Poliflw

Huurders uit Delft voeren in aanloop op Prinsjesdag actie om minister Ollongren op te roepen om de huurverhoging terug te draaien. Bewoners uit de Woonbron huizen in de Poptahof die eerder in verzet kwamen tegen torenhoge stookkosten; en huurders van Vestia die een zwartboek maakten met klachten over slecht onderhoud en te dure huizen slaan de handen ineen. Natascha Wassenburg, Vestia-huurder, licht de boodschap aan de minister toe: "Toen we deze zomer met honderden huurders - digitaal- klaar stonden om in gesprek te gaan met minister Ollongren keerde zij ons de rug toe en stapte in haar dienstauto. Maar wij moeten keer op keer meer betalen terwijl onze lonen vaak achterblijven. Het wordt tijd dat de minister naar ons gaat luisteren." Oscar Tellekamp uit de Poptahof sluit zich daar van harte bij aan: "Het is een belachelijke verhoging in een tijd dat veel mensen al minder inkomsten hebben"

SP-fractievoorzitter Lieke van Rossum vindt het bijzonder dat Delftse huurders gezamenlijk in opstand komen: "Mensen pikken het niet langer. De huren worden overal verhoogd en ondertussen kunnen steeds minder mensen in Delft goede en betaalbare woonruimte vinden. De afgelopen periode roerden mensen zich in de Bomenwijk, het Heilige Land, de Poptahof, de Indische Buurt en ga zo maar door. Onterechte sloop, slechte isolatie van de huizen, hoge kosten of schimmel. Uiteindelijk is het overal dezelfde strijd: fatsoenlijke betaalbare woningbouw voor hardwerkende Delftenaren. Het wordt tijd dat Delftse huurders als collectief van zich laten horen en dat begint nu, in aanloop naar Prinsjesdag"

Niet alleen in Delft, maar op veel plekken laten huurders van zich horen. Door het hele land zijn al langere tijd mensen in actie om de huurverhoging terug te draaien met de leus '0% is genoeg'. SP-kamerlid Sandra Beckerman  ‘De huren waren al onbetaalbaar en zijn nu weer verhoogd. Volstrekt asociaal. Wij roepen het kabinet op: denk dinsdag niet aan de prinsjes, maar aan de huurders, en draai de huurverhoging terug,’ 

De week voor Prinsjesdag lekten plannen van het kabinet uit om verhuurders een korting te geven van 200 miljoen euro op de verhuurderheffing. ‘Een druppel op een gloeiende plaat’, noemt Beckerman deze plannen. ‘Mooi dat de minister nu iets lijkt te willen doen. Maar in totaal betalen woningcorporaties 1,7 miljard euro aan de schatkist. En de vraag is of deze kleine korting überhaupt bij huurders terechtkomt. Dus een oplossing is dit bij lange na niet.’

Minister Ollongren van D66 heeft al 3 keer een aangenomen voorstel uit de Eerste Kamer naast zich neergelegd. In plaats daarvan deed zij een ‘moreel appèl’ aan verhuurders om de huren niet te verhogen. Met als resultaat: de grootste huurstijging in de afgelopen 6 jaar.

Vandaag viert Nederland geen koningsdag maar woningsdag. Maar Woningsdag zou nog veel leuker zijn als iedereen een goede en betaalbare woning heeft. Vorig jaar had al de helft van de huurders moeite met het betalen van de huur. En velen krijgen het nu nog moeilijker, omdat op dit moment veel gezinnen in Nederland door de coronacrisis te maken met een terugval in inkomsten. Maar ondertussen gaan de huren per 1 juli voor velen nog verder omhoog. De SP roept daarom vandaag alle huurbazen op om de huurverhoging te stoppen, want 0 is genoeg! Iedereen kan deze oproep steunen op sp.nl/stopdehuurverhoging.

SP Tweede Kamerlid Sandra Beckerman: “De berichten stromen bij ons binnen. Van moeders die onbeschermd werken in de thuiszorg en bij thuiskomst op de mat een brief vinden dat de huur van hun sociale huurwoning weer omhoog gaat. Van mensen die hun inkomen verliezen en wel aan het einde van de maand een torenhoge vrije sector huur moeten betalen. Dit raakt me diep. Per direct de huren bevriezen is noodzakelijk. Wij roepen dan ook iedereen, huurder of niet, die deze mening deelt op om steun uit te spreken. Zo laten we samen zien dat we willen dat de minister, wethouders en huurbazen deze noodzakelijke eerste stap zetten.” In de Eerste Kamer werd deze week een motie van SP senator Tiny Kox aangenomen om de huren te bevriezen. Daarmee is het nog niet zeker dat het kabinet dat ook gaat doen. Voor de SP is huurbevriezing slechts een eerste stap. Veel meer is nodig om uit de wooncrisis te komen.

SP-raadslid Lieke van Rossum: “In Delft zien we de afgelopen jaren al veel huurders in de knel komen. Of het nou in het Heilige Land, de Poptohof, Bomenwijk of Indische Buurt is. Huurders betalen nog steeds voor de vorige crisis. Toen is een extra belasting ingevoerd, de verhuurderheffing, die nog steeds geheven wordt en ervoor zorgt dat 3 maanden huur rechtstreeks naar de staatskas gaan. Huurders wordt nu weer gevraagd de rekening te betalen. Dat is onbestaanbaar.” Wij komen daarom met onze huurders in actie en willen de Delftse corporaties oproepen de huurverhoging te stoppen.

 

De Corona-crisis legt het land plat, maar dat wil niet zeggen dat er niets meer gebeurt in Delft. Er wonen nog steeds mensen in slecht onderhouden woningen van Vestia. En mensen kunnen bij de SP nog steeds terecht met hun verhalen. Over wonen, Vestia maar ook over hele andere onderwerpen. Lieke heeft daarom een bericht ingesproken, voor alle delftenaren.

(foto: Fred Leeflang)

Het zijn ‘rare tijden’ zeggen veel mensen. Terecht, want het coronavirus heeft ons dagelijks leven op de kop gezet. Op zijn best is dat raar; en op zijn slechts verschrikkelijk. Maar er is ook een nieuw soort eenheid die ons land ineens uitdraagt. Geen chaos of anarchie, geen rellen of nadruk op het eigenbelang. Mensen – en nu ook de politiek – denken weer aan wat het beste is voor ons allemaal, aan het collectief. Dat is ondanks alle ellende heel mooi. Maar het is niet alléén maar een mooi gebaar, zoals het applaus voor de zorgverleners. Het collectief organiseren is ook de enige manier om deze crisis te boven te komen. Er is geen alternatief. Dat is een belangrijk besef in deze tijd: niet alleen een virus pak je namelijk het beste collectief aan.

Het nemen van veiligheidsmaatregelen behoeft geen discussie. De gemeente moet in crisistijden zoals deze handelen. Dat doen ze goed. Er is veel informatie en er wordt ook vooruit gedacht. Hoe gaan we zowel bewoners als lokale ondernemers helpen om het hoofd boven water te houden. Dat is wat de juiste instelling: de maatschappij zorgt voor hen, die door oorzaken buiten hun schuld, in financiële problemen komen.

En daar moet nog veel aan gebeuren. Zo hebben veel kleine horeca zaken zorgen over hun voortbestaan. En flexkrachten in loondienst, de vele medewerkers met 0-uren contracten, die nu soms meer risico nemen dan goed zou zijn om nog inkomsten te hebben. Ofwel helemaal geen werk en geen inkomen meer hebben. Die hebben nu direct steun nodig.

Het is heel kort geleden dat het basisonderwijs en voortgezet onderwijs staakten en protesteerden voor meer waardering en meer loon. Het is al jaren zo dat zorgmedewerkers vechten en actie voeren voor betere zorg en beter betaalde banen. Op de politie is veel bezuinigd. Maar ook buschauffeurs, medewerkers van distributiecentra en schoonmakers krijgen steeds meer flex en steeds slechtere contracten. Er is een pandemie voor nodig om duidelijk te maken wat zij al lang wisten: hun beroepen zijn cruciaal. In de tweedeling tussen de rijke aandeelhouder en de onderbetaalde werknemers, blijken de eersten met het vermogen lang niet zo belangrijk als de mensen die hard werken aan onze samenleving.

En ook in wonen zien we de tweedeling. Waar voor velen het thuiswerken al een uitdaging is, kan voor de bewoner van een kleine huurwoning met een schimmelprobleem, het verplicht thuis blijven ernstige gevolgen hebben. En voor bijvoorbeeld huurders in de Poptahof, die thuis moeten kiezen tussen kou in hun slecht geïsoleerde flat of een extra hoge energierekening? Deze problemen, die al jaren spelen, kunnen we nu niet ineens oplossen. Helaas. Maar we kunnen wel de huurders in de sociale sector helpen, omdat zij door de effecten van de Coronacrisis extra hard geraakt worden. In juli staat namelijk de jaarlijkse huurverhoging gepland. Is het college bereid om met de woningcorporaties het gesprek te voeren over het niet verhogen van de huren dit jaar?

Het Coronavirus legt de ongelijkheid in de maatschappij bloot. En het maakt ook duidelijk dat we in een sterk land leven, gemaakt door geweldige mensen die voor elkaar op komen. Het maakt duidelijk dat we één maatschappij zijn waarin iedereen met elkaar verbonden is. Laat daar lessen uit getrokken worden.

De Delftse SP wil dat de gemeente zélf een woningorganisatie opricht, die betaalbare woningen met een huur tussen de 400 en 950 euro per maand gaat bouwen. De partij deed dit voorstel nadat ze in verschillende Delftse wijken met huurders in actie kwam voor meer betaalbare huurwoningen. In onder andere het Heilige Land en de Bomenwijk worden sociale huurwoningen gesloopt en worden er minder voor terug gebouwd. Fractievoorzitter Lieke van Rossum vindt dat de gemeente zo moedwillig de bevolkingssamenstelling van Delft laat veranderen. "Want mensen zijn genoodzaakt de stad uit te gaan. Bij de SP spreken we mensen die omdat hun huis gesloopt wordt naar Zoetermeer of Almere verhuizen. Of dat de verhuurder zegt: ga maar in Den Haag zoeken want hier kun je geen huurwoning vinden.

Woningcorporaties bouwen niet genoeg en willen alleen maar duurdere woningen neerzetten. Die corporaties zijn geliberaliseerd en moeten met sluitende en liefst winstgevende businesscases de broek ophouden terwijl ze meer en meer belasting betalen. Zo ver is het gekomen in Nederland. Je kunt natuurlijk als gemeente je nek uitsteken tegen dat systeem. Maar dat gebeurt niet. De nijpende tekorten aan betaalbare woningen leiden niet tot actie bij de gemeente"

De SP spreekt van het realiseren van een trotse huurwoningsector in Delft. Van Rossum: "Voor mensen met een laag inkomen moeten we zorgen dat er weer huurhuizen van rond de 400 euro bij komen. Maar net zo goed voor mensen met een gemiddeld inkomen. Als je net te veel verdient voor een sociale huurwoning kan hier je nergens terecht –dan begint het over de duizend euro huur per maand. Kopen in Delft is vaak ook geen optie meer: een nieuwbouwwoning is voor veel mensen onbetaalbaar. Daarom wil de SP de zeggenschap over wonen in Delft terug bij mensen en stellen we voor een gemeentelijke woningbouworganisatie op te richten."

De 65 witte huurwoningen in het Heilige Land staan er een eeuw. Als je er destijds kwam wonen, kreeg je er van de woningbouwvereniging een bed bij. Wel in een felle kleur geschilderd, zodat duidelijk was dat het meubelstuk onderdeel van de huurwoning was. Een buurt is altijd in beweging. Kinderen groeiden op in deze huizen, woningen werden verbouwd en de verhuurder veranderde van naam. Jaren geleden kwam de buurt in actie toen de verhuurder bekend maakte de huizen te willen slopen. Eendracht maakt macht en er was succes: de huizen bleven staan en de rust keerde terug.

Totdat in 2017 Woonbron bekend maakte de witte huizen definitief te willen slopen. Een bittere strijd was het gevolg. Bewoners verenigden zich samen met de SP in een actiegroep die de noodzaak van sloop betwistte en het tekort aan betaalbare huurwoningen in Delft aan de kaak stelde, evenals de historische waarde van de buurt. Handtekeningen werden verzameld, plannen werden gemaakt en corporatie Woonbron op het matje geroepen. De buurt werd door bewoners opgeknapt, de krant ingelicht, de gemeenteraad uitgenodigd. Iedereen was het er over eens: slopen van deze markante buurt is eeuwig zonde. Maar het mocht niet baten. Woonbron was niet in beweging te krijgen en zette de sloopplannen door. Twee jaar strijd voor je woning doet wat met je. Velen van ons hebben er wakker van gelegen. Het houdt een keer op. En dat is nu.

In de tentoonstelling 'Eeuwig Zonde' zien we bewoners die trots zijn op hun huis en dat nog eenmaal vast wilden laten leggen. De buurt is al veranderd, velen zijn verhuisd en de actieposters 'wij blijven' verbleekt. Zien we berusting, opluchting zelfs, of is de woede weggestopt? Tussen de beelden van individuele huishoudens door zien we een glimp van het collectief, de actiebijeenkomsten en de aanwezigheid van de SP die als motor achter de huurders draaide. Het geheel blijft de vraag oproepen: als werkelijk niémand in Delft deze woningen gesloopt wil hebben, waarom gebeurt het dan toch?

Een huis huren in Delft valt niet mee. De wachttijd voor een sociale huurwoning loopt op tot zes jaar en onlangs bleek uit onderzoek dat het tekort aan woningen alleen maar groter wordt. Volgens de SP is dat geen natuurverschijnsel, maar het gevolg van keuzes van de heersende politiek. 

"De gemeente Delft wil graag mensen met een dikke portemonnee aantrekken, en zorgt daarom voor steeds minder betaalbare huurwoningen." zegt Lieke van Rossum, SP-raadslid in Delft. Het tekort is schrijnend, met als gevolg dat mensen zich gedwongen zien naar een andere gemeente te verhuizen. Dit zien we bijvoorbeeld in het Heilige Land, waar door de voorgenomen sloop van de witte huizen veel bewoners Delft nu gaan verlaten."

Lies van Aelst, lijsttrekker van de SP in Zuid-Holland: "Dat zien we in heel Zuid-Holland gebeuren. Als dit zo door gaat is in onze provincie voor steeds meer mensen geen plek. Onacceptabel. Juist daarom willen we dat de provincie een fonds begint om méér sociale huurwoningen te bouwen en te zorgen dat gemeenten deze huizen met voorrang bouwt." 

Het tekort aan betaalbare woningen en de staat van onderhoud van veel huurhuizen houdt de SP al langer bezig. In onder andere Gouda, Den Haag, Rotterdam en Delft voerden huurders en SP samen succesvol actie tegen schimmel- en vochtproblemen en voor renovatie in plaats van sloop. 

De bewoners van de Slingflat in Rotterdam kregen onlangs met hulp van de SP voor elkaar dat de kelderboxen die regelmatig onder water lopen gerenoveerd worden. Van Aelst zal zondagmiddag op de huurdersbijeenkomst in Slinge aanwezig zijn om bewoners te feliciteren met hun overwinning.

"Wij accepteren niet dat mensen anno 2019 in zulke slecht onderhouden huizen moeten wonen waar vervolgens ook nog een tekort aan is. De SP in Zuid-Holland zet haar strijd samen met huurders voort omdat goede betaalbare woningbouw in onze provincie thuis hoort!"

Vandaag werd bekend dat het woningtekort in Nederland nog groter is dan gedacht, en het tekort aan betaalbare huurwoningen in Delft al helemaal schrijnend. Des te opmerkelijker is het, dat woningcorporaties soms hele buurten met huurwoningen op de slooplijst hebben. Een aantal weken geleden stuurde Woonbron Delft een persbericht uit: het sociaal plan in het Heilige Land is rond. Afspraken voor 'uitverhuizen' van de bewoners van 65 historische woningen zijn gemaakt en sloop lijkt nu onvermijdelijk.

Jarenlang voerden de bewoners, samen met de SP, actie tegen sloop. Bewoners zijn voor renovatie van hun gezellige buurt en tegen het zonder reden wegvagen van deze markante huizen. Handtekeningen van bijna alle bewoners werden aangeboden aan Woonbron. Posters werden opgehangen. Gemeenteraadsleden werden uitgenodigd. Een ansichtkaartenactie werd op touw gezet.

En iedereen leefde met de bewoners mee. Honderden Delftenaren ondertekenden een ansichtkaart tegen sloop uit solidariteit. Politieke partijen spraken massaal hun steun uit, Tweede Kamerleden kwamen op bezoek, en zelfs de nieuwe PvdA wethouder wonen Schrederhof zei dat ze deze woningen niet graag gesloopt ziet. Het zijn historische huizen, met een rijke geschiedenis en een mooie uitstraling. Níemand in Delft wil dat deze woningen tegen de vlakte gaan. En toch gaat het gebeuren. Hoe is dat mogelijk?

Het antwoord is even simpel als verontrustend: omdat het systeem zo in elkaar zit dat mensen niks meer te zeggen hebben over hun eigen buurt.

Sociale volkshuisvesting is ooit ontstaan om grote groepen mensen de mogelijkheid te bieden op een goed dak boven hun hoofd op een betaalbare manier. Vanaf begin twintigste eeuw zijn miljoenen sociale woningen gebouwd in Nederland. Gemeentelijke woningdiensten waren toen de belangrijkste gemeentelijke afdelingen en mensen hadden als lid van de woningbouwvereniging stemrecht.

Maar in de jaren negentig werd de sociale volkshuisvesting geliberaliseerd. De overheid trok zich terug en de corporaties begonnen zich te gedragen als commerciële bedrijven. Corporaties bepaalden sindsdien zelf hoe er gebouwd werd en voor welke huurprijs. Enkele corporatie-directeuren leefden zich uit in risicovolle prestigeprojecten waar grote geldbedragen in omgingen. Die liberalisering heeft veel kwaad gedaan: de woningnood is terug van weggeweest, de huren zijn hoger dan ooit en de kwaliteit van de woningen is sterk achteruit gegaan. Veel huurwoningen kampen met schimmel, lekkages, verrotte kozijnen, scheuren en ander achterstallig onderhoud. Dat staat in schril contrast met de sociale woningbouw die ooit de trots was van huurders.

Met die vercommercialiseerde woningcorporaties neemt ook de zeggenschap van de lokale politiek af. Het afgelopen jaar brak de Delftse gemeenteraad het hoofd er regelmatig over: ‘we zouden er wel wat aan willen doen, maar we kunnen niet’.

En zo wordt het lot van de huurders in het Heilige Land beslecht door een handig één-tweetje van gemeente en woningcorporatie. De gemeente roept ‘hier gaan wij niet over’ en Woonbron wijst op haar beurt naar de gemeente. Want stond er in de ‘woonvisie’ niet dat het aantal sociale huurwoningen in Delft niet mocht toenemen? Omdat er mensen met meer geld naar Delft moesten komen?

Het komt dus wel goed uit dat de gemeente er ‘niet over gaat’: de meeste politieke partijen wíllen ook gewoon dat het aantal sociale huurwoningen in Delft afneemt.

En dat terwijl iedereen, die wel eens een huurhuis heeft gezocht, weet dat de wachttijden toenemen en steeds er steeds minder betaalbare huizen beschikbaar zijn. De huurwoningen zijn voor grote groepen Delftenaren broodnodig. En niet als weggestopte en vergeten ‘noodoplossing’, maar als trots icoon van een stad die groot is geworden met hard werken. Of, zoals een huurder mij laatst zei: “Delft is opgebouwd door onze arbeiders in de lijmfabriek en de kabelfabriek. En nu worden we weggestopt in de buitenwijken”. Dat wil de SP niet laten gebeuren. Delft moet onderzoek doen naar een eigen woningbouworganisatie en minstens 3.000 betaalbare huurwoningen bijbouwen de komende jaren.

We hebben bij de SP de afgelopen twee jaar gezien wat dreigende sloop van je huis met mensen doet. Van allemaal verontwaardigde individuen gingen we naar een krachtig en strijdbaar collectief dat opkwam voor haar buurt. En we kunnen niet ontkennen dat twee jaar lang opboksen tegen een organisatie die geen millimeter mee geeft, de mensen moe maakt. Maar de bewoners en hun 65 witte huizen blijven voor ons altijd het symbool van de moedige strijd van mensen die met de macht van gezamenlijkheid tegen de muren van het fort, dat Woonbron in Delft heet, opbeuken.

 

Nu de winter weer voor de deur staat vrezen  huurders in de Poptahof  de energierekening van dit jaar. Vorig jaar leidde die tot woede in de wijk, omdat veel mensen een enorm hoge rekening kregen - van soms meer dan duizend euro. Dat wordt dit jaar hopelijk voorkomen. Vrijdag deed verhuurder Woonbron eindelijk toezeggingen aan de huurders.

Bewoners van de Poptahof voeren samen met de Delftse SP al sinds deze zomer actie tegen Woonbron. De huurders kampen met torenhoge stookkosten, die het gevolg zijn van achterstallig onderhoud van woningen en een slecht meetsysteem voor de verwarming. Onlangs kwam de actie tot een hoogtepunt toen meer dan vijftig huurders bij het kantoor van Woonbron protesteerden en een oplossing eisten. Daarna volgde een gesprek tussen de directeur van Woonbron, Mohamed Baba, en een afvaardiging van de huurders.

SP-fractievoorzitter Lieke van Rossum was bij het gesprek aanwezig: “We hebben hele redelijke eisen: herziening van de enorme rekeningen, een beter meetsysteem en fatsoenlijk onderhoud en isolatie van de woningen. Gelukkig deed de directeur na al die acties nu echt beloftes. Zo krijgen de mensen binnenkort een brief waarin staat welke maatregelen worden genomen, gaat Woonbron op huisbezoek om te kijken wat er op lange termijn moet verbeteren en komt er een onafhankelijk onderzoek naar het meetsysteem. Ook wordt er snel overlegd over de rekeningen van dit jaar.    

Huurder Betty Hendriksen van de actiegroep is blij met de toezeggingen, maar wil ook snel een oplossing voor de korte termijn zien: “Er zijn mensen die én met een afbetalingsregeling van vorig jaar zitten én een extra voorschot bedrag moet betalen. Verduurzamen van woningen op termijn is mooi, maar verduurzamen is niet met z’n allen in de kou zitten. En dat gebeurt nu wel” Volgende maand spreken Woonbron en de actiegroep weer met elkaar.

De huurders van de historische witte huizen in het Heilige Land krijgen eindelijk steun van de gemeente in hun strijd tegen sloop van hun buurt. Onder druk van de bewoners en de gemeenteraad besloot wethouder volkshuisvesting Karin Schrederhof in een vergadering van de raad afgelopen dinsdag om met zowel de bewoners als verhuurder Woonbron om de tafel te gaan om een oplossing voor de buurt te vinden.

 De bewoners worden gesteund door de SP in hun strijd voor renovatie die al meer dan anderhalf jaar duurt. Fractievoorzitter Lieke van Rossum is blij met de nieuwe stap: “Werkelijk niemand in Delft wil deze prachtige huisjes met rijke historie gesloopt zien. Niemand, behalve de verhuurder die een financieel belang heeft om duurdere woningen te bouwen. Maar tot nu toe bleef de gemeente beweren ‘wij gaan daar niet over’. Een gemeente die niet over haar eigen stad gaat, dat is toch de wereld op zn kop?” 

In een emotionele vergadering stonden twee rapporten over de technische staat van de woningen op de agenda, met verschillende conclusies: sloop of renovatie. Al jaren vragen bewoners om een uitgebreider, eerlijk technisch rapport om zo een juiste afweging te kunnen maken over renovatie of sloop. Dat kwam er tot nu toe niet. Een van de huurders zegt: “Woonbron wil alleen in gesprek over een sociaal plan bij sloop en doet geen enkele moeite om bewoners te betrekken bij de plannen. We voelen ons van het kastje naar de muur gestuurd en vinden dat de gemeente het voor ons en onze huizen moet opnemen.”

Een meerderheid van de politiek vond uiteindelijk het toch mogelijk moet zijn om in te grijpen als woningbouwverenigingen zo met hun huurders omgaan. SP’er Van Rossum: “Woonbron luistert niet naar de bewoners totdat de gemeente ingrijpt. Er is genoeg dat we daaraan kunnen doen. Het is een kwestie van willen. Van wie is onze stad nou eigenlijk?” Hierna liet de wethouder de vergadering schorsen om zich te bezinnen over een beter antwoord en beloofde om met beide partijen in gesprek te gaan over de toekomst van woningen. Duidelijkheid over de staat van de woningen, hun toekomst en de huurprijzen zullen dan binnen enkele weken worden besproken.

Lees het ook in de Delft op Zondag en het AD!