Lieve vrienden, Het is inmiddels midden in de nacht en jullie slapen hopelijk. De emoties van vandaag houden mij klaarwakker. Ik zal er geen gewoonte van maken (beloofd!), maar wil toch graag mijn gedachten met jullie delen. Want dit was een bizarre dag met een enorm teleurstellende afloop. Maar laat ik met het mooie beginnen. Vanmorgen ben ik weer geïnstalleerd als Europarlementariër. Dankzij jullie steun! Een nieuw avontuur waar ik onwijs veel zin in heb en waarbij ik tot op het bot gemotiveerd ben om te strijden voor een ander, socialer en eerlijker Europa. En dat samen met vijf andere PvdA-toppers! En ondanks dit bijzondere moment, was het ook een emotioneel erg zware dag. Om te beginnen omdat ik besefte dat het anders was dan vijf jaar geleden. Toen zaten mijn ouders op de publieke tribune tijdens de ceremonie. Mijn vader was toen al erg ziek, maar hij had voor geen goud dat moment willen missen. Ooit als 16-jarige vluchteling zijn thuisland Hongarije moeten verlaten en meer dan een halve eeuw later was zijn oudste dochter verkozen als volksvertegenwoordiger van Nederland - zijn nieuwe thuisland. Mijn vader is in 2015 overleden. En vandaag miste ik hem nog meer dan op andere dagen. De foto hieronder spookte de hele dag door mijn hoofd. En waar ‘s ochtends nog blijdschap werd afgewisseld met verdriet, sloeg later op de dag de emotie om naar boosheid toen de namen uitlekten van de door de EU regeringsleiders voorgedragen kandidaten voor de Europese topfuncties. Uit de hoge hoed hadden ze opeens een oerconservatieve Duitse minister van defensie getoverd als nieuwe voorzitter van de Europese Commissie. Frans Timmermans was getorpedeerd door de Hongaarse premier Orbán en zijn populistische vrienden. En natuurlijk vind ik als PvdA-er dat Frans de allerbeste kandidaat is om de Commissie te leiden. Maar deze voordracht is ook om andere redenen onacceptabel. De politicus die de afgelopen jaren keihard vocht voor onze Europese waarden en de autoritaire regeringen in Europa aan durfde te pakken, is door diezelfde regeringen geblokkeerd als voorzitter van de Commissie. Dat Orbán en co dat zouden proberen was vanaf het begin al duidelijk. Maar dat de andere regeringsleiders zich door deze groep hebben laten gijzelen is diep triest. Ook hebben de regeringsleiders net gedaan alsof er geen Europese verkiezingen hebben plaats gevonden...! Al jaren vechten we in het Europees Parlement (EP) voor een transparanter Europa. Dat betekent dus geen achterkamertjes. Bijna alle politieke partijen hadden een spitzenkandidaat die door heel Europa campagne voerde. Het EP was duidelijk: één van die kandidaten zou de voorzitter van de Europese Commissie moeten worden. Ursula von der Leyen was geen spitzenkandidaat, sterker nog, ze deed niet eens mee aan de Europese verkiezingen!! De regeringsleiders hebben met hun voordracht zowel de kiezers, als ook het Europees Parlement geschoffeerd. Een aantal politici, waaronder de collega’s van het CDA, proberen dit alles nu te verkopen onder het motto: ‘wat geweldig, nu krijgen we eindelijk een vrouw aan het hoofd van de Commissie.’ Ja, ik ben ook voor meer vrouwen in de top van de politiek. Maar ik heb toch echt liever een mannelijke progressieve feminist, dan een vrouwelijke aartsconservatief. Het is met deze benoeming ook duidelijk dat de regeringsleiders kiezen voor een zwakke Commissievoorzitter die ze zelf onder de duim kunnen houden. Zeer schadelijk voor het imago van de Commissie. Dit mogen we dan ook niet laten gebeuren! Over twee weken wordt er in het EP gestemd over de kandidatuur van Mw. von der Leyen. Om alle redenen die ik hierboven heb opgesomd, is zij voor ons als PvdA-delegatie onacceptabel. En daar staan wij zeker niet alleen in. Binnen onze politieke familie is de woede groot over deze voordracht en gelukkig staan we daarbij zij aan zij met de Groenen. De komende dagen zullen we er dan ook alles aan doen om dit te blokkeren. Intussen viert Orbán feest. Hij zegt een invloedrijke Europese politicus te zijn doordat het hem eerst gelukt is om Weber, en nu ook Timmermans te torpederen. Als Orbán wint, verliest Europa. Dat laten we niet zonder gevecht gebeuren.
