Poliflw

Met zekere regelmaat ploft “Jij &Overijssel”, een uitgave van de Provincie op de mat. Letterlijk, want het is een papieren magazine. Een verademing tussen al die steriele mail-nieuwsbrieven, iets dat je kunt vastpakken en wegleggen.

Het laatste nummer gaat over het platteland, en dus -je woont in het oosten of niet- over Noaberschap. Dat het echt bestaat maakten wij laatst mee. Een mooie wandeling over een deel van het Schipbeekpad, en we ploffen neer in een restaurant in Markelo. “Zo, en nu de bus terug” -je bent westerling of niet- dachten we na een borrel. Nou nee, in de vroege avond gaat de bus hier onder de wol. Bleek na enige -tegenstrijdige- informatie op 9292, de app van Keolis en het bordje bij de bushalte. Het personeel aangesproken, of er een taxi kan komen. “Waar moet je heen?” “station Holten”. “Doe maar rustig aan, we brengen jullie wel even”. Zo gezegd, zo gedaan. En zoiets werkt twee kanten op, want we weten zeker dat we daar als we in de buurt zijn gaan eten.

Met zekere regelmaat ploft “Jij &Overijssel”, een uitgave van de Provincie op de mat. Letterlijk, want het is een papieren magazine. Een verademing tussen al die steriele mail-nieuwsbrieven, iets dat je kunt vastpakken en wegleggen.

Het laatste nummer gaat over het platteland, en dus -je woont in het oosten of niet- over Noaberschap. Dat het echt bestaat maakten wij laatst mee. Een mooie wandeling over een deel van het Schipbeekpad, en we ploffen neer in een restaurant in Markelo. “Zo, en nu de bus terug” -je bent westerling of niet- dachten we na een borrel. Nou nee, in de vroege avond gaat de bus hier onder de wol. Bleek na enige -tegenstrijdige- informatie op 9292, de app van Keolis en het bordje bij de bushalte. Het personeel aangesproken, of er een taxi kan komen. “Waar moet je heen?” “station Holten”. “Doe maar rustig aan, we brengen jullie wel even”. Zo gezegd, zo gedaan. En zoiets werkt twee kanten op, want we weten zeker dat we daar als we in de buurt zijn gaan eten.

Het is alweer december en onze fractie werkt hard aan resultaten.

Een kritische noot hier en daar kunnen we echter niet laten.

Hoewel de coalitie de oppositie nog wel eens aan de zijlijn laat staan,

lijkt het samenwerken voor een mooi Overijssel steeds beter te gaan.

Er is winst van zowel jongerenparticipatie tot verdeling van extra gelden,

Zonder slag of stoot gaat dit proces echter zelden.

Volgend jaar voor de deelnemers aan de Special Olympics extra genot,

Want dan klinkt in Twente het startschot!

Onze inzet lijkt soms een marathon, dan weer een klucht

Wanneer het gaat over klimaat, helder water en een schone lucht.

“De natuur herstellen en de aarde koelen”,

Dit zijn zeker geen eenvoudige en minimalistische doelen.

Het gewenste resultaat zullen we niet in een korte tijd behalen,

Maar de gevolgen zijn groot mochten wij falen.

De inzet kost tijd, moeite en overredingskracht,

Daarom port de fractie hierover herhaaldelijk de zittende macht.

Het was wennen: dat vergaderen online en op afstand

Want hoe krijg je iemand jouw mening digitaal aan het verstand.

Als fractie zouden wij natuurlijk veel liever gewoon de provincie ingaan;

Praten met inwoners, zodat ze continu op ons netvlies staan!

In deze donkere decemberdagen

Willen we dan ook aan iedereen vragen

Blijf behulpzaam, participeer en wees wijs

Dan beleven we volgend jaar weer samen een prachtige politieke reis.

De mogelijke komst van Lelystad AirPort hangt al enkele jaren in de lucht. lees verder

Dank voorzitter, Het definitieve einde van de coronacrisis laat nog even op zich wachten. De coronabesmettingen in Leiden nemen in rap tempo toe en de overheid kondigt opnieuw maatregelen aan om deze stijging in te ...

Het Warmtebedrijf (WbR) is sinds 2006 een deelneming van de gemeente Rotterdam. Opgericht om restwarmte uit de Rotterdamse haven in te zetten voor onder andere stadsverwarming in de regio. De exploitatie is nooit sluitend geweest waardoor de gemeente jaarlijks geld heeft moeten bijstorten. Er zijn diverse scenario’s ontwikkeld om de business case van het WbR rond te krijgen. Vanaf vorig jaar werkt de gemeente aan een leiding naar Leiden, via Den Haag. De WLQ+-lijn. Dit doet zij samen met de Provincie Zuid-Holland (als mede-aandeelhouder), De Gasunie en het ministerie van EZK.

De onderhandelingen met de andere partijen zijn goed verlopen en binnen de door de raad gestelde voorwaarden afgerond. De raad heeft deze maand ingestemd met het voorlopig onderhandelingsresultaat. Het WLQ+ scenario kan hierdoor verder worden uitgewerkt.

Dit betekent echter nog niet dat alles al in kannen en kruiken is. Er is een aantal opschortende voorwaarden waar nog aan voldaan moet worden voordat er na de zomer een definitief besluit wordt genomen over de toekomst van het Warmtebedrijf. Deze opschortende voorwaarden zijn: Er is een definitief investeringsbesluit nodig van Gasunie, de Europese Commissie akkoord geven vanwege staatssteunbepalingen, er moet zekerheid zijn over een subsidie van het ministerie van Economische Zaken en Klimaat. Verder mag het financiële mandaat van de gemeenteraad mag niet worden overschreden.

Het bericht Voortgang Warmtebedrijf verscheen eerst op Rotterdam.

Hoe vrij zijn we als een kind niet alle kansen krijgt? De ontwikkeling niet wordt aangewakkerd? En ben je echt vrij als leraar wanneer je te weinig collega’s hebt om al je werk te kunnen ...

Hoe vrij zijn we als een kind niet alle kansen krijgt? De ontwikkeling niet wordt aangewakkerd? En ben je echt vrij als leraar wanneer je te weinig collega’s hebt om al je werk te kunnen ...

Al wandelend verruimt burgerlid Peter Schouten letterlijk en figuurlijk zijn kijk op ons Overijssel:

Een prachtig onderdeel van het wonen in Deventer is dat je in een dichtbebouwde historische binnenstad kan wonen en na drie stappen aan de overkant van de IJssel in het buitengebied kan wandelen. Bijna had dit niet meer gekund: in de jaren 60 bestond het plan voor een dubbelstad, 100,000 inwoners in een nieuwe stad tegenover de bestaande, op de andere oever. Misschien komt er ooit met de zeespiegelstijging weer behoefte aan, want moeten we de Randstad herhuisvesten op hogere grond? Zo ver is het nog niet, en bij elke wandeling verbaas ik me erover hoe dichtbij onze buurprovincie is en hoe de grens raar door bebouwd gebied loopt. Vast iets met oude lopen van de IJssel, bisschoppen van Utrecht, historische Stadsweiden, hertogen van Gelre en Hoofdige boeren.

Zo is De Worp, ofwel de Hoven een deel van Deventer, zij het op de andere IJsseloever. Het is één geheel met Steenenkamer, maar dat hoort bij Voorst en is dus Gelderland.

Als ik wandel verbaas ik me erover dat Overijssel en Gelderland twee provincies zijn. Schaal, sterktes en zwaktes, het DNA, “look&feel”, zelfs dialecten, het is zeker als je zelf “van buiten” komt behoorlijk verwant. Of ik nou het Schipbeek- of Berkelpad loop, een stukje Sallandpad of een route uit het wandelnetwerk Achterhoek, op de Lochemse of Holterberg, geen moment heb ik het gevoel in een andere provincie te zijn.

Soms denk ik: een paar stukken Gelders rivierengebied naar Utrecht of Brabant zou functioneel logisch zijn en maak van de rest één provincie met het daarin centraal gelegen Deventer als hoofdstad. Ligt die dubbelstad – mocht die er toch ooit komen – meteen mooi in één provincie.

De in deze digitale tijd onvermijdelijke disclaimer: dit is geen fractiestandpunt, al hebben het hier nooit specifiek over gehad. Wat wel duidelijk is: de grens van een provincie loopt soms onverwacht door dorpen of landschappen heen. Met oog op leefkwaliteit maar zeker ook op het landschap lijkt dat arbitrair. Denk aan openbaar vervoer, sportieve of sociaal-culturele programma’s, de inrichting van onze fysieke omgeving, watermanagement of natuurgebieden: Dat kunnen we natuurlijk niet allemaal plannen en beheren tot aan de provinciegrens, zonder ons te bekommeren hoe het er aan de andere kant aan toe gaat. In een recent blog op deze site pleitten we voor het verminderen van barrières langs de Nederlands-Duitse grens. Maar ook voor de relaties met onze binnenlandse buren geldt: verbreed je horizon, bundel de krachten en werk samen.

Al wandelend verruimt burgerlid Peter Schouten letterlijk en figuurlijk zijn kijk op ons Overijssel:

Een prachtig onderdeel van het wonen in Deventer is dat je in een dichtbebouwde historische binnenstad kan wonen en na drie stappen aan de overkant van de IJssel in het buitengebied kan wandelen. Bijna had dit niet meer gekund: in de jaren 60 bestond het plan voor een dubbelstad, 100,000 inwoners in een nieuwe stad tegenover de bestaande, op de andere oever. Misschien komt er ooit met de zeespiegelstijging weer behoefte aan, want moeten we de Randstad herhuisvesten op hogere grond? Zo ver is het nog niet, en bij elke wandeling verbaas ik me erover hoe dichtbij onze buurprovincie is en hoe de grens raar door bebouwd gebied loopt. Vast iets met oude lopen van de IJssel, bisschoppen van Utrecht, historische Stadsweiden, hertogen van Gelre en Hoofdige boeren.

Zo is De Worp, ofwel de Hoven een deel van Deventer, zij het op de andere IJsseloever. Het is één geheel met Steenenkamer, maar dat hoort bij Voorst en is dus Gelderland.

Als ik wandel verbaas ik me erover dat Overijssel en Gelderland twee provincies zijn. Schaal, sterktes en zwaktes, het DNA, “look&feel”, zelfs dialecten, het is zeker als je zelf “van buiten” komt behoorlijk verwant. Of ik nou het Schipbeek- of Berkelpad loop, een stukje Sallandpad of een route uit het wandelnetwerk Achterhoek, op de Lochemse of Holterberg, geen moment heb ik het gevoel in een andere provincie te zijn.

Soms denk ik: een paar stukken Gelders rivierengebied naar Utrecht of Brabant zou functioneel logisch zijn en maak van de rest één provincie met het daarin centraal gelegen Deventer als hoofdstad. Ligt die dubbelstad – mocht die er toch ooit komen – meteen mooi in één provincie.

De in deze digitale tijd onvermijdelijke disclaimer: dit is geen fractiestandpunt, al hebben het hier nooit specifiek over gehad. Wat wel duidelijk is: de grens van een provincie loopt soms onverwacht door dorpen of landschappen heen. Met oog op leefkwaliteit maar zeker ook op het landschap lijkt dat arbitrair. Denk aan openbaar vervoer, sportieve of sociaal-culturele programma’s, de inrichting van onze fysieke omgeving, watermanagement of natuurgebieden: Dat kunnen we natuurlijk niet allemaal plannen en beheren tot aan de provinciegrens, zonder ons te bekommeren hoe het er aan de andere kant aan toe gaat. In een recent blog op deze site pleitten we voor het verminderen van barrières langs de Nederlands-Duitse grens. Maar ook voor de relaties met onze binnenlandse buren geldt: verbreed je horizon, bundel de krachten en werk samen.