Er vielen in de afgelopen periode nogal wat vieringen in het water. De viering van het jubileumjaar van de eerste grote nieuwe stadsuitleg van Groningen kon dan weliswaar helaas nog niet plaatsvinden, in september volgt hiervoor een herkansing.
De snel toenemende omvang van de Stad Groningen was 400 jaar geleden aanleiding voor het stadsbestuur, om moedig vooruit te kijken, voorzitter. Een stadsbestuur dat zich veerkrachtig toonde en in staat bleek om de problemen het hoofd te bieden en ervoor zorgde dat de huidige wijk Hortusbuurt/Ebbingekwartier tot ontwikkeling en bloei kwam.
Ook de viering van 75 jaar vrijheid kon helaas geen doorgang vinden, maar ook 75 jaar geleden stond er een veerkrachtig en daadkrachtig gemeentebestuur, dat niet van wijken wist en moedig de schouders onder de wederopbouw zette.
Die vieringen die in het water vielen werden geannuleerd vanwege het COVID-19 virus, daar zult u vandaag nog veel vaker woorden over horen.
We horen de verhalen van de mensen in de zorg. In het onderwijs. In de cultuursector. En van ondernemers. Iedereen is de laatste maanden door de coronamaatregelen van de overheid op de proef gesteld.
Van stilstand tijdens een intelligente lockdown naar soms wel heel erg flexibel tijdens het weer opstarten, met regels die per week lijken te worden aangepast. Alsof we met elkaar niet weten wat te doen. Corona heeft ons daarmee, en dat is wellicht toch ook iets positiefs, ruimte gegeven voor twijfel, voor het zeggen dat je het ook niet weet. Jan Terlouw schreef daarover niet voor niets het boek ‘Hoed u voor mensen die iets zeker weten.’
Actueler dus, dan ooit. Maar ondanks de onzekerheid en twijfel, moet de overheid wel handelen. Om het virus in te dammen. Maar ook, om de samenleving weer op gang te helpen. De maatregelen hebben mensen onvrij en onzeker gemaakt. En van deze onvrijheid en onzekerheid willen we af.
Want wat als je baan op het spel staat. Jij je zaak gedwongen moet sluiten. Je door corona je ziekenhuisbehandeling niet kon krijgen. Dan is de ingeleverde vrijheid misschien maar relatief.
In de afgelopen periode is er meer dan ooit op zelfredzaamheid geleund. En dat we weer meer vrijheden hebben komt vanwege ons persoonlijke democratische besef. Dat we leven in een samenleving waarin je eigen vrijheid niet ten koste mag gaan van die van een ander. Dat je de meest kwetsbaren moet beschermen.
Groningen heeft het ontzettend goed gedaan. We hebben veerkracht, maar ook daadkracht getoond. We komen altijd weer overeind, en hebben plek voor die mensen die dat nodig hebben. 75 jaar vrijheid zouden we ook in diezelfde gedachte vieren, maar we vierden het in onvrijheid.
Nu is het tijd om die vrijheid te herwinnen, ook door onzekerheden zoveel mogelijk weg te nemen.
Net als dat het bij ons past dat we kritisch zijn op onszelf. Dat we ons eigen functioneren toetsen. Dat doen we bijvoorbeeld met het gebiedsgericht werken maar ook met de democratische experimenten. Waar we juist inzien dat de verbinding zo belangrijk is. De verbinding tussen overheid en inwoners. Om dat belang te onderstrepen was er een motie in wording gezamenlijk met de Stadspartij, maar die houden we nog wel even in portefeuille.
We bespreken vanavond de voorjaarsbrief. En net als het college willen wij ook hier nogmaals benoemen; dank aan alle mensen die de afgelopen periode voor ons, de samenleving, gewerkt hebben. De leraren, de supermarktmedewerkers, de handhavers, de zorgverleners, de politie. En dank ook aan alle ouders die het thuis volgehouden hebben als juf en meester, ik weet uit eigen ervaring dat dat zeker geen sinecure was.
Maar nu moeten we ook aan onze ondernemers denken. Daarom is het goed, dat het college blijft investeren in het vestigingsklimaat en het aantrekkelijker maken van de binnenstad. Want vertrekkende ondernemers betekent niet alleen minder werkgelegenheid maar ook minder dynamiek, en in die cirkel moeten we niet terecht komen. Groningen moet weer gaan bruisen.
Het is bovendien goed, dat het college blijft investeren in wijkvernieuwing en wonen. De verschillen in de gemeente mogen door corona niet groter worden en liefst maken we ze kleiner.
En het is goed dat het college fors investeert in goede onderwijshuisvesting, omdat het fundament voor een goede start in het leven daar ligt.
Pijnlijke keuzes die verschillen vergroten moeten we niet maken, maar om echt grote stappen te zetten zou ook het Rijk moeten bijspringen. Want we kunnen de lasten voor onze inwoners niet eindeloos blijven verhogen. Onze belastingen prijken al in veel teveel top-10 lijstjes op de hoogste posities.
Dus Den haag, kom over de brug. Niet alleen voor de gemeentekas, juist ook voor gerichte projecten, zoals de Lelylijn. Kom niet alleen met wat nodig is, maar maak een groots gebaar.
En zet ook een tandje bij om de energietransitie op gemeentelijk niveau te versnellen. D66 is er trots op dat we voorop lopen, maar wij dragen de risico’s van iets wat óók een landelijke ambitie is. Ambities en realiteit moeten hand in hand gaan.
Ramsey Nassr zei het heel erg mooi. “Gezondheid, onderwijs en cultuur zijn de fundamenten van onze samenleving, niet de ornamenten.”
Deze basis op orde is een voorwaarde voor welvaart, vrijheid en groei. Groei, niet louter economisch ingegeven, maar juist ook persoonlijk. Daarom staan we op de motie om te kijken of we de verlengde schooldag uit kunnen breiden, toch al een van de parels van het vorige en dit college.
En laat dit gemeentebestuur, want dat zijn raad en college nog altijd samen, onze veerkracht en daadkracht tonen!
Berndt Benjamins, fractievoorzitter D66 Groningen
Het bericht ‘Vrijheid’ – Woordvoering van Berndt tijdens het voorjaarsdebat verscheen eerst op Groningen.
