Poliflw

"O, schitterende kleuren van Nederlands vlag" Afgelopen maandag werd er in de commissievergadering ABZ gesproken over een voorstel tot het plaatsen van een Nederlandse vlag in de raadszaal. Dit onderwerp leidde tot een boeiende discussie in de voornoemde commissie. Het initiatiefvoorstel werd ingebracht door de fractie van het PAB. Daarvoor had PAB een aantal argumenten: "In ons nationale parlement is sinds kort de Nederlandse vlag niet weg te denken. Zij vormt het symbool van onze verbondenheid en geeft uiting aan onze trots onderdeel te mogen zijn van een samenleving, die vrijheid en gelijkheid hoog in haar vaandel heeft staan. Ook in Papendrecht heest breed het gevoelen aan deze gevoelens van gebondenheid en trots uiting te mogen geven. Er is naar het oordeel van de factie van PAB dan ook nauwelijks een betere plek om aan deze belangrijke thema's in onze samenleving uiting te geven, dan door middel van de Nederlandse vlag in het huis van de lokale democratie. Met de Nederlandse vlag in de raadszaal wordt uiting gegeven aan onze verbondenheid en trots op een samenleving en onderdeel te mogen zijn van een natie die de kleuren in de vorm van een vlag met verve draagt en daarmee uiting geeft aan wie we zijn en hoe we zijn" En: "het voorstel sluit aan bij de landelijke ontwikkeling en vormt tevens een mooie bijdrage aan de aankleding en afronding van de raadszaal als podium waarop onze lokale democratie vorm en inhoud krijgt en tot leven komt". Onze fractie heeft nog eens goed nagedacht over dit voorstel en wij zijn tot de volgende conclusie gekomen. Ook de CU is trots op onze vlag, maar dat betekent niet, dat een dergelijk symbool ook in een raadszaal zou moeten staan. Een symbool zegt immers niets over het democratisch gehalte van een raad. Een de aanwezigheid van dit symbool zal ook geen invloed hebben op de discussies en de besluitvorming. De aangevoerde argumenten van verbondenheid en trots op samenleving, maar ook vrijheid en gelijkheid worden niet beter als er een vlag in de raadzaal staat. Deze waarden zitten dieper! En dat de vlag een bijdrage zou leveren aan de aankleding van de raadszaal is nog maar sterk de vraag. Terecht maakte de fractie van D66 de opmerking dat de kleur blauw, die in onze vlag voorkomt niet echt past bij de blauwe kleur in onze raadszaal. Als fractie van de CU hechten wij aan een waardig debat in de raadszaal. Dit debat willen wij graag voeren met in het besef dat we staan in een lange traditie, waarin vrijheid en gelijkheid hoog in het vaandel staan. En nogmaals daar voegt een vlag in de raadszaal niets aan toe. Zijn we dan tegen een Nederlandse vlag. Natuurlijk niet! Daarom zijn we tevreden met het feit, dat voor ons raadhuis onze nationale driekleur fier wappert. En ook ('s avonds) voor iedereen goed zichtbaar is. Samengevat: De fractie van de CU is niet akkoord gegaan met het voorstel. Meerdere fracties hadden hun bedenkingen, en intussen overweegt PAB hoe men verder gaat met dit voorstel.

Vandaag is het regeerakkoord gepresenteerd waar ook ChristenUnie aan meegschreven heeft. ChristenUnie heeft een mooie bijdrage kunnen leveren aan dit akkoord, met hoop voor Nederland. Wij zien dit als een zegen, en zijn de Here onze God hier dankbaar voor. Vandaag is het ook precies 150 dagen tot de gemeenteraadsverkiezingen. Nu er een regeerakkoord ligt, en de coalitie verder gevormd wordt is het ook het startsein om daar de focus naar te verleggen. De campagne is nog niet begonnen, maar de voorbereidingen uiteraard wel. Het mag geen verrassing zijn dat wij via Facebook geregeld de aandacht zullen zoeken de komende tijd.

Gert-Jan Segers

Het regeerakkoord en onze idealen Zojuist hebben we het regeerakkoord gepresenteerd. Meer dan 100 dagen hebben Carola en ik gesproken met de onderhandelaars van VVD, CDA en D66. Vandaag presenteren we ambitieuze plannen op het gebied van klimaat, de hervorming van de arbeidsmarkt en het belastingstelsel, grote investeringen in onderwijs en zorg, de gezinsportemonnee, veiligheid en infrastructuur, defensie en ontwikkelingssamenwerking. Niet niks. Grote thema’s, grote plannen, waar we lang aan hebben gewerkt. Eerlijk is eerlijk, de afgelopen maanden vroeg ik me wel eens af: waarom doen we dit in vredesnaam? Verantwoordelijkheid nemen, compromissen sluiten. Ik schreef er al over in mijn column voor het Nederlands Dagblad. Maar vandaag kan ik zeggen: het heeft uitgemaakt dat de ChristenUnie aan tafel heeft gezeten. En ik weet voor wie ik iedere dag aan de onderhandelingstafel ben gaan zitten: mijn drie dochters en hun leeftijdsgenoten. Het gaat vandaag om hun onderwijs, om hun vrijheid en om de aarde die we aan hen nalaten. Om een waardevolle toekomst voor onze kinderen. Daarvoor heb ik, samen met Carola, iedere dag gevochten. En in hun belang zet ik vandaag mijn handtekening onder het coalitieakkoord. We gaan het doen. Dat zeg ik niet lichtvaardig. Als onderhandelteam van de ChristenUnie namen we onze idealen mee naar de tafel, iedere dag weer. We hebben gepraat, we hebben geknokt. Veel idealen hebben we dichterbij kunnen brengen. Een heel eind, of een klein stapje. Maar ik moet ook constateren dat we andere plannen simpelweg niet hebben kunnen verwezenlijken. Het handhaven van het Kinderpardon in de huidige vorm is bijvoorbeeld een grote teleurstelling. Als het regeerakkoord bewaarheid wordt, krijgen we een kabinet met grote daadkracht. Voor een waardevolle toekomst voor onze kinderen, met investeringen in het onderwijs en in de gezinsportemonnee. Zorg voor de schepping, met een heel ambitieus klimaatbeleid. We gaan werk maken van waardig ouder worden, vrijwilligerswerk, hulp aan slachtoffers van gedwongen prostitutie en zorg voor tienermoeders. Er komt veel extra geld voor ontwikkelingssamenwerking. En er is meer. Meer dan ik hier kan noemen. Op onze website vindt u een overzicht van alle hoogtepunten uit het regeerakkoord: https://www.christenunie.nl/etalage Vandaag is het begin van een bijzondere tijd voor de ChristenUnie-fractie. Vanuit de Tweede Kamer zullen we het nieuwe kabinet aan alle mooie afspraken gaan houden en blijven we voor onze idealen strijden. Voor nu wil ik u bedanken. Voor de bemoedigende berichten, uw kritische mailtjes, voor uw gebed. Ik heb het heel bijzonder gevonden dat u zo met ons meeleefde. En ik hoop dat u dat blijft doen. Op hoop van zegen! Gert-Jan Segers