Poliflw

Vandaag stonden we recht voor de Tweede Kamer om de commissie VWS te wijzen op de oneerlijke subsidieverdeling voor abortuskeuzehulporganisaties, en te waarschuwen voor een klimaat van schuld en schaamte rond abortus in Nederland. We spraken veel Kamerleden en fractiemedewerkers en kregen ter plekke support van Lilianne Ploumen (PvdA), Kathalijne Buitenweg (GroenLinks), Corinne Ellemeet (GroenLinks) en Lammert Van Raan (Partij voor de Dieren). Sluit je bij ons aan rond dit thema via https://www.humanistischverbond.nl/thema/abortus #baasineigenhoofd #wordtvervolgd

Als politici het hebben over ouderen, dan hebben ze het bijna altijd over problemen. Over de stijgende zorgkosten bijvoorbeeld. Maar als ik aan mijn eigen opa en oma denk, dan denk ik helemaal niet aan problemen. Dan denk ik aan twee prachtige mensen. Twee mensen die een belangrijke rol speelden in mijn opvoeding. Die voor me zorgden als ik ziek was. Die me vertelden hoe de wereld in elkaar zit. Die me iedere dag stimuleerden om mijn best te doen. Twee mensen die me mede gemaakt hebben tot wie ik ben. En ik denk dat ik niet de enige ben die dat zo ervaart. Ik denk dat er veel meer mensen zijn die het helemaal geen probleem vinden dat onze ouderen steeds langer leven. Eigenlijk is het heel logisch om te zeggen: onze ouders en grootouders hebben voor ons gezorgd toen we klein waren. Nu is het tijd dat wij goed voor hen gaan zorgen. Maar wat is goede zorg voor onze ouderen precies? Politici beginnen bij die vraag meteen over de manier waarop dure ziekenhuisbehandelingen vergoed moeten worden. Ze beginnen over verpleeghuizen waar je pas in mag als je onder het juiste 'zorgzwaartepakket' valt. Mijn collega Tweede Kamerlid Corinne Ellemeet dacht: wat nou als we het eens omdraaien? Wat als we ons beleid niet beginnen bij de vraag hoe we om moeten gaan met de problemen rondom de ouderenzorg. Maar wat als we nou eens beginnen bij de vraag: wat hebben mensen nodig om lachend tachtig te worden? Ze is met veel praktijkdeskundigen en experts gaan praten. En vandaag overhandigt ze haar beleidsnota 'Lachend tachtig' aan minister Hugo de Jonge. Haar belangrijkste conclusie? We focussen ons nu bijna alleen op de medische behandelingen. Maar een fijn leven bestaat uit nog veel meer. Steeds meer ouderen wonen thuis, maar we doen onvoldoende om te voorkomen dat ze eenzaam worden. En het is belangrijk dat zorgverleners en welzijnswerkers van elkaar weten wat ze doen. Er is een tekort aan huizen die geschikt zijn voor mensen op leeftijd. En thuiszorgmedewerkers hebben te maken met een enorme prestatiedruk. Ze willen dolgraag meer aandacht geven aan onze ouderen, maar krijgen daar amper de tijd voor. Kortom: er kan nog heel veel beter. Voor ouderen. Voor hun verzorgers. Lachend tachtig. Ik vind het mooie naam voor een plan. En eigenlijk vind ik het ook een heel belangrijk ideaal. Want een mooie oude dag: dat is wat iedereen verdient. Heb jij zelf ook goede ideeën hierover? Hoe zou jij onze ouderenzorg verbeteren? Laat het Corinne en mij weten in een reactie. Daar vind je ook een linkje met het plan van Corinne.

Als politici het hebben over ouderen, dan hebben ze het bijna altijd over problemen. Over de stijgende zorgkosten bijvoorbeeld. Maar als ik aan mijn eigen opa en oma denk, dan denk ik helemaal niet aan problemen. Dan denk ik aan twee prachtige mensen. Twee mensen die een belangrijke rol speelden in mijn opvoeding. Die voor me zorgden als ik ziek was. Die me vertelden hoe de wereld in elkaar zit. Die me iedere dag stimuleerden om mijn best te doen. Twee mensen die me mede gemaakt hebben tot wie ik ben. En ik denk dat ik niet de enige ben die dat zo ervaart. Ik denk dat er veel meer mensen zijn die het helemaal geen probleem vinden dat onze ouderen steeds langer leven. Eigenlijk is het heel logisch om te zeggen: onze ouders en grootouders hebben voor ons gezorgd toen we klein waren. Nu is het tijd dat wij goed voor hen gaan zorgen. Maar wat is goede zorg voor onze ouderen precies? Politici beginnen bij die vraag meteen over de manier waarop dure ziekenhuisbehandelingen vergoed moeten worden. Ze beginnen over verpleeghuizen waar je pas in mag als je onder het juiste 'zorgzwaartepakket' valt. Mijn collega Tweede Kamerlid Corinne Ellemeet dacht: wat nou als we het eens omdraaien? Wat als we ons beleid niet beginnen bij de vraag hoe we om moeten gaan met de problemen rondom de ouderenzorg. Maar wat als we nou eens beginnen bij de vraag: wat hebben mensen nodig om lachend tachtig te worden? Ze is met veel praktijkdeskundigen en experts gaan praten. En vandaag overhandigt ze haar beleidsnota 'Lachend tachtig' aan minister Hugo de Jonge. Haar belangrijkste conclusie? We focussen ons nu bijna alleen op de medische behandelingen. Maar een fijn leven bestaat uit nog veel meer. Steeds meer ouderen wonen thuis, maar we doen onvoldoende om te voorkomen dat ze eenzaam worden. En het is belangrijk dat zorgverleners en welzijnswerkers van elkaar weten wat ze doen. Er is een tekort aan huizen die geschikt zijn voor mensen op leeftijd. En thuiszorgmedewerkers hebben te maken met een enorme prestatiedruk. Ze willen dolgraag meer aandacht geven aan onze ouderen, maar krijgen daar amper de tijd voor. Kortom: er kan nog heel veel beter. Voor ouderen. Voor hun verzorgers. Lachend tachtig. Ik vind het mooie naam voor een plan. En eigenlijk vind ik het ook een heel belangrijk ideaal. Want een mooie oude dag: dat is wat iedereen verdient. Heb jij zelf ook goede ideeën hierover? Hoe zou jij onze ouderenzorg verbeteren? Laat het Corinne en mij weten in een reactie. Daar vind je ook een linkje met het plan van Corinne.