Poliflw

Locatie volgt

SP fractielid Roland van Braam heeft schriftelijke vragen gesteld over het splitsen van woningen en het verhuren van deze woningen door vastgoedcowboys, zoals in de Russische Buurt in Zaandam.

Inleiding:

In de raadsinformatiebrief van 22 mei 2018 is te lezen dat de gemeente bezig met gebiedsgerichte controles in de Russische buurt. Het valt de SP op dat er steeds meer woningen worden gesplitst en eengezinswoningen worden verhuurd met veel arbeidsmigranten er in.

De SP maakt zich zorgen over deze ontwikkeling en met name over de leefbaarheid in buurten en het uitbuiten van arbeidsmigranten. Bewoners ervaren in toenemende maten overlast van bewoners woonachtig in woningen of kamers, mede als gevolg van gesplitste of in kamers omgezette woningen.

Op deze manier krijgen vastgoedcowboys de kans om snel winst te maken, terwijl Zaankanters in die huizen willen wonen.                                                Zaanstad, 24 mei 2019 Vragen op grond van artikel 51 van het Reglement van Orde van de Gemeenteraad     1. Hoe wordt er gestuurd op leefbaarheid in en nabij gesplitste of omgezette woningen op effecten voor de directe woonomgeving?

    2. Bent u bereidt om geen vergunning meer voor woningsplitsing af te geven zolang de omvang van het probleem en de aanpak niet duidelijk is?

    3. Is de overlast die omwonende ervaren van woningsplitsing u bekend en hoe gaat u daar mee om?

    4. Hoe staat u er tegenover om niet meer dan twee woningen te splitsen per postcode?

    5. Hoe kunt u arbeidsmigranten beschermen tegen uitbuiting?

    6. Hoe kunt u voorkomen dat er (te)veel arbeidsmigranten in eengezinswoningen worden gepropt?

    7. Bent u bereidt om in de plaatselijke verordening op te nemen dat het verhuren aan groepen mensen van koopwoningen niet meer mogelijk is? Zo nee, graag toelichten? Voor de spoedige beantwoording van onze vragen danken wij u bij voorbaat.

Met vriendelijke groet, Namens de fractie van de SP,

Roland van Braam

Toen ik klein was, hoorde ik op tv het verhaal van iemand die een grote erfenis ontvangen had van een familielid, die jaren ervoor naar Zuid-Amerika geëmigreerd was om daar zijn geluk te vinden. Dit verhaal maakte erg indruk op mij als kind: wie wilde tenslotte niet een grote erfenis ontvangen! Wat ik ook spannend vond, was het idee dat er misschien ergens op deze wereld een ver familielid (een emigrant dus) van mij rondliep zonder dat ik van zijn bestaan afwist.

door: Gabriella Molica

Toen ik geschiedenis ging studeren, kreeg ik een ander, minder rooskleurig beeld van de emigratiegolven die Europa gekend heeft. De mensen die bijvoorbeeld vanuit Nederland naar Canada of USA of Australië geëmigreerd waren, hadden vast geen andere keuze. Ze hadden geen baan en geen hoop op een betere toekomst in eigen land. Ze moesten gewoon emigreren en hun geluk in een ander land zoeken. Op dat moment besefte ik dat de woorden ‘geluk’ en ‘geluk zoeken’ een totaal andere betekenis moesten hebben.

Kon ik wel op basis van hun noodzaak deze mensen als ‘gelukszoekers’ definiëren? En wat betekende het om alles achter te laten, huis en haard te moeten verlaten om een onzekere toekomst tegemoet te gaan? Wat had die mensen nu eenmaal bezield om zo’n moeilijke reis te ondernemen? Was dat misschien niet de droom van een betere toekomst? En koesterden ze wellicht niet het idee om op een dag terug te gaan om met trots te laten zien dat het hun gelukt was om die droom waar te maken?

Dezelfde vragen stel ik me nu weer, als ik naar alle politieke debatten over migratie luister of als ik de reacties van mensen op sociale media zie. Persoonlijk ben ik noch voor noch tegen migratie, maar ik ben wel tegen het idee dat mensen door economische omstandigheden gedwongen worden om te gaan emigreren. Want dit is niet alleen het geval van de meeste vluchtelingen, die met veel moeite en op eigen risico Europa bereiken, maar ook van vele Europeanen die hun geboorteland hebben moeten verlaten om ergens anders binnen de EU hun geluk te zoeken.

Dit is ook het verhaal van vele Oost-Europeanen die na de val van de Berlijnse muur en het ineenstorten van de voormalige Sovjet-Unie, gedwongen werden om elders hun geluk te zoeken. En dit is eveneens het verhaal van vele hoogopgeleide Griekse en Italiaanse jongeren die na de financiële crisis van 2009, vanwege de harde bezuinigingen, hun kans op een baan in eigen land in rook zagen opgaan. Hebben deze mensen wel een keuze gehad en kunnen we hen als opportunistische gelukszoekers zien? Ik denk van niet, maar ik denk evenzeer dat de tijd rijp is om de begrippen ‘geluk’ en ‘gelukszoekers’ opnieuw te definiëren.

Weer of geen weer, de Zaanse SP'ers staan er om campagne te voeren deze keer met SP Noord-Holland lijsttrekker Eric Smaling.

Op 13 mei 1939 vertrok het schip St. Louis met 930 joodse vluchtelingen (bijna allemaal Duitsers) vanuit Hamburg naar Cuba. Na de “Kristallnacht” van 1938 was voor hen het leven in Duitsland te gevaarlijk geworden en wilden ze op Cuba politiek asiel aanvragen. De Cubaanse minister van Immigratie liet echter weten dat zij alleen tegen betaling van 150 dollar een toeristenvisum konden krijgen. Slechts 29 van hen konden dat bedrag betalen en op het eiland blijven.

Het schip bleef een tijd voor de kusten van Zuid- en Noord-Amerika ronddobberen en probeerde asiel bij verschillende landen, waaronder de VS en Canada, aan te vragen. Geen enkel land gaf thuis en hun restte niets anders dan naar Europa terug te keren. Eenmaal terug werden ze opgevangen in vier landen: Engeland, België, Frankrijk en Nederland. Van hen zouden er uiteindelijk 254 in concentratiekampen sterven, en deze gebeurtenis zou de geschiedenis ingaan als “the voyage of the damned” (het schip van de verdoemden).

In juni dit jaar werd het schip Aquarius van de Ngo Artsen zonder Grenzen door Italië toegang tot alle Italiaanse havens geweigerd. Het schip vervoerde 629 vluchtelingen, onder wie 123 alleenstaande minderjarigen, 11 kinderen en 7 zwangere vrouwen. Matteo Salvini, minister van Binnenlandse Zaken en vicepremier van Italië, vroeg aan Malta om dit probleem op te lossen. De regering van Malta vond dat dat niet haar competentie was en alleen de Spaanse regering liet weten bereid te zijn om bijna alle vluchtelingen op te vangen.Wegens de slechte weersomstandigheden dobberden de vluchtelingen een aantal dagen rond op de Middellandse Zee voordat zij de haven van Valencia konden bereiken.

Het verhaal van het schip Aquarius leidde tot een diplomatieke rel tussen Frankrijk en Italië. De Franse president Macron noemde de positie die Italië in de kwestie ingenomen had, ”cynisch en onverantwoord”, terwijl Italië hem van repliek diende door te zeggen dat Frankrijk “hypocriet” was. De Fransen hadden immers niet aangeboden om de vluchtelingen op te vangen en bovendien waren zij in het verleden veel strenger geweest ten opzichte van de opvang van vluchtelingen dan de Italianen. Deze diplomatieke rel sloeg in als een bom binnen de EU en zorgde voor nog meer verdeeldheid binnen en tussen de lidstaten onderling.

De afschuw en compassie, waarmee de wereld in 2013 reageerde op het zien van de foto’s van de 368 doodskisten van de verdronken vluchtelingen voor de kusten van Lampedusa, en in 2015 bij de foto’s van de Syrische peuter Aylan Kurdi aangespoeld op de kust van Turkije, hebben nu plaatsgemaakt voor vreemdelingenhaat, xenofobie e racisme die onze geest als een virus infecteren.

Maar laten we niet vergeten: het is hetzelfde virus dat 80 jaar geleden het lot van de St. Louis bezegelde.

Gabriella Molica - oud afdelingsvoorzitter SP Zaanstreek

Op 13 juli 2018 lazen wij in Dagblad Zaanstreek het artikel 'Bouwplan verbaast Blauw-Wit'. De oorzaak van de verbazing van Blauw-Wit is gelegen in een kaartje waarop te zien is dat op de sportvelden die sedert ongeveer 50 jaar door voetbalvereniging Blauw-Wit bespeeld worden een contingent woningen is ingetekend. Het kaartje is afkomstig van projectontwikkelaar De Nijs, die de woningen op het Brokkingterrein ontwikkelt.

Vragen SP Het betreffende kaartje werd aan de gemeenteraadsleden van Zaanstad op 29 juni 2018 getoond tijdens een expeditie in het kader van MAAK. Zaanstad Noord. Andere geïnteresseerden waren op deze expeditie ook welkom. Welke andere geïnteresseerden, behalve de raadsleden, waren aanwezig? Was het bestuur van voetbalclub Blauw-Wit ook expliciet uitgenodigd? Onder welke personen/organisaties werden uitnodigingen verspreid? Was het de bedoeling dat het betreffende kaartje via een projectontwikkelaar bij voetbalvereniging Blauw-Wit terechtkwam? Het betreft in dezen weliswaar openbare informatie, maar vind u het een goede zaak dat Blauw-Wit via een projectontwikkelaar op de hoogte kwam van de gevorderde plannen om woningen op hun velden te bouwen? Er is in het (verre) verleden al vaker met de gemeenteraad gesproken over woningbouw rondom de velden van Blauw-Wit. Destijds waren er plannen om Sportpark Karnemelksepolder in te richten/vernieuwen .Blauw -Wit en Saenden hebben in 2013/2014 de intentie uitgesproken om verder te gaan op één sportpark als twee aparte verenigingen. Zijn de plannen voor Blauw-Wit en Saenden in routekaart 2 buitensport nog steeds van toepassing? Zo nee, graag een toelichting. Het huidige kaartje verraadt dat de woningbouwplannen momenteel in een verder stadium zijn dan destijds. Beschikt u over duidelijker tekeningen van de beoogde woonwijk? Zo ja, kunt u deze met de gemeenteraad delen? Een aantal jaren geleden is de Wormerveerse voetbalclub QSC gefuseerd met WFC en verhuisd van de sportvelden nabij het Guisveld naar het complex aan de Esdoornlaan. Blauw-Wit is een vereniging die groeit. Het sportcomplex aan de Esdoornlaan zit mudjevol. Naar welke locatie wil de gemeente Zaanstad de voetbalvereniging Blauw-Wit verplaatsen? Is met de vereniging al over een mogelijk vertrek van de eigen locatie gesproken? Volgens de gegevens in het Kadaster is de gemeente Zaanstad de eigenaar van de velden van voetbalclub Blauw-Wit. Bent u reeds met projectontwikkelaar De Nijs of een andere projectontwikkelaar in onderhandeling over de mogelijke verkoop van de velden? Met welke bestemming gaat u de velden verkopen (nu zit de bestemming 'sport' erop)? Gaat u dit doen voordat of nadat u een bestemmingswijziging hebt doorgevoerd? In de toelichting op het bestemmingsplan West-Knollendam van 17 juli 2006 wordt op bladzijde 70 het volgende meegedeeld (aan KMZ): "De ontwikkelingen die mogelijk in de toekomst kunnen plaatsvinden worden genoemd om aan te geven dat er wellicht in de toekomst iets gaat gebeuren. De ontwikkelingen volgen een eigen traject, waarbij ook de belanghebbenden (onder andere de bewoners in het gebied) verschillende mogelijkheden hebben om bezwaar te maken en zienswijzen in te dienen. Hiervoor zal opnieuw een bestemmingsplanprocedure doorlopen worden". Gaat u inderdaad een nieuwe bestemmingsplanprocedure doorlopen als de voetbalvelden van Blauw-Wit voor woningbouw bestemd worden? Of is er in dat geval een andere procedure van toepassing? Gaat u, in geval van herbestemming van de sportvelden van Blauw-Wit, alle benodigde toetsen en onderzoeken nog een keer (laten) doen? Wij kunnen ons voorstellen dat er sedert 17 juli 2006 veel veranderd is qua water, milieu, natuur en bodem.