Poliflw

Op 12 december 2019 zal Hans Lappee, Groenlinks-raadslid van het eerste uur, afscheid nemen als raadslid. Hans is 25 jaar politiek actief geweest in de IJsselsteinse raad. Een periode die hij twee keer onderbrak om zitting te nemen in het college. 

Hans was het gezicht van GroenLinks IJsselstein, en zal dit voor velen nog wel een tijd blijven. Met zijn lange gestalte en filosofische inslag gaf hij op opvallende wijze invulling aan de GroenLinkse agenda. Door de jaren heen was hij betrokken bij tal van initiatieven om IJsselstein groener en socialer te maken.

Zo zette hij in 2008 als wethouder duurzaamheid op het menu van IJsselstein met het milieubeleidplan IJsselstein Duurzaam. Hij was erbij toen GroenLinks-leden in 2009 actie voerden voor betere fietsparkeervoorzieningen, een actie die resulteerde in extra fietsenstallingen bij de Benschopperpoort. In 2014 trok hij de aandacht in het stadje met de actie 'Stop bomenkap Touwlaan'. 

Ook op sociaal gebied bracht Hans dingen tot stand. Hij was erbij toen IJsselstein in 2007 op voorstel van GroenLinks Millenniumgemeente werd. In 2014 nam hij, als raadslid, het voortouw voor een nieuw minimabeleid. Een initiatief dat leidde tot een rekenkameronderzoek, een raadswerkgroep en een nota minimabeleid.

Hans gaat na zijn afscheid van de gemeentepolitiek niet stilzitten. Hij wordt voorzitter van het bestuur van GroenLinks IJsselstein en zal meer tijd hebben voor de burgerinitiatieven waar hij al bij betrokken was: klimaatneutraal IJsselstein en het Groen Platform IJsselstein. Vanuit die groepen zal hij zich sterk blijven maken voor een gezonde en sociale leefomgeving voor de IJsselsteiners. Op een manier die misschien wel beter past bij de waarden waar Hans voor staat: respect, liefde en begrip, voor mens én planeet.

Voorzitter! Vandaag vestig ik niet het wereldrecord “snelste maidenspeech in een politieke carrière”. Want inmiddels ben ik ruim een politiek jaar lid van dit huis. Een huis dat bewoond wordt door mensen met een grote gemeenschappelijke waarde: je inzetten om IJsselstein verder te brengen en het leven van de IJsselsteiners zo veel mogelijk een beetje beter te maken. Ieder vanuit zijn eigen principes en levensbeschouwing, zetten we ons in voor óns Stadje. Dat is de drijfveer die ons bindt. En daarvan zijn wij de leiders. Respect voor u allen. Ik vind het werkelijk een grote eer om onze lokale samenleving in het hart van haar democratie te mogen dienen.  Voorzitter.  Een jaar in de back-bench geeft ruimte om te zien hoe de hazen lopen. Om de voor mij nieuwe habitat te leren kennen en een beetje, te doorgronden. Om te observeren en te leren. Contemplatie en proberen niet al te gejaagd te oordelen. Zaken en jezelf een beetje tijd gunnen om tot ontwikkeling te komen. Ik kan dat overigens iedereen aanraden. Een paar van mijn observaties wil ik met u delen. Temeer daar ze ook in het dossier van de urgentieagenda zo herkenbaar aanwezig zijn. Voorzitter. Het valt mij op dat in dit huis te vaak negativiteit heerst. Terwijl er veel goed gaat. Maar liefst 80% van de IJsselsteiners is tevreden en geven IJsselstein gemiddeld een 8 min. Als ik dat in mijn bedrijf als klantwaardering of engagementscore zou krijgen, zou de vlag uit gaan en de champagne ontkurkt worden. Een uitstekende vertrekpunt dus, voorzitter , om positief en optimistisch vanuit verder te werken. Vast houden van de positieve vibe die heerste bij het in ontvangst nemen van het rapport van bureau Castro, zou ik zeggen. In ieder geval geen rede voor verlammende verzuring. In algemene zin zijn mensen in IJsselstein die negativiteit en het zure zeuren beu. Er is veel te doen, er zijn veel uitdagingen. De bevolking verwacht positief, dienend leiderschap. En de mate waarin de bevolking zelf wil bijdrage aan die positieve processen, blijkt wel uit de met 250 aanwezigen goed bezochte avonden en het feit dat er ruim 1.500 mensen hebben deelgenomen aan de enquête. In dit huis wordt dat door sommigen weggezet als “niet representatief”. Of andere bewoording wordt gebezigd om de waarde van deze respons te marginaliseren. Maar 1.500 respondenten op 14.000 huishoudens, is percentueel in de wetenschap en de marketing welhaast astronomisch.  Voorzitter. Ik heb het afgelopen jaar een raad gezien die vooral erg intern gericht is geweest. Die vooral bezig is geweest met het continu zoeken naar mogelijkheden om elkaar een hak te zetten en dwars te zitten. Dat is mijn beeld van binnenuit, maar zeker ook de observatie van de inwoners van ons stadje. We dienen het stadje niet, maar zijn vooral met onszelf bezig. We dragen geen vertrouwen uit in onze uitvoeringsorganisatie. En in essentie dragen we daarmee geen vertrouwen uit in onszelf. Sterk leiderschap is vertrouwen en verantwoordelijkheid geven aan hen die uitvoeren. Wij zijn de leiders van deze stad. En ik voor mijzelf wil een goede leider zijn! Om de belangrijke zaken tot stand te brengen, zullen we het college en het IJsselsteinse ambtenarenapparaat ruimte moeten geven. Niet óvervragen en niet “tegen zijn om het tegen zijn”. Jesse Klaver zei dat ongeveer als volgt tijdens de laatste Algemene Beschouwingen: “We moeten af van scorebordpolitiek. Dat is niet hoe we Nederland (of in ons geval IJsselstein) verder krijgen. De grote thema’s waar we voor staan, vragen om een hoofdlijnen debat.”. Dat geldt één op één ook voor ons. Meer hoofdlijn en minder detail. Vanuit de grote mate van overeenkomst tussen de verschillende verkiezingsprogramma’s, het college programma en de urgentie agenda de 40 concrete adviezen van onze bevolking plek geven in het totaal van afwegingen die we moeten maken. En uiteraard is de prioritering en de verdeling van de middelen dan uiteindelijk een keuze van ons als Raad. Want hoezeer we ook via de urgentie agenda de burgers van IJsselstein hebben laten participeren (tot onpeilbare vreugde van sommige stromingen in dit gremium), de Raad ís het hoogste orgaan in ons democratische bestel. Voorzitter. Meer vertrouwen en minder wantrouwen. Dan namelijk, zetten we iedereen in zijn kracht. Dan zetten we vooral onszelf in onze kracht als dienende leiders. Dan kan het college en het ambtelijk apparaat uitvoering geven aan al die beleidsterreinen waar de bewoners van IJsselstein van zeggen: daar moet wat mee gebeuren. En ik prijs mij gelukkig dat we een college hebben dat de stap heeft gewaagd om die signalen nu eens gestructureerd op te halen. En die daarvan nu werk willen maken. Ik prijs mij gelukkig dat we uitstekende Wethouders hebben die die verantwoordelijkheid nemen. En die daarin doortastendheid aan de dag leggen. Voorzitter. Ik realiseer me dat ik in een bewogen politiek jaar ben binnen gekomen. Ik realiseer me ook dat mijn observaties daardoor zijn zoals ze zijn. De kleur hebben gekregen die ze hebben gekregen. En als optimistisch en positief mens met een even optimistisch en positief mensbeeld, ben ik er van overtuigd dat ik de komende jaren een ander beeld ga krijgen van ons als Raad.  En voor de urgentie agenda, voorzitter, is wat mij betreft wat rest: ruim baan geven aan het college om met mooie uitvoeringsvoorstellen te komen. Wat rest is dat wij onze rol pakken door op hoofdlijnen afwegingen te maken. En wat rest is uitstekende en regelmatige communicatie naar de bewoners van IJsselstein over die afwegingen én over de voortgang van de urgentieagenda. Dán helpen we IJsselstein werkelijk verder!

29 mei stelde de IJsselsteinse raad een visie vast op de plannen die de gemeente Utrecht heeft met het 'pauzelandschap' Rijnenburg en Reijerscop. De visie houdt in dat IJsselstein de realisering van windturbines in Rijnenburg-zuid ontraadt. De turbines zouden een tijdige opstart van woningbouw in het deel van de polder dat grenst aan IJsselstein, belemmeren.

GroenLinks vindt woningbouw ook heel belangrijk. Wij kijken dan ook reikhalzend uit naar de opstart van betaalbare nieuwbouw in IJsselstein. Wat de gemeente Utrecht betreft, deze zet de komende tijd volop in op woningbouw elders in de stad, en zal voorlopig niet beginnen aan woningbouw op haar grondgebied dicht bij IJsselstein. Tegen deze achtergrond vinden we het passend dat Utrecht het pauzelandschap Rijnenburg en Reijerscop inzet voor die andere belangrijke opgave: het opwekken van schone energie.

Het energielandschap waarvoor Utrecht ruimte wil bieden in Rijnenburg en Reijerscop, omvat 11 windturbines en een aantal zonnevelden. Samen zouden deze goed zijn voor minder dan 10% van de energiebehoefte van alleen al de stad Utrecht. Wil je hier als buurgemeente iets aan afdoen omwille van een snellere opstart van woningbouw, dan vinden wij dat je in ruil hiervoor ruimte moet bieden voor energie-opwekking op eigen grondgebied. Voor IJsselstein valt bijvoorbeeld te denken aan een paar windmolens langs de Lek. Het realiseren van de verschillende opgaven in de regio gaat niet zonder enig geven en nemen.

Overigens begrijpen wij dat plannen voor windmolens weerstand oproepen. De betrokken technici en procesbegeleiders hebben echter in hoge mate rekening gehouden met bezwaren van omwonenden. Zo dienen de turbines op 800 meter afstand tot woonwijken worden geplaatst, krijgen bewoners van het buitengebied invloed op de momenten waarop slagschaduw hen bereikt, en kunnen omwonen straks delen in de opbrengsten. 

Hoe dan ook vinden wij dat we in de regio geen gelegenheid voorbij moeten laten gaan om schone energie op te wekken. We moeten echt alle zeilen/wieken/panelen bijzetten, willen we de klimaatdoelen halen. Want anders dan sommige partijen beweren, hebben we in dit opzicht echt een achterstand in te halen.