Poliflw

Een voorstel van GroenLinks om afval van groente, fruit, en etensresten in hoogbouw te benutten is unaniem aangenomen in de gemeenteraad. Rotterdam heeft de ambitie om in 2050 een volledig circulaire stad te zijn. Een stad waarin we alle reststromen opnieuw gebruiken. Om dat te bereiken moet er ook een plan komen voor groente-, fruit- en eetafval (GFE) in hoogbouw.

Op dit moment worden groente- en fruitresten in de stadsdelen met veel hoogbouw nog niet gescheiden terwijl daar een enorme kans ligt. De meeste inwoners van Rotterdam wonen in appartementen en ook die bewoners willen graag scheiden. Bovendien is juist deze reststroom heel waardevol omdat het kan worden omgezet in energie en veel fosfaat bevat dat weer nodig is voor onder andere kunstmest. Er is echter nog geen duurzaam afvalsysteem aanwezig voor deze bewoners.

Raadslid Astrid Kockelkoren wil dat het college vaart maakt met het inzamelen van GFE-afval door gewoon aan de slag te gaan in een bestaande woontoren. Te beginnen met een proef voor een GFE-afval inzamelingssysteem met een zogenoemde afvalgrinder. Dit is een apparaat dat bevestigd zit onder wasbakken waardoor groente-, fruit- en andere etensresten door het afvoerputje kunnen worden ingezameld.

Raadslid Astrid Kockelkoren “De handen moeten uit de mouwen om van Rotterdam een volledig circulaire stad te maken en we zijn blij dat we me dit voorstel weer een stap in de goede richting zetten.” 

In Berlijn, Sydney en Londen, wereldwijd werd er afgelopen week al gestaakt voor een beter klimaat. Vrijdag 27 september staken wij in Den Haag!

Meld je aan via deze link om op de hoogte te blijven. Reis je met ons mee? We verzamelen om 11:30 op Rotterdam Centraal (voor de Hema) en nemen om 11:48 (spoor 9) de trein naar Den Haag CS. Vanaf daar is het nog 5 minuten lopen naar de Koekamp, waar de Klimaatstaking begint.

‘Boijmans Op Zuid’ is het plan om tijdens de jarenlange verbouwing van Boijmans de collectie te presenteren op Rotterdam Zuid. Onlangs werd bekend dat het plan niet doorgaat. Dat is voor GroenLinks niet acceptabel. Daarom vroegen wij een debat aan en dienden samen met andere partijen een motie in.

De collectie van Boijmans is van alle Rotterdammers. Daarom moet deze collectie ook zichtbaar blijven voor Rotterdammers. Het plan was ‘Boijmans op Zuid’ onder te brengen in het oude V&D-pand bij het Zuidplein.

Rotterdam Zuid heeft weinig cultuurinstellingen, dus deze extra locatie is daar zeker welkom. Donderdag beloofde de wethouder dat hij alsnog zijn best gaat doen om Boijmans op Zuid door te laten gaan. De ingediende motie is daarbij een stok achter de deur.

GroenLinks-raadslid Jimmy Smet: “Zowel de collectie als de bewoners op Zuid verdienen gewoon een Boijmans op Zuid!’

 

GroenLinks wil dat Roze Zaterdag in 2021 in Rotterdam wordt georganiseerd. In 2001 verwelkomde Rotterdam de Roze Zaterdag voor het laatst. Raadslid Jimmy Smet vraagt het college een lobby te starten om het evenement naar Rotterdam te halen.

GroenLinks-raadslid Jimmy Smet neemt hiervoor het voortouw samen met andere partijen in de Rotterdamse raad: ‘Roze Zaterdag past bij Rotterdam; we zijn een diverse festivalstad én een groot deel van deze gemeenteraad heeft vorig jaar het Roze Stembusakkoord getekend, waarin onder andere ‘meer zichtbaarheid’ is verankerd. Ik roep het stadsbestuur op om te lobbyen zodat we deze roze Manifestatie in 2021 in onze Maasstad kunnen vieren.’

GroenLinks heeft een debat aangevraagd over de gouden handdruk die de financieel directeur van het Havenbedrijf heeft ontvangen. De directeur heeft na zijn vertrek een vergoeding gehad van zes maandsalarissen ter waarde van €159.340,-.

De vergoeding voor het vrijwillige vertrek van de directeur roept grote vraagtekens op bij GroenLinks. Een halfjaarsalaris van €160.000,- ligt ver boven de Balkenendenorm. Op basis van het salaris van de financieel directeur heeft het Havenbedrijf zich niet aan die wet gehouden.

GroenLinks-raadslid Stephan Leewis is kritisch over dit soort beloningen. ‘Bedrijven die voor 100 procent in handen van de overheid zijn, hebben de wettelijke en morele verplichting om zich te houden aan de Balkenendenorm. Dat is in het geval van het salaris van de financieel directeur niet gebeurd en daar willen wij graag opheldering over.’

Dankzij een plan van wethouder Arno Bonte krijgt Rotterdam de grootste windmolen ter wereld.

Deze megawindmolen van 245 meter hoogte en wieken van 110 meter lang komt op de Tweede Maasvlakte te staan. Het is de eerste van een nieuwe generatie windturbines. De windmolen levert een verwacht vermogen op van 12 tot 14 megawatt. Dat is vergelijkbaar met het verbruik van ongeveer 8000 huishoudens. Dit is een grote verbetering ten opzichte van huidige windmolens. De windmolen naast Van Brienenoordbrug heeft bijvoorbeeld een vermogen van maximaal 3 megawatt.

De megawindmolen is een prototype voor windmolens die op zee zullen worden geplaatst.

Om luchtvervuiling tegen te gaan pleit GroenLinks voor behoud van de sloopregeling voor oude en vervuilende brom- en snorfietsen.

Door het succes van de regeling is het budget bijna op. De partijen vragen het stadsbestuur om geld vrij te maken om de regeling in 2019 door te zetten.

Sinds 1 januari 2018 biedt de gemeente eigenaren van oude, vervuilende brom- en snorfietsen een premie van 300 euro om hun voertuig te laten slopen. Halverwege oktober hadden al 1.200 bezitters van brom- en snorfietsen van voor 2010 van de regeling gebruik gemaakt. Dat is 15% van het totale aantal oude brom- en snorfietsen in Rotterdam.

GroenLinks-raadslid Jeroen Postma: “De sloopregeling is een goede maatregel om het aantal oude, vervuilende brommers in de stad te verminderen. Hierdoor wordt fietsen fijner en de lucht schoner.”

De verandering begint hier, in Rotterdam!

Stem 21 maart GroenLinks.

Deze week precies twee jaar geleden, op 20 maart 2016, ging de Turkijedeal in, die de trek van vluchtelingen en migranten via Turkije en de Griekse eilanden naar West-Europa moest stoppen. Europarlementariër Judith Sargentini maakt de balans op.

Volgens de deal voerde Turkije zijn grenspatrouilles op zodat smokkelbootjes niet meer konden vertrekken en ging akkoord met het terugnemen van Syriërs die die overtocht toch hadden gemaakt. In ruil daarvoor bood de Europese Unie drie miljard aan financiële steun voor de opvang van vluchtelingen in Turkije en beloofde het voor iedere teruggestuurde Syriër een kwetsbare vluchteling vanuit Turkije op te nemen. 

Doorslaand succes

Twee jaar later lijkt de deal – samen met het grenshek tussen Macedonië en Griekenland – voor regeringen in West-Europa een doorslaand succes: er konden asielzoekerscentra dicht. Maar een bezoek aan Lesbos en Chios toont de wrange realiteit. De vluchtelingen op de Griekse eilanden verkeren nog steeds in doffe ellende. Zij arriveerden na 20 maart 2016 en komen daarom niet in aanmerking om hervestigd te worden naar een ander land in Europa. Teruggestuurd naar Turkije worden ze vooralsnog ook niet. Verschillende rechtszaken in Griekenland daarover lopen nog en de Griekse regeringspartij Syriza twijfelt aan de opvang in Turkije, ook al is Turkije volgens Griekenland officieel een veilig land voor vluchtelingen

Dat vluchtelingen niet terug zouden kunnen naar Turkije omdat het er niet veilig is, kon je zien aankomen. En als er niemand terug gaat, dan hoeven Europese lidstaten ook geen vluchtelingen uit Turkije naar de Unie te halen. In 2017 bleef de teller steken op tienduizend hervestigde Syriers. Nederland nam er daarvan - een oog koning - tweeduizend voor zijn rekening. 

Ondertussen oordeelde het Europees Hof van Justitie dat de Turkijedeal geen internationaal verdrag is en dat de Europese Commissie en de Europese Raad officieel geen partij zijn. Hierdoor acht het Hof zichzelf niet bevoegd om te oordelen over de zaken van de vluchtelingen die onder de Turkije deal vallen. 

Libië

Twee jaar na de deal met Turkije is dit het resultaat; Turkije houdt vluchtelingen tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Op de eilanden zitten duizenden mensen vast zonder enig uitzicht op verbetering. Toch wordt de Turkijedeal aangehaald als een formule die elders navolging verdient. Laten we nu eens kijken wat er de laatste maanden in Libië is gebeurd. 

Europa heeft de Libische grenswachten getraind en van snelle boten voorzien. Sinds de Libiërs hun eigen wateren weer patrouilleren, komen er aanzienlijk minder migranten aan in Italië. We weten dat migranten die door de Libische kustwacht uit het water worden gered, in een onmenselijk detentiekamp in Libië verdwijnen. Drenkelingen die door schepen met Europese vlag gered worden, mogen niet terug naar Libië, want wij beschouwen dat land als onveilig. 

'Officiële detentiekampen'

Na de berichtgeving over de mensonterende situatie in de detentiekampen in Libië is er een grootschalige evacuatie op gang gekomen, geleid door de Internationale Organisatie voor Migratie en betaald door de Europese Unie. De illegale gevangenissen, gerund door mensenhandelaars, liggen nog buiten ieders bereik. Migranten worden uit de officiële detentiekampen bevrijd en terug naar huis gebracht. Vluchtelingen, die thuis het risico op vervolging lopen, worden met hulp van VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR in Niger gehuisvest. Met de regering van Niger is afgesproken dat dit tijdelijk is en dat Europese landen bereid zijn om deze vluchtelingen in Europa op te nemen. 

Van de naar schatting 47.000 vluchtelingen in Libië zijn er tussen november en februari 1.020 naar Niger overgebracht. Tot nog toe mochten er slechts vijfentwintig naar een Europees land (Frankrijk) vertrekken. Deze week werd bekend dat de UNHCR tijdelijk gestopt is met het evacueren van vluchtelingen van Libië naar Niger, omdat te weinig Europese landen hun belofte aan Niger nakomen. 

Twee jaar na de Turkijedeal lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Libië houdt ze tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Uitkomst: mensen zitten vast zonder enig uitzicht op verbetering. Deze formule werkt niet.