Poliflw

GroenLinks staat voor een ongedeelde stad en gemengde wijken, waar bewoners met verschillende levensstijlen en andere inkomens elkaar ontmoeten en prettig samenleven. In het coalitieakkoord met D66 en SP hebben we afgesproken ons hier hard voor te gaan maken deze coalitieperiode. Recente berichtgeving in de Gelderlander lijkt er echter op te wijzen dat er op een aantal plekken in Nijmegen nog winst te behalen valt. 

Daarom stelde Cherelle de Leeuw, samen met Remy Maessen (D66) en Matthias van Hunnik (SP) vragen aan het college.

Raadslid Cherelle de Leeuw: 

Een diverse samenstelling van een wijk vergroot de leefbaarheid en verbinding binnen een wijk. Dat is op allerlei manieren waardevol. Nu zijn woningbouwcorporaties verplicht om mensen met een bepaald inkomen in huizen te plaatsen op basis van een maximale huurgrens. Dat maakt het lastiger om veel variatie te creëren binnen een straat of complex. Corporaties kunnen echter wel variëren met die huurprijs, zodat mensen met een iets lager inkomen tóch in bepaalde huizen kunnen wonen. Portaal heeft hier al positieve ervaring mee. Wij zijn benieuwd of dat ook bij de overige corporaties kan helpen en of het college ook nog andere oplossingen voor ogen heeft. Zo werken we samen aan prettig wonen en leefbare wijken.

De vragen lees je hieronder en ook de Gelderlander schreef een artikel over de vragen van GroenLinks, D66 en SP. 

Heeft het college kennis genomen van het artikel van 1 september in de Gelderlander over de problemen in een stuk van Neerbosch-Oost? Welke structurele maatregelen worden er genomen om dergelijke problemen in Nijmegen op te lossen? Op welke manier is de gemeente betrokken bij deze oplossingen? In de berichtgeving worden zorgen geuit vanuit veiligheid, zorg en wonen. Dat toont het belang aan van een goede verbinding tussen deze beleidsgebieden. Hoe wordt hierop samengewerkt als het gaat om het leefbaar houden van buurten en wijken? Ziet het college nog verbeterpunten als het gaat om deze samenwerking? Hoe beoordeelt het college het passend toewijzen, zowel betreffende positieve als negatieve gevolgen? Zorgt het passend toewijzen ervoor dat de beschikbare woningen voor de laagste inkomens beschikbaar komen? Heeft passend toewijzen volgens het college gevolgen gehad voor de samenstelling en de leefbaarheid van Nijmeegse wijken? Kan het college aangeven welke mogelijkheden zij zien om een ongedeelde stad en gemengde wijken te realiseren? Welke middelen ontbreken er volgens college nog om dit te bereiken? Zijn er voorbeelden op dit vlak uit andere steden die het college kent en overweegt of juist niet uitvoert? Waarom wel/niet? Kan het college aangeven welke wijken volgens haar de belangrijkste aandachtswijken zijn op dit punt en welke middelen ze inzet om deze wijken een impuls te geven? Woningcorporatie Portaal hanteert een afwijkend beleid waar het gaat om passend toewijzen (zie voetnoot 1). Portaal ervaart dit zelf als een manier om de samenstelling van een wijk diverser te houden. Hoe beoordeelt het college deze werkwijze van woningcorporatie Portaal? Ziet het college meer mogelijkheden voor corporaties om huren te differentiëren, afhankelijk van het inkomen van de huurder? Kan het college aangeven of de woningbouwopgave voldoende aansluit bij de in het coalitieakkoord opgenomen wens om ongedeelde wijken te creëren?

GroenLinks, D66 en SP zijn erg benieuwd naar de antwoorden op de vragen en de plannen van het college om ervoor te zorgen dat Nijmegen écht een ongedeelde stad wordt. 

 

* Bron afbeelding door fir0002/flagstaffotos.com.au [GFDL 1.2], from Wikimedia Commons

Wat doe je op de eerste dag in functie als wethouder volkshuisvesting in Nijmegen, vroeg gespreksleider Vincent Cantrijn aan alle deelnemers tijdens het Woondebat in Lux ruim een week voor de gemeenteraadsverkiezingen. ”Ik zou direct op bezoek gaan bij de huurdersverenigingen en bij gemeenschappelijke woonvormen om te horen wat zij voor wensen hebben en wat de gemeente voor hen kan doen.”, begon fractievoorzitter Pepijn Boekhorst, die GroenLinks op deze avond vertegenwoordigde.

 

Voor een goedgevulde tribune noemden anderen als ambitie de aanleg van zonnepanelen op de daken van huurwoningen, maar dat vindt Boekhorst al haast normaal. ”Ik wil liever met de corporaties praten over dé opgave voor onze stad in de komende jaren : hoe krijgen we Nijmegen op een eerlijke en betaalbare manier van het aardgas af? Daar zou ik als wethouder graag harde afspraken over willen maken.”

Vervolgens spraken de deelnemers over de sociale woningbouw. Dat kon, aldus sommigen, in de Waalsprong en het Waalfront, want de stad zelf is vol. ”Ik ben teleurgesteld in de antwoorden, die ik tot nu hoor.”, reageerde de GL-fractieleider. ”Sociale huurwoningen moeten juist op de beste plekken in de stad komen en dat kan prima zonder een boom te kappen, zoals in het vrijgekomen schoolgebouw aan de Vossenlaan, de Blauwe Buut aan de Molukkenstraat of bij de ontwikkeling van de westzijde van de stationsingang. We moeten op AAA-lokaties bouwen voor de mensen met wat minder in de portemonnee, zoals het succesvolle Nimbus-project. Dat is het idee van de ongedeelde stad waarin bewoners met verschillende inkomensniveaus in de wijken naast elkaar kunnen wonen.”

Tenslotte denken diverse politieke partijen zoals D66 en VVD afspraken te kunnen maken met marktpartijen voor de bouw van woningen met een huur van € 750 tot € 1000 per maand. GroenLinks gelooft daar niet in. ”Hoelang houden zij die huurprijzen op een aanvaardbaar niveau?”, vroeg Pepijn Boekhorst zich af. ”Deze investeerders hebben in een landelijke discussie gezegd, dat ze geen enkele regel accepteren. Geen maximale huurprijs en geen grens op de jaarlijks huurverhoging. Kortom, beleggers willen de lusten en niet de lasten. Het maken van afspraken is met die partijen niet zo makkelijk als sommige politici zich voorstellen. GroenLinks wil daarom de komende jaren vooral inzetten op de bouw van extra sociale huurwoningen. Ook bewoners die zelf of in een groep willen bouwen, kunnen op ondersteuning rekenen aldus de partij.

In de afgelopen 15 jaar is Nijmegen hard gegroeid. Tegelijkertijd is het aantal betaalbare huurwoningen fors achtergebleven. Dat is alleen maar op te lossen door meer betaalbare huurwoningen te bouwen!

De wachtlijst voor een betaalbare huurwoning blijft schrikbarend lang. Om een betaalbare huurwoning te bemachtigen was in 2008 een gemiddelde inschrijftijd/woonduur nodig van 5 jaar, in 2018 is die gemiddelde inschrijftijd opgelopen tot maar liefst 11,4 jaar.

In Nijmegen heeft twee derde van de huishoudens (studenten niet meegerekend) een inkomen van minder dan 35.400 euro per jaar en behoort daarmee tot de doelgroep van sociale huurwoningen. Afgelopen 10 jaar zijn er in Nijmegen 10.000 woningen bijgebouwd, maar het percentage betaalbare sociale huurwoningen is in die tijd drastisch afgenomen van 41% in 2008 naar 34% in 2018.

De afname van het aantal sociale huurwoningen komt niet uit de lucht vallen, maar is het gevolg van politieke keuzes. Tussen 2010 en 2014 verdwenen er in Nijmegen maar liefst 2500 betaalbare huurwoningen met D66 aan het roer. In de afgelopen 4 jaar is die trend door de SP gekeerd met de bouw van 5000 nieuwe woningen waarvan 2000 sociale huur. Landelijk koerst Rutte vanaf 2010 op het uitkleden van de sociale huursector. Alle huurders in een sociale huurwoning betalen elke maand gemiddeld 75 euro meer huur dan nodig is door de verhuurdersheffing. Middeninkomens worden door dit kabinet met harde hand uit de sociale huursector gejaagd door inkomensafhankelijke huurverhogingen en een verbod voor woningcorporaties om meer dan 20% huurders te huisvesten met een inkomen boven de 36.798 euro. In de praktijk betekent dit dat een gezin met twee kinderen en een inkomen van 40.000 euro per jaar op zoek moet naar een betaalbare koopwoning van onder de 165.000 euro, die niet te vinden zijn. Of moet gaan huren voor 900 a 1000 euro per maand, wat niet te betalen is.

Komende vier jaar zet de SP in op de bouw van 6000 nieuwe en duurzame woningen waarvan minimaal 2000 betaalbare huurwoningen onder de 640 euro huur per maand. Door de extreem lage rente kunnen woningcorporaties voor het eerst in de geschiedenis rendabel betaalbare huurwoningen bouwen. Daarom is nu het moment om de opgelopen achterstand in de sociale huursector substantieel in te lopen. Om de betaalbare woningvoorraad verder op peil te brengen, zullen woningcorporaties moeten stoppen met sloop en verkoop van sociale huurwoningen. Voor elke verkochte huurwoning krijgen corporaties de verplichting minimaal drie nieuwe betaalbare huurwoningen terug te bouwen. En in wijken waar de wachttijd langer is dan gemiddeld worden geen huurwoningen verkocht. De woonlasten voor huurders moeten met 100 euro per maand omlaag, omdat woningcorporaties op dit moment per huurwoning gemiddeld 1500 euro winst per jaar maken. En ouderen moeten zonder huurverhoging kunnen verhuizen naar een kleinere woning in de buurt, zodat er ruimte komt voor gezinnen. Tot slot bouwen we 2000 extra kamers, om te voorkomen dat jongeren in de armen van huisjesmelkers worden gedreven en verkamering van gezinswoningen wordt tegengegaan. Dat is goed voor jongeren en studenten en dat is goed voor de leefbaarheid van onze wijken.

En wat betreft middeldure huur tot 900 euro per maand. Die woningen moeten er ook komen voor huishoudens met een inkomen rond de 45.000 euro. Daarvan gaan we er 1000 realiseren, zonder dat we huurders met een lager inkomen in de kou laat staan.

Hans van Hooft, SP-fractievoorzitter in de gemeenteraad van Nijmegen en nummer 3 op de kandidatenlijst voor de komende verkiezingen

Dit opiniestuk verscheen in de Gelderlander van 6 maart 2018