Poliflw

Tijdens de begrotingsraad van 31 oktober vroeg de oppositie en dan met name het CDA zich af waar het sociale gezicht van het college oftewel onze fractie is. Ik was erg blij met deze vraag omdat ik ik daarmee de gelegenheid kreeg om onderstaande reactie te geven en daarmee smoel kon geven aan het sociale gezicht van de coalitie.

De tekst van de Algemene Beschouwingen die wi in de begrotingsraad hebben uitgesproken vindt u hier.

Het zorghuis in Doesburg staat, dat staat als een huis. De diverse regelingen zijn ruimhartig en worden door onze inwoners als goed beoordeeld. Ook blijkt, uit het binnen de perken blijven van de tekorten op jeugd, dat het preventieve beleid in Doesburg goed vorm krijgt. Bezuinigt Doesburg dan niet op de zorg? Nee, elk jaar wordt er meer geld uitgegeven aan programma vier.

Doesburg heeft een structurele financiële uitdaging door de de toename van de kosten van de zorg en tegenvallers. Hiervoor heeft het college de afgelopen maanden gekeken waar er mogelijkheden zijn. Er is een belangrijk verschil tussen de structurele, jaarlijks terugkerende uitgaven en de pot geld (algemene reserve) waaruit we putten voor investeringen. Programma vier omvat een groot deel van de begroting. Logisch dat daar ook naar gekeken wordt. Wij zouden het slecht bestuur vinden om niet benutte potjes in stand te houden om dan vervolgens pijnlijke maatregelen moet komen. Buurgemeente denken bijvoorbeeld aan drempelverhogende maatregelen om de toestroom naar voorzieningen omlaag te brengen. In Doesburg is dit absoluut niet aan de orde.

De enige voorgestelde wijzigingen binnen het sociaal domein die echt tot een beleidsverandering leiden zijn de bibliotheek en het algemeen maatschappelijk werk en de sociale raadslieden. Het belangrijkste is dat de bibliotheek open blijft. Deze zal samen met het college omgevormd worden van een boeken bieb naar een maatschappelijke plek.

Het punt wat wij ingewikkeld en onwenselijk vinden is een aanpassing van het voorzieningenniveau van maatschappelijk werk en sociale raadslieden. Daarom hebben we een motie opgesteld dat het college oproept om in 2020 met een plan te komen. Wat wij van het allergrootste belang vinden is dat hierbij het voorzieningenniveau op peil blijft en dat de kwetsbare inwoners van Doesburg hulp kunnen blijven krijgen in de complexe wereld van inkomensregelingen.

Het in stand houden van potjes die niet gebruikt worden is oud denken. Wat wij sociaal belangrijk vinden is dat iedereen in Doesburg die zorg of hulp nodig heeft. Onze gezonde algemene reserve staat hiervoor garant.

Zijn wij sociaal? Zeker weten!

Spelen bewegen en ontmoeten.

Een goed gekozen titel voor een integraal beleidsplan dat raakvlakken heeft binnen het fysiek en sociaal domein. Goede contacten, blijven bewegen en gezond eten zijn belangrijke elementen om prettig oud te worden. Daarnaast is de huidige speeltuin voor een plek waar kinderen hun wijkgenootjes ontmoeten. Van het woord spelen wordt ik vrolijk terwijl bewegen al gauw als iets wat moet is. Persoonlijk probeer ik altijd te blijven spelen, best leuk om af en toe van de kabelbaan te gaan. Een mooie uitdaging om de fysieke omgeving in te zetten om inwoners uit te dagen om te bewegen. Hierbij kan "gamification", of gewoon in het Nederlands, het inzetten van spelelementen in een niet spel omgeving, wellicht aanzet tot spelen en bewegen.

In de commissie hebben we aandacht gevraagd voor de inclusie agenda. Speel en beweegplaatsen zijn te vaak nog alleen toegankelijk voor mensen zonder beperking. Goed dat inclusie en toegankelijkheid voor iedereen in dit beleidsplan als duidelijk kader wordt meegegeven.

Wij zijn verheugd dat het college ervoor kiest om dit niet voor de wijken in te vullen maar juist samen met de inwoners invulling te geven aan het plan. Niet alleen het realiseren van de plekken om te bewegen en ontmoeten is uitkomst van de pilot maar ook de samenwerking met de burgers. Wat wij voor de participatie van belang vinden is dat iedereen de weg om deel te nemen goed weet te vinden. Het moet letterlijk laagdrempelig zijn.

Daarnaast kunnen inwoners elkaar juist op dit onderwerp inspireren met ideeën en voorbeelden. Het inzetten van een discussieplatform zoals verwoord in de aangenomen motie in oktober kan hierbij een mooi middel zijn. Dit kan al eenvoudig. Het uitbreiden van de reeds ontwikkelde site, die wij erg duidelijk vinden, met een pagina waar iedereen uitgedaagd wordt om ideeën te uploaden en met elkaar te delen zou al een mooie stap zijn.

Goed dat er cofinancieringsopties bestaan. Uitdaging hierin is het faciliteren van bewonersgroepen of wijkraden hierin. Dit gaan we volgen.

Wij wensen het college en alle Doesburgers veel succes met de uitvoering van de eerste experimenten. We kijken uit naar de eerste terugkoppeling!

We zijn verheugd te kunnen melden dat we een flinke stap dichterbij college deelname zijn gekomen. Dat geeft ons de gelegenheid onze ideeën voor onze mooie stad uit te dragen en zo mogelijk te realiseren!

Persbericht (Gemeente Doesburg)

Stadspartij Doesburg, PvdA/GROENLINKS en VVD hebben de intentie uitgesproken om samen een coalitie te vormen voor de komende 4 jaar. Samen hebben deze partijen 9 van de 15 zetels in Doesburg en vormen dus een meerderheid.

'In de periode na de verkiezingen heeft Stadspartij Doesburg het initiatief genomen om met alle partijen in gesprek te gaan om een coalitie te vormen. We vonden het belangrijk om alle partijen te horen, zodat er een goede afweging gemaakt kon worden.' aldus David van Sommeren, fractievoorzitter van de Stadspartij. 'Met de partijen Stadspartij Doesburg, PvdA/GROENLINKS en de VVD denken we een goede en brede basis te hebben om het juiste voor Doesburg en al haar inwoners te doen.'

Komende weken gaan de partijen om tafel met een formateur, om tot een coalitieprogramma te komen. Beoogd wethouders van het komende college zijn Birgit van Veldhuizen, Peter Bollen en Ellen Mulder. Er zal een nieuwe verdeling van de portefeuilles en projecten plaatsvinden voor de aankomende periode.

Op maandag 29 januari heeft de Gemeente in Beinum een inloopavond gehouden over het restafval en in het bijzonder over de plaatsen van de ondergrondse containers.

Via een drietal plattegronden was er op de inloopavond informatie over de bestaande- en ingeplande container locaties. De loopafstand naar de diverse locaties moest je echter inschatten: er was op op de plattegronden geen schaalaanduiding aanwezig.

De Raad heeft in het verleden aangegeven dat de “loopafstandsnorm” van een huis tot een ondergrondse container maximaal 150 meter mag zijn.

Om te controleren of de 150 norm wordt gehaald heb ik op de plattegronden per containerlocatie een cirkel met een straal van 150 meter getekend. Zo is het eenvoudig vast te stellen of een huis binnen of buiten de ring van 150 meter hemelsbreed valt.

Voor het Centrum en Molenveld is een mooie dekking te zien.

Maar bij zowel De Ooi als bij Beinum is goed zichtbaar dat er behoorlijke delen van de wijk buiten de aangegeven 150 meter cirkels vallen. Daarbij komt nog dat de werkelijke loopafstanden altijd groter zullen zijn dan de hemelsbreed gemeten afstanden. Met andere woorden: zelfs binnen de 150 meter cirkels kan de werkelijke loopafstand groter zijn dan de afgesproken norm.

Conclusie: er zijn nog steeds te weinig containers in Beinum en de Ooi.

PvdA/GROENLINKS zal dit benadrukken op de tweede inloopavond op 26 februari (Stadhuis, van 19.00 tot 21.00 uur).

Ja, ook mij wordt het regelmatig gevraagd. En als het me niet gevraagd wordt, dan kom ik zelf al met snel met de bekentenis: mijn wieg stond niet in Doesburg. Sorry daarvoor, zeg ik nog net niet. Maar ik haast me wel om als verzachtende omstandigheid op te voeren dat mijn vrouw uit deze streek komt. Ah, zie ik mensen dan denken: dat maakt ten minste iets goed.

Heb ik als niet-geboren Doesburger dan iets uit te leggen of te verantwoorden? Natuurlijk niet, zult u zeggen. Iedereen die hier bij de burgerlijke stand als inwoner staat ingeschreven, is Doesburger. Punt.  Allemaal mooi en aardig, maar er zijn vast Doesburgers die dat anders zullen zien. Burgerlijke stand of niet: in deze stad heb je niet je eerste peuterstappen gezet, op de basisschool gezeten, je eerste communie gedaan, op straat gespeeld of kattenkwaad uitgehaald met de buurjongen.

Het klinkt u wellicht raar in de oren, maar ik snap die Doesburgers ergens wel. Ik ben zelf opgegroeid in een Brabants dorp waar ‘mensen van buiten’ bepaald niet door iedereen meteen in de armen werden gesloten, alle verhalen over de Brabantse gastvrijheid ten spijt. En hoezeer je als buitenstaander ook je best deed;  voor sommigen bleef je import. Het was allemaal beslist niet kwaad bedoeld, maar dat was nu eenmaal het gevoel.

Ook ik ben dus import. Maar ondanks dat me regelmatig gevraagd wordt waar ik vandaan kom en ondanks dat ik van huis uit anders heb meegekregen, voel ik me helemaal niet zo. Sterker nog: ik woonde tot nu toe in een half dozijn steden, en nergens voelde ik me meer thuis. In de bijna drie jaar dat ik nu Doesburger ben, kreeg ik overal een oprecht welkom. Bij mij in de straat, bij ons in de wijkraad, bij het koor waarin ik zing en in de Doesburgse politiek waarin ik sinds ruim een jaar actief ben voor GroenLinks.

Als ik nog twijfels had over mijn bestaansrecht als nieuwbakken Doesburger, dan heeft burgemeester Loes van der Meijs die tijdens haar onlangs gehouden nieuwjaarstoespraak definitief weggenomen. Wat maakt iemand tot een echte Doesburger, vroeg zij zich af. Is dat de Doesburger wiens familie al generaties in de stad woont? Of is het de nieuwkomer die zijn huis renoveert en actief is voor de sportclub en het goede doel? Van der Meijs had geen idee. Wat ze wel wist: iedereen is haar even lief, zeker ook de nieuwkomer. ‘Koester die nieuwkomers’, was haar boodschap.  Ik voel me opnieuw meer dan welkom. En voor wie nog twijfelde: ik koester Doesburg.

Er is veel ontwikkeling in de zorg. De decentralisaties heeft het gesprek over de zorg naar de gemeenten gebracht. Een samenwerking tussen huisartsen en gemeenten leek voorheen ondenkbaar. Er was eigenlijk nauwelijks contact tussen huisartsen en gemeenten. Enkel als er gebouwd moest worden.

Maar tijden veranderen. Zo was er vorige week een werkconferentie met huisartsen, fysiotherapeuten, welzijnswerkers, (jeugd-)zorgmedewerkers en vertegenwoordigers van gemeenten. De drie betrokken gemeenten Westervoort, Rheden en Doesburg bespraken hoe er meer kan worden samengewerkt. Geconstateerd werd dat er soms achter vragen aan het sociaalteam, medische achtergronden een rol spelen, waarvoor dan de huisartsen geraadpleegd wordt.

Maar andersom komt veel vaker voor!! Huisartsen worden veelal met vragen geconfronteerd waar de directe lichamelijke klacht niet het belangrijkste is. Een ongezonde levensstijl, eenzaamheid en zorgen zijn regelmatig een groot deel van de hulpvraag. Huisartsen gaven in de werkconferentie aan liever op een gezonde levensstijl te willen sturen. Dit wordt ook Positieve gezondheid genoemd. Niet steeds weer medicaliseren op elke vraag die binnen komt. Verschillende pilots geven aan dat er al snel een kwart van de vragen anders gestuurd kunnen worden richting gezond gedrag en ondersteunende sociale netwerken.

Dat blijkt ook veel goedkoper uit te werken op de gezondheidszorg algemeen. Deze inzichten geven de mogelijkheid de samenwerking tussen huisartsen, welzijn en gemeenten meer inhoud te geven. De gemeente heeft de taak en mogelijkheid om preventief beleid te ontwikkelen voor zorg door het welzijnswerk aan te sturen. Dat wordt al een tijdje gedaan maar niet iedereen gaat zomaar meedoen met welzijn activiteiten en gezond leven. Sportprogramma’s (b.v. buurtsportcoaches) en welzijnsactiviteiten kunnen best wat meer klandizie gebruiken.

Mensen maken die stap niet altijd uit zichzelf en laten zich ook niet de les voorschrijven door de gemeente. Een verwijzing door een autoriteit zoals de huisarts kan net dat zetje zijn om in beweging te komen. Er zijn genoeg mogelijkheden in de gemeente Doesburg. Maar die moet je dan wel weten te vinden. Er moet een verwijzer of “welzijnscoach” zijn die alle mogelijkheden kent en iemand van wijze raad kan dienen. Ik denk dat er maar snel een samenwerking moet komen tussen gemeente en huisartsen. Als de huisartsen “Welzijn op recept” gaan voorschrijven en de gemeente zorgt voor een wegwijzer ofwel “welzijnscoach”, dan maken we meters in gezondheid en zullen er minder mensen eenzaam leven! Zo kunnen we preventief werken aan een betere zorg voor minder geld!