Poliflw

De ChristenUnie wil dat de klimaatuitdaging waar we als Nederland voor staan ons samenbindt in plaats van verdeelt. Vandaag trapte we onze campagne af met ouderen en jongeren uit alle provincies. Ze noemen zich ‘klimaatjes’ en droegen naast een enorme puzzel één boodschap mee: zorgen voor de schepping doen we samen. De afgelopen weken verspreidde de ChristenUnie metershoge houten puzzelstukken over de twaalf provincies. Op basisscholen, in wooncentra voor ouderen en in buurthuizen schreven, tekenden en plakten jong en oud samen hun ideeën over zorg voor de schepping op de felgekleurde puzzelstukken. Vandaag namen de provincies de puzzelstukken mee naar een Barneveldse basisschool - symbolisch in het midden van het land - en legden daar de puzzel: één grote landkaart, volgeschreven met ideeën en plannen hoe ouderen en jongeren hun schouders willen zetten onder de zorg voor de schepping. Gert-Jan Segers: “De klimaatuitdaging waar we voor staan is een enorme puzzel, die we samen willen leggen. Dat is niet alleen een uitdaging, maar het biedt ook kansen. Vandaag hebben we gezien hoe dat er uitziet: veel creativiteit, veel goede energie en heel veel enthousiasme. Dat is ook wat de ChristenUnie is: niet aan de kant, maar aan de slag. Niet verdelen, maar verbinden. Dat geldt voor onze inzet voor jongeren, voor waardig ouder worden en voor het klimaat.”

Je hebt grote ambities, hoop en dromen voor je toekomst. Je wilt ervoor gaan om iets moois van je leven te maken – op school, op je je opleiding of tijdens je eerste baan. De mogelijkheden zijn groot, ze lijken zelfs onbegrensd.

Honderden kinderen en hun gezinnen die nu al jarenlang tussen hoop en vrees leefden krijgen binnenkort de mededeling dat ze definitief in Nederland mogen blijven. Dat is heel goed nieuws. Wat mij betreft zelfs een wonder. Anderhalf jaar geleden rondden we de onderhandelingen over het regeerakkoord af en daar zat een enorm bittere pil in. Het kinderpardon werd niet verruimd. Dat was allereerst en vooral pijnlijk voor de kinderen die het betrof. Maar ook pijnlijk voor al die mensen die om hen heen staan. En ook voor onszelf en voor collega Joël Voordewind, die zich al jarenlang voor deze kinderen inzet. Het kinderpardon werd toen, bij de formatie, niet afgeschaft, maar ook niet verruimd. We zijn toen met pijn in het hart akkoord gegaan met die schikking. Anderhalf jaar geleden zijn Joël en ik samen naar Leiden gegaan om ongeveer vijftien van deze kinderen te ontmoeten. We hebben geluisterd naar hun verhalen en moesten hen – tot ons verdriet – teleurstellen en vertellen dat we hen geen hoop konden geven. Een paar maanden geleden opende de Haagse Bethelkapel haar deuren voor onze partijgenoot Hayarpi, haar zus en broer en hun ouders. En honderden en honderden mensen openden hun hart voor hen en voor kinderen en gezinnen in vergelijkbare omstandigheden. Het kerkasiel begon. Het leek een gebed zonder end. Een eindeloze dienst waarin gelovigen en twijfelaars zijn gaan zingen, bidden en hopen. Het is een voorbeeld van wat de bijbel ‘de dwaasheid van het evangelie’ noemt. Wat kunnen een paar biddende, zingende, prekende, luisterende mensen aanrichten? In diezelfde periode was er een bevlogen tv-maker die zich het lot van Nemr en van kinderen in vergelijkbare omstandigheden aantrok. Hij is gaan actievoeren en werd de advocaat van honderden kinderen en hij heeft ons, politici, lastige vragen gesteld. Maar wat voor zin heeft dat, kun je je afvragen. ‘Ze in Den Haag’ luisteren toch niet.. En er was een congres van de ChristenUnie dat ons als fractie opdroeg ons opnieuw sterk te maken voor een rechtvaardige behandeling van kinderen die hoopten op een kinderpardon. Congressen kopen geen straaljagers, luidt de Haagse uitdrukking voor de gebruikelijke scepsis over moties van partijleden. De motie werd met overgrote meerderheid aangenomen en we zijn er mee aan de slag. Met de moed van de hoop. Maar soms ook met de moed van de wanhoop. Wat Joël, de rest van de fractie en ik drie weken geleden nog niet durfden te hopen of te geloven, is gisteren gelukt. Nieuwe hoop voor honderden kinderen en hun gezinnen. Echt goed nieuws! Het moet daarbij echt gezegd worden dat het overleg binnen de coalitie in goede sfeer plaatsvond. We zijn vier hele verschillende partijen, maar hadden alle vier de oprechte wens om nu goede beslissingen te nemen. Daarin zitten ook elementen die wij niet hebben ingebracht. Dat is helder. Maar de verruiming van het kinderpardon, de beëindiging ervan (omdat het inmiddels een dode letter is geworden) en de investering in kortere procedures waarin mensen veel eerder duidelijkheid krijgen, om te voorkomen dat een kinderpardon in de toekomst nog nódig is, is al met al een mooie stap. Met dank aan al die mensen in de Bethelkapel, aan die bevlogen tv-maker, aan onze leden op ons congres, aan iedereen die steeds heeft meegeleefd en meegebeden. En met een hartelijke felicitatie voor al die kinderen en gezinnen die nieuwe hoop hebben gekregen! Voor hen hebben we het gedaan. Op hoop van zegen!

Honderden kinderen en hun gezinnen die nu al jarenlang tussen hoop en vrees leefden krijgen binnenkort de mededeling dat ze definitief in Nederland mogen blijven. Dat is heel goed nieuws. Wat mij betreft zelfs een wonder. Anderhalf jaar geleden rondden we de onderhandelingen over het regeerakkoord af en daar zat een enorm bittere pil in. Het kinderpardon werd niet verruimd. Dat was allereerst en vooral pijnlijk voor de kinderen die het betrof. Maar ook pijnlijk voor al die mensen die om hen heen staan. En ook voor onszelf en voor collega Joël Voordewind, die zich al jarenlang voor deze kinderen inzet. Het kinderpardon werd toen, bij de formatie, niet afgeschaft, maar ook niet verruimd. We zijn toen met pijn in het hart akkoord gegaan met die schikking. Anderhalf jaar geleden zijn Joël en ik samen naar Leiden gegaan om ongeveer vijftien van deze kinderen te ontmoeten. We hebben geluisterd naar hun verhalen en moesten hen – tot ons verdriet – teleurstellen en vertellen dat we hen geen hoop konden geven. Een paar maanden geleden opende de Haagse Bethelkapel haar deuren voor onze partijgenoot Hayarpi, haar zus en broer en hun ouders. En honderden en honderden mensen openden hun hart voor hen en voor kinderen en gezinnen in vergelijkbare omstandigheden. Het kerkasiel begon. Het leek een gebed zonder end. Een eindeloze dienst waarin gelovigen en twijfelaars zijn gaan zingen, bidden en hopen. Het is een voorbeeld van wat de bijbel ‘de dwaasheid van het evangelie’ noemt. Wat kunnen een paar biddende, zingende, prekende, luisterende mensen aanrichten? In diezelfde periode was er een bevlogen tv-maker die zich het lot van Nemr en van kinderen in vergelijkbare omstandigheden aantrok. Hij is gaan actievoeren en werd de advocaat van honderden kinderen en hij heeft ons, politici, lastige vragen gesteld. Maar wat voor zin heeft dat, kun je je afvragen. ‘Ze in Den Haag’ luisteren toch niet.. En er was een congres van de ChristenUnie dat ons als fractie opdroeg ons opnieuw sterk te maken voor een rechtvaardige behandeling van kinderen die hoopten op een kinderpardon. Congressen kopen geen straaljagers, luidt de Haagse uitdrukking voor de gebruikelijke scepsis over moties van partijleden. De motie werd met overgrote meerderheid aangenomen en we zijn er mee aan de slag. Met de moed van de hoop. Maar soms ook met de moed van de wanhoop. Wat Joël, de rest van de fractie en ik drie weken geleden nog niet durfden te hopen of te geloven, is gisteren gelukt. Nieuwe hoop voor honderden kinderen en hun gezinnen. Echt goed nieuws! Het moet daarbij echt gezegd worden dat het overleg binnen de coalitie in goede sfeer plaatsvond. We zijn vier hele verschillende partijen, maar hadden alle vier de oprechte wens om nu goede beslissingen te nemen. Daarin zitten ook elementen die wij niet hebben ingebracht. Dat is helder. Maar de verruiming van het kinderpardon, de beëindiging ervan (omdat het inmiddels een dode letter is geworden) en de investering in kortere procedures waarin mensen veel eerder duidelijkheid krijgen, om te voorkomen dat een kinderpardon in de toekomst nog nódig is, is al met al een mooie stap. Met dank aan al die mensen in de Bethelkapel, aan die bevlogen tv-maker, aan onze leden op ons congres, aan iedereen die steeds heeft meegeleefd en meegebeden. En met een hartelijke felicitatie voor al die kinderen en gezinnen die nieuwe hoop hebben gekregen! Voor hen hebben we het gedaan. Op hoop van zegen!

Honderden kinderen en hun gezinnen die nu al jarenlang tussen hoop en vrees leefden krijgen binnenkort de mededeling dat ze definitief in Nederland mogen blijven. Dat is heel goed nieuws. Wat mij betreft zelfs een wonder. Anderhalf jaar geleden rondden we de onderhandelingen over het regeerakkoord af en daar zat een enorm bittere pil in. Het kinderpardon werd niet verruimd. Dat was allereerst en vooral pijnlijk voor de kinderen die het betrof. Maar ook pijnlijk voor al die mensen die om hen heen staan. En ook voor onszelf en voor collega Joël Voordewind, die zich al jarenlang voor deze kinderen inzet. Het kinderpardon werd toen, bij de formatie, niet afgeschaft, maar ook niet verruimd. We zijn toen met pijn in het hart akkoord gegaan met die schikking. Anderhalf jaar geleden zijn Joël en ik samen naar Leiden gegaan om ongeveer vijftien van deze kinderen te ontmoeten. We hebben geluisterd naar hun verhalen en moesten hen – tot ons verdriet – teleurstellen en vertellen dat we hen geen hoop konden geven. Een paar maanden geleden opende de Haagse Bethelkapel haar deuren voor onze partijgenoot Hayarpi, haar zus en broer en hun ouders. En honderden en honderden mensen openden hun hart voor hen en voor kinderen en gezinnen in vergelijkbare omstandigheden. Het kerkasiel begon. Het leek een gebed zonder end. Een eindeloze dienst waarin gelovigen en twijfelaars zijn gaan zingen, bidden en hopen. Het is een voorbeeld van wat de bijbel ‘de dwaasheid van het evangelie’ noemt. Wat kunnen een paar biddende, zingende, prekende, luisterende mensen aanrichten? In diezelfde periode was er een bevlogen tv-maker die zich het lot van Nemr en van kinderen in vergelijkbare omstandigheden aantrok. Hij is gaan actievoeren en werd de advocaat van honderden kinderen en hij heeft ons, politici, lastige vragen gesteld. Maar wat voor zin heeft dat, kun je je afvragen. ‘Ze in Den Haag’ luisteren toch niet.. En er was een congres van de ChristenUnie dat ons als fractie opdroeg ons opnieuw sterk te maken voor een rechtvaardige behandeling van kinderen die hoopten op een kinderpardon. Congressen kopen geen straaljagers, luidt de Haagse uitdrukking voor de gebruikelijke scepsis over moties van partijleden. De motie werd met overgrote meerderheid aangenomen en we zijn er mee aan de slag. Met de moed van de hoop. Maar soms ook met de moed van de wanhoop. Wat Joël, de rest van de fractie en ik drie weken geleden nog niet durfden te hopen of te geloven, is gisteren gelukt. Nieuwe hoop voor honderden kinderen en hun gezinnen. Echt goed nieuws! Het moet daarbij echt gezegd worden dat het overleg binnen de coalitie in goede sfeer plaatsvond. We zijn vier hele verschillende partijen, maar hadden alle vier de oprechte wens om nu goede beslissingen te nemen. Daarin zitten ook elementen die wij niet hebben ingebracht. Dat is helder. Maar de verruiming van het kinderpardon, de beëindiging ervan (omdat het inmiddels een dode letter is geworden) en de investering in kortere procedures waarin mensen veel eerder duidelijkheid krijgen, om te voorkomen dat een kinderpardon in de toekomst nog nódig is, is al met al een mooie stap. Met dank aan al die mensen in de Bethelkapel, aan die bevlogen tv-maker, aan onze leden op ons congres, aan iedereen die steeds heeft meegeleefd en meegebeden. En met een hartelijke felicitatie voor al die kinderen en gezinnen die nieuwe hoop hebben gekregen! Voor hen hebben we het gedaan. Op hoop van zegen!

Er is nog plaats! Kom je ook? Aanstaande donderdagmiddag 1 november D.V. is er een interactieve bijeenkomst over leiderschap,bij CHE Ede, samen met Gert-Jan Segers. Vanaf 15.30 inloop, we beginnen om 16.00. Meld je aan! De opbrengst is voor Mercy Ships.

Op de dag dat het kabinet met goed nieuws komt over de koopkracht van alle inkomensgroepen, komt Gert-Jan Segers, met een verrassende boodschap. “Ik wil me juist op zo’n dag extra inspannen voor wie het níet redt. Die het goede nieuws wel meekrijgen, maar denken: ‘dit gaat niet over mij.’” Segers wil tijdens de politieke beschouwingen 25 miljoen euro vrijmaken om zijn voornemen in daden om te zetten. “De cijfers die dit kabinet kan overleggen, zijn beter dan we in jaren hebben gezien,” stelt Segers. “Alle inkomensgroepen gaan erop vooruit. Dat is echt heel goed. Maar tegelijkertijd weet ik dat er desondanks mensen in schulden zitten, nog steeds kinderen te maken hebben met armoede en kwetsbare jongeren moeilijk aan een baan komen. Juist op zo’n dag, met al het goede nieuws van Prinsjesdag, wil ik me extra inspannen voor wie het níet redt.” Segers wil extra geld vrijmaken voor deze groepen vrijmaken en komt met een concreet plan. Om op te komen voor kwetsbare kinderen en jongeren, wil Segers extra financiële impulsen voor de uitvoering van het convenant ‘kinderen in armoede’ (4 miljoen) en voor het aan het werk helpen van jongeren op het praktijkonderwijs of voortgezet speciaal onderwijs (17 miljoen). Om schulden tegen te gaan wil de ChristenUnie-voorman de subsidie voor vrijwilligersorganisaties in de schulddienstverlening zoals Schuldhulpmaatje Nederland, Humanitas Nederland en het Leger des Heils verhogen en lokale schuldhulpverleningsprojecten versterken met in totaal 4 miljoen euro. In het Regeerakkoord maakte het kabinet daar al 1,4 miljoen euro voor vrij. - Kijk voor meer resultaten van ons werk als coalitiepartij op www.christenunie.nl/resultaten

Op de dag dat het kabinet met goed nieuws komt over de koopkracht van alle inkomensgroepen, komt Gert-Jan Segers, met een verrassende boodschap. “Ik wil me juist op zo’n dag extra inspannen voor wie het níet redt. Die het goede nieuws wel meekrijgen, maar denken: ‘dit gaat niet over mij.’” Segers wil tijdens de politieke beschouwingen 25 miljoen euro vrijmaken om zijn voornemen in daden om te zetten. “De cijfers die dit kabinet kan overleggen, zijn beter dan we in jaren hebben gezien,” stelt Segers. “Alle inkomensgroepen gaan erop vooruit. Dat is echt heel goed. Maar tegelijkertijd weet ik dat er desondanks mensen in schulden zitten, nog steeds kinderen te maken hebben met armoede en kwetsbare jongeren moeilijk aan een baan komen. Juist op zo’n dag, met al het goede nieuws van Prinsjesdag, wil ik me extra inspannen voor wie het níet redt.” Segers wil extra geld vrijmaken voor deze groepen vrijmaken en komt met een concreet plan. Om op te komen voor kwetsbare kinderen en jongeren, wil Segers extra financiële impulsen voor de uitvoering van het convenant ‘kinderen in armoede’ (4 miljoen) en voor het aan het werk helpen van jongeren op het praktijkonderwijs of voortgezet speciaal onderwijs (17 miljoen). Om schulden tegen te gaan wil de ChristenUnie-voorman de subsidie voor vrijwilligersorganisaties in de schulddienstverlening zoals Schuldhulpmaatje Nederland, Humanitas Nederland en het Leger des Heils verhogen en lokale schuldhulpverleningsprojecten versterken met in totaal 4 miljoen euro. In het Regeerakkoord maakte het kabinet daar al 1,4 miljoen euro voor vrij. - Kijk voor meer resultaten van ons werk als coalitiepartij op www.christenunie.nl/resultaten