Poliflw

Door Andrea Zierleyn en Jur van der Lecq

Terwijl op de balkons van Sienna en Napels de Italianen massaal hun angst van zich af zingen, krabt hier menigeen zich eens voorzichtig op het achterhoofd. Als je midden in de winter graag verse haricots verts uit Kenia op tafel wilt zetten, moet je ook niet raar opkijken dat een virus zich razendsnel over de wereldbol verspreidt.

Gaat de wal het schip keren, nu de Coronacrisis compleet is? Gaat de verspreiding van een verraderlijke ziekte ervoor zorgen dat we gaan nadenken over een wereld na Corona, die er anders uitziet dan de wereld ervoor? Komt er een einde aan de hang naar onbeperkte consumptie en reislust, exorbitante salarissen/bonussen en een herwaardering voor de dienstverlenende beroepen?

Het is wellicht wrang om, terwijl het Coronavirus nog volop nieuwe slachtoffers maakt, al na te denken over de periode na deze crisis. De oerkracht van de mens is dat ie altijd op zoek gaat naar nieuwe mogelijkheden. Om mij heen zie ik gemeenschapszin, we vragen elkaar weer hoe het ermee gaat, helpen elkaar met boodschappen doen en lezen een boek in plaats van dat we naar de H&M rennen voor fast fashion. Er vindt na jarenlange bezuinigingen opeens een herwaardering plaats van het werk van hulpverleners en dienstverleners, die op dit moment voorop gaan in de strijd tegen het virus. Hopelijk concluderen we over drie weken dat het niet het einde van de wereld is als je niet elke dag tropische vruchten bij je ontbijt hebt of vier keer per jaar op reis kunt.

Ondanks het feit dat deze crisis een zware wissel trekt op het leven van velen, zou het jammer zijn als we over een paar maanden weer terugvallen in onze oude gewoontes en de positieve effecten van deze crisis snel weer vergeten. Kortom, misschien is dit wel het moment om na te denken over hoe we de ontstane saamhorigheid kunnen voortzetten in een nieuwe samenleving waarin saamhorigheid de basis is.  

Nu de fractie van GroenLinks de eerste 100 dagen achter de rug heeft en een beetje gewend is aan de vergadercyclus willen we GroenLinks leden en sympathisanten uitnodigen voor een open fractievergadering. Op 27 mei vergaderen we van 19.30 uur – 22.00 uur op het gemeentehuis in Geldermalsen en nemen in elk geval de stukken door van de raadsvergadering van 28 mei. Deze stukken kun je vinden op de vergadering-pagina van de gemeenteraad. Daarnaast hebben we natuurlijk tijd voor ingebrachte onderwerpen, zorgen of andere zaken die je onder de aandacht wilt brengen. Fijn als je je even aanmeldt zodat we ongeveer weten hoeveel mensen we kunnen verwachten. Maar je mag ook spontaan langskomen natuurlijk.

Verder staan de volgende onderwerpen op de agenda

Geschreven door Lydi Groenewegen

Mijn vader is bijna vierennegentig. Zo’n leeftijd waarop je achter de geraniums mag zitten. Maar daar houdt hij niet zo van. Hij zaait ze liever zelf, in een kasje achter zijn huis. Eerst in kleine bakken en als de plantjes opkomen verspeent hij ze naar wat ruimere bakken en potten tot ze groot en sterk genoeg zijn om in de tuin hun plek in te nemen en uit te groeien. Daar is veel geduld en toewijding voor nodig. En vruchtbare grond en warmte natuurlijk. ‘Zaaien is het makkelijkste onderdeel,’ vertrouwde hij mij toe, ‘pas als het zaaigoed wordt uitgezet moet je op gaan letten. Voor je het weet wordt het overwoekerd door onkruid en dat groeit vaak sneller dan het zaaigoed.’

Hij heeft wel een probleempje: er zijn steeds meer zaadsoorten om uit te kiezen en ze beloven allemaal grotere, mooiere en sterkere bloemen. En toen moest ik aan onze gemeente denken waar ook steeds meer keuze is en naar hartenlust wordt gezaaid met mooie woorden en beloftes. Bij FvD wordt er gestrooid met uilenballen, mammoeten en zelfs een zondvloed, bij de gemeentelijke organisaties, fracties en onze eigen GroenLinks partij doen we het met zonnepaneelweides, gastvrije dijkervaringen, duurzame doorontwikkelingen en sociale veiligheidsverbindingen ...

Het woord dat ik het meeste hoorde bij alle vergaderingen en pitches die ik de afgelopen weken bijwoonde in de gemeente, was het simpele woord ‘samen’. Iedereen wil het samen doen. Iedereen wil samen verbinden. Iedereen wil samen ontwikkelen. Alle partijprogramma’s beloven het. We doen het samen. Samen betekent: bij elkaar, met elkaar, voor elkaar, eensgezind, verenigd. En daar raak ik het spoor bijster. Als we het toch allemaal samen willen doen, waarom hebben we dan steeds meer partijen nodig? Wat bedoelen we dan met samen? Misschien moeten we dat woord eens herijken. Waarom krijgt een nieuwkomer die ook in zijn partijprogramma het woord samen voorbij laat komen, maar tot het tegenovergestelde oproept, zoveel stemmen in West Betuwe? Is het omdat het nieuw is? Er van alles beloofd wordt? Soevereine bloemenstengels met wortels die reiken tot in de Renaissance? Dualistische fruitbomen met vruchten die tot boreale porporties uitgroeien?

‘Meisje,’ zei mijn vader – dat is het leuke van een oude vader hebben, je blijft altijd een meisje - , je moet vertrouwen blijven houden, je niet gek laten maken.’ En hij legde me uit dat als zaad niet gevoed wordt het geen schijn van kans heeft. Geef het geen water, geen voedingsbodem en blijf zelf zaaien waarin je gelooft. Hij kan het weten. Vijf oorlogsjaren en daarna vier dienstplichtige Indië-jaren. En nog steeds is hij een rasoptimist!

Woorden zijn uitgesproken gedachten. Dus laten we vooral de gesprekken aangaan. Niet wijzen naar, niet bang zijn voor, niet schelden op, maar vragen waarom, goed luisteren en dan Groene en Linkse stekjes uitzetten. Dan gaat het zeker lukken om ons gedachtegoed - een eerlijke, groene en sociale wereld, wortel te laten schieten in de vruchtbare Fruitdelta van West Betuwe!

Geschreven door Lydi Groenewegen

Mijn vader is bijna vierennegentig. Zo’n leeftijd waarop je achter de geraniums mag zitten. Maar daar houdt hij niet zo van. Hij zaait ze liever zelf, in een kasje achter zijn huis. Eerst in kleine bakken en als de plantjes opkomen verspeent hij ze naar wat ruimere bakken en potten tot ze groot en sterk genoeg zijn om in de tuin hun plek in te nemen en uit te groeien. Daar is veel geduld en toewijding voor nodig. En vruchtbare grond en warmte natuurlijk. ‘Zaaien is het makkelijkste onderdeel,’ vertrouwde hij mij toe, ‘daarna begint het pas en als het zaaigoed wordt uitgezet moet je helemaal op gaan letten.’

Hij heeft wel een probleempje: er zijn steeds meer soorten zaad om uit te kiezen en ze beloven allemaal grotere, mooiere en sterkere bloemen. En toen moest ik aan onze gemeente denken waar ook steeds meer keuze is en naar hartenlust wordt gezaaid met grootse woorden en beloftevolle vergezichten. FvD strooide bij de provinciale verkiezingen met bindende referenda, het openbreken van partijkartels en totaalvisies, en bij de gemeentelijke organisaties doen ze het met zonnepaneelweides, gastvrije dijkervaringen, duurzame doorontwikkelingen en sociale veiligheidsverbindingen.

Het woord dat me het meest verraste en ik het meeste hoorde bij de vergaderingen en pitches die ik de afgelopen weken bijwoonde in de gemeente, was het simpele woord ‘samen’. Iedereen wil het samen doen. Iedereen wil samen verbinden samen ontwikkelen, samen werken, samen leven. Alle partijprogramma’s beloven het ook. We doen het samen. Samen betekent: bij elkaar, met elkaar, voor elkaar, eensgezind, verenigd. En daar raak ik het spoor bijster. Als we het toch zo nodig allemaal samen willen doen, waarom komen er dan steeds meer partijen bij? Wat bedoelen we dan eigenlijk met samen? Misschien moeten we dat woord eens herijken. Waarom krijgt een nieuwkomer die in zijn partijprogramma het woord ‘samenleving’ veelvuldig voorbij laat komen, maar dat op geheel eigen wijze interpreteert, zoveel stemmen in West Betuwe? Is het omdat het nieuw is? Er van alles beloofd wordt? Soevereine bloemenstengels met wortels die reiken tot in de Renaissance? Dualistische fruitbomen met vruchten die tot boreale proporties uitgroeien?

‘Meisje,’ zei mijn vader – dat is het leuke van een oude vader hebben, je blijft altijd een meisje - , jullie moet vertrouwen blijven houden, je niet gek laten maken. Geef het geen water, geen voedingsbodem, maar blijf zelf zaaien waarin je gelooft.’ Hij kan het weten. Vijf oorlogsjaren en daarna vier dienstplichtige Indië-jaren. En nog steeds zaait hij compassie voor de medemens. Hij is een rasoptimist!

Woorden zijn uitgesproken gedachten. Dus laten we vooral de gesprekken aangaan. Niet wijzen naar, niet bang zijn voor, niet schelden op, maar vragen waarom, goed luisteren naar en dan stekjes uit gaan zetten. Dan gaat het zeker lukken om het gedachtegoed van de toekomst - een eerlijke, groene en vooral sociale wereld - wortel te laten schieten in de vruchtbare Fruitdelta van West Betuwe!

Geschreven door Jur van der Lecq

Nu het stof van de laatste verkiezingsuitslag langzaam is neergedaald  wordt het tijd om ons eens goed te bezinnen op het nieuwe politieke landschap dat er nu ontstaan is. Wat is er aan de hand met Nederland? De Nederlandse politiek is zo miezerig geworden zei onlangs een van mijn fractiegenoten en ik vrees dat hij daar gelijk in heeft. De meeste politici zijn door hun mediatrainers zo afgericht dat ze zijn verworden tot praatmachines die nietszeggende verhalen de ether in spuien. Het lijkt wel of elke vorm van authenticiteit er door deze trainers vakkundig wordt uit gesloopt. Het gaat er niet meer om dat je een visie verwoordt, maar dat je iets zegt dat zoveel mogelijk mensen willen horen. Dus zijn alle verhalen van de verschillende politieke partijen steeds meer op elkaar gaan lijken en krijgen de grootste schreeuwers de meeste stemmen.

“Het is een langzaam en smartelijk proces, het geboren worden tot werkelijke, innerlijke zelfstandigheid” schreef Etty Hillesum in haar dagboek tijdens de tweede wereldoorlog. Dat is waar en dat was het zeker voor haar in haar tijd. Voor mij als kunstenaar biedt de kunst op zulke momenten uitkomst. Juist als we op de bodem van de put zijn en onszelf of de mensheid op zijn moeilijkst en lelijkst meemaken, zijn er gelukkig altijd verhalen. Dat moeten we ons herinneren en daar moeten we aan herinnerd worden. Want als we dat vergeten, dan vergeten we dat we zelf een schakel zijn in een ketting tussen verleden en toekomst en dan vergeten we de werkelijke functie van kunst. Kunst die er toe doet, is er niet om te sussen of te oordelen, haat te zaaien of afstand te creëren en zeker niet om een waarheid te dicteren. De kunst die er toe doet wil ons laten griezelen en ons troosten, laten huilen en lachen, vervullen met dankbaarheid en ongerustheid, liefde en twijfel. En dat zijn nou net de eigenschappen die ik in het huidige politieke landschap mis.

En alles wijst er op dat we komende tijd bereid moeten zijn om het recht op dat soort kunst op te eisen. Om zij aan zij te staan, de theaterbezoeker, de bibliotheekpashouder, maar ook de depressieve puber, de boze PVV-er en Forum voor Democratiestemmer, de oververmoeide manager, de teleurgestelde pensioengerechtigde, de onhandelbare peuter. Met z’n allen naar het Malieveld, met een heel groot spandoek waar op staat: Wij willen een echt verhaal!

Geschreven door Andrea Zierleyn

De eerste echte raad van de gemeente West Betuwe is inmiddels ruim een week geleden en het stof is neergedaald. Het was chaos alom, zelfs ervaren raadsleden klaagden en ook de pers had er geen ander woord voor. Het deed mij denken aan de X-curve van transitiedenkers als Rotmans en Loorbach. Het idee daarachter is dat oude structuren afnemen en nieuwe toe. Op het punt waar ze elkaar ontmoeten ontstaat chaos, voordat daaruit een nieuw evenwicht kan groeien.

De wereld waarin we nu leven kan daar goed in gevat worden, maar ook onze gemeente West Betuwe? En de vraag is of dat nieuwe evenwicht er een is van het nieuwe of oude systeem?

Terug naar de raad van 19 februari. Ik had moeite wijs te worden uit de wirwar van amendementen en moties voor de nieuwe APV. Zeker als er gedurende de vergadering van alles gewijzigd wordt. Je hebt net je standpunt bepaald en dan komt er een subamendement of blijkt het geheel eigenlijk overbodig te zijn. Eh, gaan we nu voor of tegen stemmen? Gelukkig is het een tijdelijke APV, dus we mogen het nog een keer overdoen en dan gaat het vast alweer iets makkelijker. Voor de luisteraars was het lastig te volgen en misschien is het een idee om de volgende keer op het grote scherm het betreffende amendement/motie te projecteren.

Inmiddels is het wel duidelijk dat het nog vele maanden zal duren voordat de nieuwe gemeente soepel draait en alles op zijn plek is gevallen. Daarom hoop ik dat uit de chaos iets moois gaat groeien: weg van de tegenstellingen, geen nodeloze rompslomp, openheid en transparantie van college naar raad en vice versa en vooral naar onze inwoners.

door Lydi Groenewegen, burgerraadslid

De piek van mijn kerstboompje hangt naar links. Dat kan geen toeval zijn denk ik tevreden en geef de wiegende gouden ster die al dertig jaar als piek op de allerhoogste tak mag pronken, nog een extra duwtje. De onderhandelingen met de coalitiepartijen zijn in volle gang en ik zie het als een gunstig voorteken. Als de ballen en slingers een plek hebben gevonden moet ik om de boom heen lopen om aan de andere kant de stekker in het stopcontact te steken zodat de lichtjes gaan stralen. Ik kijk weer op en moet even slikken: de piek helt vervaarlijk naar rechts vanaf de plek waar ik nu sta.

Ik herinner me plotseling mijn leraar Duits van de middelbare school. Meneer Meenk was antroposoof en kettingroker, droeg liever gedichten van Goethe voor dan dat hij naamvallen uitlegde en vond filosoferen nuttiger dan woordjes opdreunen. Op een dag vroeg hij of Ella - een meisje met gouden engelenhaar en een lila vestje - in het midden van de klas wilde gaan staan. Iedereen draaide een kwartslag om zodat er twee groepen tegenover elkaar zaten. Ze moest haar armen omhoog steken en hij keek naar haar. ‘Stellen jullie je eens voor dat Ella een boom is. Een boom met lila bloemen, haar voeten de wortels, haar handen het blad, haar haren de kruin.’ We knikten nieuwsgierig. Hij wees naar één van de armen die naar boven reikte en vroeg: aan welke kant zit deze tak? ‘Links,’ schreeuwde de ene helft van de klas, ‘nee, rechts,’ stampte de andere helft van de klas. We hadden het over precies dezelfde tak. Meneer Meenk leerde ons denken.

Het stalletje zet ik naast de boom: een oude houten wijndoos waar de Bijbelse figuurtjes van blik die ik ooit in een fairtrade winkel in de Jordaan kocht, een plekje in het stro vinden. Een engeltje, drie wijze koningen, wat herdertjes, een vader en een moeder scharen zich als een breed gedragen coalitie rond het kindje. De drie wijzen bekijk ik aandachtiger dan andere jaren. Wat is nu eigenlijk wijsheid? Het is GroenLinks als nieuwkomer in de West Betuwe politiek de laatste weken regelmatig toegewenst, helemaal toen duidelijk werd dat we met zeer uiteenlopende partijen een gemeenschappelijke visie moeten gaan vormgeven. Waarom zijn die wijzen met z’n drieën? Omdat er niet één allesomvattende wijsheid is, maar de wijsheid bestaat uit gemeenschappelijke perspectieven, gedeelde inzichten en verbindende verlangens? Uit denken met elkaar?

Op 2 januari moet het allemaal duidelijk zijn. De eerste zondag na 2 januari is het feest van de Driekoningen. Ik hoop dat de nieuwe gemeenteraadsleden, net als de drie wijzen uit mijn stalletje, allemaal een beetje op meneer Meenk lijken.

Zaterdag 30 juni gaan wij voor het eerst meedoen aan de landelijk huis aan huis dagen van Groenlinks. In Geldermalsen vind je onze beoogde kandidaten voor de nieuwe raad. We horen graag van je wat je wilt veranderen in de nieuwe gemeente.

De echte campagne start pas begin september. Op de Algemene ledenvergadering van 28 augustus zullen de leden de kieslijst met de kandidaten en het definitieve programma vaststellen. Het campagneteam staat klaar om daarna aan de slag te gaan om GroenLinks in West Betuwe op de kaart zetten.

Groen, sociaal en open zijn de kernwoorden van het programma van GroenLinks. Energieneutraal 2030 is een belangrijke ambitie die we actief en constructief zullen steunen. Daarnaast koesteren wij het prachtige landelijke karakter van West Betuwe. Op sociaal vlak zetten we ons in voor gelijke kansen voor alle inwoners, vitale kerngemeenschappen met goede voorzieningen, ieder uniek en met elkaar in verbinding. Een open gemeente is een uitnodigende gemeente. Een open en transparante cultuur tussen raad en college, en tussen de gemeente en haar inwoners. Van burgerparticipatie naar overheidsparticipatie.

Sympathiseer je met de GroenLinks idealen? Meld je dan aan om een steentje aan de campagne bij te dragen, zodat we GroenLinks in West Betuwe op de kaart zetten. Stuur een mail naar westbetuwe@groenlinks.nl

De nog jonge afdeling GroenLinks West Betuwe zal op 21 november meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen voor de nieuwe gemeente West Betuwe. In de drie gemeenten Geldermalsen, Neerijnen en Lingewaal is op dit moment nog geen fractie van GroenLinks in de raad. Ruim een jaar geleden is daarom de GroenLinks afdeling West Betuwe opgericht en nu kunnen we met recht stellen dat de afdeling bruist.

De nog jonge afdeling GroenLinks West Betuwe zal op 21 november meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen voor de nieuwe gemeente West Betuwe. In de drie gemeenten Geldermalsen, Neerijnen en Lingewaal is op dit moment nog geen fractie van GroenLinks in de raad. Ruim een jaar geleden is daarom de GroenLinks afdeling West Betuwe opgericht en nu kunnen we met recht stellen dat de afdeling bruist.

Groen, sociaal en open zijn de kernwoorden van het programma van GroenLinks. Energieneutraal 2030 is een belangrijke ambitie die we actief en constructief zullen steunen. Daarnaast koesteren wij het prachtige landelijke karakter van West Betuwe. Op sociaal vlak zetten we ons in voor gelijke kansen voor alle inwoners, vitale kerngemeenschappen met goede voorzieningen, ieder uniek en met elkaar in verbinding. Een open gemeente is een uitnodigende gemeente. Een open en transparante cultuur tussen raad en college, en tussen de gemeente en haar inwoners. Van burgerparticipatie naar overheidsparticipatie.

Het bestuur is trots dat de kieslijst al aardig gevuld is. Bovenaan staan de beoogde raadsleden Andrea Zierleyn en Jolande Koole uit Acquoy, Jur van der Lecq uit Haaften en Jeroen Wijngaard uit Deil. In de ALV van juni stellen de leden de definitieve kandidaten voor de lijst vast.

De programmacommissie heeft inmiddels een conceptprogramma uitgewerkt dat nu op de website staat, kijk op westbetuwe.groenlinks.nl/standpunten. Het definitieve programma wordt in mei besproken en in juni vastgesteld.

Belangrijk is dat het campagneteam nu aan de slag gaat. Sympathiseer je met de GroenLinks idealen? Meld je dan aan om een steentje aan de campagne bij te dragen, zodat we GroenLinks in West Betuwe op de kaart zetten. Stuur een mail naar westbetuwe@groenlinks.nl