Poliflw

Tijdens de 1e termijn over de Kadernota 2020-2023 sprak Sjaak Kruis, onze fractievoorzitter, zijn zorgen uit over de voorgenomen bezuinigingen. Lees hieronder zijn Algemene Beschouwingen:

"Allereerst onze complimenten aan het publiek. Het is geen sinecure om 17 Algemene Beschouwingen aan te moeten horen!

Voor ons ligt geen echte kadernota, meer een concept begroting. En die wordt bepaald door een mythe van € 4 mln bezuinigen. Waarom dat het bedrag moet zijn is onduidelijk, zo blijkt uit de beantwoording van de technische vragen. De ontwikkeling van de uitkering uit het gemeentefonds is nog onbekend. Er zijn nog volop Haagse discussies over o.a. de (jeugd-)zorg. Minister De Jonge heeft het over € 350 mln. extra. En we houden jaarlijks miljoenen over, dit keer € 7 mln. Die stoppen we dan weer in onze reserves en besteden we aan enkele als onoverkomelijk betitelde incidenten.

Dan de ideeën voor bezuinigingen. Hoe die samenhangen (of niet) met belangrijke langetermijndoelen, zoals Lelystad Next Level, kunnen wij niet uit het stuk afleiden. Behalve dan dat we als rode draad zien dat de gemeente zichzelf ontziet en de rekening vooral bij de samenleving en maatschappelijke partners neerlegt. En dat is wel het eerste wat je van een kadernota mag verwachten, dat ‘ie een helder kader geeft. Kortom: een stuk om voor kennisgeving aan te nemen, maar zeker niet om alle gevraagde besluiten vast te stellen.

Dit te meer daar een aantal van de voorstellen ons ernstige zorgen baren, zoals:

Het schrappen van de bijdrage aan Bataviawerf voor re-integratie van mensen met grote afstand tot de arbeidsmarkt: uitstroomresultaten zijn niet het enige dat daarbij van belang. Het gaat minstens zo sterk om perspectief voor mensen die geen kans maken op een reguliere baan. Iets vergelijkbaars geldt voor die onzalige bezuiniging op de kwetsbare jongeren die nu bij Flevodrome perspectief krijgen. Een taakstellende bezuiniging (en/of weer schrappen van indexering) op de subsidies en op termijn op de ideeënmakelaar, en dat terwijl de overheid zich terug trekt en we steeds meer en belangrijker bijdragen aan de samenleving van deze instellingen verwachten. Geen inflatiecorrectie toepassen is verkapt bezuinigen, zonder de consequenties daarvan te benoemen. Dat is geen fatsoenlijke aanpak. Het lijkt er op dat vrijwel elke gemeenschappelijke regeling haar financiële probleem over de schutting van de deelnemers gooit, en die extra mogen gaan betalen, zonder dat de meerwaarde daarvan helder is. Onduidelijk is waarom sommige zaken als onontkoombaar worden gezien en andere niet. Is het kitesurfstrand wenselijker dan de broedplaats voor jongeren of beheer van de MFA’s? Wederom verhogen van budgetten voor accountmanagement en luchthavenontwikkeling zijn wat ons betreft verkeerde keuzes. Het gehannes met parkeren kost ons al jaren te veel geld. Moeten we dan nu geld uitgeven voor het 1e uur gratis parkeren?

Natuurlijk zijn er ook positieve dingen. We noemen:

Het invoeren van toeristenbelasting (zoals wij eerder succesvol voorstelden, maar een jaar later met dank aan de VVD weer werd getorpedeerd. Duurzaamheid krijgt weer meer aandacht (in ieder geval financieel). Nu de praktische resultaten nog (die veel te lang op zich laten wachten).

Naast enkele veranderingen waarvoor we amendementen indienen of steunen stellen we voor het rekeningresultaat deels te benutten om in 2020 niet of minder te bezuinigen. De komende maanden kunnen we dan bezien wat er echt nodig is voor de jaren daarna. We verschaffen ons dan tijd en ruimte te werken aan heldere kaderstelling en logisch te volgen besluiten."

Sjaak Kruis fractievoorzitter

Het wordt hoog tijd dat de gemeenteraad zich actiever opstelt voor een nieuw perspectief voor het stadscentrum. In gesprek gaan met alle betrokkenen kan de daarvoor noodzakelijke impuls opleveren. Daarom stelt GroenLinks de gemeenteraad voor nu snel een hoorzitting te organiseren.

Onlangs besloten drie belangrijke winkelketens hun vestiging in het Lelystadse stadscentrum te sluiten. Het leidde tot veel reacties in de (social en andere) media. Een rode draad daarin is dat belanghebbenden zich onvoldoende gehoord voelen door de gemeente.

Meer nodig

Er wordt op allerlei manieren gewerkt aan het Stadscentrum. Via planvorming, verbetering van de openbare ruimte en de ontwikkeling van locaties. Maar het leidt (nog) niet tot voldoende vertrouwen bij eigenaren en andere betrokkenen dat het de goede kant uit gaat. Daar is blijkbaar meer voor nodig. Omdat de stad alleen in nauwe samenwerking tussen alle betrokkenen goed ontwikkeld kan worden vindt GroenLinks het hoog tijd worden voor een hoorzitting. De gemeenteraad nodigt dan de verschillende partners uit om hun situatie toe te lichten en hun visie te geven op hoe het stadscentrum weer nieuw perspectief kan krijgen. Het hele brede scala aan belanghebbenden in en rond het stadscentrum zou daarbij aan het woord moeten komen. Van bewoners, winkeliers en eigenaren tot culturele instellingen en kantoren, van horeca tot NS. “Zo’n hoorzitting geeft de raad de kans nieuwe input te verzamelen, waarmee zij het college van B en W aan het werk kan zetten”, zegt fractievoorzitter Sjaak Kruis.

Nieuwe vormen van samenwerking

“En ondertussen kan de raad ook zelf nadenken over ideeën om het stadscentrum nieuw perspectief te bieden. Na de hoorzitting heeft zij dan ook inzicht in waar wel en niet draagvlak voor is bij de betrokkenen.”  De hoorzitting kan volgens GroenLinks een startpunt zijn voor nieuwe en bredere vormen van samenwerking. “Als belanghebbenden elkaar kennen en op de hoogte zijn van elkaars ideeën is de stap naar samenwerking gemakkelijker. De gemeente kan hen daar in ieder geval in faciliteren”, zegt Kruis daarover. Of zo’n hoorzitting er gaat komen is afhankelijk van de vraag of voldoende fracties het initiatief van GroenLinks steunen.

Voor meer informatie:

Sjaak Kruis E-mail: s.kruis@raadvanlelystad.nl    tel. 06 22546116

Bijlage: Verzoek hoorzitting stadscentrum

Sjaak Kruis constateert dat er in de huidige gemeenteraad steeds minder naar breed gedragen compromissen wordt gezocht. Een blog over omgaan met tegenstrijdige belangen.

Op een in de NRC van 12 januari 2019 gekochte pagina verwijt Cees Okkerse van de Stichting “Lelystad Airport moet door” de “milieulobby” alsnog de in de 80-er jaren spelende vertraging van de spoorlijn, die uiteindelijk niet door, maar om de Oostvaardersplassen heen werd aangelegd. Hij is er met terugwerkende kracht nog verbolgen over. Hij trekt een parallel met de gang van zaken rond Lelystad Airport. “Laat je leiden door de feiten”, adviseert hij premier Mark Rutte, en: “een betrouwbare overheid is niet een voorrecht van de tegenstanders.” Een goed advies, hoewel het voor mij heel anders uitwerkt dan voor Okkerse c.s.

Op 1 januari 1980 kwam ik naar Lelystad. Ik ging werken bij de toenmalige Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders (RIJP). De gemeente Lelystad was net ingesteld. Het credo in dit gebied was voor velen “God schiep hemel en aarde, en de RIJP Flevoland”. Er was nog geen volwaardige democratische structuur. Er was letterlijk ruimte zat. Functies en mensen zaten elkaar nauwelijks tot niet in de weg.

Inmiddels is Lelystad 52 jaar oud. Het gemeentelijke grondgebied wordt volledig benut. De relaties met de omgeving worden steeds groter. We maken onderdeel uit van het noordelijk deel van de randstad. Er kan nog steeds veel, maar de stad en haar omgeving zijn in veel opzichten steeds “gewoner” aan het worden. En dat betekent dat er vaker conflicterende belangen zijn. Een voorbeeld is de relatie tussen natuur/landschap en de ontwikkeling van grootschalige economische activiteiten, zoals Lelystad Airport. Voor de start- en landingsbaan is een ecologische verbindingszone onderbroken. De afrit vanaf de snelweg scheert langs De Burchtkamp, een klein vogelgebiedje waarvan de vraag is of het kan blijven functioneren. Er blijft twijfel over de gevolgen van de luchtvaart voor de vogels in en rond de Oostvaardersplassen.

“Lelystad krijgt niets cadeau”, citeerde de Stentor rond de jaarwisseling burgemeester Ina Adema. Dat duidt er wat mij betreft vooral op dat we in deze stad nog om moeten leren gaan met strijdige belangen. Dat we wegen moeten vinden om met elkaar tot compromissen te komen over ontwikkelingen, waarbij we ook simpelweg rekening houden met elkaar. In de gemeenteraad hoor ik tegenwoordig nogal eens een collega over de inbreng van een ander zeggen: “Daar gáát het nu niet om.” Dat moge dat raadslid vinden. Als er voor de ander wel een verband is heb je daar samen, als het enigszins kan, rekening mee te houden.

In lange processen, zoals Lelystad Airport, kom je niet verder op basis van louter beloften en opvattingen uit het verleden. De wereld verandert snel. Toen eerdere besluiten werden genomen was de ernst van de klimaatproblematiek bijvoorbeeld nog minder helder. En als besluiten op onjuiste gronden, of vanwege actuele kennis, moeten worden herzien, dan hoort dat bij het proces. Dat gaat niet over populistische stemmingmakerij of moedwillige vertraging. Dat gaat over de feiten. En dan is het beter ten halve te keren dan ten hele te dwalen.

De kracht van goede democratische besluitvorming zit in het rekening houden met minderheden en steeds weer opnieuw de vraag beantwoorden of het te nemen besluit ook na langere tijd nog steeds verstandig is. Zo functioneert een betrouwbare overheid.

Juist dat maakt dat politici niet moeten streven naar besluiten op basis van een meerderheid van 50% plus één, maar op het maximaliseren van draagvlak. Dat gebeurt in de Lelystadse gemeenteraad nu steeds minder vaak. En daar maak ik mij zorgen over.

Afgelopen dinsdag ging de raadsvergadering vooral over de begroting voor volgend jaar. En daarin worden best een paar mooie stappen gezet, al hebben we ook wat kritische kanttekeningen. Verder ondersteunt GroenLinks deze keer vier ideeën van de motiemarkt.

Afgelopen dinsdag ging de raadsvergadering vooral over de begroting voor volgend jaar. En daarin worden best een paar mooie stappen gezet:

Het college wil het op initiatief van ChristenUnie en GroenLinks (voorstel uit 2017) weer gestarte jongerenwerk stadsbreed uitbreiden: dat is goed om jongeren te helpen zich te ontwikkelen en hun kansen te grijpen, en voorkomt voor een aantal van hen een negatieve spiraal. Voor de jeugdzorg komt er een aanvalsplan, waarbij de verkokering los gelaten wordt en alle aspecten (zorg, onderwijs, cultuur etc.) integraal worden betrokken. Er komt structureel geld om onze inwoners te helpen hun initiatieven optimaal te ontwikkelen (ideeënmakelaar, Mensen maken de buurt, motiemarkt). We willen wel graag wat meer aandacht en geld voor innovatieve ideeën waarbij meer naar de geest dan de letter van de regels moet worden gekeken.

Natuurlijk hebben we ook kritische kanttekeningen.

We reikten ideeën aan voor de toekomst van de stad, die via “Lelystad Next Level” besproken worden. Rond het station blijft het college hangen in incidentenpolitiek. Een heldere visie (waar de soap rond het fietsparkeren deel van uit maakt) blijft ontbreken. Een vorig jaar aangenomen voorstel om goed te kijken naar (vaak dure) inhuur van personeel t.o.v. vaste krachten wil het college niet uitvoeren. Er wordt weer meer geld uitgegeven aan parkeren, terwijl de inkomsten niet stijgen en de maatregelen voor fietsers nogal “houtje touwtje” zijn. Duurzaamheid mag dan een belangrijk speerpunt in het raadsprogramma zijn, de vergroening van de economie ontbreekt geheel in de begroting, terwijl er bijvoorbeeld wel weer meer geld naar acquisitie gaat. Wanneer we een inclusie-agenda kunnen verwachten (VN-verdrag Handicap) blijft vaag.

Motiemarkt

Gelukkig zijn er veel inwoners van Lelystad die via de motiemarkt met mooie voorstellen zijn gekomen. GroenLinks dient er vier van in (en ondersteunt natuurlijk andere initiatieven die bij ons passen):

Op initiatief van Sylvia Kers hopen we eindelijk een stapje te zetten om de gevaren van vuurwerk te lijf te gaan en overlast voor mens en dier en schadekosten te beperken. Met Coert van Dam willen we graag dat bij bouwplannen maximaal rekening wordt gehouden met zonne-energie en andere lokale energie-bronnen. We gunnen het GOL graag een aangepaste werkplek voor vrijwilligers. Het kunstwerk “De Hemelspiegel” stond voor de verbouwing van het stadhuis op het Stationsplein. Tonia Hegemans idee dat kunstwerk weer uit de mottenballen te halen en bij de herinrichting een nieuwe plek op het plein te geven verdedigen we graag.

Volgende week neemt de raad besluiten. Het college is op veel punten redelijk op koers. Dan zal blijken of de raad dat ook (weer) is.

 

Download hieronder de tekst die fractievoorzitter Sjaak Kruis uitsprak tijdens de Algemene Beschouwingen.

Fractievoorzitter Sjaak Kruis blogt over de onacceptabele situatie rond het faillisement van MC Zuiderzee. "De crisis in de publieke sector komt nu wel heel dichtbij."

Het is crisis in de publieke sector, zo kunnen we opmaken uit de vele verhalen die we horen van mensen die er werken over werkdruk, beloning, administratieve last en zo meer.  En dan plotseling komt die crisis heel dicht bij, in Lelystad, voor personeel en patiënten in het MC Zuiderzee ziekenhuis.  De zorgverleners ontvangen geen salaris meer. De zorgbehoevenden moeten uitwijken naar elders. Terwijl niemand zeker weet of daar wel plaats is.

Die situatie ontstaat niet omdat er slechte zorg geleverd wordt, integendeel. De zorgverzekeraar kiest er uit zakelijke motieven voor om de stekker eruit te trekken.

Keiharde keuze

“Surseance van betaling”, “een onaanvaardbare schuldenlast”, “onvoldoende vertrouwen in het reddingsplan”, “koude sanering”. Het zijn termen die ik slechts kende vanuit de kille zakelijkheid van delen van het bedrijfsleven en de bankwereld. En nu dus ook uit de gezondheidszorg. De MC-Groep dacht de gezondheidszorg in Flevoland en het Amsterdamse Slotervaart ziekenhuis een dienst te bewijzen met haar zakelijke aanpak. De ziektekostenverzekeraars keken er geïnteresseerd naar, maar trokken zich schielijk terug toen het hen wat heet onder de voeten werd. Ondanks hun riante eigen financiële positie. Zilveren Kruis Achmea maakt hier de keiharde keuze om de ziekenhuizen failliet te laten gaan. Zij gaan daar namelijk over. Zo ver is de marktwerking in de zorg doorgeschoten.

Gisteren werd het faillissement door de rechter uitgesproken. Maar het kan toch niet zo zijn dat een gemeente (provinciehoofdstad) met zo’n 78.000 inwoners in een regio (Dronten, NOP, Urk) van nog eens 117.000 inwoners geen fatsoenlijke ziekenhuisvoorziening heeft?

Overheid staat buitenspel

“Misschien wel de belangrijkste publieke voorziening in een stad, en de overheid heeft er niets over te zeggen”, twitterde een journalist er treffend over.  De enige maatstaf die de overheid richting zorgverzekeraars heeft is de wettelijke bepaling dat goede zorg geborgd moet worden. En die wordt vertaald in 45 minuten reistijd met de ambulance.

Of die ambulance vervolgens langs allerlei ziekenhuizen moet leuren om een plekje te vinden voor de patiënt doet er niet toe. Of die chronisch zieke de financiële draagkracht heeft om wekelijks naar elders te reizen telt niet. Het is bijna letterlijk om ziek van te worden. Het noodzaakt tot een heroverweging van de rol van de overheid ten opzichte van de zorgverzekeraars, een discussie die in de Tweede Kamer zeker gevoerd zal worden.

Gisteren werd het faillissement door de rechter uitgesproken. Maar het kan toch niet zo zijn dat een gemeente (provinciehoofdstad) met zo’n 78.000 inwoners in een regio (Dronten, NOP, Urk) van nog eens 117.000 inwoners geen fatsoenlijke ziekenhuisvoorziening heeft? Trouw publiceerde op 24 oktober een lijstje van de tien financieel meest en minst gezonde ziekenhuizen. Financieel gezonde ziekenhuizen zijn echt niet vooral de grote instellingen: Dirksland, Weerd en Winterswijk staan er bijvoorbeeld bij.

Onacceptabel

De gemeenteraad van Lelystad sprak afgelopen woensdag unaniem en gesteund door een overvolle tribune vol zorgverleners een helder “onacceptabel” uit (zie motie onderaan deze pagina). Een ziekenhuis is hard nodig om goede en bereikbare zorg in deze regio te waarborgen.

Op dit moment richten we als gemeenteraad en college al onze aandacht op het behouden van fatsoenlijke ziekenhuiszorg in Lelystad. We begrijpen dat inmiddels met een partij gesproken wordt die daar mogelijk invulling aan zou kunnen geven, en dat het de bedoeling is dat het ziekenhuis voorlopig open blijft.

Als van daar uit gewerkt kan worden aan modernisering van de ziekenhuiszorg, in combinatie met de zorg in wijken en buurten en hoog-specialistische zorg kan de ellende van nu toch nog gekeerd worden in een positieve kans voor de toekomst.