Stel je een leven voor zonder vertrouwen. Alles zou hopeloos ingewikkeld worden. Je dag begint met twee wekkers, want je vertrouwt je wekker niet. In de broodtrommel 2 broden, want wellicht is er één bedorven en natuurlijk vast de auto starten, want als hij het niet doet kan je de wegenwacht vast bellen. En Routemobiel natuurlijk. Met een van je twee telefoons. Nou, je snapt het wel, dat is geen leven.
Dus leven we in vertrouwen. En gebruiken we het woord vertrouwen vaak. Vooral in de politiek. Want de politiek heeft een enorme invloed op het leven van de burger en de burger heeft maar heel beperkt invloed op de politiek. Tijdens verkiezingen is het enige moment met directe invloed. En je kan natuurlijk politici benaderen of inspreken bij een vergadering, maar dan dreigt altijd “voor kennisgeving aangenomen”. Maar dat verschil tussen enorm veel invloed en beperkte invloed wordt snel kleiner, want vrijwel niets blijft meer verborgen, bijna alles kan je opzoeken, ook al kan je wat je opzoekt niet altijd vertrouwen. En dus vallen regelmatig politici en beloften door de mand. Als politicus moet je zorgen dat je elke kleine misstap, en wie maakt ze niet, elke stap op de rand van wat mag of geaccepteerd wordt, zelf openbaar maakt. Want goed verbergen, vergeet het maar. En schouder ophalen, vergeet ook dat maar. Want eenmaal in het zoeklicht volgen genadeloze oordelen en meestal ook onvermijdelijke maatregelen. Maar je hoeft het niet te vrezen, want volg de wijze les, wees open en eerlijk.
En hetzelfde geldt voor de politieke plannen en beloften. Zorg dat het klopt, dat je het meent, want burgers gaan zoeken en dat gaat moeiteloos. Of de media doet dat, al zie je steeds vaker dat die zich baseren op wat de burgers hebben uitgezocht. Ook niet helemaal te vertrouwen natuurlijk. En nu is het verkiezingstijd. Een tijd waarin politici het contact met de burger intensief zoeken, want het moment van invloed is nabij. En dus hoor je bekende uitspraken: “nu zie je ze wel, daarna niet meer” Meestal niet waar , de meeste partijen zijn regelmatig op straat te vinden, de rode PvdA bakfiets was vorig jaar ook 6 x op straat, okay, de frequentie is nu iets hoger.
Nog zo een “ze beloven van alles en doen niks”. Ook niet waar, de partijen geven aan wat ze willen, waar ze voor staan, maar ze beloven niks. Kan ook niet, want er moet worden samengewerkt, er moeten compromissen worden gesloten. Maar op een ding mag u vertrouwen, als ze gekozen worden, dan zullen ze hun wensen proberen te realiseren. En toch, soms vertrouw ik het ook niet. Lijkt vertrouwen een wegwerpartikel. Zoals het plastic in ons afval. Dat zamelen we in Harderwijk niet apart in, dat wordt door de afvalverwerking gescheiden. Dat blijkt te kloppen, maar het plastic is dan zo vies, dat het niet meer goed recyclebaar is, dus wij zamelen het plastic apart in en nemen het mee naar vader of moeder, want Ommen en Nijmegen zamelen het apart in. Al vertrouw ik die ook niet helemaal.
Het bericht Vertrouwen verscheen eerst op PvdA Harderwijk.
