Poliflw

Veel animo om medicijnresten uit ons water te weren De Nederlandse bevolking wordt steeds ouder en gebruikt daardoor steeds meer medicijnen. De resten daarvan, momenteel zo’n 140 ton per jaar, komen via het riool en de waterzuivering in onze sloten en rivieren terecht. Dat is niet goed voor de waterkwaliteit en voor het leven in en rond het water. Ook in het Rijk van Nijmegen speelt dit probleem. Vandaar dat wij als Water Natuurlijk in het Kulturhus in Beek een watercafé over dit onderwerp organiseerden. Onder de deelnemers, waaronder huisartsen en apothekers, specialisten, lokale politici van gemeenten en het waterschap heerste consensus; samen aan de slag om ervoor te zorgen dat we zuinig om gaan met onze medicijnen, gericht en bewust voorschrijven, controleren op het gebruik, zorgen voor een beter inzameling van niet gebruikte medicijnen en tot slot een extra zuiveringstrap op de rioolwaterzuiveringsinstallatie. Daar was iedereen het over eens. Schadelijke effecten Marc de Rooij, landelijk coördinator Ketenaanpak medicijnresten bij het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat gaf aan dat alhoewel de waterkwaliteit de afgelopen jaren sterk verbeterd is, we steeds meer te maken krijgen met nieuwe stoffen in ons buitenwater, die juist weer een bedreiging vormen voor onze waterkwaliteit. Medicijnresten zijn dergelijke nieuwe stoffen. Deze medicijnresten hebben invloed op de planten en dieren die in het water leven. Zo kunnen pijnstillers het weefsel van vissen beschadigden, kan de pil voor geslachtsverandering bij vissen zorgen en kan antipsychotica het gedrag van kleine waterkreeftjes en vissen veranderen. Extra zuiveringstrap voor Groesbeek Hennie Roorda, lijsttrekker van Water Natuurlijk en tevens heemraad van het Waterschap Rivierenland zoemde in op de lokale situatie in Groesbeek en gaf aan dat het waterschap nu plannen aan het maken is voor een extra zuiveringstrap, die de medicijnresten voor een heel groot deel weg gaan vangen. Deze plannen zullen in juni aan het algemeen bestuur van het waterschap worden voorgelegd. Bewuster voorschrijven Kees Kramer, hoogleraar klinische farmacologie aan de Radboud Universiteit legde vervolgens aan de hand van een casus van een een 76 jarige patiënt uit aan dat er nog veel winst te behalve valt door in te zetten op preventie, te zorgen voor betere afstemming tussen de verschillende voorschrijvende specialisten, maar ook door toe te zien op de werking van de medicijnen. Cathelijne Aukes, huisarts onderstreepte het verhaal van Kramer, en gaf daarbij te kennen dat huisartsen zich best bewust zijn van het probleem van de medicijnresten in het water, maar vaak niet goed weten, wat ze dan anders of beter zouden kunnen doen. Gezamenlijke aanpak Uit het debat onder leiding van Cathy van Beek, werd duidelijk dat er veel animo onder de deelnemers was voor een gezamenlijke ketenaanpak; dus samen aan de slag om ervoor te zorgen dat er zo weinig mogelijk medicijnen in ons afvalwater terecht komen, door bijvoorbeeld nog gerichter en bewuster voor te schrijven, door meer controle op het gebruik, de inzameling van niet gebruikte medicijnen te verbeteren en vervolgens de medicijnen die dan toch nog in het afvalwater terecht komen, door het waterschap weg te laten zuiveren.

Veel animo om medicijnresten uit ons water te weren De Nederlandse bevolking wordt steeds ouder en gebruikt daardoor steeds meer medicijnen. De resten daarvan, momenteel zo’n 140 ton per jaar, komen via het riool en de waterzuivering in onze sloten en rivieren terecht. Dat is niet goed voor de waterkwaliteit en voor het leven in en rond het water. Ook in het Rijk van Nijmegen speelt dit probleem. Vandaar dat wij als Water Natuurlijk in het Kulturhus in Beek een watercafé over dit onderwerp organiseerden. Onder de deelnemers, waaronder huisartsen en apothekers, specialisten, lokale politici van gemeenten en het waterschap heerste consensus; samen aan de slag om ervoor te zorgen dat we zuinig om gaan met onze medicijnen, gericht en bewust voorschrijven, controleren op het gebruik, zorgen voor een beter inzameling van niet gebruikte medicijnen en tot slot een extra zuiveringstrap op de rioolwaterzuiveringsinstallatie. Daar was iedereen het over eens. Schadelijke effecten Marc de Rooij, landelijk coördinator Ketenaanpak medicijnresten bij het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat gaf aan dat alhoewel de waterkwaliteit de afgelopen jaren sterk verbeterd is, we steeds meer te maken krijgen met nieuwe stoffen in ons buitenwater, die juist weer een bedreiging vormen voor onze waterkwaliteit. Medicijnresten zijn dergelijke nieuwe stoffen. Deze medicijnresten hebben invloed op de planten en dieren die in het water leven. Zo kunnen pijnstillers het weefsel van vissen beschadigden, kan de pil voor geslachtsverandering bij vissen zorgen en kan antipsychotica het gedrag van kleine waterkreeftjes en vissen veranderen. Extra zuiveringstrap voor Groesbeek Hennie Roorda, lijsttrekker van Water Natuurlijk en tevens heemraad van het Waterschap Rivierenland zoemde in op de lokale situatie in Groesbeek en gaf aan dat het waterschap nu plannen aan het maken is voor een extra zuiveringstrap, die de medicijnresten voor een heel groot deel weg gaan vangen. Deze plannen zullen in juni aan het algemeen bestuur van het waterschap worden voorgelegd. Bewuster voorschrijven Kees Kramer, hoogleraar klinische farmacologie aan de Radboud Universiteit legde vervolgens aan de hand van een casus van een een 76 jarige patiënt uit aan dat er nog veel winst te behalve valt door in te zetten op preventie, te zorgen voor betere afstemming tussen de verschillende voorschrijvende specialisten, maar ook door toe te zien op de werking van de medicijnen. Cathelijne Aukes, huisarts onderstreepte het verhaal van Kramer, en gaf daarbij te kennen dat huisartsen zich best bewust zijn van het probleem van de medicijnresten in het water, maar vaak niet goed weten, wat ze dan anders of beter zouden kunnen doen. Gezamenlijke aanpak Uit het debat onder leiding van Cathy van Beek, werd duidelijk dat er veel animo onder de deelnemers was voor een gezamenlijke ketenaanpak; dus samen aan de slag om ervoor te zorgen dat er zo weinig mogelijk medicijnen in ons afvalwater terecht komen, door bijvoorbeeld nog gerichter en bewuster voor te schrijven, door meer controle op het gebruik, de inzameling van niet gebruikte medicijnen te verbeteren en vervolgens de medicijnen die dan toch nog in het afvalwater terecht komen, door het waterschap weg te laten zuiveren.