Poliflw

Door Lennert Hut, commissielid ChristenUnie-SGP

Staatsecretaris Snel is 18 december opgestapt vanwege de Toeslagenaffaire. Hij was misschien niet de oorzaak, maar ook niet de oplossing. Ook niet voor de tientallen ouders in Zoetermeer die de afgelopen jaren het slachtoffer waren van het gedrag van de Belastingdienst.

 

Het verhaal begon voor ons als ChristenUnie-SGP al in 2014, toen toenmalig raadslid Klaas Schra en ik werden uitgenodigd voor een bijeenkomsten van gedupeerde ouders in Zoetermeer. Zij hadden het aanvragen van de toeslag overgelaten aan een kinderdagverblijf. Die organisatie bleek de boel te hebben opgelicht. 

Met de hakken in het zandDe ouders waren alleen en voor het gehele bedrag aansprakelijk, zo oordeelde de Belastingdienst. Dat de nieuwe regeling fraudegevoelig was, was blijkbaar de schuld van de ouders. En dat oplichters graag gebruik maakten van de onwetendheid, dus schijnbaar ook. De Belastingdienst dacht niet mee, voelde niet mee en werkte niet mee.

Dankzij onderzoek van RTL Nieuws, dagblad Trouw en de inzet van Kamerleden Renske Leijten en Pieter Omtzigt, weten we nu hoe dat ging daar. In interne mails werd geschreven dat ouders ‘helaas’ soms toch wel recht hadden op toeslag. En soms was het ‘afpakjesdag’ bij de Belastingdienst. Dan werd het tijd de ouders te confronteren met boetes en terugbetalingen.  

De jacht werd geopendSoms gebeurde dat terwijl de ouders er het geld er niet voor hadden. En soms ook terwijl de ouders in de schuldsanering zaten en er gewoon een minimaal bedrag moet overblijven in de huishoudpot om rond te komen. Werd er een betalingsregeling getroffen, dan was die vaak onredelijk.

Ook wij hebben door de jaren heen flink wat mails gestuurd en gebeld. De laatste mail stuurde ik naar Pieter Omtzigt. Zijn beleidsmedewerker zei dat er eindelijk vaart in de discussie zat, maar dat het een taai dossier was. Wij weten nu ook waarom wij al die jaren vergeefs aan de bel trokken. De Belastingdienst probeerde bewust de waarheid onder de tafel te houden. Ook na officiële verzoeken om documenten. 

Staatssecretaris Snel kreeg vorige week nog een laatste kans om het goed te maken. Alle beschikbare informatie moest worden gedeeld met de ouders. Als antwoord kregen ouders pagina’s vol zwartgelakte tekst. Onbruikbaar én de laatste druppel. Hij stapte op, voordat hij werd weggestuurd. 

De eerste stapWat mij betreft is het opstappen pas de eerste stap. Ik word weleens moe van geklaag over de overheid. Maar hier is het geheel terecht. Gek hoor, dat mensen het vertrouwen in de overheid kwijt zijn met dit soort streken. 

De staatssecretaris is weg, maar de uitvoerende ambtenaren zitten er nog. Zij die met ongekend cynisme jarenlang ouders hebben getreiterd met boetes, dreigbrieven, vorderingen en incasso’s. Met een totaal gebrek aan medewerking werd de schuld eenzijdig bij de ouders gelegd. En hoe je het moest oplossen, dat zocht je maar lekker zelf uit. 

Ik hoop dat alle dossiers nu wél snel worden opgepakt en afgerond. En dit keer in samenwerking met de ouders. En met coulance. De ouders hebben toen niet gevraagd om het optuigen van een fraudegevoelige regeling. 

Maar ik hoop vooral dit. Als de Belastingdienst klaar is, hoop ik dat de betrokken ambtenaren in de spiegel kijken. En dat ze zich realiseren wat ze al die ouders hebben aangedaan. 

Vanuit Zoetermeer: succes met het herstel van het vertrouwen. Er is een hoop werk te doen.  

Amstelveen - "Vrijdag 19 november jl. was het dan zover. Als aanhang van het nieuwbakken SP-lid Daniëlle zijn we van 10.00 - 16.00 uur getuigen geweest van een perfect georganiseerde ledendag. Van tien tot vier; ik dacht, hoe gaan we dat volmaken? De dag vloog voorbij. Bij aankomst aan de Lange Poten vormde zich buiten voor de ingang van de Tweede Kamer een lange rij. De binnenkomst werd wat vertraagd door de zeer strenge beveiliging. Net als op Schiphol moesten alle persoonlijke bezittingen op een band door de scanner. Zelf liepen we de bekende detectiepoortjes onder door en werden lichtelijk gefouilleerd. Na de koffie en cake was er het welkomstwoord van Jan Marijnissen.

Ik heb er eerlijkheidshalve niet veel van meegekregen, daar ik nog druk doende was om met onze goeroe Emile op de foto te gaan ! Wat een enthousiasme heeft de goedlachse Brabander. Indrukwekkend !

Opgedeeld in werkbare groepjes van zo'n 40 mensen kregen we een rondleiding door het gebouw van de Tweede Kamer der Staten-Generaal. Kamerlid Ronald van Raak ontving ons in de Oude Zaal van de Tweede Kamer die in 1992 buiten gebruik is genomen. Hij vertelde op humoristische wijze hoe het er vroeger aan toe ging. Hoe de dames van stand vanaf de balkons een briefje in een mandje lieten zakken om hun wensen aan de Kamerleden kenbaar te maken. Over de te krap bemeten groene bankjes waar de dames en heren politici nauwelijks bewegingsvrijheid hadden.

Afgelost door de volgende groep die op de gang stond te wachten begaven we ons naar de handelingenkamer, de oude bibliotheek van het voormalig ministerie van Justitie. SP-kamerlid Paulus Jansen vertelde over de functie en historie van de kamer. Opvallend zijn de Chinese invloeden: de rood-groene aankleding, de handgreepjes in de vorm van drakenklauwen, de schubben in de dakkoepel en de drakenkopjes aan de balustrades. Aardig is het verhaal hoe de ruimte tot crisiscentrum was omgedoopt tijdens de Molukse treinkaping in '73 bij Wijster. Den Uyl en Van Agt brachten de nacht door, ieder op een stretcher en een telefoon naast hun kussen. Hier konden ze ongestoord beraadslagen.

Na de lunch was er gelegenheid om in een commissiezaal in debat te gaan met o.a. Renske Leijten, Paul Ulenbelt, Sadet Karabulut, Jasper van Dijk en Henk van Gerven. Er werden veel vragen gesteld en menigeen liet zijn kans niet voorbij gaan om zijn of haar - soms wat aangrijpende - verhaal te doen. De ware roots van de partij hoorde je onverdroten opborrelen.

De hele dag werd muzikaal omlijst door Spic en Span, als ik het goed heb, de huisband van de SP en Sjaak Bral gaf op humoristische wijze acte de presence. Aan het eind van de middag kwam er nog een vurige toespraak van Emile Roemer, die iedereen op het hart drukte dat we "samen de strijd aangaan". Het was een interessante, enerverende dag en gewapend met een tasje met wat eten en drinken kon men de voor sommigen lange reis huiswaarts weer aanvatten. Een behouden vaart."

Marco Lucas