Poliflw

In het verkiezingsprogramma 2018-2022 van de partij stond: ‘Wij zijn één Land van Cuijk, wij zijn 33 dorpen en één stad!’ Maar er is inmiddels veel gebeurd. Het ‘regionale wijgevoel’ is ver weg.

In 2014 schreef CDA’er Ben Peters in een opniestuk in deze krant nog over ‘de schaalvergrotingsvoordelen van het herindelingsmodel. Maar een en ander veranderde na de gemeenteraadsverkiezingen. Uit een opiniepeiling kwam geen eenduidig beeld naar voren over de wensen van de bevolking.

Het CDA kreeg de kans om samen met de LPG deel uit te gaan maken van de coalitie in Grave. In het bestuursprogramma staat: ‘De LPG en het CDA zullen in de huidige periode (2018-2022) geen voorstellen steunen die betrekking hebben op de vorming/herindeling één Land van Cuijk.’

Zo werd de discussie over de herindeling op pauze gezet.

Opmerkelijk is daarmee ook de status aparte die het CDA Grave in het Land van Cuijk inneemt.

In de vier overige gemeenten zijn de christendemocraten juist voorstander van één gemeente Land van Cuijk. Ook in Mill, waar de coalitiepartijen VKP en AB’90 een herindeling bij Cuijk, Boxmeer en Sint Anthonis nog tegenhouden.

En nu speelt in Grave de discussie over een opiniepeiling. Die moet uitwijzen wat de burgers willen: zelfstandig blijven of toch aanhaken bij één gemeente Land van Cuijk. Oppositiepartijen Liberaal Land van Cuijk, VPGrave en D66 willen zo’n volkstelling, de LPG is mordicus tegen.

Maar wat wil het CDA? De partij hult zich in stilzwijgen. Eerst vanwege privé-omstandigheden van de fractievoorzitter. Nu, om andere, onduidelijke redenen worden de kaarten nog tegen de borst gehouden. Ze moeten nog verschillende keren om de tafel zitten om een standpunt te bepalen.

Stemt het CDA morgen bij de raadsvergadering alsnog in met een opiniepeiling? Of blijft de partij coalitiegenoot LPG trouw. Een duivels dilemma, zo lijkt het.

Want zegt het CDA ‘ja’ tegen een vorm van opiniepeiling, dan legt het een bom onder de coalitie. En wat als die bom barst? Dan moet er een nieuwe coalitie komen. Met LLvC, D66, VPGrave en het CDA? Die hebben samen maar 7 van de 18 zetels. Dan moet dus de VVD of Keerpunt 2010 ook aansluiten en lijkt een wankele basis te ontstaan.

In het verkiezingsprogramma 2018-2022 van de partij stond: ‘Wij zijn één Land van Cuijk, wij zijn 33 dorpen en één stad!’ Maar er is inmiddels veel gebeurd.

Het ‘regionale wijgevoel’ is ver weg.

In 2014 schreef CDA’er Ben Peters in een opiniestuk in deze krant nog over ‘de schaalvergrotingsvoordelen van het herindelingsmodel.

Maar een en ander veranderde na de gemeenteraadsverkiezingen. Uit een opiniepeiling kwam geen eenduidig beeld naar voren over de wensen van de bevolking.

Het CDA kreeg de kans om samen met de LPG deel uit te gaan maken van de coalitie in Grave. In het bestuursprogramma staat: ‘De LPG en het CDA zullen in de huidige periode (2018-2022) geen voorstellen steunen die betrekking hebben op de vorming/herindeling één Land van Cuijk.’

Zo werd de discussie over de herindeling op pauze gezet.

Opmerkelijk is daarmee ook de status aparte die het CDA Grave in het Land van Cuijk inneemt.

In de vier overige gemeenten zijn de christendemocraten juist voorstander van één gemeente Land van Cuijk. Ook in Mill, waar de coalitiepartijen VKP en AB’90 een herindeling bij Cuijk, Boxmeer en Sint Anthonis nog tegenhouden.

En nu speelt in Grave de discussie over een opiniepeiling. Die moet uitwijzen wat de burgers willen: zelfstandig blijven of toch aanhaken bij één gemeente Land van Cuijk. Oppositiepartijen Liberaal Land van Cuijk, VPGrave en D66 willen zo’n volkstelling, de LPG is mordicus tegen.

Maar wat wil het CDA? De partij hult zich in stilzwijgen. Eerst vanwege privé-omstandigheden van de fractievoorzitter. Nu, om andere, onduidelijke redenen worden de kaarten nog tegen de borst gehouden. Ze moeten nog verschillende keren om de tafel zitten om een standpunt te bepalen.

Stemt het CDA morgen bij de raadsvergadering alsnog in met een opiniepeiling? Of blijft de partij coalitiegenoot LPG trouw. Een duivels dilemma, zo lijkt het.

Want zegt het CDA ‘ja’ tegen een vorm van opiniepeiling, dan legt het een bom onder de coalitie. En wat als die bom barst? Dan moet er een nieuwe coalitie komen. Met LLvC, D66, VPGrave en het CDA? Die hebben samen maar 7 van de 18 zetels. Dan moet dus de VVD of Keerpunt 2010 ook aansluiten en lijkt een wankele basis te ontstaan.

GraverMaat: Wil Baaijens stuurde deze e-mail naar alle collegeleden en raadsleden en andere “volgers”.

In verband met de meningsvorming rond de bestuurlijke toekomst van Grave plaats ik zijn bijdrage.

In het Bestuursprogramma 2018- 2022 (Met energie en vertrouwen; bijlage 3, blz.2) van de huidige LPG/CDA-coalitie lezen we:

“(….) De gehouden opiniepeiling op 21 maart 2018 betekent dat de minderheid van de

van de gemeente Grave heeft gekozen voor één gemeente Land van Cuijk, waardoor één gemeente Land van Cuijk geen optie is. De LPG en het CDA zullen in de huidige periode (2018 – 2022) geen voorstellen steunen die betrekking hebben op de vorming/herindeling één Land van Cuijk.”)

Nogal manipulatief werd de uitslag van de opiniepeiling in een bijgevoegde ballontekst als volgt weergegeven:

Zelfstandig………………………….……..42,2%,

1 gemeente CGM………………….……33,3%,

1 gemeente Land van Cuijk…………22,9%.

Op 30 april 2017 telde Grave 12.378 inwoners (CBS). Als de LPG/CDA suggereert dat ‘de minderheid van de

van de gemeente Grave heeft gekozen voor één gemeente Land van Cuijk’ dan zou dat betekenen dat in de gemeente Grave alle inwoners stemgerechtigd zouden zijn. Dat is natuurlijk onzin. In onze indirecte democratie mogen alleen stemgerechtigden stemmen.

Pas je dit gegeven toe op de uitslagen van de opiniepeilingen dan krijg je een ander en genuanceerder beeld.

Uitslag opiniepeiling in de gehele gemeente.

Aan de opiniepeiling mochten 9838 stemgerechtigde burgers deelnemen.

1

.) 4255 (43,25%) stemgerechtigden hebben niet gestemd. Niet stemmen is vaak een teken van politieke desinteresse door een dalend vertrouwen in politiek en politici.

2

.) 2357 (23,96 %) stemgerechtigden kozen voor zelfstandigheid.

3

.) 1855 (18,86 %) kozen voor de ‘kleine herindeling’.

4

.) 1274 (12.95 %) kozen voor de ‘grote herindeling’.

Conclusie.

Uit de opiniepeiling blijkt dat:

de niet-stemmers, met afstand, de “winnaars” waren van de peiling,

de voorstanders voor de kleine of grote vorm van herindeling (samen 31.81%) een stevige 2

de voorstanders van zelfstandigheid pas op de 3

Een ander beeld dan de LPG/ CDA-coalitie in hun Bestuursprogramma ons wil doen geloven.

Vraagtekens!

Duidelijk is dat de niet-stemmers de grote “winnaars” van de opiniepeiling waren. Voor een (groot) deel zullen dat burgers zijn die geen vertrouwen meer hebben in de lokale politiek en vinden dat stemmen geen zin meer heeft, de z.g. ‘

Het fenomeen ‘niet-stemmers’ ligt al jaren op de ontleedtafel van de politieke wetenschap, maar politici hebben uit opportunistisch eigen- of partijbelang geen haast daar duidelijkheid over te krijgen. Ondertussen wordt de politieke desinteresse van burgers bij lokale-, provinciale- en EUR-verkiezingen steeds groter en ondergraaft het ook ons lokaal democratisch systeem (*).

In Grave was het opkomstpercentage in 2006: 63%, in 2010:57,3%, in 2014: 54,1% en in 2018 ondanks de aanzuigende werking van de opiniepeiling slechts 57,8%. Geen cijfers waar het Graafs politiek bestuur trots op kan zijn.

Dat

meer dan vier op de tien stemgerechtigden

in Grave al jarenlang niet meer meedoen aan het democratisch feestje dat verkiezingen heet, wordt door de lokale politiek en de lokale media verzwegen. Schijnbaar hangt rondom ‘het niet stemmen ’een taboe, terwijl het duidelijk is dat ‘het niet stemmen’ aangeeft dat veel burgers steeds minder vertrouwen hebben in hun overheid (*).

Competente politici, dus ook raadsleden, zouden daar al lang vraagtekens bijgezet moeten hebben.

Politiek cynisme?

Het kernpunt van de afgelopen verkiezings(wed)strijd was; het niet dan wel zelfstandig blijven van de gemeente Grave. Twee partijen stonden in die strijd compromisloos en lijnrecht tegenover elkaar. Dat trok, natuurlijk, extra stemmen voor die partijen.

Wat betreft de LPG was hun stellingname al jaren bekend: koste wat kost zelfstandig blijven. Of je met die stellingname wel of niet eens bent is niet relevant. Het was een duidelijke verkiezingsslogan. Dat die kosten door roekeloos financieel beleid de pan uit rijzen is een ander hoofdstuk.

Bij het CDA ligt dat anders. In de aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen van 2010 schreef de toenmalige CDA-lijsttrekker Ben Peters (nu wethouder) op 21 januari 2010 een artikel: Herindeling, te kort door de bocht!’, waarin hij schrijft:  “Herindelen mag dan de kortste weg lijken te zijn, maar het is volgens het CDA-Grave ook de weg naar de

als het gaat om een democratische volksvertegenwoordiging” (bijlage 1).

Dat is tegenstrijdig met de stellingname van het CDA in de verkiezingsstrijd van 2018. Het CDA lokte kiezers met de slogan ‘Eén grote gemeente Land van Cuijk’. Het propagandeerde daarmee duidelijk een keuze voor herindeling.

Alex van Megen, de huidige CDA-fractievoorzitter, was in 2010 kandidaat op de lijst van Keerpunt 2010! Hij schreef toen “(….)gehoord te hebben dat Grave werd bestuurd door het slechtste college aller tijden (college LPG,CDA en VVD van 2006-2010. W.B.). (…) Hij vond het ronduit slecht dat de toenmalige coalitie, die echt uitgeregeerd was, bij elkaar bleef ondanks onderling wantrouwen: uit angst voor de verkiezingen. Hij constateerde ook (….) dat het de raadsleden helaas te doen was om de macht en de hotemetoten op het stadhuis voor hen belangrijker waren dan hun achterban. (….) Hij voorspelde zelfs: als je niet ging herindelen dat dat de ondergang van de gemeente zou zijn (bijlage 2).

Van Megen zit nu in een coalitie (LPG/CDA) die mordicus tegen een herindeling is. Ik kan dan ook alleen maar concluderen dat zijn politieke normen  van elastiek schijnen te zijn. Hypocrisie of voortschrijdend inzicht?

Na de verkiezingen van 2018 en de daaruit voortkomende huidige coalitie van LPG/CDA blijkt, gezien vanuit het perspectief van  politiek cynisme, dat beide partijen weer hecht zijn gaan samenwerken en op de oude voet verdergaan. Het is dit soort politieke handjeklap dat in onze hooggeprezen indirecte democratie steeds meer regel schijnt te worden en kiezers weerhoudt te gaan stemmen: Waarom zou je stemmen als de politiek toch één pot nat lijkt.

Bestuursprogramma 2018-2022. (bijlage 3)

De bestuursperiode 2018-2022  is al bijna voor 40% voorbij. Sinds eind 2008 zijn de LPG en het CDA als coalitiepartijen al aan de “macht”. Gaat de tijd niet dringen gedane (politieke)  beloften in resultaten om te zetten?  Of is er sinds

het slechtste college aller tijden

maar weinig veranderd? Misschien dat onze “deskundige“ Graafse Arena-kroniekschrijver F.K. daar over zou kunnen berichten. Wel vanuit een neutraal politiek gezichtspunt natuurlijk.

M.v.g., Wil Baaijens.

Bronnen.

(*) a.) Commissie Toekomstgericht lokaal bestuur; Op weg naar meervoudige democratie. Juni 2016.

b.) Advies van de Raad voor het Openbaar Bestuur; Zoeken naar waarheid. Mei 2019.

Teleurstelling is gekoppeld aan iets wat je graag wilt, maar dat buiten je controle ligt. Bij een teleurstellend resultaat van Oranje word je gebrek aan invloed pijnlijk duidelijk en zoek je naar redenen om het leed te verzachten (de scheidsrechter was partijdig, de coach wisselde verkeerd).

Hoe creatief mensen zijn in het verzachten van leed, blijkt uit een beroemde anekdote van de psycholoog Leon Festinger. In 1956 las Festinger dat een sekte uit Chicago geloofde dat op 21 december de wereld zou vergaan. De sekteleden verkochten al hun bezittingen, zegden hun baan op en verscholen zich in het huis van hun leider.

Op de Dag des Oordeels bleef de allesverwoestende ramp uit. Je zou dan verwachten dat de sekteleden van hun geloof zouden vallen. Nee dus. Zij losten het conflict tussen hun opvattingen en de werkelijkheid op door zich in te prenten dat de wereld gespaard bleef door hun inspanningen. Zij waren daarover zo euforisch dat zij na hun overleving nog veel fanatieker werden. Dat hun geloof niet deugde, op niets was gebaseerd, hun voorspellingen niet uitkwamen, het deerde hen niet. Tegen elke rede in bleven zij vasthouden aan hun overtuiging. Dat doen ook rokers; zij ontkennen alle waarschuwingen over de schadelijkheid van roken en wijzen ons op rokers die gezond oud werden en niet-rokers die jong aan een longziekte overleden. Alle waarschuwingen ten spijt, zij passen hun gedrag niet aan.

Als groepen geconfronteerd worden met een werkelijkheid die botst met hun opvattingen, zullen ze in het gunstigste geval hun opvattingen wijzigen. Maar een onvrijwillige verandering van hun collectieve denken vraagt moed. Het is gemakkelijker om te weigeren de werkelijkheid te begrijpen. Informatie wordt bewust op een andere manier geïnterpreteerd of zelfs ontkend. Hun onderlinge naar binnen gekeerde communicatie maakt ontsnappen aan een idiote opvatting nauwelijks mogelijk. Afvalligen worden verstoten.

De sektarische trekken van de LPG

De LPG heeft een missie: een zelfstandig Grave. De partij is zelfverklaard tegenstander van één gemeente Land van Cuijk. De afgelopen jaren is duidelijk geworden dat een zelfstandig Grave een utopie is. Het ene (dure) rapport na het andere toont aan dat zelfstandig Grave voor de inwoners van het stadje weinig goeds zal opleveren.

Tegen beter weten in liet de gemeente het adviesbureau PricewaterhousCoopers (PwC) onlangs andermaal een duur onderzoek (€ 30.000) doen naar de mogelijkheid van een zelfstandig Grave. De uitkomsten bevestigen wat ieder LPG-lid allang wist (maar ontkende). Het rapport van PwC spreekt van een hoge kwetsbaarheid, een blijvende lage bestuurlijke en ambtelijke kwaliteit. Ook financieel staat Grave er slecht voor. In het rapport wordt gesteld dat als Grave zelfstandig blijft de toekomstbestendigheid blijvend onder hoge druk zal staan.

Op 16 april bespreekt de gemeenteraad het rapport van PwC. De vraag is of de LPG opnieuw in de ontkenningsmodus blijft en de conclusies van het rapport van PwC op een selectieve manier zal interpreteren of ontkennen.

Omdat de fractie -zoals een sekte betaamt- niet de moed heeft haar opvatting te wijzigen, heeft zij op voorhand een misleidend listje bedacht: een nieuwe opiniepeiling, te houden op 23 mei, tegelijk met de Europese verkiezingen. Na het mislukken van de vorige krakkemikkige ‘volksraadpleging’ zal ook de nieuwe niets opleveren. Het kan geen betrouwbare afspiegeling geven van de opvatting van de Graafs bevolking. Immers, de opkomst zal amper 35 procent zijn. De uitkomst (welke dan ook) is daarmee nietszeggend. Stel dat 60 procent voor zelfstandigheid kiest, dan heeft slechts dat 21 procent van de Graafse kiezers aangegeven voor zelfstandigheid te zijn (60 procent van 35 procent). Bij een hoge opkomst van 50 procent is de uitkomst van het sommetje nog geen 30 procent.

Zo’n peiling lost gewoon niets op, het onderstreept nog eens de bestuurlijke zwakte van het Graafse politieke bestuur. Te laf om zelf een besluit te nemen dat voor de Gravenaren (burgers en bedrijven) toekomstbestendig is. Maar daar gaat het de LPG niet om. Sektes zijn hardnekkige verschijnselen met eigen waarheden die beogen zichzelf in stand te houden en fanatieker worden naarmate de objectieve werkelijkheid hen tegenspreekt. Zo zal de LPG haar opvattingen niet opgeven, haar leden zullen fanatiek blijven verkondigen dat Grave dankzij hun inspanningen gespaard zal blijven van het onheil van één gemeente Land van Cuijk.

Jammer maar helaas.

De gemeente Grave wordt sinds een jaar voornamelijk ‘geregeerd’ door twee partijen, de LPG (Lokale Partij Grave) en het CDA. De LPG leverde twee wethouders, te weten Anja Henisch en Rick Joosten, het CDA leverde er één, te weten Ben Peters. Laatstgenoemde kon wethouder worden omdat hij, in tegenstelling tot zijn belangrijkste verkiezingsbelofte: één gemeente Land van Cuijk, meteen na de verkiezingen 180 graden draaide en samen met de LPG koos voor een zelfstandig Grave.

Dit ondanks dat bij de tegelijk met de gemeenteraadsverkiezingen gehouden opiniepeiling zes op de tien Gravenaren voor herindeling hadden gekozen en slechts vier op de tien voor zelfstandigheid. Zo gaat dat in Grave.

Onlangs is opnieuw duidelijk geworden en nog eens herbevestigd dat drie van de vijf gemeenten, Cuijk, Boxmeer en Sint Anthonis definitief gaan fuseren (er is nul procent kans dat dit standpunt nog verandert), maar Grave (als ook Mill) hoort daar niet bij. Vooral de LPG wil dit per se niet! Een eventuele optie van Grave met Mill en Cuijk is eveneens definitief van de baan. Onze burgemeester (Lex Roolvink) komt er helemaal niet aan te pas. Het zal hem trouwens een zorg zijn. Hij heeft nog nooit van enige voorkeur laten blijken, in tegenstelling tot de burgemeesters van de andere gemeenten.

De afgelopen jaren zijn voor een paar honderdduizend euro (alsof het niks is!) een aantal rapporten door gerenommeerde bureaus uitgebracht die een zelfstandig Grave vooral afwijzen als ondeugdelijk. Bestuurlijk onvoldoende slagkracht, minder dienstverlening en financieel niet minder dan een ramp.

Zijn ze dan niet goed wijs bij de LPG en het CDA? Je zou het bijna gaan denken. Het is vooral kortzichtigheid. Die fusie komt er mettertijd toch wel, daar durf ik gerust voor ieder raadslid van LPG en CDA een goeie fles wijn op in te zetten, als ze niet zelf tot inkeer komen. De provincie en het Rijk zitten ook niet stil.

Bereid u zich er maar op voor dat het bij zelfstandigheid voorshands een rommeltje zal worden. Blijf tot die tijd evenwel hoop houden; de wonderen zijn de wereld nog niet uit, wordt wel eens gezegd.

Louis Sparidans

De gemeente weigerde destijds medewerking te verlenen aan de bouw van schepen langer dan 110 meter. De werf wilde, omdat de markt daarom vroeg, schepen van 135 meter lengte bouwen.

Raadslid Ben Litjens (Keerpunt 2010) wilde gisteravond tijdens de raadsvergadering in Grave weten of er nog steeds een geheimhouding rust op zaken die met de uitspraak van het Hof te maken hebben.

Het antwoord dat hij kreeg van wethouder Ben Peters (CDA), opvolger van de destijds aan het roer staande Eric Daandels, was kort en duidelijk: ,,Ja, die geheimhouding is er nog steeds.”

Litjens heeft op 8 maart een hele reeks vragen gesteld aan burgemeester en wethouders van Grave. Het raadslid, dat eerder uit principe een vertrouwelijke bijeenkomst niet wilde bijwonen, wacht nog steeds op antwoord.

Zo wil het raadslid van Keerpunt 2010 graag weten tot welke hoogte de financiële schade die geleden is kan oplopen. En in het verlengde daarvan, wat voor gevolgen een schadeclaim kan hebben voor ingezette projecten als woningbouw op het leeggekomen terrein van blinden- en slechtziendeninstituut Visio en de realisatie van een nieuw sportpark voor de drie te fuseren voetbalclubs SCV’58, GVV’59 en Estria.

Gisteravond werd tijdens de gemeenteraadsvergadering niet duidelijk wanneer de opgelegde vertrouwelijkheid van het dossier afgaat en wanneer Litjens antwoord krijgt.

GraverMaat: Bovenstaande foto maakte Matt Gerrits van Ben Peters als jurylid in de Pothuusburgse Optocht. De foto werd geplaatst in de Arena. Op Aswoensdag moet de wethouder weer aan de slag met zijn bestuurlijke werkzaamheden.

Een midscheepse voltreffer. Zo kun je het vonnis van het gerechtshof in Den Bosch wel duiden. Het hof acht de gemeente Grave schuldig aan het faillissement in 2012 van de Graafs scheepswerf waarmee ruim zestig medewerkers op straat kwamen te staan. Ook een aantal toeleveranciers en enkele Graafs middenstanders hadden het nakijken. De uitspraak van het hof gaat Grave -zeg maar de Graafs burgers- vele miljoenen kosten.

Grave wilde van de scheepswerf af. De verantwoordelijk wethouder Daandels (CDA) zag in het weigeren van een vergunning voor de bouw van schepen met een lengte van 135 meter (in plaats de toegestane 110 meter) een uitgelezen kans om de scheepswerf uit de weg te ruimen. Een staaltje van misplaatste bestuurskracht dat Daandels nog eens dunnetjes zou overdoen met het pesten van burgers in het snippergroenproject.

Bij zijn escapades vond Daandels die inmiddels de vlucht naar voren heeft gemaakt altijd de volle steun van raadslid Ben Peters (ook CDA). Het waren steeds dikke maatjes. In een raadsdebat over het snippergroenproject waarbij de oppositie een motie van wantrouwen tegen Daandels indiende, zei Peters “ik blijf achter mijn wethouder staan”. Hoe close kun je als volksvertegenwoordiger zijn met een bestuurder die je primair moet controleren in een tijdperk waarin dualisme -zeg maar afstand- van je gevraagd wordt. Relaties aangaan en onderhouden om persoonlijk gewin? Al eerder hebben wij Peters aangesproken op het gebruik van een pand dat eigendom is van een projectontwikkelaar over wiens plannen de gemeenteraad moet beslissen. Peters maakte er toen een hoop misbaar over.

Peters politieke mores kwamen nog eens in het volle licht bij zijn benoeming als wethouder. Het schenden van ferme verkiezingsbeloftes als je daar persoonlijk beter van wordt, gaat Peters even gemakkelijk af als het wegwerken van een biertje.

Je eerst opwerpen als de voorvechter van één gemeente Land van Cuijk om na de verkiezingen met de Lokale Partij Grave af te spreken dat over die heikele kwestie niet eens meer mag worden gerept. Dat -natuurlijk- in ruil voor iets moois: een wethouderschap. Peters laat schaamteloos zien hoe ook lokale bestuurders het vertrouwen in de politiek kunnen uithollen. Het onderscheid tussen eigen bekommernissen en het algemeen belang dat gediend moet worden is soms flinterdun.

De voltreffer die het hof in Den Bosch plaatste, moet bij Peters een onaangename sensatie hebben gegeven. Immers, Peters is nu als opvolger van ‘vriend’ Daandelsverantwoordelijk voor de miljoenenclaim van de kant van de scheepswerf.

Dat ook deze verantwoordelijkheid langs hem zal afglijden laat hij bij voorbaat weten in de Gelderlander. Peters zegt in de krant dat Erik Daandels in 2012 wethouder was, waarmee hij voorbijgaat aan zijn eigen dubieuze rol als raadslid toen en zijn politieke verantwoordelijkheid nu.

Peters geeft in de krant nog eens ongegeneerd weer hoe zijn politieke en morele verantwoordelijkheid in elkaar steekt: “Uiteindelijk ben ik als wethouder verantwoordelijk”, beseft Peters “Maar of het zin heeft mij weg te sturen, weet ik niet. Dan komt er een wethouder die ook weer verantwoordelijk is”. Je leest zoiets met grote verbazing. Dat Peters geen idee heeft wat politieke verantwoordelijkheid betekent, je verwacht niet anders. Maar waar moeilijk mee te leven valt, is de mentaliteit die achter zijn opvatting schuilgaat. In Italië en Portugal traden ministers af na het instorten van bruggen die gebouwd werden jaren vóór ze de politieke arena betraden. Politieke zuiverheid was ze meer waard dan eigenbelang. Peters vindt dat principe onzin, immers er komt na hem toch weer een ander.

Scheepswerfeigenaar Rob van Kessel denkt daar anders over. “Opstappen” vindt hij.

Hij wijst er in de Gelderlander op dat heel wat gemeenteraadsleden van nu destijds betrokken waren bij het desastreuze raadsbesluit. Drie daarvan zijn nu wethouder *1).

Het vertrek van tenminste verantwoordelijk wethouder Petersligt voor de hand, al was het maar als gebaar naar de vele gedupeerden van het scheepswerfdrama.

*1) De wethouders Anja Henisch, Rik Joosten, Ben Peters.