Poliflw

MOTIE Vreemd aan de orde van de dag

De raad van de gemeente Brummen in vergadering bijeen d.d. 23 april 2020

Onderwerp: Behoud primaat gemeente m.b.t. publieke ruimte bij uitrol 5G

 

De raad,

 

Constaterende dat

 

De regering een wijziging van de Telecomwet in voorbereiding heeft die de uitrol van een 5G telecomnetwerk moet faciliteren Deze wijziging de telecomproviders vrijwel onbeperkte invloed geeft op de plaatsing van antennes en andere apparatuur voor dit netwerk Deze wijziging overheden verplicht om hiervoor gebouwen, lantaarnpalen, verkeersregelinstallaties, bushokjes e.d. ter beschikking te stellen Gemeenten nauwelijks of geen voorwaarden mogen stellen aan de plaatsing van deze apparatuur Gemeenten het gevaar lopen schadeclaims te ontvangen als de zendapparatuur tijdelijk uitvalt door onderhoud aan of vervanging van haar assets De benodigde administratie, het extra overleg en de extra maatregelen bij onderhoud of vervanging van de gemeentelijke assets een verzwaring van de inzet van de gemeente vergen Er inwoners van de gemeente Brummen zijn die zich zorgen maken over de geplande uitrol van 5G en de mogelijke hieraan gerelateerde gezondheidsrisico’s

Overwegende dat

 

De regierol in het publieke domein primair bij de gemeente dient te liggen Beheer en onderhoud aan installaties en eigendommen door de gemeente zonder hinder en zonder schadeclaims zouden moeten kunnen plaatsvinden Additionele kosten in principe verhaald zouden moeten kunnen worden op de initiatiefnemers, i.c. de telecombedrijven Als algemeen aanvaarde wetenschappelijke inzichten ontbreken een ruimtelijke ontwikkeling niet is tegen te houden vanwege mogelijke gezondheidsrisico’s

Roept het college op

Om de afhankelijke positie van de gemeente in relatie tot de uitrol van het 5G-netwerk bij het Kabinet en de Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) aan de orde te stellen en daarbij aan te dringen op behoud van de regierol inzake het publieke domein en de raad hierover voor het zomerreces te informeren; Om zelf alert en (pro)actief op te treden als telecombedrijven zich melden met een plaatsingsplan en daarbij goede voorwaarden af te dwingen ten aanzien van locaties en het beheer en onderhoud van de gemeentelijke assets, in lijn met het gemeentelijke antennebeleid;

en gaat over tot de orde van de dag.

Ondertekening en naam: Hennie Beelen

GroenLinks

 

 

Op donderdag 21 november 2019 is GroenLinks officieel toegetreden tot het college van Burgemeester en Wethouders. Het is voor het eerst in de geschiedenis van de gemeente Brummen dat GroenLinks een wethouder levert. Het toetreden gebeurde in de raadsvergadering waar naast GroenLinks ook voor D’66, PvdA en CDA wethouders officieel geïnstalleerd werden.

Voor GroenLinks is Pouwel Inberg wethouder geworden. Hij woont sinds 2012 in Brummen. Hij is getrouwd en heeft twee dochters. Pouwel heeft een bestuurskundige achtergrond, en kent de gemeentelijke wereld goed vanuit functies als interim beleidsadviseur of projectleider. Zijn laatste functie was hoofd Advies en Relatiebeheer bij Dar NV, van waaruit hij gemeenten in het Rijk van Nijmegen adviseerde over Integraal Beheer van Openbare Ruimte en grondstoffen.

Pouwel is vanaf het eerste moment in 2017 betrokken bij de oprichting van GroenLinks Eerbeek Brummen. Hij heeft zich op diverse manieren ingezet voor de partij. Van meedenken over het partijprogramma voor de verkiezingen in 2018 tot en met campagnevoeren en het ondersteunen van de fractie. waardevolle steunpilaar dus.

Als afdeling van GroenLinks zijn we trots dat we zo kort na onze oprichting in 2017 al bestuursverantwoordelijkheid kunnen nemen. De gemeente heeft roerige tijden achter de rug. We verwachten dat Pouwel met veel enthousiasme en nieuw elan via het college bij kan dragen aan een sterk gemeentebestuur.

De portefeuille betreft Ruimtelijke Ordening, Beheer Openbare Ruimte, Landschap en Biodiversiteit. Onderdeel van de portefeuille is het wijkwethouderschap voor de kern Brummen.

 

Stomverbaasd zijn we achtergebleven na de vergaderingen rondom de perspectiefnota.

Waren wij nou werkelijk de enige partij die ook geld hadden gezocht bij de plannen? Laten de coalitiefracties hun college echt de zomer ingaan met het uitzicht op een begrotingstekort van bij benadering 2,5 ton in 2020?

De raad nam mooie moties aan: De bieb moet blijven!, de subsidies voor onze mooie verenigingen op het gebied van sport en cultuur blijven behouden en Centrumplan Brummen moet doorgaan We zijn blij, want ook wij wilden niet weer een bezuiniging op de subsidies. Levert, als je de bieb en het zwembad buiten beschouwing laat, ook niet veel op. Bovendien hebben de verenigingen bij de vorige bezuinigingsronde al flink gebloed. En de bieb, kloppend hart in de twee grote kernen, met veel leden, een toekomstgericht beleid, wat fijn dat ze niet zomaar de rug wordt toegekeerd.

Maar hadden we ook niet afgesproken om alleen voorstellen te doen als we ook bedenken hoe we dat betalen? Het centrumplan van Brummen moet geld hebben, want we hebben zo’n mooi inspraaktraject met ze doorlopen. Maar soms haalt de werkelijkheid de verkiezingsbelofte in: het eerlijke verhaal is dat we de vraag moeten stellen welke verbeteringen er echt nodig zijn in Brummen. Wordt het Centrum zoveel bruisender als we de openbare ruimte weer eens herinrichten? Want dat is wat we kunnen als gemeente. Bruisendheid zit in betrokken inwoners, in het ondersteunen van mooie initiatieven, in ondernemerschap. De gemeente kan het vestigingsklimaat zo gunstig mogelijk maken. Er is een mooi initiatief om het viaduct vanaf het veer te verfraaien.

Maar het eerlijk verhaal is ook, dat Eerbeek nu even voorgaat. Daar is de investering nu hard nodig en investeren in beide centra is wel fijn, maar niet de meeste verstandige keuze. Dat is uit te leggen.

Het sociaal domein wacht niet. De gemeente heeft een zorgplicht voor de inwoners. Gelukkig maar! En hoe hard er ook gewerkt wordt om minder geld uit te geven aan zorg en uitkeringen, de verwachtingen die het college in de begroting wil zetten, zijn wel heel rooskleurig. Zo rooskleurig, dat het er ongeloofwaardig uit ziet. GroenLinks wil hieraan niet meewerken, dat is vragen om problemen. En ja, kan het wel: anders werken in het sociaal domein. Maar betere zorg voor minder geld en werken op dezelfde manier is echt niet realistisch.

We blijven als GroenLinks altijd zoeken naar en werken aan hoe het beter kan. En dat kan, als we het eerlijke verhaal vertellen. En als we daarvoor voor het eerst in jaren weer eens moeten aankloppen bij de burger, dan is dat het eerlijke verhaal. Als de inwoners dat niet willen, moeten we praten over wat we dan willen opgeven. Bezuinigen is nooit leuk. Samen werken aan een mooie en leefbare wereld is dat wel!

Gertie Sloetjes

Raadslid GroenLinks

Uit TROUW, MAANDAG 8 APRIL 2019

Brummen bestrijdt de eikenprocessierups niet langer met koolmezen: het geld is op

In Brummen zijn koolmezen ingezet om de eikenprocessierups te bestrijden. Een succes. Toch stopt de gemeente met de proef en dat is niet tot ieders vreugd.

De eikenprocessierups rukt op. Ook de gemeente Brummen ontsnapte niet aan de gevreesde rups met brandharen die flinke gezondheidsklachten kunnen veroorzaken.

Het Veluwse dorp probeerde van alles om de kleine kwelgeesten te verdrijven. Graag zo milieuvriendelijk mogelijk. Vorig jaar plaatste de gemeente 60 koolmezenkasten op plekken met veel rupsenoverlast, zoals de statige eikenlaan bij landgoed De Engelenburg.

Het werd een succes. Toch stopt de proef. De gemeente Brummen heeft er in 2019 geen geld voor over.

Dat nieuws kwam hard aan bij lokale natuurliefhebbers. De Brummense GroenLinks-afdeling besloot zelf de actie voort te zetten, samen met bewoners. "Sommige mensen waren echt woedend dat deze proef werd gestopt door de gemeente", vertelt GroenLinks-fractievoorzitter Hennie Beelen. De partij wist meer dan 140 mezenkasten te verkopen. "Verrassend veel."

Brummen is niet de enige gemeente die experimenteert met mezenkasten. In het hele land plaatsen gemeenten op strategische plekken koolmezenkasten om de eikenprocessierups een natuurlijke vijand te geven en de rupsenoverlast te beperken. Het wegzuigen van rupsen kost immers handenvol geld. Die bestrijdingswijze lijkt op die van asbestverwijdering, met mannen in pakken die zich moeten beschermen tegen dwarrelende brandharen.

Bezuiniging

Waarom stopte Brummen de proef? Het eenvoudige antwoord: de gemeente moet grootschalig bezuinigen in 2019. De bestrijding van de eikenprocessierups is duur. Met andere woorden: de rups rukt ook op in de gemeentebegroting. Het wegzuigen van de nesten kostte de kleine gemeente (20.000 inwoners) in 2017 26.000 euro. De kosten voor 2018, een topjaar voor eikenprocessierupsen, zijn nog niet bekend. Bovenop de kosten voor het wegzuigen kwam de rekening voor de mezenkasten: 15.000 euro.

"Het probleem: hoe meet je of de proef succesvol is", verwoordt gemeentewoordvoerder Gert-Jan van Dijk het dilemma van burgemeester en wethouders. "Voor ons was deze proef geslaagd als meer dan 50 procent van de mezenkasten bewoond zou zijn. Dat was zo. Een geslaagde proef dus. Tegelijkertijd moesten we op plekken met mezenkasten nog altijd 600 nesten laten wegzuigen. In 2018 hebben we in heel Brummen 6000 nesten laten wegzuigen."

Natuurvriendelijk

De situatie in Brummen roept de vraag op hoe effectief de mezenkasten zijn in de bestrijding van de eikenprocessierups. Is het meetbaar? Jan Spikker van het natuurvriendelijke bestrijdingsbedrijf Mees en Rups is duidelijk: "Het is een utopie te denken dat koolmezen alle rupsen opeten. Wij claimen overlastvermindering." Spikker werkt voor zes gemeenten. Brummen is afgehaakt. Jammer vindt hij dat.

Spikker werkte vroeger op de eikenprocessierups-zuigmachine. Dat werk botste met zijn overtuiging dat mensen moeten werken mét de natuur. De uitkomst: Mees en Rups. Het werk dat hij met zijn bedrijf doet, is niet per se goedkoper dan zuigen. Eikenprocessierupsbrandhaarden moeten worden gespot, liefst in de herfst. Het monitoren en reinigen van mezenkasten kost tijd, want haartjes kunnen in mezenkasten achterblijven en dan alsnog tot overlast leiden. Hij geeft zijn preventiewerk met lokaal gemaakte kastjes ook een sociale meerwaarde. "De kastjes in Brummen waren van Brummens hout, lokaal gemaakt door mensen met afstand tot de arbeidsmarkt."

Bioloog Arnold van Vliet van Wageningen Universiteit is overtuigd van het nut van mezenkasten bij de bestrijding van de eikenprocessierups. Koolmezen, maar ook andere vogels, eten de rupsen graag. Ze zijn er genoeg. "In 2018 was er een spectaculaire toename van het aantal eikenprocessierupsen", vertelt hij. "We weten steeds meer over de rups. Dat mezen ook rupsenpoppen eten bijvoorbeeld. Verder vermoeden wij dat eikenprocessierupsen in de grond kruipen en daar jaren in verlengde diapauze leven."

Enkel mezenkasten plaatsen is volgens Van Vliet onvoldoende. Met collega's uit andere vakgebieden begon hij het Kenniscentrum Eikenprocessierups, bedoeld om actuele kennis te delen met boombeheerders zoals gemeenten. De eikenprocessierups is immers een jaarlijks terugkerende bron van irritatie en onkosten. "Vergeet niet dat ook de dennenprocessierups oprukt richting het noorden en dichtbij Nederland is", zegt hij. "Die geeft nog meer overlast."

Vlinders

Intussen 'doen veel gemeenten maar wat', merkt Van Vliet. Ze zouden moeten werken met een bestrijdingsstrategie voor het hele jaar, inclusief het monitoren van vlinders in het najaar. De koolmezenkasten kunnen volgens hem in zo'n strategie een bijdrage leveren, al moet wel met kennis van zaken worden gehandeld. "Mezenkasten hangen nu soms in boomsoorten waarin helemaal geen eikenprocessierupsen te verwachten zijn."

Het gebrek aan kennis is een probleem in Nederland. Maar is die kennis dan niet in het buitenland aanwezig? Daar komt de rups immers vandaan. Volgens Van Vliet kent juist Nederland een 'ongekende structuur van eiken' en is de bevolkingsdichtheid hier hoog. Mens en eikenprocessierups zitten elkaar dus sneller dicht op de huid. Met alle klachten van dien. Met het kenniscentrum, een vrijwilligersinitiatief, informeren Van Vliet en collega's boombezitters zoveel mogelijk. "Meer doen dan dat, dat trekken wij niet."

Gemeenten als Brummen zouden volgens Van Vliet gebaat zijn bij een nationaal plan van aanpak. "De eikenprocessierups gaat niet meer weg. Maar nationaal gecoördineerde beheersing is sinds de jaren negentig nooit goed van de grond gekomen. Het is voor overheden vaak een sluitpost op de begroting. Gezien de urgentie van de problematiek en de hoge kosten is krachtenbundeling nodig. Die zou de overheid op zich moeten nemen."

Juridische haken en ogen

In de Brummense politiek kan de eikenprocessierups in elk geval op aandacht rekenen in 2019. "Wij willen de mezenkasten terug in de begroting krijgen", zegt Beelen. De GroenLinks-actie heeft volgens de gemeente juridische haken en ogen, zoals de veiligheid van mensen als ze kasten ophangen in gemeentelijke bomen. Gemeentewoordvoerder Van Dijk vertelt dat burgemeester en wethouders met de burgers (vertegenwoordigd in de wijkraad) wil praten over de voortzetting van het mezenkastproject. Maar, zo onderstreept hij: "Het is aan de gemeenteraad."

In Brummen hangen intussen meer mezenkasten dan ooit. Ook de gemeentelijke rupsenzuiger staat paraat. Of de kasten op de juiste plekken hangen, zal de tijd leren. Het plaatsen van vlindervallen in de herfst zou helpen te ontdekken waar eitjes van de eikenprocessierups zijn achtergelaten, zegt Spikker. Daar kunnen dan mezenkasten worden opgehangen. Gouden handel? "Booming business is mijn werk niet", stelt Spikker. "Gemeentebudgetten zijn bovendien laag."

Maar dat kan veranderen de komende jaren. De eikenprocessierups gaat immers niet meer weg. De mezenkastenactie in armlastig Brummen leert dat inwoners desnoods een handje helpen bij natuurlijke bestrijding. Van Dijk: "En dat wordt gewaardeerd."

In het hele land

Voor 1980 was de eikenprocessierups zeldzaam in Nederland. Via Noord-Brabant en een deel van Limburg veroverde de soort langzaam maar zeker de rest van het land. De soort komt oorspronkelijk uit Zuid-Europa. In bijna alle Nederlandse provincies plant de rups zich inmiddels voort. Hoeveel rupsen er zijn is lastig vast te stellen. Het aantal verschilt sterk van jaar tot jaar.

Lees het volledige artikel uit Trouw verder onder "meer lezen"