Al weer een aantal weken terug liep ik mee in de Zwolle Pride Parade. Een indrukwekkende “optocht” door Zwolle met onder andere steun van de Provincie Overijssel mogelijk gemaakt. Ik liep samen met vele honderden blije inwoners in deze eerste Pride mee. En wat was ik trots!
Toen jaren geleden de GAY games in Amsterdam waren werd die stad overspoeld door LHBTI’ers vanuit de gehele wereld. Dat was een toffe week! Eindelijk even het gevoel dat we een meerderheid vormden en nergens was een wanklank te horen. De stad was in regenboogkleuren en ik voelde me vrij. Een gevoel dat veel hetero’s waarschijnlijk elke dag ervaren maar dat voor LHBTI’ers niet vanzelfsprekend is. Maar dat gevoel van vrijheid gun ik iedereen. Iedereen moet zichzelf kunnen zijn en zichtbaar kunnen houden van wie hij of zij wil – op werk, op school, bij het uitgaan, enzovoort.
Inspiratie
Enkele jaren geleden startte ik daarom met een motie om de regenboogvlag op het provinciehuis te krijgen tijdens Coming Out Day. Die kreeg een krappe meerderheid in de Staten. Vanaf dat moment kwam er ruimte. De vervolgstap was het realiseren van een congres met allerlei organisaties en gemeenten om te spreken over de noodzakelijke ondersteuning voor een opener en vrijer Overijssel. Dit leidde tot mijn initiatief tezamen met de PvdA om Overijssel uit te roepen tot regenboogprovincie en daadwerkelijke steun via subsidies te realiseren en onderzoek te laten doen naar de beleving van LHBTI’ers in ons Overijssel. Ook dat lukte.
Maar nog was het mij niet genoeg. In opmaat naar de provinciale verkiezingen werd mijn – met steun van de 3 regionale COC’s gemaakte – regenboogstembusakkoord door de meeste fracties ondertekend. Er werd tevens vanaf 2019 voor de komende jaren op o.a initiatief van de VVD extra geld vrijgemaakt voor gerichte acties om de samenleving te versterken en de acceptatie van LHBTI’ers te bevorderen, waaronder de mogelijkheid voor het steunen van bijvoorbeeld een Pride in Zwolle of andere gemeente in Overijssel.
Inmiddels heeft het onderzoek naar de acceptatie van LHBTI’ers in Overijssel de problemen die wij als D66 uit de samenleving al wel kennen bevestigd: Er ligt nog veel ruimte voor verbetering. Overijssel ligt op het gebied van veilig wonen, sociale veiligheid, en het gevoel van vrijheid, zelfs op achterstand ten opzichte van buurprovincie Gelderland. Een van de belangrijkste aanbevelingen uit het onderzoek is om meer aandacht aan voorlichting op scholen te realiseren en ruimte aan zichtbaarheid te geven. Het gaat om zo’n 5% van de Overijsselse inwoners die onder LHBTI vallen, dus rond de 55.000 inwoners.
Ik blijf aandacht vragen voor hoe wij als provincie de juiste kaders kunnen creëren om invulling te geven aan de doelen: sterkere voorlichting en meer zichtbaarheid. Veelal komt dit in de praktijk namelijk op de schouders van vrijwilligers te liggen. Daarom vroeg ik deze week aan GS om scholen actief te benaderen en uit te nodigen om mee te doen aan Coming Out Day op 11 oktober. Ik vroeg ook om gemeentes en bibliotheken te steunen die naar Drents voorbeeld een “roze hoek” willen realiseren, waarin allerlei informatie over alles wat met te maken heeft makkelijk beschikbaar wordt gesteld. En ik vroeg aan Gedeputeerde Roy de Witte of hij openstaat voor een gesprek met de makers van de Roze Golf, het radioprogramma van RTV Oost op zondagmiddag waar voorlichting in onafhankelijke vorm wordt gegeven en dat zo een hele belangrijke functie in Overijssel vervult. Zoals bij de meeste voorlichtingscampagnes op dit gebied is ook hier het probleem dat een succesvol (voort)bestaan van deze initiatieven in het gedrang komt omdat het afhankelijk is van de inzet van individuele vrijwilligers.
Trots
Een aantal weken terug was het dus weer zover: de straat was van LHBTI’ers. In Zwolle, in mijn Overijssel, tijdens de Pride. Met honderden liepen we, met heerlijk swingende muziek, door de stad. Op vele plaatsen langs de kant stonden rijen dik inwoners mee te dansen en te genieten. Veel kinderen met regenboogvlaggen, bont versierde huizen, ouderen op balkons die kleurrijk zichtbaar waren, fraai uitgedoste inwoners die mee toonden te zijn wie ze zijn. Samen met mijn D66 partijgenoten liep ik mee door Zwolle. Vrij en blij en trots. Zijn wie je bent, waar je ook bent of woont of van wie je houdt, alle smaken en kleuren van de regenboog – het kon allemaal zonder gedoe, die dag in Zwolle. Dat voelde geweldig goed.
Ik vraag niet om elke dag een Pride. Ik voel wel elke dag de pride in mij. En trots ben ik op al die LHBTI’ers die mee die dag zichtbaar zichzelf waren, die dat toonden en zo mee de ruimte maken voor hen die na hen komen. Er was een sterk team dat een leuk vierdaags programma realiseerde en ook de Pride Parade in Zwolle mogelijk maakte. Ik was trots op zoveel organisatiekracht van vrijwilligers uit Zwolle, en op maatschappelijke organisaties en bedrijven zoals IKEA en Scania die dit event steunden. Trots was ik op het MKB in Zwolle dat winkels met vlaggen had uitgedost.Blij dat ik ook andere partijen mee zag doen aan dit feest. En trots op de Staten van Overijssel die met de vlag vier in top toonde dat Overijssel regenboogprovincie is: Een provincie waar je zonder aanzien des persoons elke dag jezelf kunt zijn.
Het raakt me elke keer weer als ik hoor dat mensen die vrijheid niet ervaren, zich onveilig voelen, door anderen niet worden geaccepteerd en daardoor soms zelf met hun identiteit worstelen. Er is nog genoeg te doen en daar blijf ik me voor inzetten. Iedereen heeft het recht en moet ook de ruimte voelen om zichzelf te kunnen zijn – vanuit welk nest of plekje van deze wereld je ook komt! Vrijheid is een hoog goed om me voor in te blijven zetten.
