van Wageningen heeft net als de baron in het sprookje het geld met de beste sociale inborst besteed aan de kwetsbare groenen …, pardon groepen,  zonder zich te beseffen dat andere taken van de gemeente hiermee verwaarloosd werden en de reserves snel opraken. Jaar op jaar tekorten, dat is niet vol te houden voorzitter. En binnenkort staat de Commissaris des Konings op de stoep om het toezicht op de financiën van Wageningen in te stellen. 

De kern  van het probleem van dit college is dat het structureel meer geld besteed en wil blijven besteden  aan het sociaal domein, binnen de VVD ook wel aangeduid als het GLarafonds. Waarom moet de gemeente Wageningen meer doen dan de D66 minister Koolmees van Sociale Zaken ons hiervoor toekent?  

De VVD heeft dit meermaals aan de kaak gesteld. Zonder enig effect bij het College. Er is een bijna Raadsbreed een amendement aangenomen om stevig te bezuinigen op het budget van het sociaal domein. Hiervoor is in het amendement een richtbedrag opgegeven van € 4 miljoen van waaruit de raad haar keuzes kan maken. In het rapport van BDO is inderdaad een bedrag aan opties opgenomen van € 5,9 miljoen. In het debat daaromtrent is met name door de fractievoorzitter van D66 gesproken over een te realiseren bedrag van € 2,6 miljoen in deze begroting. En waar komt het College mee…..met slechts  

€ 1,1 miljoen…en dat is veel te weinig in de ogen van de VVD. Daar komt nog bij dan een groot deel van deze bezuiniging een boterzachte onderbouwing heeft. 

De VVD is van mening dat dit amendement, op dit punt, gewoonweg is genegeerd. De VVD beschouwt dit als het schofferen van de Raad. Het is nog schokkender toen ik gisteren moest vaststellen dat GroenLinks zelfs tevreden is met dit bedrag en D66 er nauwelijks woorden aan vuil maakt. 

Het rapport van BDO dat ons ter hand is gesteld geeft een ontluisterd beeld van het financiële beleid van dit College. Belangrijke wens van het college, zoals investeringen in het zwembad voor renovatie en energietransitie, de broodnodige investeringen in de Junushoff en de verduurzaming van het gemeentelijk vastgoed zijn niet eens opgenomen in de begroting. Het is allemaal op drijfzand gebaseerd voorzitter.  

Een ander belangrijk issue is de financiële beheersing. Ook hier blijkt de wanorde. De financiële functie van de gemeente is uiterst zwak en moet verstrekt worden. Inmiddels is er een begin gemaakt, maar slechts een begin. De VVD pleit ervoor alle aanbevelingen uit het BDO-rapport op te volgen.  

Het aanwenden van eenmalige baten uit verkoop van panden zien we als noodmaatregel. Maar dan alleen als door echte maatregelen tot kostenreductie de begroting structureel in evenwicht is.  

Deze ingeboekte baten zijn slechts incidenteel en ook nog eens onzeker of voor dit incourante vastgoed kopers te vinden zijn. 

De VVD is mordicus tegen lastenverzwaring. Verhogen van parkeergelden schaadt de winkels en ander bedrijven in de stad. En Wageningen is toch al veel minder het winkelgebied van de regio aan het worden. Met hogere parkeertarieven jaagt het college winkelend publiek naar Bennekom, Ede en Veenendaal. Verhogen van de OZB is al helemaal uit den boze, zolang er niet eerst orde op zake is gesteld aan de uitgavenkant.  

Het waren de woorden van de fractievoorzitter van D66 dat de OZB het laatste radartje zou zijn om aan te draaien om de financiën op orde te brengen. Wat blijkt…het is het eerste radartje waaraan is gedraaid en wel tot het laatste gaatje, nl. ruim 12%. Ik hoor hier te weinig over van D66.  

Alles overziend en hoe D66 reageert op deze begroting is het de vraag of zij op deze wijze nog langer aan de leiband van GroenLinks willen lopen of de noodzakelijke keuze maken om zelf op de bok gaan zitten. D66 moet zich realiseren dat zij de sleutel van de stad in handen hebben. De vraag is….wat gaan zij er mee doen? 

Voorzitter, ik kom aan het slot van mijn betoog nog even terug op het sprookje. Wat deed de Hertog van Gelre na het verjagen van Baron Torck? Hij stelde naast Hertogin Hulshof een driemanschap aan om Wageningen er weer financieel bovenop te helpen. Dit waren Graaf Bor, Baron Dijkstra en Jonkheer Rozemeijer. De Hertog had er alle vertrouwen in dat het dan weer goed zou komen.  Ik heb gezegd.  

Wanneer je bij een landelijke politieke partij lid bent, word je ook aangesproken op landelijke beleid. Dat nodigt uit om de vergelijking te maken tussen landelijke en lokale politiek:

Bij kritiek volgt regelmatig vanuit regeringspartijen “We nemen verantwoordelijkheid: we regeren en dus doen we concessies. Regeren is geven en nemen. En daarbij hoort durven kiezen, óók financieel.”

En dan terug naar de lokale politiek: daar zijn we als VVD helaas niet aan zet. We ervaren dat we met twee raadszetels en een linkse coalitie aan de zijlijn staan. Alleen wat valt hier op: in Wageningen lijken geen vervelende keuzes gemaakt te worden voor deze ‘regerende’ partijen. Lokaal lijken de oppositiepartijen het slechte nieuws te moeten brengen: we kunnen niet meer uitgeven dan er is! We moeten bezuinigen in het sociaal domein. Dat is natuurlijk geen populair geluid. Maar wel een verantwoordelijke.

De begrotingsronde vraagt ons te kiezen vóór skateparken, vóór popmuziek, vóór het behoud onze bibliotheek, theater, culturele activiteiten, vóór bereikbaarheid, per fiets, auto en OV, vóór onze binnenstad, vóór laagdrempelige gratis zorg, vóór de groenste stad, vóór eigenlijk alles.

En dan merk je dat bij verantwoordelijkheid nemen in Wageningen ook hoort: Durven kiezen, óók financieel.