Poliflw

Het CDA, D66 en ChristenUnie willen dat de staatssecretaris van Justitie het recht behoudt om zijn discretionaire bevoegdheid te gebruiken. Daarmee keren de partijen zich uitdrukkelijk tegen het plan van de VVD om het te schrappen. Tijdens de begrotingsbehandeling van Justitie en Veiligheid dienden de drie coalitiepartijen het voorstel in. CDA woordvoerder Madeleine van Toorenburg: “We moeten deze bijzondere bevoegdheid van de staatssecretaris juist koesteren en niet bedoezelen met partijpolitiek.” Het CDA vindt dat schrijnende gevallen niet in regels te vangen zijn. Daarom moet een staatssecretaris altijd kunnen ingrijpen als regels onredelijk en oneerlijk uitpakken. Wel vindt het CDA dat zulke gevallen eerder aan het licht moeten komen. Dan kan de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) of de rechter de zaak al rechtzetten en komt dat niet bij de staatssecretaris te liggen. Zo hoeft hij zich ook minder te verdedigen tegen het verwijt van willekeur.“Blijkbaar leidt de manier waarop deze staatssecretaris gebruikt maakt van de discretionaire bevoegdheid tot vragen en commotie. Daar moeten we wel iets mee. Maar de bevoegdheid zelf kan niet gemist worden en moeten we koesteren,” aldus Van Toorenburg. De drie coalitiegenoten denken dat de behandeling van schrijnende gevallen beter kan. Ze willen dat het kabinet onafhankelijk onderzoek laat doen. Dat moet uitwijzen of de mogelijkheid voor de staatssecretaris om een uitzondering te maken wel goed werkt. En ook of de IND en de rechter kunnen voorkomen dat het zover komt.

De staatssecretaris heeft afgelopen weekend alsnog gebruik gemaakt van zijn discretionaire bevoegdheid en besloten dat de kinderen Lili en Howick in Nederland mogen blijven. Dat is vanzelfsprekend erg fijn voor de kinderen, naar wie ook ons hart beslist uitgaat. Hopelijk krijgen zij rust na deze turbulente periode en meer zekerheid over hun toekomst. Nu de situatie in rustiger vaarwater is gekomen, deel ik graag met u als lid wat in de afgelopen weken voor mij de afwegingen zijn geweest voor mijn handelen als woordvoeder op dit zware en vaak ook emotionele dossier. Want als het gaat om het belang van het kind dan zien wij een enorm dilemma als het gaat om het verkrijgen van een verblijfsstatus. Dat de kinderen mogen blijven is voor veel mensen een opluchting. Maar dit besluit legt ook een aantal pijnlijke afwegingen bloot, waarover veel onbegrip is ontstaan. Want wanneer is een uitzetting nog wel gerechtvaardigd, wanneer personen niet worden teruggezonden naar een veilig land waar opvang en begeleiding voorhanden, zelfs geregeld, is? En hoe kan het toch dat de procedure zo lang heeft kunnen duren? Kun je het kinderen na zoveel jaren nog aandoen te moeten vertrekken en zo niet, worden kinderen dan geen ticket voor een verblijfsvergunning en zullen gezinnen zich altijd blijven verzetten? Aan de anderen kant, wanneer bereiken we het punt dat kinderen tegen hun ouder(s) moeten worden beschermd en wat zijn dan de consequenties?Het zijn allemaal zaken waarover we in algemene termen een oordeel kunnen hebben. Waarover in de media soms met weinig kennis van de echte feiten een scherp oordeel wordt geveld. Maar mijn stelling is en blijft dat een uiterst gevoelige zaak juist niet in de media uitgevochten zou moeten worden, maar zoals het hoort, bij de staatssecretaris en de rechtelijke macht ligt. We kunnen de individuele weging niet publiekelijk maken, omdat we niet alle feiten kennen, zeker de privacygevoelige niet, en dat zouden we ook niet moeten willen.Juist daarom moeten we zuinig en zorgvuldig omgaan met de bevoegdheid van de staatssecretaris. Een bevoegdheid die wij moeten koesteren in Nederland en niet moeten bedoezelen met partijpolitiek.Het is mijn taak als Kamerlid om er op toe te zien dat de staatssecretaris zijn bevoegdheden ook serieus overweegt. Het komt vaker voor dat ik aandacht vraag voor wat (ook) op ons als CDA overkomt als schrijnend. Maar dat doe ik altijd achter de schermen, net als veel betrokken burgemeesters en anderen vaak doen. Wat de bewindspersoon uiteindelijk besluit en wat ter toetsing aan de rechters wordt voorgelegd, kunnen wij niet bepalen. Dat kan niet in het strafrecht (ik wil bijvoorbeeld soms graag een hogere of lagere straf) maar dat kan ook niet in individuele asielkwesties. Deze zorgvuldigheid is dan ook de reden dat ik, als woordvoerder asiel, mij niet in het openbaar uitlaat over individuele zaken. Ook niet als collega’s dat wel doen en dus ook niet in deze zaak van Lili en Howick. Ik doe dat niet voordat de rechter of de staatssecretaris hun oordeel hebben gegeven en niet daarna. Dat moeten we ook niet willen, want als wij dat gaan doen, als wij een politiek oordeel gaan vellen over individuele zaken, dan halen wij de bijzondere bevoegdheid van de bewindspersoon onderuit. Een bijkomende vrees is dan dat alle publiciteitsgevoelige zaken de nodige aandacht krijgen en u mag van mij weten dat ook minder bekende zaken heel schrijnend kunnen zijn. Laten we daar nooit aan voorbij gaan.Wat het CDA beslist met nog meer motivatie oppakt is de verkorting van procedures, die hebben geleid tot dit hele drama. Ooit dachten we dat rechtsmiddelen (hoger beroep en nieuwe procedures bij gewijzigde omstandigheden) het systeem rechtvaardiger zouden maken. Inmiddels weten we wel beter. Dit heb ik als woordvoerder ook tijdens het debat asiel en vreemdelinge beleid duidelijk naar voren gebracht. Wij willen een gedetailleerd onderzoek naar wat anders kan, en deze aanbevelingen in de Tweede Kamer behandelen en beoordelen. Wij respecteren het besluit van de staatssecretaris maar betreuren de hele gang van zaken. Dit mag en kan niet weer zo gebeuren.Laat ik nog een mooi punt met u delen. Het is een gedeelde verantwoordelijkheid van ons allen om te werken aan een kansrijke toekomst voor alle kinderen die onze bescherming vragen en krijgen. Deze kinderen zijn vaak ernstig getraumatiseerd en hebben hulp en ondersteuning nodig. Daarom heb ik met succes aandacht gevraagd voor het mooie project Team Up van o.a. War Child. Uw woordvoerder, Madeleine van Toorenburg

De ’lawaaidemonstratie’ tijdens de Dodenherdenking is terecht verboden. Dat heeft de rechtbank in Amsterdam geoordeeld bij een kort geding van oud-kraker Rogier Meijerink, die de Amsterdamse burgemeester Van Aartsen daagde. Reactie van Madeleine van Toorenburg: De rechter heeft gesproken. Nu moet duidelijk zijn dat deze totaal respectloze actie van de baan moet zijn. Zo niet, dan zou, wat het CDA betreft, tot arrestatie overgegaan moeten worden. Dan zitten ze maar gewoon vast tijdens de herdenking, want dreigen met een ernstige ordeverstoring kan niet worden geaccepteerd.Het wordt daardoor gevaarlijk op de Dam. Dat zelfs een luchtalarm overwogen is, laat zien hoe ziek deze actievoerders zijn. Raddraaiers met scoringsdrift en een compleet gebrek aan inlevingsvermogen.

Het CDA wil minimaal een verdubbeling van de strafmaat voor criminele jongeren. Daarnaast moet de manier waarop een jongere zich in de jeugdinrichting gedraagt, kunnen worden meegewogen door de rechter wanneer die beslist of de jeugdige langer in voorlopige hechtenis moet blijven. Daar heeft Madeleine van Toorenburg vandaag voor gepleit bij een debat hierover in de Tweede Kamer.Van Toorenburg: ‘Een paar weken of maanden detentie zet voor deze groep geen zoden aan de dijk. Dat is te kort om hen tot inkeer te doen komen. Dan is zo’n jongere nog niet eens losgeweekt uit zijn oude foute vriendengroep. Bovendien kan het voor een kwetsbare jeugdige verstandig zijn om hem in een jeugdinrichting onder te brengen omdat hij dan behalve gestraft ook behandeld kan worden. Dat is in ieders belang. Daarvoor is wel noodzakelijk dat de strafmaat meer ruimte biedt. Anders zal een rechter toch voor een volwassenenstraf moeten kiezen en komt de jeugdige uiteindelijk onbehandeld weer op straat.’ Van Toorenburg wil een nauwere samenwerking tussen jeugdgevangenissen, het Openbaar Ministerie en rechtbanken. ‘ Professionals in een jeugdinrichtingen hebben vaak snel een goed beeld van een jeugdige en rapporteren daar ook over. Dan is het toch zonde om die rapportage niet ter inzage te geven aan de rechter die moet beslissen of een langere voorlopige hechtenis noodzakelijk is. De ervaring leert dat jongeren nog wel eens doen alsof ze echt naar school willen en dus niet langer in de inrichting vastgehouden moeten worden, terwijl ze in die inrichting weigeren deel te nemen aan het onderwijs. Daar kan de rechter dan zo doorheen prikken.’

Het CDA wil een stevige vuist maken in de strijd tegen de vreselijke liquidatiegolf die onze hoofdstad teistert. Deze oproep deed CDA woordvoerder Madeleine van Toorenburg tijdens het door haar aangevraagde spoeddebat over de strijd tegen de liquidatiegolf. Van Toorenburg: ‘Keer op keer worden we opgeschrikt door liquidaties waarbij criminelen elkaar midden op straat onder vuur nemen, soms zelfs voor de ogen van vrouw en kinderen. Toen ik dit debat in januari agendeerde, was net een 17-jarige jongen, stagiair in een Amsterdams buurthuis, vermoord. Als kinderen in buurthuizen onder vuur worden genomen dan denk je dat het dieptepunt bereikt is, maar vorige week lijkt nog een stap verder te zijn gezet met de moord op een onschuldige broer van de onlangs gepresenteerde kroongetuige.’ Het CDA wil, dat er harder wordt opgetreden tegen deze meedogenloze criminelen. De ellende begint bij de hoeveelheid cocaïne die in Nederland in omloop is, onder meer doordat er nog steeds teveel verdovende middelen via de Rotterdamse haven Nederland binnenkomen. Veel aanbod maakt dat de prijs laag is, dus is de concurrentie letterlijk en figuurlijk moordend.We zien daarnaast dat wapenbezit een groot probleem is. Gelukkig heeft de Tweede Kamer besloten de straffen op het bezit van verboden vuurwapens te verdubbelen, maar wij willen ook dat de politie meer bevoegdheden krijgt om controles uit te oefenen zodat de wapens gevonden worden. Tenslotte is het belangrijk dat de recherchecapaciteit wordt uitgebreid. Deze staat onder druk. Gelukkig zien we dat de politie successen boekt. Verdachten worden opgepakt en criminelen zijn bereid verklaringen af te leggen. Toch zetten we in op meer rechercheurs om zaken echt grondig aan te kunnen pakken, zodat de grote jongens ook worden opgepakt en niet alleen de gasten die bepaalde klussen klaren.