Poliflw

Door Henk Nijboer op 4 maart 2020 Delen  

Terwijl vele duizenden mensen wachten op een betaalbare woning, blijft het kabinet hangen in het doen van onderzoeken en overleggen met branches. De nood neemt toe. Gescheiden ouders blijven samenwonen, dertigers wonen bij hun ouders op zolder, en de dakloosheid neemt toe.

Het is onvoorstelbaar dat het kabinet geen prioriteit geeft aan het bestrijden van de woningnood, een van de grote crises van dit moment. De Tweede Kamer vindt inmiddels ook dat de woningnood de volle aandacht van een minister moet hebben. Vandaag stemde een meerderheid voor het voorstel van PvdA en CDA om de minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieu in ere te herstellen. Een niet mis te verstaan signaal dat het tijd is om eindelijk te gaan zorgen voor voldoende betaalbare woningen.

Vandaag stemde een meerderheid voor het voorstel van PvdA en CDA om de minister van VROM in ere te herstellen.

De huidige minister doet Wonen er maar een beetje bij. In 2010 werd het ministerie van Volkshuisvesting door het rechtse kabinet met gedoogsteun van de PVV opgeheven. Sinds 2017 valt wonen onder de verantwoordelijkheid van het ministerie van Binnenlandse Zaken. De VVD vindt dat een fundamenteel recht als een dak boven je hoofd wel kan worden overgelaten aan de markt. Het heeft geleid tot een paradijs voor huisjesmelkers met torenhoge huren en steeds minder betaalbare huurwoningen. Er is een schreeuwend tekort aan betaalbare woningen. Mensen staan tien jaar en langer op een wachtlijst. Jongeren en singles betalen de helft van hun inkomen aan huur. Daarmee lapt dit kabinet de grondwet aan haar laars: het zorgdragen voor voldoende woongelegenheid (grondwet, artikel 22 lid 2).

We verdienen een minister die zich volledig inzet om de woningnood te bestrijden.

Het zou goed zijn als de minister dit belangrijke signaal ter harte neemt. We verdienen een minister die zich volledig inzet om de woningnood te bestrijden. Voor al die mensen die zuchten onder de huur, of wachten op een betaalbare woning. Kabinet grijp in! Liever vandaag dan morgen. Verlaag de verhuurderheffing, zodat woningcorporaties meer betaalbare woningen kunnen bouwen. Zorg dat ook middeninkomens een betaalbare koop-of huurwoning kunnen krijgen. Reguleer de vrije huursector. Belast beleggers en help starters. Alleen dan kan iedereen weer zeker zijn van een betaalbare woning.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Lodewijk Asscher op 16 januari 2020 Delen  

Jonge mensen blijven tegen hun zin op kamers wonen. De wachtlijsten voor betaalbare huurwoningen zijn gigantisch en een huis kopen is veelal onbetaalbaar. Het aantal daklozen is verdubbeld en we zien steeds meer mensen met een baan die toch geen huis kunnen vinden. 

Een betaalbare plek om te wonen is geen gunst, maar een recht.

Een betaalbare plek om te wonen is geen gunst, maar een recht. Het is een van de meest basale voorwaarden om een gelukkig leven op te kunnen bouwen.

De huidige crisis komt niet uit de lucht vallen, maar is ook een gevolg van keuzes om de volkshuisvesting steeds meer over markt en steeds minder over woningen te laten gaan. Dat zien we ook in de plannetjes die nu geopperd worden.

Liberalen pleiten ervoor de kwaliteit los te laten.

Liberalen pleiten ervoor de kwaliteit los te laten: verlaag de normen voor duurzaamheid, aldus de VVD. Doe meer aan flexwonen, alsof mensen meer behoefte aan onzekerheid hebben. Onno Hoes wil wijken met minder groen, minder speeltuinen en minder kwaliteit. Zo weet je zeker dat je een probleemwijk bouwt.

Intussen wil het kabinet alleenstaanden minder kans geven op een betaalbare woning, worden de lasten voor woningcorporaties hoger en de huurtoeslag lager. Met deze liberale medicijnen wordt de ziekte erger. Terwijl de patiënt niet veel meer kan hebben. 

We moeten keuzes durven maken voor betaalbare huizen.

Dat kan anders. Wonen is een grondrecht en dus moeten we keuzes durven maken voor betaalbare huizen. Dat de markt het niet doet is bewezen, dus is het aan de overheid om een sterkere rol te spelen. 

Daarvoor is het nodig om de grondprijzen in de hand te houden. Het moment is nu aangebroken om wetten in te voeren waardoor speculeren met grond en eindeloos treuzelen met de bouw wordt gestopt.

De grond in gemeenschapshanden brengen.

In het uiterste geval zou dit reden kunnen zijn om grond te onteigenen. Op plekken waar de grond het schaarst is, kun we nog een stap verdergaan en de grond in gemeenschapshanden brengen. De overheid blijft dan de eigenaar en wie deze grond voor korte tijd wil gebruiken, mag huren. De vergoeding wordt gebruikt om voorzieningen te financieren waar de hele gemeenschap van profiteert, zoals scholen, parken, sportvelden en voorzieningen voor ouderen.

Daarnaast moet het Rijk huurwoningen lostrekken uit de greep van de markt. De machtspositie van verhuurders in de vrije sector leidt ertoe dat zij vrijwel ongehinderd huurverhogingen kunnen doorvoeren bij een huurderswissel.

Een op de vijf huurders meer dan de helft van hun inkomen kwijt aan huur.

In de vrije sector is inmiddels een op de vijf huurders meer dan de helft van hun inkomen kwijt aan huur. Dat is onverantwoord. Verhuurders worden rijk terwijl huurders nauwelijks iets overhouden voor de boodschappen en de energierekening.

Dit is de markt op zijn slechtst. De overheid moet daarom huren reguleren, door de prijsregulering die geldt in de sociale huur door te trekken tot 1.000 euro huur per maand. Naast controle over grondprijzen en meer regie over de huren kan het Rijk zelf meer doen om de bouw van betaalbare woningen op gang te brengen. Met een Rijksfonds voor Wonen kunnen we provincies en gemeenten ondersteunen. Bijvoorbeeld naar rato van het aantal nieuwbouwwoningen dat in hun gebied in bouwplannen staat.

Corporaties niet langer te straffen, maar kortingen geven.

In ruil voor de financiële stimulans kunnen met gemeenten afspraken worden gemaakt over een minimumpercentage betaalbare huurwoningen in bestemmingsplannen. Door daarbij corporaties niet langer te straffen, maar kortingen te geven. Wanneer zij veel bouwen en/of de huren verlagen, kunnen tienduizenden extra huurhuizen per jaar worden gerealiseerd.

Decennia van verzelfstandiging, marktwerking en liberalisatie hebben niet gezorgd voor voldoende betaalbare woningen. Het is tijd voor oplossingen, met meer woningen en minder markt. Met volkshuisvestingsbeleid om wonen als grondrecht te beschermen.

Tweede Kamerlid