Voorzitter! Vandaag vestig ik niet het wereldrecord “snelste maidenspeech in een politieke carrière”. Want inmiddels ben ik ruim een politiek jaar lid van dit huis. Een huis dat bewoond wordt door mensen met een grote gemeenschappelijke waarde: je inzetten om IJsselstein verder te brengen en het leven van de IJsselsteiners zo veel mogelijk een beetje beter te maken. Ieder vanuit zijn eigen principes en levensbeschouwing, zetten we ons in voor óns Stadje. Dat is de drijfveer die ons bindt. En daarvan zijn wij de leiders. Respect voor u allen. Ik vind het werkelijk een grote eer om onze lokale samenleving in het hart van haar democratie te mogen dienen. Voorzitter. Een jaar in de back-bench geeft ruimte om te zien hoe de hazen lopen. Om de voor mij nieuwe habitat te leren kennen en een beetje, te doorgronden. Om te observeren en te leren. Contemplatie en proberen niet al te gejaagd te oordelen. Zaken en jezelf een beetje tijd gunnen om tot ontwikkeling te komen. Ik kan dat overigens iedereen aanraden. Een paar van mijn observaties wil ik met u delen. Temeer daar ze ook in het dossier van de urgentieagenda zo herkenbaar aanwezig zijn. Voorzitter. Het valt mij op dat in dit huis te vaak negativiteit heerst. Terwijl er veel goed gaat. Maar liefst 80% van de IJsselsteiners is tevreden en geven IJsselstein gemiddeld een 8 min. Als ik dat in mijn bedrijf als klantwaardering of engagementscore zou krijgen, zou de vlag uit gaan en de champagne ontkurkt worden. Een uitstekende vertrekpunt dus, voorzitter , om positief en optimistisch vanuit verder te werken. Vast houden van de positieve vibe die heerste bij het in ontvangst nemen van het rapport van bureau Castro, zou ik zeggen. In ieder geval geen rede voor verlammende verzuring. In algemene zin zijn mensen in IJsselstein die negativiteit en het zure zeuren beu. Er is veel te doen, er zijn veel uitdagingen. De bevolking verwacht positief, dienend leiderschap. En de mate waarin de bevolking zelf wil bijdrage aan die positieve processen, blijkt wel uit de met 250 aanwezigen goed bezochte avonden en het feit dat er ruim 1.500 mensen hebben deelgenomen aan de enquête. In dit huis wordt dat door sommigen weggezet als “niet representatief”. Of andere bewoording wordt gebezigd om de waarde van deze respons te marginaliseren. Maar 1.500 respondenten op 14.000 huishoudens, is percentueel in de wetenschap en de marketing welhaast astronomisch. Voorzitter. Ik heb het afgelopen jaar een raad gezien die vooral erg intern gericht is geweest. Die vooral bezig is geweest met het continu zoeken naar mogelijkheden om elkaar een hak te zetten en dwars te zitten. Dat is mijn beeld van binnenuit, maar zeker ook de observatie van de inwoners van ons stadje. We dienen het stadje niet, maar zijn vooral met onszelf bezig. We dragen geen vertrouwen uit in onze uitvoeringsorganisatie. En in essentie dragen we daarmee geen vertrouwen uit in onszelf. Sterk leiderschap is vertrouwen en verantwoordelijkheid geven aan hen die uitvoeren. Wij zijn de leiders van deze stad. En ik voor mijzelf wil een goede leider zijn! Om de belangrijke zaken tot stand te brengen, zullen we het college en het IJsselsteinse ambtenarenapparaat ruimte moeten geven. Niet óvervragen en niet “tegen zijn om het tegen zijn”. Jesse Klaver zei dat ongeveer als volgt tijdens de laatste Algemene Beschouwingen: “We moeten af van scorebordpolitiek. Dat is niet hoe we Nederland (of in ons geval IJsselstein) verder krijgen. De grote thema’s waar we voor staan, vragen om een hoofdlijnen debat.”. Dat geldt één op één ook voor ons. Meer hoofdlijn en minder detail. Vanuit de grote mate van overeenkomst tussen de verschillende verkiezingsprogramma’s, het college programma en de urgentie agenda de 40 concrete adviezen van onze bevolking plek geven in het totaal van afwegingen die we moeten maken. En uiteraard is de prioritering en de verdeling van de middelen dan uiteindelijk een keuze van ons als Raad. Want hoezeer we ook via de urgentie agenda de burgers van IJsselstein hebben laten participeren (tot onpeilbare vreugde van sommige stromingen in dit gremium), de Raad ís het hoogste orgaan in ons democratische bestel. Voorzitter. Meer vertrouwen en minder wantrouwen. Dan namelijk, zetten we iedereen in zijn kracht. Dan zetten we vooral onszelf in onze kracht als dienende leiders. Dan kan het college en het ambtelijk apparaat uitvoering geven aan al die beleidsterreinen waar de bewoners van IJsselstein van zeggen: daar moet wat mee gebeuren. En ik prijs mij gelukkig dat we een college hebben dat de stap heeft gewaagd om die signalen nu eens gestructureerd op te halen. En die daarvan nu werk willen maken. Ik prijs mij gelukkig dat we uitstekende Wethouders hebben die die verantwoordelijkheid nemen. En die daarin doortastendheid aan de dag leggen. Voorzitter. Ik realiseer me dat ik in een bewogen politiek jaar ben binnen gekomen. Ik realiseer me ook dat mijn observaties daardoor zijn zoals ze zijn. De kleur hebben gekregen die ze hebben gekregen. En als optimistisch en positief mens met een even optimistisch en positief mensbeeld, ben ik er van overtuigd dat ik de komende jaren een ander beeld ga krijgen van ons als Raad. En voor de urgentie agenda, voorzitter, is wat mij betreft wat rest: ruim baan geven aan het college om met mooie uitvoeringsvoorstellen te komen. Wat rest is dat wij onze rol pakken door op hoofdlijnen afwegingen te maken. En wat rest is uitstekende en regelmatige communicatie naar de bewoners van IJsselstein over die afwegingen én over de voortgang van de urgentieagenda. Dán helpen we IJsselstein werkelijk verder!
