Poliflw

Een terugblik op de extra raadsvergadering van 14 mei 2020.

In een extra raadsvergadering (vanaf 22 u.) werd de “Taskforce 100% Winterswijk ‘van Herstel naar Beter’” besproken. Dit voortvarende stukje werk op initiatief van wethouder Tannemaat en met medewerking van wethouder klein Gunnewiek ontmoette veel instemming. 

De fractievoorzitters namen de kans te baat om hun eigen standpunten nog eens in de spotlights te zetten, zodat de vergadering niet één, maar drie uur duurde. Het CDA was voor het verenigingsleven en tegen geldverspilling, WB voor de markt, VVD voor werk en onderwijs, GL voor duurzaamheid en cultuur, PvdA voor arbeid en sociale voorzieningen, D66 voor de recreatie-sector en gaf enkele kritische reacties op de anderen en VW had weer erg veel contacten onder de bevolking – daar zullen over twee jaar vast veel stemmen heen gaan. 

Het effect van deze zeven lyrische vergezichten was, dat van 11 moties en twee amendementen de meeste werden ingetrokken en dat er na drie uur niet zo erg veel was gebeurd. We konden na twaalven de burgemeester wel met zijn verjaardag feliciteren.

Paul Puntman - Fractielid GroenLinks

GroenLinks heeft rond de Pasen van 2020 het initiatief genomen om namens alle fracties van de gemeenteraad een open brief te publiceren.

De brief bevat een gezamenlijke steunbetuiging aan de medisch specialisten van het SKB, die in een enquête met een meerderheid van 85% hebben uitgesproken dat het SKB zelfstandig moet verdergaan. Het vergt wijsheid en doorzettingsvermogen om daadwerkelijk los te komen van het Santiz bestuur. GroenLinks wenst het personeel daarbij alle sterkte.

De column van GroenLinks raadslid Peter Voogt in de Winterswijkse Weekkrant.

Sinds de invoering van het “omgekeerd inzamelen” van huisafval zijn de laagste inkomens erop achteruitgegaan. De volledige kwijtschelding die zij voorheen kregen, is nu beperkt tot containers met GFT, PMD en papier. Voor het restafval moeten ook de arme huishoudens €1,25 per storting betalen. “Om iedereen tot beter scheiden aan te zetten.”

Nu zijn er arme huishoudens die maar €25, per week te besteden hebben. Een zak restafval in de container gaat dan echt ten koste van een maaltijd. De verleiding is dan groot om het restafval op een andere manier kwijt te raken. Bijv. bij het PMD, of je zet de zak naast de container (etc.). De zogenaamde ‘impuls tot goed scheiden’ werkt dan juist omgekeerd.

Overigens, er zijn genoeg niet-arme huishoudens die hetzelfde gedrag vertonen. Maar daar waar deze nog min of meer een keuze hebben, zitten de arme huishoudens financieel klem. 

Nu hebben de meeste Achterhoekse gemeenten ingezien dat “omgekeerd inzamelen” voor mensen die financieel klem zitten, averechts werkt. Zij hebben kwijtschelding ingevoerd voor het vastrecht plus een beperkt aantal aanbiedingen restafval per jaar.

Reden voor GroenLinks om een raadsvoorstel in te dienen om eenzelfde kwijtscheldingsregeling voor Winterswijk te vragen. Dat kost slechts 0,6% van de totale kosten van afvalinzameling. En dat bedrag wordt ws. terugverdiend door de betere scheiding die het gevolg is (minder restafval bij het PMD). Kortom een win-win situatie voor iedereen.

Maar wat blijkt: de partij die “armoede hoge prioriteit geeft”, het CDA, stemde tegen!

In de aanloop naar kerst zou je verwachten dat zij “heb uw naaste lief gelijk u zelf’ wel in de praktijk zouden brengen. Maar als je het ‘kerstdansje’ op hun Facebookpagina ziet, lijken ze vooral van zichzelf te houden!

 

Deze week precies twee jaar geleden, op 20 maart 2016, ging de Turkijedeal in, die de trek van vluchtelingen en migranten via Turkije en de Griekse eilanden naar West-Europa moest stoppen. Europarlementariër Judith Sargentini maakt de balans op.

Volgens de deal voerde Turkije zijn grenspatrouilles op zodat smokkelbootjes niet meer konden vertrekken en ging akkoord met het terugnemen van Syriërs die die overtocht toch hadden gemaakt. In ruil daarvoor bood de Europese Unie drie miljard aan financiële steun voor de opvang van vluchtelingen in Turkije en beloofde het voor iedere teruggestuurde Syriër een kwetsbare vluchteling vanuit Turkije op te nemen. 

Doorslaand succes

Twee jaar later lijkt de deal – samen met het grenshek tussen Macedonië en Griekenland – voor regeringen in West-Europa een doorslaand succes: er konden asielzoekerscentra dicht. Maar een bezoek aan Lesbos en Chios toont de wrange realiteit. De vluchtelingen op de Griekse eilanden verkeren nog steeds in doffe ellende. Zij arriveerden na 20 maart 2016 en komen daarom niet in aanmerking om hervestigd te worden naar een ander land in Europa. Teruggestuurd naar Turkije worden ze vooralsnog ook niet. Verschillende rechtszaken in Griekenland daarover lopen nog en de Griekse regeringspartij Syriza twijfelt aan de opvang in Turkije, ook al is Turkije volgens Griekenland officieel een veilig land voor vluchtelingen

Dat vluchtelingen niet terug zouden kunnen naar Turkije omdat het er niet veilig is, kon je zien aankomen. En als er niemand terug gaat, dan hoeven Europese lidstaten ook geen vluchtelingen uit Turkije naar de Unie te halen. In 2017 bleef de teller steken op tienduizend hervestigde Syriers. Nederland nam er daarvan - een oog koning - tweeduizend voor zijn rekening. 

Ondertussen oordeelde het Europees Hof van Justitie dat de Turkijedeal geen internationaal verdrag is en dat de Europese Commissie en de Europese Raad officieel geen partij zijn. Hierdoor acht het Hof zichzelf niet bevoegd om te oordelen over de zaken van de vluchtelingen die onder de Turkije deal vallen. 

Libië

Twee jaar na de deal met Turkije is dit het resultaat; Turkije houdt vluchtelingen tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Op de eilanden zitten duizenden mensen vast zonder enig uitzicht op verbetering. Toch wordt de Turkijedeal aangehaald als een formule die elders navolging verdient. Laten we nu eens kijken wat er de laatste maanden in Libië is gebeurd. 

Europa heeft de Libische grenswachten getraind en van snelle boten voorzien. Sinds de Libiërs hun eigen wateren weer patrouilleren, komen er aanzienlijk minder migranten aan in Italië. We weten dat migranten die door de Libische kustwacht uit het water worden gered, in een onmenselijk detentiekamp in Libië verdwijnen. Drenkelingen die door schepen met Europese vlag gered worden, mogen niet terug naar Libië, want wij beschouwen dat land als onveilig. 

'Officiële detentiekampen'

Na de berichtgeving over de mensonterende situatie in de detentiekampen in Libië is er een grootschalige evacuatie op gang gekomen, geleid door de Internationale Organisatie voor Migratie en betaald door de Europese Unie. De illegale gevangenissen, gerund door mensenhandelaars, liggen nog buiten ieders bereik. Migranten worden uit de officiële detentiekampen bevrijd en terug naar huis gebracht. Vluchtelingen, die thuis het risico op vervolging lopen, worden met hulp van VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR in Niger gehuisvest. Met de regering van Niger is afgesproken dat dit tijdelijk is en dat Europese landen bereid zijn om deze vluchtelingen in Europa op te nemen. 

Van de naar schatting 47.000 vluchtelingen in Libië zijn er tussen november en februari 1.020 naar Niger overgebracht. Tot nog toe mochten er slechts vijfentwintig naar een Europees land (Frankrijk) vertrekken. Deze week werd bekend dat de UNHCR tijdelijk gestopt is met het evacueren van vluchtelingen van Libië naar Niger, omdat te weinig Europese landen hun belofte aan Niger nakomen. 

Twee jaar na de Turkijedeal lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Libië houdt ze tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Uitkomst: mensen zitten vast zonder enig uitzicht op verbetering. Deze formule werkt niet. 

Alle kandidaten in beeld op de GroenLinks flyers.

Alle kandidaten in beeld op de GroenLinks flyers.