Poliflw

Gisteren debatteerde de gemeenteraad over het gebruik van loting bij het toewijzen van woningen. De PvdA fractie is hier zeer kritisch op. Bij de invoering zou dit gaan om 10% en zou evaluatie van de effecten volgen. Inmiddels is het opgelopen tot 25%, terwijl de effecten onduidelijk zijn. Wel stijgt hierdoor de wachttijd voor woningzoekers die niet worden ingeloot. Logisch dus om even een pas op de plaats te maken en te kijken naar nut en noodzaak.

We hebben daarom, samen met Harderwijk Anders, VVD en GemeenteBelang een voorstel ingediend om de loting terug te zetten op 10% en wijzigingen altijd aan de gemeenteraad voor te leggen. Zo vindt aanpassing voortaan enkel plaats als de effecten duidelijk zijn en mensen echt worden geholpen. En daarnaast is bijbouwen natuurlijk de enige structurele oplossing. Helaas staakten de stemmen over ons voorstel, waardoor het de volgende raad opnieuw voor moet worden gelegd. De verwachting is dan, als iedereen aanwezig is, dat het voorstel wordt aangenomen.

Onze debatbijdrage in het debat:

Zo, klaar met werken en nog even snel naar de bakker. De winkel is druk, dus je trekt een nummertje. 46. En de teller staat op 40. Even wachten dus. Nummer 41 komt, nummer 42. Plots roept de bakker nummer 48 om. En nummer 50. Je kijkt verbaasd om je heen. Hoe kan dat nou? De nieuwe klanten lopen inmiddels blij de winkel uit. Eén ervan heeft het laatste volkorenbrood bij zich. Dat brood had jij graag willen hebben. Eindelijk ben je aan de beurt. Je vraagt aan de bakker wat dit nou is. Jij was toch eerder aan de beurt? Tja, zegt de bakker. Dat is een nieuw systeem, voor als het druk is. We loten nu regelmatig wie er als eerste geholpen mag worden. En die gaat dan voor de rij. Zo voelt het voor mensen alsof ze eerder geholpen worden.

Dit klinkt raar toch? En toch is dit wat er nu gebeurt met de wachtlijsten. Een deel van de woningen, vaak de goedkopere, wordt verloot. En daarvoor maakt het niet uit of je kort of lang op de wachtlijst staat. Als je wint ben je direct aan de beurt. En iedereen na je schuift een stapje op en wacht dus langer. Kortom: hoe meer er wordt geloot, hoe langer iedereen die niet wordt uitgeloot moet wachten. En voor de mensen die in het goedkoopste segment zoeken, is dit nog pijnlijker, want daar wordt het meeste geloot.

En denkt u dat het wel meevalt? Die paar woningen die worden verloot? In 2019 werd van het goedkoopste segment bijna een kwart van de woningen door loting toegewezen. En als je de woningen die met urgentie of bemiddeling worden toegewezen eraf haalt is het zelfs bijna een derde. Over alle segmenten heen komt nog maar ruim de helft van de woningen normaal beschikbaar.

De toewijzing is zo net de postcodeloterij geworden, waar niet alleen de winnaars zichtbaar zijn, maar ook de verliezers. Mensen die steeds langer moeten wachten, omdat ze niet ingeloot worden, maar wel andere mensen zien voorgaan. En de mensen die voorgaan hebben deze woning niet per sé harder nodig. Voor mensen die het echt nodig hebben is er immers als urgentie.

Om mensen daadwerkelijk eerder aan een huis te helpen, is loting niet het juiste middel, maar moet je gericht bijbouwen. Zorg voor een knarrenhof voor ouderen, of voor studio’s voor starters. Zorg dat er meer woningen bijkomen. Maar zorg niet voor winnaars en verliezers.

Het bericht Debat over Loting verscheen eerst op PvdA Harderwijk.

Gisteravond was het debat over het nieuwe coalitieakkoord: “Aanpakken met ambitie”. Althans, dat was de bedoeling. Maar helaas besloten drie van de vier coalitiefracties anders. Nadat de coalitiefracties de loftrompet hadden gestoken, waren de oppositiefracties aan de beurt. Stuk voor stuk werd serieus ingegaan op het akkoord. Complimenten werden uitgedeeld, maar ook pijnpunten werden benoemd. En daarnaast werden er nogal wat kritische vragen gesteld.

Genoeg debatvoer zou je denken. En normaal gesproken gebruiken fracties dan hun tweede termijn om elkaars vragen te beantwoorden en in te gaan op kritische punten. Tot verbazing van de oppositie besloten echter zowel VVD, ChristenUnie als CDA geen tweede debattermijn te gebruiken en daarmee niet in gesprek te gaan met de oppositie. Een compliment dus voor de nieuwe fractievoorzitter van Harderwijk Anders, Henk Vermeer, dat hij dit wel deed en oprecht in ging op een deel van de vragen van de oppositie. En een grote gemiste kans van de andere partijen.

Maar waar ging het dan over in het debat? Over een akkoord met veel grote lijnen. Door die grote lijnen konden veel partijen zich vinden in het akkoord. Niemand is tenslotte tegen een mooie stad. Deze grote lijnen contrasteerden wel met de cadeautjes die er hier en daar tussen stonden. Een vlot in het water, bankjes, gratis parkeren. Ineens verrassend concreet. Dat gratis parkeren bleek overigens een addertje te hebben. Zonder dat de ondernemers het wisten, bleek de coalitie de misgelopen opbrengsten deels te willen verhalen op de ondernemers in de binnenstad. Volgens het CDA enkel de grote ondernemers. Maar hoe en wat? Dat was nog onduidelijk. En hoe juridisch houdbaar een dergelijke parkeerbelasting is, zeker met onderscheid naar winkelgrootte, ook niet.

Ook de PvdA heeft in het debat een aantal zorgpunten benoemd. In het kort:

Het koopzondagcompromis is halfslachtig en zorgt voor dilemma’s Het strookt niet met wat de meerderheid van de partijen aan de kiezers heeft beloofd en creëert ongelijkheid tussen bijvoorbeeld de Gamma die altijd open mag op zondag, en de tegenoverliggende Kwantum die buiten het seizoen maar één keer in de maand open mag. Ook kunnen ondernemers niet inspelen op bijvoorbeeld mooi weer, terwijl er dan toeristen komen. Verbetering aan de geluidsschermen wordt ondanks mooie woorden op de lange baan geschoven. Er wordt gekeken naar pilots, maar structurele oplossingen komen pas als de snelweg wordt verbreed. En dat zal de komende collegeperiode echt niet gebeuren. Waarom gaat de coalitie door op een doodlopend pad voor het intercitystation en kiest ze voor weer een nieuw onderzoek? Wat voegt dit toe aan eerdere onderzoeken en wat maakt dit een kansrijkere richting dan inzetten op een keervoorziening en daarmee een snellere en frequentere verbinding met de randstad? Het groenonderhoud wordt gelukkig verbeterd, daar zijn we erg blij mee. Wel zijn we benieuwd waarom hier alleen incidenteel geld voor wordt vrijgemaakt. Is er ook zicht op structurele middelen? Of is die 3 ton eigenlijk 75.000 per jaar? En is dit voldoende voor de gestelde ambitie? De coalitie kiest ervoor de reserves in het sociaal domein af te romen. Zo kan geld voor jeugdzorg ineens naar een sportveld gaan. Wij vinden dit onverstandig. Waarom blijft dit geld niet in de sociale sector, bijvoorbeeld voor de bestrijding van kinderarmoede. We lezen in dit akkoord mooie woorden over aandacht geven, meedoen, ondersteunen, en nog veel meer. Maar wat gaat Harderwijk nu echt doen om armoede en met name kinderarmoede te bestrijden? Daarover helaas niets. Een ander zorgpunt is het theater. Het baart ons zorgen dat de coalitie aangeeft dat er nog steeds geen partij is om het theater te exploiteren. Die is er namelijk wel: de huidige exploitant Stichting Podia Harderwijk. We zijn erg bang dat er nog steeds aangestuurd wordt op een sterfhuisconstructie. En wat cultuur verder betreft: we zijn erg benieuwd waarom er bij de financiën extra geld uitgetrokken wordt voor diverse culturele organisaties, zonder dat daar ook maar een letter aan gewijd is in het akkoord. Dit is extra bijzonder omdat deze partijen ook al gebruik kunnen maken van de SaP gelden.

Kortom, we zien wel een akkoord met genoeg aanknopingspunten voor een goede samenwerking, maar hebben ook voldoende vragen. Jammer dus dat er voor gekozen werd om van het debat geen debat te maken. Gelukkig zullen deze punten nog ruimschoots aan bod komen als het akkoord wordt omgezet in concrete plannen. We zien er naar uit!

Het bericht Debat? verscheen eerst op PvdA Harderwijk.