Poliflw

De eremedaille van de gemeente Zeist, lid in de Orde van Oranje-Nassau, een brief van minister-president en talloze geschenken. De resultantes van 30 jaar lidmaatschap van de gemeenteraad van Zeist van Floris Veenendaal vlogen door de raadzaal aan het begin van de raadsvergadering van 15 september 2020. 

 

Het werd een avond die weemoed, bezinning en toch ook vreugde in zich herbergde. Floris werd achtereenvolgens toegesproken door zijn fractievoorzitter Walter van Dijk, vriend en PvdA collega Karst Schuring, VVD-voorzitter Desiree Nysingh die een brief van Mark Rutte voorlas, Griffier Johan Janssen, oud-collega Hans Goorhuis en tenslotte burgemeester Koos Janssen. 

Na alle toespraken die noch eens benadrukten hoe verbindend, loyaal en betrokken Floris vanaf 1990 is geweest, nam de vertrekkende nestor en plaatsvervangend burgemeester van de raad zelf het woord. 

 

Hij blikte -hoe kan het ook anders na 30 jaar - uitvoerig terug waarbij hij niet vergat belangrijke ontwikkelingen binnen Zeist te belichten en nog eens aandacht te vragen voor zijn eigen speerpunten. Het zal diegenen die Floris een warm hart toedragen niet verbazen dat financiële degelijkheid, verbinding, op locatie kijken bij ruimtelijke ordening en eenzaamheid daarbij aan de orde kwamen. 

 

Tenslotte vertelde Floris over zijn band met Zeist. Als kind woonachtig in Utrecht, was een bezoek aan Zeist, aan de winkels, aan Figi, aan het Jagershuis steeds weer een hoogtepunt. En toen hij zijn geliefde Corrie vroeg hoe zij er over dacht dat het echtpaar in spe zich in Zeist zou gaan vestigen antwoordde zij: Ze is ’t helemaal! Dat in de drie eerste woorden de toekomstige woonplaats waren besloten, was veelbetekenend. 

 

De VVD Zeist is Floris Veenendaal heel veel dank verschuldigd voor het door hem sinds 1990 verrichte werk. Fractie, afdeling en bestuur zullen op een ander moment nog stilstaan bij zijn vertrek. Het spreekt voor zich dat deze dank evenzeer uitgaat naar Corrie. Ru van Veen, pianist van Wim Kan, zei ooit, toen Corry Vonk enige weken ziek was en niet in staat haar man te vergezellen bij zijn optredens, over die periode: ‘Het had geen voortanden.’ Wat ons betreft had dit ook gegolden als de Corrie van Floris aan zijn zijde had ontbroken. 

Drenthe in gesprek met Mark RutteExclusief voor leden van de VVD & JOVD Drenthe en haar introducees wordt op dinsdag 29 september van 19:00 - 20:00 uur een (digitale)bijeenkomst georganiseerd met Mark Rutte.Altijd al willen weten wat het favoriete kledingmerk van Mark Rutte is? Of hoe hij de ontwikkelingen ziet van de VVD in Drenthe? Dinsdag 29 september is een unieke kans om het hem zelf rechtstreeks te vragen in een zoommeeting. De toegang is echter beperkt, meld u daarom op tijd aan. In de leden-nieuwsbrief e-mail van 9 september staat hoe u zich kunt aanmelden. Mocht u deze e-mail niet hebben ontvangen, laat dit dan weten via h.vanscheijen@vvddrenthe.nl.Let op: aanmelden kan tot en met 18 september! Graag tot dinsdag 29 september!

petitie van PAX voor vrede

Het is 75 jaar geleden dat de atoombommen vielen op Hiroshima & Nagasaki met honderdduizenden doden als gevolg. Dit mag nooit meer gebeuren, spreek je ook uit! Herdenk met ons mee en vraag Mark Rutte hetzelfde te doen!

Kernwapens zouden nooit meer gebruikt mogen worden. Daarom herdenk ik 75 jaar Hiroshima & Nagasaki, zeg ik ‘nooit meer kernwapens’, en vraag ik Rutte hetzelfde te doen.

teken de petitie

Solidariteit. Ik weet het. Een oud woord. Misschien iets uit de jaren zeventig van de verre vorige eeuw. Hun strijd, onze strijd.Nog zo één. Weggezogen in de draaikolk van vergetelheid.

Toch kwamen ze weer bij mij boven de laatste tijd. Vooral toen iedereen begon te roepen dat Mark Rutte bij het kruisje had getekend. Onze Mark had ons toch weer uitverkocht aan die veelvraat die Europa heet.

Tekenen bij het kruisje. Zijn we vergeten dat natiestaten de grootste oorlogen in de kortste tijd hebben veroorzaakt?

Zijn we het optimisme vergeten over een Europa zonder grenzen? Het was toch wat die Benelux. Je kon gewoon doorrijden bij Hazeldonk.

Later, na vakanties in Frankrijk, Italië en Spanje. Waar we echt te eten kregen en onze drekandijvie rap inruilden voor coq au vin, pizza en paella?

En anders hebben we nog wel onze eigen Knorr wereldgerechten.

Natuurlijk, het is te snel gegaan met de uitbreiding van Europa. En ja, het ongebreidelde marktdenken heeft misstanden opgeleverd. Maar wat is het alternatief? Weleens nagedacht waarom ze in het zuiden eerder met pensioen gaan?

Waarom gaan wij eigenlijk niet op 65 met pensioen?

Ik heb veel gereisd. Was in Portugal toen na 2008 het land moest doen wat Dijsselbloem beval. Nooit zoveel mensen op straat zien creperen. Niemand zag meer een toekomst.

Een linkse regering brak met al die negatieve neoliberale bezuinigen en investeerde weer in de bevolking. Waar ben je anders voor als overheid? Toen leefde het leven in Portugal weer op.

Ach, het zal een Rolexje hebben gekost voor een zakenbankier in New York.

Dus mag ik van die kruisridders dan het alternatief hebben? Nederland sluist miljarden belastinggeld weg. We sterven van de schulden aan de bank. We komen er nu achter dat we de zorg, belasting, huisvesting, milieu en de rest van de overheid aan de markt hebben verkocht. Terwijl het toch iets is van ons allemaal. Dat hebben de Portugezen dan wel door. En waarom zou je de snot in je ogen moeten werken tot ver na je 65ste? Voor een aandeelhouder in Abu Dabi? Dan teken je toch bij een halve maan zou ik zeggen. En daar hebben onze kruisridders een nog grotere hekel aan.

Want ja, zo is het. Tempeliers van de grenzen gedicteerd door Rusland en Engeland in de 19e eeuw. Het aandeelkapitalisme kent geen grenzen. In ieder geval niet jullie benauwde versie ervan. Het schiet de hele wereld over. Het kent geen kruis, halve maan of zonsondergang.

We drinken nog wel een champagne, rijden even een Lamborghini tegen de vangrail, verhuren ons vastgoed via Booking.com, trekken de Hema nog even leeg en laten nog wat oesters invliegen met de KLM. 

Bij welk kruisje wil je dan tekenen?

Solidariteit. Ik weet het. Een oud woord. Misschien iets uit de jaren zeventig van de verre vorige eeuw. Hun strijd, onze strijd.Nog zo één. Weggezogen in de draaikolk van vergetelheid.

Toch kwamen ze weer bij mij boven de laatste tijd. Vooral toen iedereen begon te roepen dat Mark Rutte bij het kruisje had getekend. Onze Mark had ons toch weer uitverkocht aan die veelvraat die Europa heet.

Tekenen bij het kruisje. Zijn we vergeten dat natiestaten de grootste oorlogen in de kortste tijd hebben veroorzaakt?

Zijn we het optimisme vergeten over een Europa zonder grenzen? Het was toch wat die Benelux. Je kon gewoon doorrijden bij Hazeldonk.

Later, na vakanties in Frankrijk, Italië en Spanje. Waar we echt te eten kregen en onze drekandijvie rap inruilden voor coq au vin, pizza en paella?

En anders hebben we nog wel onze eigen Knorr wereldgerechten.

Natuurlijk, het is te snel gegaan met de uitbreiding van Europa. En ja, het ongebreidelde marktdenken heeft misstanden opgeleverd. Maar wat is het alternatief? Weleens nagedacht waarom ze in het zuiden eerder met pensioen gaan?

Waarom gaan wij eigenlijk niet op 65 met pensioen?

Ik heb veel gereisd. Was in Portugal toen na 2008 het land moest doen wat Dijsselbloem beval. Nooit zoveel mensen op straat zien creperen. Niemand zag meer een toekomst.

Een linkse regering brak met al die negatieve neoliberale bezuinigen en investeerde weer in de bevolking. Waar ben je anders voor als overheid? Toen leefde het leven in Portugal weer op.

Ach, het zal een Rolexje hebben gekost voor een zakenbankier in New York.

Dus mag ik van die kruisridders dan het alternatief hebben? Nederland sluist miljarden belastinggeld weg. We sterven van de schulden aan de bank. We komen er nu achter dat we de zorg, belasting, huisvesting, milieu en de rest van de overheid aan de markt hebben verkocht. Terwijl het toch iets is van ons allemaal. Dat hebben de Portugezen dan wel door. En waarom zou je de snot in je ogen moeten werken tot ver na je 65ste? Voor een aandeelhouder in Abu Dabi? Dan teken je toch bij een halve maan zou ik zeggen. En daar hebben onze kruisridders een nog grotere hekel aan.

Want ja, zo is het. Tempeliers van de grenzen gedicteerd door Rusland en Engeland in de 19e eeuw. Het aandeelkapitalisme kent geen grenzen. In ieder geval niet jullie benauwde versie ervan. Het schiet de hele wereld over. Het kent geen kruis, halve maan of zonsondergang.

We drinken nog wel een champagne, rijden even een Lamborghini tegen de vangrail, verhuren ons vastgoed via Booking.com, trekken de Hema nog even leeg en laten nog wat oesters invliegen met de KLM. 

Bij welk kruisje wil je dan tekenen?

Politiek café Zout stopt met de maandelijkse programmering en gaat ‘pop-up’ op de momenten dat bekende gasten zich aandienen en Oss hunkert naar politiek spektakel in een bomvolle Groene Engel.

De bron van authentieke kritische denkers uit politiek, cultuur, wetenschap en sport die belangeloos aan het debat willen deelnemen, droogt langzaam op. In de gemeenteraad geeft het lokale politieke debat zelden meer aanleiding om in Zout op scherp te worden gezet. Voor het Zout-team is dat reden om na twintig jaar af te stappen van een periodieke programmering. Wij zijn veel dank verschuldigd aan onze vrijwilligers, (gast)interviewers, (gast)columnisten, gasten, ons publiek, de Groene Engel en ook aan de lokale pers waarvan wij veel waardering ontvangen hebben. Mits de corona-maatregelen het toelaten ligt er in het najaar een eerste pop-up editie met Tweede Kamervoorzitter Khadija Arib in het verschiet.

Inmiddels al weer twintig jaar geleden werd door de SP het initiatief genomen voor politiek café Zout in Oss. We zijn gestart in het café van de Groene Engel, dat al snel te klein bleek met als vervolg verhuizing naar de grote zaal van het cultuurpodium. Doel was een levendig politiek debat brengen in een ontspannen sfeer, al was de sfeer ook regelmatig om te snijden. Ook werd ruimte geboden voor cultuur, wetenschap, sport en een vrolijke noot in cabaret en quiz. Columns waren er van onze vaste columnisten Theo van Duren, Jan Ulijn, afgewisseld met een lange rij van gastcolumnisten, waaronder Rene van der Lee, Martin Jan van Mourik, Tom Brocks en Wouter ter Haar. Veel (lokale) muzikanten traden er op - de eerste jaren de Osse bluesman Joop van Orsouw- met als trouwe programmeur Henk Sterken. Willeke Berendsen sloot het programma 20 jaar lang af met het Zout-slotlied, met teksten van Johan Berendsen.

Presentator Stijn Steenbakkers was de laatste reeks van jaren het gezicht van Zout. Als gastinterviewers ontvingen we Hans van Leeuwen, Rene van der Lee, John Jansen van Galen, Jan Tromp, Max van Weezel, Leonard Ornstein, Wim van de Donk, Tony van der Meulen, Peet Kappen, Bart Nolles, Özcan Akyol, Lilian Marijnissen en Wouke van Scherrenburg .

Achter de schermen werkte een team van tientallen vrijwilligers om bijna 200 edities van Zout voor het voetlicht te brengen. Een redactieteam met (de laatste jaren) Renier van de Giessen, Jurgen Pigmans, Marianne Aartsen, Johan Berendsen en Jules Iding. Een technisch team met Wim van Dorst, Jan van der Doelen, Jacques Bloks, Willie Bloks, Ans Rasing, Christa Kolman, Loes van Schaijk en het team van de Groene Engel. De mannen van OpenWebcast onder leiding van Marc van den Berg brachten het programma bij vele duizenden belangstellenden in de huiskamer.

In die twintig jaar hebben we, door overlijden, met diep verdriet afscheid moeten nemen van trouwe medewerkers. Van initiatiefnemer en presentator Leo Steenbakkers, van initiatiefnemer en floormanager Paul Peters en van zijn vrouw Elly Schuurmans, en van de columnist in de beginjaren, Henk de Bruijn.

In 20 jaar hebben we ruim 25.000 bezoekers ontvangen en zo’n 1500 gasten aan de Zout-tafel gehad; ministers, staatssecretarissen, Kamerleden, Europarlementariërs, provinciale en gemeentelijke bestuurders en raadsleden. Daarnaast wetenschappers, geestelijken, journalisten, programmamakers, schrijvers, dichters, muzikanten, toneelspelers, cabaretiers, filmmakers, sporters. Onder hen niet de minsten zoals minister-president Mark Rutte, Jan Terlouw, Herman Tjeenk Willink, Jan Pronk, Dries van Agt, Klaas de Vries, Pieter Winsemius, priester/dichter Huub Oosterhuis, bisschop Gerard de Korte. Programmamakers als Sven Kockelmann, Antoinette Hertsenberg, Coen Verbraak, Jort Kelder, Jan Slagter, Frits Wester, Marcel van Dam. Wetenschappers als Maarten van Rossem, Herman Pleij, Arnold Heertje en Micha de Winter. Muzikanten zoals Thé Lau, Harry Muskee, Armand, Gerard van Maasakkers.

En niet te vergeten onze spraakmakende Prem Radhakishun die Zout van meet af aan in zijn hart heeft gesloten.

Namens Zout, 

mede-initiatiefnemer Jules Iding.

Ruim een maand geleden deed premier Mark Rutte een uitdagende oproep aan alle jongeren in ons land: ‘Denk mee over oplossingen om de coronacrisis goed door te komen!’

Niet alleen nu, in deze corona-tijd, maar ook daarna  is het belangrijk dat jongeren meedenken over onze gemeente en onze stad!

Wij horen graag jouw ideeën voor de komende tijd. En wat je belangrijk vindt. 

Laat weten van je ergens van vindt! Wat vind je van een regel op school over de regels op school tegen corona? Heb je zelf een beter idee?Praat over wat jij wil veranderen. Op school, op de sportclub, thuis, of in de straat. Wat kan er beter?

Je kunt ons mailen op vvdmiddelburg@gmail.com of laat een berichtje achter via onze social media kanalen (FB, Insta)

Tijdens de persconferentie van afgelopen woensdagavond kondigde minister-president Mark Rutte (VVD) versoepelingen aan voor de coronamaatregelen met de woorden: „Wij gaan met meer vrijheid de zomer in dan verwacht.” Het nieuwe moraal van de ‘anderhalve meter’ blijft overeind omdat het levensbedreigende coronavirus nog lang niet de kop is ingedrukt. Zolang er geen medische oplossingen zijn keert volgens hem het oude systeem niet terug, dus met aanpassingen kan het Nederlandse volk vakantie vieren is zijn stelling. Of de zomer een feestje wordt voor iedereen is maar de vraag.

Tekst: Willem Croese

Bij aanvang van de coronacrisis kwam zelfs het begrip ‘solidariteit’ uit de mond van Rutte en de zijnen. Velen applaudisseerden voor de zorgmedewerkers en zo werd het zogenaamde solidariteitsgevoel aangemoedigd. Eerlijk is eerlijk in de zorg is keihard gewerkt om met een zeer beperkte hoeveelheid middelen zo goed mogelijk patiënten te helpen. Wij kennen ook de trieste beelden en verhalen. Een belastingvrije bonus van duizend euro is voor het zorgpersoneel volgens de Tweede Kamer en het kabinet op zijn plaats. 

Het begrip solidariteit is intussen verdwenen uit de monden van de neoliberale politici met Rutte voorop. Het kapitalisme laat juist de zwakheden van het systeem zien. Bedrijven vallen om, werknemers raken hun banen kwijt, veel zelfstandigen zonder personeel (ZZP’ers) kunnen hun broeken niet meer ophouden, KLM krijgt 3,4 miljard euro van ons allen om weer te vliegen terwijl de grote jongens van dit bedrijf om die reden een jaar langer moeten wachten op hun dikke bonussen, en ga zo maar door. 

Een somber beeld dus. Wie betaalt de rekening? Het antwoord is wij. Neem bijvoorbeeld de ziektekostenverzekeraars die zullen zonder enige twijfel hun premies fors laten stijgen. Verhoging van het eigen risico en uitbreiding van de eigen bijdrage volgen vast ook wel. Of ondanks dat de meerderheid van de Eerste Kamer tegen de huurverhoging is per 1 juli weigert minister Ollongren (D66, Wonen) de maatregel af te blazen. Huurders kunnen dus vast hun knip openen.

Er is meer aan de hand. Het is niet voor niets dat wereldwijd tegen racisme wordt gestreden. Volkomen terecht dat men in opstand is. Je zult maar dagelijks ernstige hinder ondervinden door raciale en seksistische discriminatie in jouw woon-, werk- en leefsituatie. Het kapitalistische systeem is onder de anderhalve meter economie echt niet anders dan voorheen. En dan met de wetenschap dat de campagnes voor de Tweede Kamerverkiezingen van volgend jaar op gang komen. Mona Keijzer, CDA kandidaat lijsttrekker, maakte het van de week helemaal bont. Zij wil een ruk naar rechts, noemt het racismedebat een Randstedelijke discussie en sluit samenwerking met Forum voor Democratie niet uit, al moet Thierry Baudet volgens haar zijn mond spoelen.

De kaarten worden verder geschud om mensen tegen elkaar uit te spelen. Wij mogen eerst met alle risico’s van dien zoals gezegd vakantie vieren. In de tussentijd dendert het grootkapitaal zakkenvullend voort. Op de zogenaamde ‘routekaart’ zorgt het kabinet er voor niet te veel uit de bocht te vliegen. Het is een kwestie van geef het volk brood en spelen. In het najaar piekt naar verwachting het coronavirus weer met flinke nadelige gevolgen, terwijl er dan nog steeds geen medicatie is om deze sluipmoordenaar uit te schakelen. Met anderhalve meter afstand en internationale solidariteit is een hete herfst pure noodzaak om het kapitalisme van ons af te schudden.