Groen in de raad 8 – commitment Commitment aangaan met iets of iemand. Een toezegging, een belofte doen. Een verplichting, een verbinding aangaan en je daarvoor inzetten. Soms is dat nog niet zo makkelijk, commitment geven aan iets of iemand. Immers: je zegt daarmee dat je je zult inzetten voor hetgeen waarmee je de verbinding aan bent gegaan – loyaal en misschien zelfs onvoorwaardelijk. Dat is nogal wat. Ondanks dat ik snel enthousiast raak, het positieve van veel ideeën kan zien, denk ik vaak aan wat Goethe zei: “Succes heeft vier letters: doen!”. Daarom ben ik altijd zorgvuldig met het geven van mijn commitment. De PvdA, de VVD en het CDA zijn net een verbinding aangegaan. Overzichtelijk, voor de duur van vier jaar. Ze hebben een coalitieakkoord gesmeed en in het openbaar hun commitment uitgesproken. Ongetwijfeld hebben ze zich hard gemaakt voor hun eigen punten, hier en daar water bij de wijn gedaan en soms een puntje weggegeven of geruild. Zelfs input van andere partijen was welkom en uiteindelijk hebben ze er hun handtekening onder gezet, elkaar een hand gegeven en geproost op de komende tijd. Ik stel mij zo voor dat het een feestelijk gevoel geweest is, dat moment. De komende tijd is nu. Donderdag wordt het akkoord in een openbare raadsvergadering gepresenteerd. Iedereen kan er dan nog wat van vinden, proberen een kleine wijziging erin te krijgen, ertegen of ervoor te zijn. Het is een ambitieus programma, een gezamenlijke visie, een plan, met hier en daar al een concrete invulling. “Bouwen aan een betere toekomst” is zoals de fracties in hun voorwoord zeggen “…niet in beton gegoten … in samenwerking en dialoog met de oppositie, het ambtelijke apparaat, het maatschappelijke middenveld en natuurlijk onze burgers is er ruimte om met elkaar te komen tot de best mogelijke resultaten”. Feit is, dat iedere persoon binnen de tientallige coalitie af en toe zijn of haar eigen normen en waarden af zal moeten wegen tegen het gegeven commitment. En dan zit je in een dilemma. Een bekend politiek dilemma. Blijf je de coalitie trouw en kies je persoonlijk gedoogbeleid of heb je het lef om af te wijken van je gegeven commitment? En hoe voelt dat dan? Feit is ook, dat ik benieuwd ben naar de ruimte en de kansen die het akkoord biedt. En dat ik van plan ben om die te benutten. Het akkoord is ambitieus op het gebied van duurzaamheid. In het gesprek met Hein Kuiken, over de definitieve input van GroenLinks op het akkoord, gaf hij duidelijk aan dat het tijd voor verandering is op het gebied van groen, circulair en duurzaam. Er is geld gereserveerd voor het creëren van bijenlinten en voor het verhogen van de biodiversiteit. Hoe de gemeente dit aan wil pakken is nog niet duidelijk. Daar ligt dus een kans voor GroenLinks. Zullen wij afspreken dat wij hier een goed plan voor maken? Door bijvoorbeeld een ecoloog erbij te betrekken, die meekijkt of wij zinvol te werk gaan en niet zomaar de boel een beetje opfleuren. Zullen wij afspreken dat onder het zorgen voor het milieu ook valt, dat door zoutwinning geen schade mag ontstaan aan de Waddenzee? Of dat het functioneren van de REC niet alleen goed gemonitord wordt maar dat er ook de ambitie moet zijn om deze overbodig te maken door voor 100% op duurzaam en circulair in te zetten? Zullen wij afspreken dat een Fairtradegemeente niet alleen het etiket draagt maar in alles ook fair handelt met lokale en nationale ondernemers? Bewust inkoopt als het gaat om catering of paperclips? En dat wij ons ook uitspreken over landelijke kwesties, zoals het uitzetten van mensen naar Afghanistan? Een handvol zaken die op de agenda moeten, tussen de letters van het geschreven akkoord. Omdat ik mijn commitment heb gegeven. Aan mijn fractie en de achterban, aan de idealen en ideeën van GroenLinks. Tot volgende week, Groene groet Stephanie Geurtz GroenLinks Harlingen