Poliflw

De zorgen die het CDA heeft over de gemeentefinanciën blijven, ook nu er over het jaar 2019 een positief resultaat van ruim € 7 miln is geboekt. “Een mooi resultaat” zo liet CDA fractievoorzitter Joost Bleijie tijdens de raadscommissie waarin de finacien over het 2019 werden gesproken weten, “maar we moeten welk kijken hoe dit tot stand is gekomen. Heel veel van de gestelde ambities zijn door dit college niet gerealiseerd. Het voordeel komt dus door niet uitgegeven bedragen omdat het college haar ambities niet heeft kunnen waarmaken. Dat is nou niet een reden om de vlag uit te hangen en taart te bestellen. Het is gelukkig wel voordelig voor de Leidse financiën.” Volgens Bleijie is er naar aanleiding van de Jaarstukken, het financieel en inhoudelijk terugkijken op 2019, sowieso geen reden tot juichen. Zo stegen de lokale lasten in Leiden in 2019 flink en in de komende jaren wordt een verdere stijgen verwacht. Ambities en in de ogen van het college noodzakelijke investeringen moeten worden gerealiseerd en dus betaald. “Dat hakt er flink in bij Leidenaren” zo zegt Bleijie. “Neem nou de mensen die in een huurwoning wonen. Laten we aannemen dat die mensen het doorgaans minder breed hebben dan mensen die in een koopwoning wonen. Die mensen betaalden in 2019 10% meer lokale lasten. Tuurlijk, dat gaat om tientjes per jaar, maar voor deze mensen zijn juist die paar tientjes die het verschil kunnen maken.” Bleijie is van mening dat het college moet stoppen met het exorbitant verhogen van de lokale lasten. “Je jaagt Leidenaren in deze toch al lastige tijd onnodig op extra kosten. Je kan ook een paar niet noodzakelijke ambities zoals snelfietspaden, een mediafondsen of een fonds voor kunst in de openbare ruimte schrappen.” Ook het bedrag dat het college uit heeft staan aan schuld neemt flink toe. “We geven in Leiden nog steeds veel meer geld uit dan dat er binnenkomst, simpelweg omdat er geen stopknop zit op de ambities van dit college. Om dit te betalen moeten we lenen. Misschien kunnen we de rentelasten van deze leningen wel betalen, maar we moeten dit bedrag ook nog eens een keer gaan terug betalen. Dat is vanwege de hoogte, ruim € 500 miln euro niet zo eenvoudig. We hebben gewoon een hypotheek op de toekomst genomen en hoe we dit terig gaan betalen weet niemand. Het college schuift deze rekening door naar volgende colleges. Daarmee regeert ze niet alleen over haar graf heen, maar het maakt de flexibiliteit voor toekomstige college ook een stuk kleiner. En dat is niet chique”. Halverwege juli staat in de Raad het debat over de Kaderbrief, de opmaat naar de begroting 2021 op het programma. Nu is al duidelijk dat het college enorme tekorten heeft. De uitkering uit het gemeentefonds valt tegen, de tekorten op het Sociaal Domein nemen flink toe en de Coronacrisis heeft de gemeente voor extra onverwachte uitgaven gesteld. “Voor het financiële beleid van ‘scherp aan de wind zeilen’ hebben wij menigmaal gewaarschuwd. Nu lijken de slechte scenario’s waarheid te worden. Dat belooft een stevig debat te worden, zeker ook omdat het college ook bij de kaderbrief nauwelijks van plan is om ambities te schrappen. Ik begin dat zo’n beetje onverantwoord te vinden." GroenLinks fractievoorzitter Gebke van Gaal zei tijdens de commissie hierover:'wij besturen nu de stad, wij hebben ambities en die willen we waarmaken.Wij vinden de manier waarop we de ambities financien goed te verantwoorden.'"Dan weten we weer waar we aan toe zijn. Het CDA vind deze manier van omgaan met gemeenschapsgeld onverantwoord voor alle Leidenaren. Leidenaren die op D66, GroenLinks en de PvdA hebben gestemd hadden dit kunnen weten. Als ze het hier ook niet mee eens zijn dan is er in2022 een nieuwe kans om dit recht te zetten #GRV22.” Heeft u vragen of opmerkingen over de gemeentefinancien of wilt u de CDA-fractie iets meegeven? Mail dan naarfractiecdaleiden@gmail.com

Het CDA Leiden heeft tijdens de behandeling van de begroting samen met GroenLinks gepleit voor het hergebruiken van kunst uit de Wederopbouwperiode in nieuw te bouwen gebouwen in Leiden. Het gaat hier om kunstwerken die in gebouwen uit de Wederopbouwperiode werden aangebracht, maar die nu in depots liggen omdat de panden waarin ze waren aangebracht zijn gesloopt of op de nominatie staan om gesloopt te worden. “Kunst uit de wederopbouwperiode zijn vaak massieve kunstwerken die speciaal voor een pand zijn gemaakt en in bijvoorbeeld de muren of ramen van het pand zijn verwerkt. Mooie voorbeelden zijn de ramen die in het voormalige belastingkantoor aan het Stationsplein zitten, maar ook het balkonnetje van het inmiddels gesloopte pand van de Kamer van Koophandel en Sgraffito van Lex Horn uit het eveneens gesloopte pand waar het biomedisch laboratorium zat” zo zegt CDA’er Joost Bleijie. Die laatste twee kunstwerken liggen opslagen in depot en kunnen wat het CDA en GroenLinks betreft worden hergebruikt in nieuwe panden. “Het zijn vaak kunstwerken die een gevoelswaarde hebben voor mensen. Veel scholen en openbare gebouwen kenden kunstwerken als deze. Met succes dienden het CDA en GroenLinks een motie voor in die opriep om te onderzoeken waar de kunstwerken liggen en om welke kunstwerken het gaat, maar ook om te onderzoeken of het mogelijk is om deze kunstwerken te herplaatsen. “Er wordt veel gebouwd in Leiden om aan de vraag naar woningen tegemoet te komen. Een voorbeeld daarvan is het Project LEAD aan de Willem de Zwijgerlaan. Ondanks het feit dat het CDA geen voorstander is van dit project, zou het wel goed zij om de ontwikkelaar te verzoeken om Kunst uit de Wederopbouwperiode te herplaatsen in de nieuw te bouwen torens. Dan krijgen deze kunstwerken een tweede leven.” Uiteindelijk kreeg de motie steun van een ruime meerderheid in de Raad. Alleen de VVD en de SP stemden tegen Bron foto: Stichting Lex Horn (http://www.stichtinglexhorn.nl/)

Tijdens de algemene politieke beschouwingen in de Gemeenteraad heeft CDA fractievoorzitter Joost Bleijie vraagtekens geplaatst bij het collegemotto “Samen maken we de stad”. Bij het vorig jaar gepresenteerde collegeprogramma gaf het college van D66, GL en Pvda aan graag met iedereen de stad te willen maken. Samenwerken, inspraak serieus nemen, participatie bevorderen: het college wilde niet vanuit de ivoren toren de stad besturen, maar nadrukkelijk met de hele Raad en met alle Leidenaren de stad de handen in een slaan. “Hoe zit het eigenlijk met het collegemotto Samen maken we de stad” vroeg Bleijie zich af, “en maakt het college ook echt samen met de inwoners en het CDA de stad?” De conclusie was niet mals. “Het valt het CDA op dat er de laatste tijd steeds meer onrust is over voorstellen van het college. Of het nou de uitbreiding van het aantal hockeyvelden is, het weghalen van een fietspad, het investeren in een ijshal of de herinrichting van de Hooigracht: Er was onrust in de stad. De onrust was het meest zichtbaar bij Bouwprojecten. Leidenaren zijn helemaal niet tegen bouwen, maar willen daar graag over meepraten. De steeds terugkerende klacht is dat participatie onvolledig en onvoldoende is. Geacht college, maak waar wat jullie continue zeggen en maak die stad ook echt samen. Anders is “Samen maken we de stad” een loze belofte!” Ook bij de wens van het college om samen met de gehele Raad, dus ook de oppositie de stad te maken, zette Bleijie grote vraagtekens. “Toen dit college aantrad, is het CDA gevraagd om vooral constructief oppositie te voeren. Met “Samen maken we de stad” viel er voor het CDA het nodige te halen. Genoeg reden dus om, en ik citeer “de zurigheid achterwege te laten.” Ik was daar blij mee. CDA’ers staan er immers om bekend vrolijk, constructief en complimenteus te zijn. En, eerlijk is eerlijk, het begon goed vorig jaar: het college liet het initiatief bij het CDA om met een voorstel te komen om eenzaamheid in Leiden te bestrijden. Dat voorstel gaat er binnenkort in samenwerking met wethouder Damen komen. Maar was dit een opmaat voor een innige samenwerking en maakt het college ook echt Samen met het CDA de stad? Nee, niet echt! Aan het CDA heeft het niet gelegen: Van alle Raadsvoorstellen die zijn ingediend, steunde het CDA ruimt 92%. Wij zijn dus zoals we beloofden een hele constructieve oppositiepartij.” Nog een super constructief staaltje van het CDA volgens Bleijie: “Van alle wijzigingsvoorstellen die de collegepartijen het afgelopen jaar indiende, werd ruim 75% door het CDA gesteund. Driekwart! Dat is echt een compliment waard! En andersom? Hoe zit het met de voorstellen die het CDA in diende? Hoe reageerden de ‘samen-maken-we-de-stad-partijen” hierop? Nou helaas veel minder constructief. Van de voorstellen die wij indiende, kreeg slechts 25% steun van de collegepartijen. “Maar dat ligt aan het CDA” hoor ik u denken. Dat zou kunnen. Maar hoe kan het dan, dat slechts 35% van alle voorstellen van de oppositie werden gesteund door de collegepartijen? Nee, afgaand op het afgelopen jaar geldt “Samen maken we de stad” toch vooral voor de collegepartijen.” Afsluitende had Bleijie nog een wens voor het college en de college dragende partijen in petto. “Voor het komende jaar hoopt het CDA dat D66, GroenLinks en de PvdA een andere mooie slogan in de praktijk zullen brengen: “Practice What You Preach”. U zegt namelijk vaker “Samen maken we de Stad”, dan dat u dat daadwerkelijk doet. Zowel in de stad als hier in de Raad. Gebleken is dat het CDA graag met u de stad maakt. Dat geldt ook voor veel Leidenaren. Nu u nog!”

Het college van B&W heeft een aanvraag binnengekregen voor een horecalocatie op een locatie waar de horecavisie nieuwe horeca niet toestaat. Om het plan toch door te kunnen laten gaan overweegt ze nu in te stemmen met het maken van een ingang aan de achterkant van het pand op een niet bestaand adres omdat de horecavisie dat in de ogen van het college wel toestaat. Klopt dat? Het was de strekking van de actualiteitsvraag die CDA’er Joost Bleijie tijdens de commissie Werk en Middelen aan wethouder Van Delft (GroenLinks) stelde. Dat vraag om een uitleg. “In 2016 hebben we in Leiden de horecavisie aangenomen” zo zegt Joost Bleijie. “In die visie is opgenomen waar er in Leiden nog ruimte is voor nieuwe horeca en waar niet. Op de Breestraat is er volgens de visie geen ruimte meer voor horeca en dus zullen alle aanvragen voor nieuwe horeca aldaar worden afgewezen. Maar nu zit de gemeente met het voormalige pand van de ABN-Amro op Breestraat 81 in de maag. Dat pand staat leeg. Er heeft zich kennelijk een ondernemer gemeld die daar wel een horecazaak in wil beginnen. Op zich niets mis mee natuurlijk, maar wel dat het aan de Breestraat niet kan. Dus is de aanvrager inventief geweest en heeft aangegeven dat de ingang van de horeca wel aan de achterkant van het pand, aan aan de Langebrug, te willen maken. Formeel is dat niet de Breestraat, maar het Pieterskwartier. De horecavisie schrijft voor dat daar in het Pieterskwartier nog wel ruimte is voor horeca. Een slim stukje ondernemerschap natuurlijk, maar tegen het beleid dat we als Raad hebben vastgesteld. Want kadastraal en qua bestemmingsplan is dit pand gewoon gelegen aan de Breestraat. Sterker nog, de achterkant is niet eens een bestaand adres! Maar wat is nou het probleem? “Het college dreigt voor de tweede keer met een wel heel dunne argumentatie een uitzondering te maken op de horecavisie. Dan kan je twijfelen aan de houdbaarheid van de visie. Die kan wat mij betreft dan ook meteen de prullenbak in als we dit gaan doen. Daarnaast getuigt het niet echt van betrouwbaar bestuur natuurlijk. Twee jaar geleden hebben we na een lang onderzoek en na intensieve debatten besloten waar wel en waar geen ruimte is voor horeca. Dat is uiteindelijk een goede balans geworden tussen wonen, werken en gezelligheid. Als daar nu op deze gekunstelde manier weer een uitzondering op wordt gemaakt, kan je twijfelen hoe betrouwbaar en toekomstbestendig de besluiten van het stadsbestuur nog zijn.” Maar er is volgens Bleijie nog een probleem. “De wijkbewoners zijn wat horeca betreft wel wat gewend in het Pieterskwartier, maar zeggen van dit plan en met name van het volume aan horeca dat gemaakt wordt dat het ‘too much’ is. Qua verkeersafwikkeling, qua bezoekersstromen, qua verwachte overlast, qua fietsparkeren twijfelen zij of dit wel goed is voor de wijk en of de wijk dit wel aankan. Daar hebben ze zorg over. Die zorg deelt het CDA. Daarom hebben wij het college gevraagd hoe het precies zit.” Het antwoord van Wethouder van Delft was dat er inderdaad een horecaondernemer een aanvraag heeft gedaan en dat het college de aanvraag passend zal beoordelen. Het is nog geen uitgemaakte zaak dat de horeca er ook echt gaat komen. “Daar waren we blij mee. Wij zullen deze aanvraag dan ook met argusogen blijven volgen en een de bel trekken als dat nodig is.” (bron foto: Google Streetview sept 2016)

Onlangs was het CDA te gast bij een informatiemiddag georganiseerd door bewoners en belangenorganisaties vanwege de komst van de 120 meter hoge toren aan de Willem de Zwijgerlaan. In druilerig, Hollands weer werden Julius Terpstra en Joost Bleijie samen met andere raadsleden ontvangen op de plek waar de torens moeten verrijzen. Het verhaal dat beide CDA’ers hoorden van bewoners en belangenorganisaties was voorspelbaar: Het project LEAD is on-Leids, te megalomaan en trekt een te zware wissel op de faciliteiten in de aangrenzende wijken Groenoord, Leiden Noord en Nieuw Leyden. Bovendien is toekomstig parkeren een zorgenkindje, net als de verkeersafwikkeling en de vraag of deze manier van bouwen wel de problemen op de Leidse woningmarkt gaat oplossen. Hoogbouw is immers ‘duurbouw’ wat betekent dat sociale woningbouw en betaalbare starterswoningen lastig te realiseren is. De kosten die voor een woning op hoogte moeten worden gemaakt wegen immers niet op tegen de kosten. “Het zijn allemaal bezwaren die het CDA deelt. Niet voor niets is het CDA ook tijdens de verkiezingscampagne van vorig jaar als enige tegen hoogbouw geweest. Wij zullen dan ook in de Raad blijven strijden tegen dit plan. Zijn wij dan tegen woningbouw op deze plaats? Nee hoor, maar het moet wel een beetje inpasbaar zijn en passen bij de wijk en de stad” zo zegt CDA’ er Joost Bleijie Bleijie gaat verder: “Het is wrang om met mensen te praten die D66 of GroenLinks gestemd hebben maar nu spijt als haren op hun hoofd hebben. Eentje zei letterlijk dat hij zich zwaar genaaid voelde. Ik heb ze allen geadviseerd om met hu klachten, bezwaren en ideeën vooral deze partijen te benaderen. Die denderen vrolijk door namelijk zonder de bewoners het idee te geven dat ze echt serieus genomen worden.” Terpstra vult aan: “Participatie is echt een wassen neus geweest. Er mocht niet meegesproken worden over het volume, de hoogte of het aantal parkeerplekken, maar alleen over de kleur van de plinten en de hoogte van de wipkip. Dat is geen participatie natuurlijk. Zeker niet als je het participatieproject door de ontwikkelaar zelf laat doen. Tsja, wat denk je dat die zeggen dan?” Komende donderdag zal het project LEAD voor het eerst in de raad behandeld worden. Dan worden de insprekers gehoord. “Ik ben benieuwd of wethouder Spijker, en met haar D66, GroenLinks en de PvdA dan achterover leunend het één en ander gaan aanhoren of op het puntje van hun stoel gaan zitten om de gegronde bezwaren die hier spelen echt serieus te nemen om zodoende het plan nog te wijzigen. Als je samen een stad wil maken zou je dat laatste verwachten. Het CDA is een beetje bang voor het eerste”. Wilt u reageren of wilt u de CDA-fractie iets meegeven inzake LEAD, mail dan met woordvoerder Roeland Storm via fractie@cdaleiden.nl

Een historisch besluit, zo noemde CDA fractievoorzitter Joost Bleijie het besluit dat de Gemeenteraad onlangs nam over de begroting 2019. In zijn inbreng tijdens de behandeling van de begroting deed hij een beroep op het gezond verstand van zijn 38 collega-raadsleden en riep ze op om nog eens goed te bedenken waar mee ingestemd zou gaan worden. “Ik hoop dat u collega-raadsleden zich er bewust van bent waar u straks mee gaat instemmen, namelijk een meerjarenbegroting waarbij het spaargeld op is, de lasten voor Leidenaren flink stijgen, een gigantisch bedrag aan leningen wordt aangegaan zonder zicht op hoe we die gaan terug betalen, een schuldquote die zal stijgen naar 163%, ver boven de VNG-normen, het weerstandsvermogen dat wordt verlaagd, en waarbij alle financiële knoppen waaraan we kunnen draaien wel zo’n beetje uitgedraaid zijn. Kortom een begroting die een gigantische claim legt op toekomstige generaties, die roofbouw pleegt op de gemeentelijke schatkist en die de ruimte van volgende colleges flink verkleind.” Het Appèl bleek tegen dovemansoren: ondanks een tegenstem van de voltallige oppositie stemde D66, GroenLinks en de PvdA voor de begroting. Van een juichstemming was na afloop van het debat echter geen sprake. "Als dit soort omvangrijke besluiten slechts de steun van de collegepartijen krijgt en het dus niet gelukt is om een oppositiepartij te overtuigen, dan heb ik altijd geleerd dat je aan de besluitvorming moet twijfelen." De afgelopen maanden heeft het CDA samen met oppositie de nodige pogingen gedaan om de collegepartijen op andere gedachte te brengen. Dat liep dus op een teleurstelling uit. Gene van de voorstellen om de financien om te buigen haalde het. Wat Bleijie betreft kan er dan ook een streep door het college-motto Samen maken we de stad. “Nee, ik heb geen enkele keer tijdens de afgelopen maanden het idee gehad dat D66, Groenlinks en de PvdA ook maar enigszins open hebben gestaan voor onze financiele zorgen. Ik heb geen enkele keer 'ja, dat is misschien een goed idee' gehoord. Er was altijd wel een obstakel om voorstellen tafel te vegen.” Dat gebeurde tot teleurstelling van het CDA ook bij het debat. “Wij hebben bijvoorbeeld meerdere voorstellen ingediend om de belastingen van Leidenaren niet te laten stijgen, maar ook de SP kwam met een aantal voorstellen om concrete investeringen te schrappen. Voorstellen die de oppositie steunde, maar voorstellen die het allemaal niet hebben gehaald.” Zijn oude tijden van de ijzeren collegediscipline ondanks de zo bewierookte open bestuurscultuur weer terug? “Ik hoop het niet” zo zegt Bleijie, “maar wat ik tijdens het debat heb gezien lijkt het er wel op. Het collegeprogramma is gewoon in beton gegoten en daar valt niet vanaf te wijken en dat is jammer. Als je de oppositie zo weinig ruimte laat om ‘Samen de stad te maken’ dan kan je mooie motto ook door prullenbak in.” Uiteindelijk was Bleijie nog het meest teleurgesteld in het uiteindelijke besluit dat is genomen. “Los van al het politieke vuurwerk dat we gezien hebben tijdens het debat, hebben we in mijn beleving ook gewoon een hele slechte begroting aangenomen. Een begroting met verregaande consequenties. Alle Leidenaren zullen het flink in hun portemonnee gaan merken want de rekening van alle ambities wordt neergelegd bij de Leidenaar. Bovendien gaat dit college 580 miljoen aan nieuwe leningen aan. Er wordt per dag 4 ton meer uitgegeven dan dat er binnenkomt. En de mogelijkheden om te anticiperen als het tegen zit is flinterdun. Nee, met het aannemen van deze begroting hebben D66, GroenLinks en de PvdA de stad geen dienst bewezen.”

Onzorgvuldig, onbetaalbaar en onverantwoord, zo noemde CDA fractievoorzitter Joost Bleijie de begroting zoals die door D66, GroenLinks en de PvdA is gepresenteerd. In de voorgestelde begroting zullen de lokale lasten voor Leidenaren flink stijgen, zal er ruim 400 miljoen euro geleend worden en zal het weerstandsvermogen (de ‘spaarpot’ waarmee onverwachte tegenvallers kunnen worden opgevangen) worden verlaagd. Dat allemaal om de enorme lijst aan ambities van dit college te kunnen bekostigen. “De rekening van alle ambities wordt bij de Leidenaar neergelegd. Bovendien legt het enorme bedrag aan leningen een enorme hypotheek op toekomstige generaties en een mogelijkheid om die leningen weer terug te betalen is er nauwelijks” zo zegt Bleijie. “Op deze manier loopt de schuldquote op naar 163% en wordt Leiden het Griekenland van Zuid-Holland.” ' Samen maken we de stad arm' Wat jammer en zorgelijk is, zo meent Bleijie, is dat de collegepartijen nauwelijks bereid zijn om de zorg van het CDA en de verdere oppositie serieus te nemen door ambities te schrappen. “Wij horen iedere keer het collegemotto ‘samen maken we de stad’ maar als het om de begroting gaat is de afgelopen weken gebleken dat ondanks allerlei mooie woorden, de begrotingsuitgaven in beton gegoten zijn. De bereidwilligheid om ‘samen de stad te maken’ is dus flinterdun. Mochten we de begroting vaststellen in de gemeenteraad dan is wat mij betreft het nieuwe motto van dit college ‘samen maken we de stad arm’. De kans dat het CDA met deze begroting zal instellen is nul.” Het CDA heeft wijzigingsvoorstellen overwogen, maar twijfelt of ze die ook daadwerkelijk moet indienen. “Als wij niet het gevoel hadden dat een en ander tegen dovemans oren was, hadden we dat gedaan. Nu is dat niet zo. ‘Samen maken we de stad’ is een marketingslogan van het college, geen daadwerkelijk uitgestoken hand. En wij willen niet de bezuinigingen van het college gaan invullen omdat zij dat nalaten. Dat aapje heb ik liever niet op mijn schouder.” Kosten van ambities te hoog Het college houdt echter voet bij stuk en wil nauwelijks schrappen in ambities. Ze meent dat alle ambities noodzakelijk zijn om de stad verder te helpen. “Laat duidelijk zijn” zo zegt Bleijie, “Het CDA is ook een ambitieuze partij en willen ook heel graag heel veel mooie dingen doen voor de stad. De stad ook echt verder helpen. Echter, bij ons rijst na het opstellen van alle mooie ambities de vraag hoe we alle ambities gaan betalen? Die vraag lijken D66, GL en PvdA zich niet te hebben gesteld. Er is namelijk vanwege de beperkte middelen nauwelijks geschrapt in de waslijst aan ambities.” Maar zijn alle ambities dan noodzakelijk? Het CDA is toch ook voor bijvoorbeeld een goede riolering in Leiden Noord en voor geld naar onderwijshuisvesting? “Tuurlijk, dat zijn wij zeker. Maar dit college heeft daar het geld niet voor en moet daarvoor ongelofelijk veel geld lenen. Bovendien zijn er ook miljoenen aan uitgaven die helemaal niet noodzakelijk zijn. Miljoenen voor het ophogen van bruggen, voor fietscorridors naar alle randgemeenten, inclusief Zoetermeer en Noordwijk, investeringen in fietsparkeermanagers, stadsecologen, stadscurators, kunst in de openbare ruimte en verkeersmanagementsystemen. Er is geen Leidenaar die slapeloze nachten heeft als we dat niet doen. Nee dit college heeft een gat in de hand en leeft op de pof met alle gevolgen van dien. Daar hebben een hoop Leidenaren wel slapeloze nachten van denk ik, zeker als ze de rekening gepresenteerd krijgen.”

De afgelopen weken stond de Gemeenteraad in het teken van de behandeling van de Jaarstukken, waaronder de Kaderbrief ofwel de opmaat naar het opstellen van de begroting die in november gepresenteerd zal worden. het werd een pittig debat dat tot diep in de nacht duurde. CDA zet in op lastenverlichting. Het CDA zette tijdens de behandeling van de Kaderbrief in op het matigen van de door het college voorgestelde lastenverzwaring, van het op peil houden van de concernreserve (de financiële kreukelzone van de gemeente) en op het aangaan van minder leningen door de gemeente hetgeen de schuldpositie van de gemeente minder zal verslechteren. Het CDA diende 2 moties daartoe in. Ook oppositiepartijen VVD en CU kwamen met moties van gelijke strekking. Geen van de moties haalde het. “Ik heb het college vergeleken met de Titanic. Een onzinkbaar geacht schip dat in volle vaart op een ijsberg afkoerst zonder daarbij af te remmen of koers te verleggen. Met alle financiële gevolgen van dien” zo zegt CDA Fractievoorzitter Joost Bleijie. “De lasten explosief laten stijgen, de concernreserve verlagen, veel meer schulden aangaan, een aantal algemene reserves halveren, het college vindt het een fatsoenlijke en degelijke manier van begroten. Ik vind het riskant en zelfs een beetje naïef.” Geen van de financiële moties haalde een meerderheid. “Natuurlijk is dat jammer en ook zorgelijk. Het college gaat door met het maken van de begroting waarbij meer geld uitgeven dan dat er binnenkomt het fundament is. Lastenverhoging en een verdubbeling van de schuld van de gemeente per Leidenaar zullen het gevolg zijn. Ik hou echt mijn hart vast.” Samen maken we de stad. De behandeling van de Kaderbrief gaf ook een inkijkje in hoe serieus de slogan van het college Samen maken we de stad genomen kan worden. “Het is goed dat het college met heel veel Leidenaren en met heel veel Leidse bedrijven en instellingen wil samenwerk. Samen maken we de stad, dat is zeker waar. Maar of het college de stad ook wil maken samen met de oppositiepartijen is nog maar de vraag. Ik heb me verbaasd over de opstelling van D66, GL en PvdA. Als nou een groot deel van je oppositie onder aanvoering van het CDA grote en valide twijfels hebben bij de financiële onderbouwing van de kaderbrief en vragen om een matiging van ambities om de financiën niet de spuigaten uit te laten lopen, en er is geen enkel voorstel waar de college dragende partijen over willen praten, dan is de kaderbrief in beton gegoten en wil je helemaal niet samenwerken.” Maar had Bleijie dan anders verwacht? “Wellicht een beetje tegen beter weten in. In de commissie waar de Kaderbrief is besproken gooiden D66 en de PvdA al heel snel de deur dicht. Die haalden hun schouders op voor bezwaren van het CDA. Bij GroenLinks merkte ik wel een opening, maar helaas dat bleek ook een illusie. D66, GL en de Pvda gaven gaf meerdere malen aan dit een goede en degelijke manier van begroten te vinden. Ik heb zelfs gehoord dat de gemeente kerngezond is. Misschien is dat nog wel het meest zorgelijke van allemaal.” Tegenbegroting Het CDA rest nu niets anders dan in november bij het daadwerkelijk bespreken van de begroting met een tegenvoorstel te komen. “Dat zijn we nu wel aan de stad verplicht dus die tegenbegroting komt er”. Als uitgangspunt zullen we nemen dat de lasten voor Leidenaren en Leidse bedrijven niet verder mogen stijgen dan trendmatig. “Als er meer ambitie zijn dan geld, moet niet de Leidenaar opdraaien voor de extra kosten. Dat is echt mooie sier maken op kosten van een ander. Wat het CDA betreft zijn er genoeg ambities die het college kan schrappen. Welke? Nou laten we eens beginnen met het miljoen voor kunst in de openbare ruimte. Het college gaat dit realiseren, maar de Leidenaren gaan dit betalen. Dat hoeft wat ons betreft niet. Schrappen dus.”

Wat het CDA betreft gaat er een streep door het verhogen van de Onroerend Zaakbelasting (OZB), afvalstoffenheffing en de Rioolheffing. Het college heeft in de Kaderbrief, de inhoudelijk en financiële plannen voor de komende jaren een forse belastingverhoging opgenomen om haar ambities te kunnen betalen. De genoemde belastingen zullen naast de gebruikelijke trendmatige stijging van 1,5% nog eens met vele procenten stijgen. Tegen het zere been van het CDA, zo zegt Joost Bleijie. "Natuurlijk begrijp ik dat het nieuwe college geld nodig heeft voor nieuwe plannen. En met veel van die plannen kan het CDA ook van harte instemmen, maar geld dat er niet is kan je niet uitgeven. Als je dan extra geld gaat halen bij Leidenaren door de belastingen te verhogen, dan vinden wij dat het college verkeerd bezig is. Lasten in Leiden zijn al hoog, zeker als je ze vergelijkt met vergelijkbare steden. Dan kan je niet nog eens een extra greep doen uit de portemonnee van de Leidse belastingbetaler om je ambities te betalen. Dan moet je ambities schrappen." Het CDA zal tijdens de behandeling van de Kaderbrief in de Gemeenteraad een voorstel indienen om de lasten niet verder te laten stijgen dan trendmatig. Bleijie is van mening dat het college haar ambities iets zou moeten bijstellen om Leidenaren te ontzien. "Zowel de Kaderbrief zelf als de discussie die we erover gehad hebben in de raadscommissie geeft er blijk van dat D66, GroenLinks en de PvdA op geen enkele manier gekeken hebben om ambities iets te temperen. Het lijkt wel alsof het geld uitgegeven moet worden, ook als het de Leidenaar flink in de portemonnee raakt." Het bijstellen van ambities had volgens Bleijie eenvoudig gekund. Als voorbeeld noemt hij het Lucas van Leydenfonds, het nieuwe fonds van€ 1 miljoen voor kunst in de openbare ruimte. "Als het geld tegen de plinten klotst dan kan je er voor kiezen om een fonds voor beelden in de openbare ruimte op te richten. Maar het geld klotst niet tegen de plinten. In tegendeel zelfs! Deze ambitie had je best kunnen schrappen zeker nu er een belastingverhoging tegenover staat. De Leidenaar gaat dus betalen voor onbeduidend, veelkleurige mozaïek op de hoek van de straat waar als we even niet oppassen het onkruid meters hoog tegen staat. Ik denk dat een gemiddelde Leidenaar echt andere keuzes had gemaakt met zijn belastingcenten." Het CDA gaat dus met voorstellen komen om de financiën binnen het acceptabele te houden. "Maar" zo zegt Bleijie, "ik heb er een hard hoofd in of die het gaan halen. Dit college geeft er blijk van veel te willen uitgeven en daarbij de Leidenaren daarbij niet te willen ontzien. Bovendien heb ik de indruk dat de collegepartijen echte een andere kijk hebben op sobere en solide gemeentefinanciën dan wij. Met dit uitgavenpatroon gaan we zware tijden tegemoet. Het college lijkt een beetje op het orkestje van de Titanic. In plaats van zichzelf in veiligheid te brengen bleef het maar doorspelen haar eigen ondergang tegemoet. En dat is heel zorgelijk." Luister Hier CDA'er Joost Bleijie over de gemeentefinancien

In een open brief aan zijn collega-raadsleden zet CDA fractievoorzitter n.a.v. het debat over de overschrijding in het project huisvesting statushouders en bijzondere doelgroepen vraagtekens bij het Leidse bestuursakkoord. Het akkoord dateert uit 2010 en had (heeft) als doel om de verzuurde verhoudingen in de Leidse Raad te verbeteren. Bleijie zet daar na afgelopen donderdag zijn vraagtekens bij. “Als het akkoord betekent dat we wethouders blijven sparen en ze niet meer verantwoordelijk willen houden omdat dat onvriendelijk overkomt en niet past in onze collegiale omgang met elkaar, dan weet ik niet of het CDA dat bestuursakkoord nog moet ondertekenen. In het DNA van onze partij zit dat we fatsoenlijk met mensen omgaan en dat we niet te pas en te onpas met moties van wantrouwen wapperen. Dat mogen andere partijen van het CDA verwachten. Het is echter ook zo dat er iemand politiek verantwoordelijk is voor het uitvoeren van het beleid. Niet alleen in goede tijden als er successen te vieren zijn, maar ook als het faliekant mis is gegaan. Het college is politiek verantwoordelijk en als wij als Raad ons controle-instrument vanwege de Leidse bestuursakkoord en de daarbij horende bestuurscultuur te grabbel gooien omdat we kosten wat het kost vriendelijk met elkaar om willen gaan, dan moeten we bij onszelf te rade gaan. De bestuurscultuur moet niet ten koste gaan van de plicht die wij als Raadsleden hebben om een college te controleren en het verantwoordelijk te houden als dat nodig is.” Lees onderstaand de open brief van Bleijie aan zijn collega Raadsleden: Beste collega-raadsleden, Afgelopen donderdag ontving ik net als jullie het boek ‘ De Gemeenteraad, ontstaan en ontwikkeling van de lokale democratie’ van de hand van onder andere mijn goede vriend Geerten Boogaard. Met Geerten zat ik tussen 2006 en 2008 in de Commissie Bestuur en Leefbaarheid van de Leidse Gemeenteraad. Geerten was een dijk van een Raadslid en bovenal een bijzonder leuke, gezellige en capabele collega. En inmiddels universitair docent Staats- en Bestuursrecht aan de Universiteit Leiden. Man wat hebben wij vaak met een pils in de hand gelachen om wat er in ‘het theater’ aan de Breestraat zoal plaatsvond. Vooral om de stok waarmee de partijen die toen nog het leuke, lekkere, linkse, Leidse college vormden terug het hok in werden geslagen Als er al een bestuurscultuur was in die tijd, dan werd die vorm gegeven door de lange rode knuppel die in een hoek van de PvdA-fractiekamer stond. En het collegeprogramma was net zo dichtgetimmerd als Fort Knox. Het was een mooie samenloop van omstandigheden dat we juist afgelopen donderdag het boek van Boogaard e.a. kregen. Boogaard is namelijk samen met CDA-er Wouter den Hollander en D66-Tweede Kamerlid Paul van Meenen architect van de nieuwe Leidse bestuurscultuur zoals we die sinds 2010 kennen. Een nieuwe manier van omgaan, vastgelegd in een bestuursakkoord met als doel om niet bij iedere scheet het vertrouwen in een wethouder op te zeggen, niet bij ieder zuchtje kritische tegenwind de collegepartijen terug het hok in te slaan en niet bij iedere Raadsvergadering te grossieren in allerlei jij-bakken die de sfeer en de besluitvorming in de Raad niet ten goede komt. De Raad moest weer de ruimte krijgen om de instrumenten te gebruiken om het college te kunnen controleren. Een akkoord overigens waarbij ten overvloede werd afgesproken dat het college de Raad adequaat en afdoende informeert, ook als dat lastig of negatief is. Het bestuursakkoord en de inherente collegiale manier van samenwerken komt immers van twee kanten. Juist die manier van omgaan stond afgelopen donderdag tijdens het interpellatiedebat centraal. Saillant detail was dus dat het boek van een van de geestesvaders van dit akkoord bij ons op de leggers lag. Waar ging het interpellatiedebat dan om? Twee dingen: als eerste kostenoverschrijding van € 1,2 miljoen die Wethouder Van Gelderen aan de Raad moest melden op het project huisvesting van statushouders en bijzondere doelgroepen. In februari meldde de wethouder het tekort in het college en die besloot pas op 27 maart, een week na de verkiezingen, de Raad hierover te informeren. Het was overigens niet het eerste tekort dat er op dit project te melden was. In 2017 moest de Raad ook al eens een half miljoen bij plussen. Het tweede ging over de informatievoorziening aan de Raad. Die rammelde niet alleen als een ouwe Oost-Duitse Trabant, maar tevens staat die haaks op het gesloten bestuursakkoord. Hadden we immers niet met elkaar afgesproken dat de Raad juist en tijdig geïnformeerd zou worden, ook als het nieuws minder rooskleurig is? Ook als het verkiezingstijd is? Tijdigheid voor volledigheid? Het college wist al veel eerder van dit tekort en toch koos ze ervoor om het pas een week na de verkiezingen aan de Raad te melden. Van Gelderen probeerde de Raad nog te overtuigen dat het ‘echt een toevallige samenloop van omstandigheden was geweest’. Ik vind dat maar lastig te geloven. Na het debat van gisteravond vraag ik me hardop af of de houdbaarheidsdatum van dit bestuursakkoord niet verstreken is. De Raad controleert het college en als de Raad vanwege de bestuursakkoord niet meer van plan is wethouders verantwoordelijk te houden dan is het eind zoek. Anders gesteld: Wat moet een wethouder in Leiden nog doen om politiek verantwoordelijk te worden gehouden? Gaan we alles met de mantel der bestuursakkoordliefde bedekken? Gaan we nu bij ieder debacle ons verschuilen achter het bestuursakkoord om zodoende wethouders maar niet verantwoordelijk te hoeven houden omdat dit onze gezellige manier van samenwerken kan schaden? Natuurlijk ben ik er geen voorstander van dat wethouders te pas en te onpas weggestuurd worden, maar een project dat 2x zo duur wordt, waar 2x geld bijgelegd moet worden en waarvan de Raad al dan niet vanwege de verkiezingen half en veel te laat over geïnformeerd is, is in veel gemeenten gewoon reden tot vertrek. Sterker nog, het controle-instrument van de Raad waarover ook Boogaard in zijn boek schrijf, is wel aan heel veel slijtage onderhevig als een Raad dit vanwege de bestuursakkoord weigert te gebruiken. Maar waarom heeft het CDA dan geen motie van wantrouwen ingediend? Simpel, omdat die het niet zou halen. Andere partijen vonden en vinden dat je zo niet met wethouders omgaat. Het bestuursakkoord en de controlerende rol van de Raad stonden dus lijnrecht tegenover elkaar. Het bestuursakkoord won. Een meerderheid in de Raad vond dit namelijk geen reden om middels motie het vertrouwen in de wethouder op te zeggen omdat dit niet past bij de manier van omgaan met elkaar. Dus werd het de veel minder zware variant van treurnis gebruikt. Het hoogst haalbare voor het CDA om onze verontwaardiging kenbaar te maken. Dan rijst nogmaals de vraag: wat moet je in Leiden dan wel doen om politiek verantwoordelijk te worden gehouden? En waar ligt de grens tussen het bestuursakkoord en de politieke verantwoordelijkheid van een wethouder? Ik kan slechts concluderen dat die grens gisteravond nog verder is opgerekt. Het bestuursakkoord en de inherente manier van aardig met elkaar omgaan is heilig, zelfs als een wethouder een project financieel uit de hand laat lopen en het college er voor kiest de Raad maar half en veel te laat daarover te informeren. Als de Raad niet meer haar tanden wil laten zien omdat ze bang is de goede lieve vrede te verstoren, wordt ze een tandeloze tijger. Af en toe brullen, maar nooit bijten als dat nodig is. Een slechte zaak als je het mij vraagt. Gelukkig krijgen we binnen een maand een nieuwe kans als het college, wellicht nog in de persoon van Van Gelderen inhoudelijk verantwoording af zal leggen over het onderzoek naar dit financiële en organisatorische debacle. Ik ben benieuwd. Ter afsluiting nog een saillant detail: D66, GroenLinks en de VVD werken momenteel aan een nieuw college en hebben daarbij de wens uitgesproken om het bestuursakkoord net als vier en acht jaar geleden opnieuw te bekrachtigen. Als dat in de lijn van het debat van gisteravond betekent dat we wethouders blijven sparen en ze middels onze controlerende taak niet meer verantwoordelijk willen houden, dan weet ik niet of het CDA dat bestuursakkoord nog moet ondertekenen. In het DNA van onze partij zit dat we fatsoenlijk met mensen omgaan en dat we niet te pas en te onpas met moties van wantrouwen wapperen. Dat mogen jullie van het CDA verwachten. Het is echter ook zo dat er iemand politiek verantwoordelijk is voor het uitvoeren van het beleid. Niet alleen in goede tijden als successen te vieren zijn en als er complimenten worden uitgedeeld, maar ook als het faliekant mis is gegaan zoals gisteravond. Het college is politiek verantwoordelijk en als wij als Raad ons controle-instrument vanwege de Leidse bestuursakkoord en de daarbij horende bestuurscultuur te grabbel gooien, dan moeten we bij onszelf te rade gaan. De bestuurscultuur moet niet ten koste gaan van de plicht die wij als Raadsleden hebben om een college te controleren en het verantwoordelijk te houden als dat nodig. Dat was afgelopen donderdag helaas wel het geval. Joost Bleijie, fractievoorzitter CDA Leiden