Poliflw

Huisdieren Iedere zomer komen ze helaas weer voorbij: schrijnende verhalen over achtergelaten en verwaarloosde huisdieren. En de vooruitzichten op dat gebied stemmen niet tot vrolijkheid. Tijdens de hoogtijdagen van de pandemie, toen veel mensen thuis werkten, nam de vraag naar huisdieren enorm toe. Ongetwijfeld zullen vele huisdieren een prima leefomgeving hebben gekregen, maar er zullen zeker ook impulsaankopen zijn gedaan. Dat o-zo-schattige pasgeboren diertje vraagt toch wat meer aandacht en zorg dan voorzien. En nee, dat beestje verdwijnt niet ineens als je op vakantie wil. ‘Marktplaats’ staat vol met advertenties van ‘baasjes’ die een goed tehuis voor hun meer aandacht verdienende huisdier zoeken. Naast onze eigen schapen, kippen, parkieten en vissen, zorgen we op dit moment ook voor enkele pony’s, nog meer kippen, een konijn en een hond. Huisdieren van mensen die erover hebben nagedacht dat hun dieren ook tijdens de vakantie verzorgd moeten worden. Als huisdier is het overigens goed wonen in de gemeente Nunspeet. Er is volop ruimte, veel natuur waarin heerlijk gewandeld en gereden kan worden. En gelukkig zijn er inwoners en raadsleden die zich inzetten om die natuur toegankelijk te houden. Recente voorbeelden zijn de zandverstuiving bij Hulshorst en de Zandenbosvennen. Ook is er bijvoorbeeld schuilstallenbeleid om dieren te kunnen beschermen tegen de elementen. Het is belangrijk om bij toekomstige beleidsontwikkeling ruimte te blijven bieden aan het hobbymatig, maar zeker ook bedrijfsmatig houden van dieren. Verantwoordelijkheid Bestuur en gemeenteraad hebben een verantwoordelijkheid om dierenbezitters ruimte te bieden en te zorgen voor goed beleid op het gebied van dierenwelzijn. Inwoners hebben de verantwoordelijkheid om goed voor hun dieren te zorgen. Huisdieren zijn kwetsbaar en afhankelijk van de zorg van eigenaren. Denk daarom goed na voordat je een huisdier aanschaft. En voorkom dat je omgeving overlast ervaart door jouw huisdier. Ik kreeg bij de overdracht van onze tijdelijke hond een klein rolletje plastic zakjes overhandigd. Ik gebruik ze dagelijks: een kleine moeite, maar het voorkomt grote ergernis.

In haar raadsprogramma heeft CDA Bladel ingezet op verbreding van de fietspaden op de Cartierheide. Belangrijkste reden hiervoor is de veiligheid op dit fietspad. Een veilig fietspad stimuleert mensen om vaker de fiets te gebruiken. Tegelijkertijd is het belangrijk om goed te kijken naar de belangen van de natuur in dit gebied. De gemeente Bladel heeft samen met de gemeente Eersel, Staatsbosbeheer en Ravon een compromis gevonden waarin veiligheid en natuurbescherming de uitgangspunten zijn. Het fietspad Pals-Wilde Zwijn wordt halfverhard uitgevoerd, o.a. ter bescherming van de gladde slang. Een gedeelte van het fietspad van het Laarven-de Pan wordt volledig verhard en verbreed, omdat hier veel scholieren en werknemers vanuit gemeente Bergeijk over fietsen richting gemeente Bladel. Natuurbeleving, fietsplezier en veiligheid komen dan samen op de Cartierheide. Annemiek van de Sande a.vandesande@bladel.nl

Op 10 juni heeft het CDA- Veenendaal een bezoek gebracht aan Imkerij de Werkbij in Veenendaal. Een bedrijf dat bijen centraal stelt in alles wat ze doen en produceren. Het bijenvolk is een drukke, goed georganiseerde gemeenschap, waar elke bij een taak heeft. De Werkbij gelooft dat elke inwoner van Veenendaal ook een taak en een plek heeft. Daarom bieden zij in hun bedrijf werkplekken voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. Niet omdat dit gefaciliteerd kan worden vanuit de gemeente, maar vanuit de intrinsieke overtuiging dat ondernemers ook de taak hebben om zorg te dragen voor de hele gemeenschap, net als bij de bijen. Het was een inspirerend bezoek bij een bedrijf dat erg aan het uitbreiden is. Imkerij de Werkbij is een groothandel in honing en andere bijenproducten. Ze verwerkt honing van Nederlandse imkers, en importeert vanuit heel Europa (Spanje, Frankrijk & Oekraïne bijvoorbeeld) en is nu alweer te klein is voor haar eigen pand. We hebben gesproken over de behoefte aan biodiversiteit, bijen in Veenendaal en de noodzaak om vanuit de gemeente dienstbaar faciliterend te zijn met betrekking tot mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt en hierin flexibel te zijn als overheid. Het was een inspirerend bezoek en we komen graag nog een keer terug bij Imkerij de Werkbij

Vrijdagavond gingen we met de fractie op werkbezoek bij zorgboerderij de Havezathe in Veenendaal-West. De zorgboerderij, gelegen aan de Dijkstraat 159a, ligt tegen de bosrand aan. Een schitterende rustige plek met heel veel ruimte. Ineke Rijnsaardt geeft ons eerst een presentatie en daarna een uitgebreide rondleiding. Zorgboerderij de Havezathe biedt dagbesteding voor 10 volwassenen en opvang voor 35 kinderen met een speciale hulpvraag. De deur staat open voor kinderen met een speciale zorgvraag zoals ASS, kinderen met een syndroom of ontwikkelingsachterstand. Daarnaast biedt de Havezathe een fijne plek aan volwassenen met een verminderd intelligentieniveau en problemen in de geestelijke gezondheid, die affiniteit hebben met paarden en hier actief mee bezig willen zijn. Paard Geertje wordt bv bij weerbaarheidstraining ingezet. En kinderen worden snel rustig als ze bij de paarden zijn Tijdens een dag op de boerderij zijn het contact, de verzorging van dieren en het bezig zijn in de natuur, belangrijke elementen. Daarnaast worden er gerichte outdoor activiteiten geboden aan de kinderen, welke hoofdzakelijk plaatsvinden in het aangrenzende bos bij de boerderij. Natuurbeleving staat hoog in het vaandel! Het bezig zijn met dieren kan afgewisseld worden met het vertoeven in de moestuin. Een mooi omzoomde tuin waar naar harte lust getuinierd kan worden. Bloemen ruiken, groente proeven en fruit oogsten, je kunt het allemaal beleven! Verder is er nog een knusse knutselruimte. Een plaats voor creatieve activiteiten zoals bv mandvlechten, schilderen, mozaïeken en groendecoraties maken. Ook is er een poppentheater met heuse theaterstoelen. Tijdens de coronaperiode speelden de poppen Max en Lotte een belangrijke rol! Zo werd er wekelijks o.a 2 filmpjes gemaakt voor de kinderen thuis. Wat was dit een bijzonder fijn werkbezoek! Gastvrij ontvangen, een zeer maatschappelijk betrokken familie met liefde voor het werk wat ze doen! Bedankt voor jullie verhaal! Voor meer info: http://dehavezathe.com/gasterij/

Sinds een kleine week zijn er na een lange periode weer wat lichte versoepelingen in de coronamaatregelen. Eventjes genieten op het terras of spontaan een winkel binnenlopen. Het kan weer. Toch zijn we er nog lang niet. Het coronavirus houdt iedereen al een hele tijd in de greep. Het is en blijft een uitdaging. Voor veel mensen is het niet makkelijk. De economische en maatschappelijke gevolgen van het coronavirus zijn voor iedereen voelbaar. Daarom is er door de Rijksoverheid een aantal regelingen in het leven geroepen. Hartstikke mooi natuurlijk, maar kunt u door de bomen het bos nog zien? Voor wie is welke regeling en wanneer kunt u daar aanspraak op maken? Ondernemers weten de weg wellicht al iets beter te vinden, maar ook daar zijn er volop vragen. Hoe groot de veerkracht en ondernemersgeest ook is bij onze inwoners en ondernemers, we staan samen aan de lat om ook na corona een gemeente te zijn waar leven in de brouwerij is. Een Gemert-Bakel waar het goed wonen, leven en werken is. Met volop bedrijvigheid maar ook een rijk verenigingsleven. Het CDA Gemert-Bakel wil daarom dat er één coronaloket komt voor iedereen. Een fysiek loket waar iedere inwoner, ondernemer of vereniging geholpen kan worden. Een plek in het gemeentehuis waar iemand zit die de weg kan wijzen bij financiële vraagstukken of misschien gewoon heel praktische zaken. Wij zullen in de volgende raadsvergadering dan ook aan het college van burgemeester en wethouders vragen om dit op te pakken. Samen zorgen we er zo voor dat we wél door de bomen het bos kunnen zien en we ook na corona een bruisende gemeente blijven! Wilt u graag met ons in gesprek? Neem dan vooral contact op. Namens CDA Gemert-Bakel, Hanneke Coppens 06-53499245 hanneke.coppens@outlook.com

“Op werkbezoek bij familie Van Poppel in Molenschot” Energieopwekking uit mest is een oplossing op het raakvlak van drie gigantische uitdagingen: de stikstofcrisis, de energiecrisis en de kunstmestproductie. Over zulke initiatieven (biomassacentrales, covergisters en mestfabrieken) wordt vaak negatief geschreven, maar wat CDA betreft wordt nog teveel over een kam geschoren. Commissielid Alwijn ten Cate ging daarom op bezoek bij de familie Van Poppel in Molenschot, die een melkveebedrijf runnen dat naast melk en vlees ook energie produceert. Hij sprak daarover met Jack van Poppel. Logische keuze voor duurzamere veeteelt Jack van Poppel legt uit. Naast twee miljoen liter melk en 25.000 kilo vlees per jaar produceren zijn 160 koeien ook een hoop mest. Niet al die mest mag terug het land op worden gereden. Overgebleven mest kan worden opgevangen en verwerkt tot twee producten: biogas enerzijds en meststof anderzijds. In Molenschot wordt dat biogas omgezet in duurzame elektriciteit en duurzame warmte. Hij produceert naast alle elektriciteit die voor het bedrijf nodig is ook nog een overschot dat genoeg om 15 huishoudens draaiende te houden. Afval is er in het geheel niet, want wat in de machine achterblijft kan worden gebruikt als ligbed voor de koeien. Minder kunstmest De duurzaam verkregen meststof is een belangrijke pre. Hoewel kunstmest namelijk een cruciale schakel is in de voedselindustrie, is er voor de productie daarvan wel gigantisch veel energie nodig. Eurochem in Antwerpen, de grootste kunstmestfabrikant van Europa, verbruikt 20% van alle aardgas in België. Dat is overigens niet allemaal voor energieopwekking, want aardgas is een grondstof die nodig is voor het productieproces. Dat niettegenstaande betekent elke kilo duurzaam verkregen meststof dus een kilo kunstmest minder, wat op de wereldwijde stroommeter toch weer een paar kilowattuur uitspaart. Dat is per saldo milieuwinst! Monovergisting versus covergisting Toch is niet iedereen blij met het gebruik van mest voor energieopwekking. De aangevoerde bezwaren kleven echter niet aan Van Poppel, want die heeft gekozen voor een monovergistingsproces. Daarbij wordt mest zonder toevoegingen verwerkt. Dit is in tegenstelling tot het covergistingsproces waar zulke toevoegingen wel noodzakelijk zijn. Het zijn juist die toevoegingen die op bezwaar stuiten. Ondersteun duurzaam ondernemen Wat CDA Gilze en Rijen betreft is deze techniek een prachtig voorbeeld van hoe onze lokale landbouw kan verduurzamen. We zijn trots op onze ondernemers die het voortouw nemen en hopen dat een goed voorbeeld goed doet volgen. We verwachten van de gemeente een positieve en proactieve grondhouding, wanneer onze ondernemers aankloppen met zulke goede ideeën. Heb je vragen naar aanleiding van dit artikel? Mail of bel gerust naar alwijntencate@hotmail.com of 0615 035 807. Alwijn ten Cate, CDA-commissielid ruimte

Gesprek met Monique van Dorresteijn: Het eerlijke verhaal De verkiezingen zijn bijna achter de rug, waar in de campagnes de nadruk lag op woningbouw, klimaat en energieopwekking. Allemaal onderwerpen die onder andere te maken hebben met (schaarse)grond, uitstoot van Stikstof en daarmee direct de boeren in Nederland treft. Hierover ben ik in gesprek gegaan met Monique van Dorresteijn 20 jaar, de dochter van Andre van Dorresteijn, vooral bekend in Soest als “de boer die niet naar de polder mag”. Met een kop koffie aan de keukentafel van de boerderij aan de Insingerstraat, uiteraard op voldoende afstand, vertelt Monique dat ze in haar laatste jaar van de HAS Hoge school zit, richting dier- en veehouderij en dan specifiek de grote landbouw huisdieren. Voor haar afstudeeropdracht werkt ze aan een onderzoek naar Meerdere rundvlees keurmerken op de Nederlandse markt waarin het duurzaam geproduceerd rundvlees zich beter kan onderscheiden van rundvlees dat op andere wijze geproduceerd is. Hoe moet ik zo’n keurmerk zien, waar is het voor? “In dit onderzoek naar de keurmerken worden alle stakeholders meegenomen, veehouders, supermarkten, slagers en consument, want de consument moet er tevreden mee zijn, maar ook de boer moet er een eerlijke prijs voor hebben. Het moet ook geen afbreuk doen aan de gezondheid van de dieren.” aldus Monique. “Dit heeft niet te maken met het imago van het geproduceerde vlees, maar vooral met de noodzaak om een duidelijk onderscheid te maken.” “Het imago van de productie, of van de boer in het algemeen is ook een belangrijk onderwerp van gesprek op de opleiding. Het gaat gelukkig de laatste jaren de goede kant op, de mensen zien steeds beter hoe de boer op een eerlijke wijze het vak uitoefent, het is vooral de overheid die de boeren negatief wegzet, terwijl Nederland koploper is in dierenwelzijn, huisvestingsregels etc., met name doordat in Nederland de agrariërs het hoogst opgeleid ter wereld zijn. “ En enigszins cynisch: “Dit is overigens ook wel nodig met de huidige wet- en regelgeving. “ Monique wil zich richten op zo extensief mogelijke veeteelt, met zelfredzame rassen. Dat zijn koeien die zelfstandig leven, niet ver doorgefokt zijn, en zo min mogelijk medicatie nodig hebben. Monique: “Nu houden we de Franse Blonde d’Aquitaine. Deze voldoen daar aan, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Dikbilrunderen, deze hebben wel een hogere vleesopbrengst, maar hebben door hun bouw meer hulp nodig bijvoorbeeld bij het kalveren. Dit moet vaker via een keizersnede. Dit is niet wat wij willen op ons bedrijf. Alle processen moeten op een zo natuurlijk mogelijke wijze verlopen” Je wil graag verder als een duurzaam vleesveebedrijf, het bedrijf overnemen, wat zou je anders doen of willen dan je ouders nu doen? “Zoals het nu is, is het echt lastig. We hebben geen stal. Wel een kleine stal op de Peter van den Breemerweg met camerabewaking. Maar wat bedrijfsvoering betreft en niet met de ligging te maken heeft; een deel van het vlees gaat via de detailhandel/supermarkten naar de consument, en een deel verkopen we zelf in pakketten rechtstreeks aan de consument. Het rechtstreeks aan de consument leveren heeft de voorkeur, en dat gaat het beste vanaf één locatie voor boerderij en stal. Dan is er ook betere controle op de drachtige en de zogende koeien. “ Hoe zie jij de toekomst van de veehouderij voor jezelf? “Als er straks een stal is dan zie ik wel een mooie toekomst, maar op de huidige manier is het wel erg lastig. Het is ook erg afhankelijk hoe Nederland met wet- en regelgeving omgaat. Als straks de stikstofregelgeving doorgedrukt wordt zoals met de fosfaten gedaan is dan weet ik het niet. Ook niet op welke wijze, want persoonlijk wil ik geen megastallen of massaproductie. De kostprijs is inmiddels zo hoog dat je wel meerdere productiedieren of nevenactiviteiten moet hebben om je hoofd boven water te houden.” “Er zit een beetje een tegenstrijdigheid in, je wilt kleinschalig en duurzaam produceren, maar schaalvergroting is bijna noodzakelijk om rendabel te zijn. Ik wil graag mijn vee kennen, en niet bijvoorbeeld op een app, koe nummer 3 aansturen. Daarom willen we ook meer zelf ons vlees verkopen. Door corona is mijn buitenlandstage niet doorgegaan, en ben ik bezig onze website uit te breiden om in Soest en de regio meer consumenten te bereiken. Er is ook steeds meer vraag naar, maar de consument moet wel weten dat we al ruim twintig jaar eerlijk kwaliteitsvlees rechtstreeks verkopen. Door lokaal meer te verkopen is schaalvergroting niet nodig, de consument ziet waar het vlees vandaan komt en deze transparantie heeft toekomst.” Je had het over wet- en regelgeving, dan kom ik bij de politiek uit. Zeker nu in de debatten hoor je vaak dat vlees vooral voor het buitenland geproduceerd wordt. Is dat zo? “Het betere vlees blijft allemaal in Nederland. Wat voornamelijk geëxporteerd wordt is kalfsvlees uit de melkveesector. Omdat geselecteerd wordt op de juiste kalveren voor de melkproductie, vallen ook veel kalveren voor de melkproductie af. Nederland heeft enkele grote bedrijven die dit vlees importeren en exporteren. Dat is niet de handel waar ik achter sta, en heeft ook nog invloed op de stikstofproductie.” Over stikstof gesproken, hoe sta je tegenover halvering van de veestapel? “Je kan niet zeggen van een bedrijf, je hebt honderd koeien, ga nu maar verder met 50. Dat is het zelfde als ‘we gaan je maar een half salaris uitbetalen’. We moeten in Nederland af van de megabedrijven. Gewoon weer terug naar familiebedrijven. Al ver terug in de vorige eeuw was schaalvergroting de manier om geld te verdienen, en dat komt omdat de prijs van producten niet hoger geworden is, maar de productiekosten wel. Mijn ideaal is een klein bedrijf waarbij de eigen grond groot genoeg is voor eigen mestafzet. Dus niet op papier voldoende grond hebben met een rekentruc en in Groningen goedkope grond kopen om in het westen grotere stallen te bouwen. “ “De boeren zijn met het stikstofprobleem al heel hard bezig en hebben als sector al de grootste stappen in de goede richting gemaakt ten opzichte van andere sectoren, maar dat kunnen wij niet alleen. Ook grote bedrijven met een hoge uitstoot in andere sectoren moeten meewerken en dat zie je nu niet terug in het regeringsbeleid. Het oneerlijke is dat de grote bedrijven groter worden terwijl de kleine bedrijven met moeite het hoofd boven water houden. En naar kleine bedrijven moeten we juist toe. Het zijn nu de grote bedrijven die de mogelijkheid hebben om te investeren in apparatuur voor bijvoorbeeld luchtwassing, dat kan alleen als je voldoende opbrengsten hebt.” Wat is er absoluut niet waar, en wil je rechtzetten? “Dat de branche niet transparant is. Dat we slecht voor de dieren zijn, daar wordt ik boos over. Op tv zie je reclame tegen legbatterijen terwijl we die in Nederland helemaal niet hebben. En als het vee uit Nederland verdwijnt, en de supermarkten betalen geen eerlijke prijs, dan halen we vlees uit het buitenland waar we in Nederland helemaal geen controle meer over hebben. Daarnaast kost het vestigen van een boerenbedrijf enorm veel moeite, terwijl lege boerderijen moeiteloos voor enorm veel geld worden omgebouwd tot luxe woonboerderijen.” Door alle opleidingen en kennisniveau, wordt je niet steeds meer een manager, of ben je nog steeds een boer tussen de koeien? “Ik wil echt wel boer zijn, en tussen de koeien lopen, maar voor nu is dat niet haalbaar en moet daarnaast gaan werken, en zal eerder in deze branche een ander vak uitoefenen. Maar ik blijf boer.” Ben je niet bang dat je dan niet -sorry voor de lompe uitdrukking- echt een “hobbyboer” wordt? “Ik zie het zo dat de boerderij de hoofdtaak is, met een nevenbaan voor aanvulling, en dat is in tijd wel haalbaar. Het overnemen van de boerderij kan sowieso niet zonder hulp van m’n vader, maar op den duur is het wel de bedoeling dat ik de boerderij volledig overneem en dat dit mijn enige baan is, dat is nu nog niet haalbaar, ik ben nog jong.” Je bent dit jaar klaar met studie wat ga je doen? “Er zijn nu veel coronabeperkingen waardoor open dagen alleen maar digitaal kunnen, ik kijk nu welke studies mogelijk zijn. Het liefst had ik mijn buitenlandstage gedaan, je kan dan met je kennis naar een land dat ook heel goed is in veehouderij om extra van te leren, of je gaat naar een land dat niet zo goed is, en daar ga je je kennis overdragen. Ik was graag naar Nieuw Zeeland gegaan, al is dat wel erg ver.” Is het nog wel leuk om te boeren? “Ik vind het heel erg leuk. Als ik tussen de koeien loop, en ik zie een mooie koe, of een nieuw kalfje dan is dat hartstikke leuk. Het moet wel rendabel blijven, maar is wel lastig.” Heb je nog een nabrander? “Het is gewoon een heel mooi beroep, en als dat niet meer in Nederland mogelijk is dan is dat wel een hele nare ontwikkeling.” Alex Strengholt, in gesprek met Monique van Dorresteijn.

Geen zin om boodschappen te doen, maar wel zin in pannenkoeken op Nationale Pannenkoekdag op vrijdag 19 maart? Dat begrijpen wij heel goed. Je kan je daarom aanmelden voor Pannenkoekdag. Dit jaar is het wel anders dan de voorgaande jaren. In verband met de huidige maatregelen, kunnen we helaas niet zelf gaan bakken. Maar we laten het zeker niet voorbij gaan!Wanneer je je aanmeldt, ontvang je op 18 maartverse ingrediënten om zelf de lekkerste pannenkoeken te maken. Wil je dit niet missen? Laat ditdan zo snel als mogelijk weten, want op is echt op. Mail je naam, telefoonnummer en het adres doornaarfractie@cdamaassluis.nl.Tel de dagen af en zie ons op donderdag 18 maart.

We leven in een bizarre tijd. Begin maart van dit jaar werd Nederland geconfronteerd met het Corona virus en belandden we in een zogeheten intelligente lockdown. Dit raakt de mensen maar ook de economie. Zo ook de mensen en economie in de gemeente Deurne. Het doet goed om te zien dat er binnen de beperkingen veel mogelijkheden zijn waar iedereen haar eigen invulling aan geeft. Ondertussen is het oktober 2020 en zijn we alweer 6 maanden verder. Afgelopen maanden heeft CDA Deurne herhaaldelijk gevraagd om duidelijkheid te verschaffen over de financiële gevolgen voor de gemeente, zeker nu het Corona-virus nog meer economische schade dreigt te veroorzaken. Het college van Burgemeesters en Wethouders heeft tot nu toe op geen enkele manier de raad geïnformeerd en meegenomen in de financiële gevolgen van deze crisis. Dit verbaast ons ten zeerste omdat we hierdoor wellicht verkeerde beslissingen nemen vanwege het ontbreken van deze relevante informatie. CDA Deurne heeft onder andere daarom, in samenwerking met Centrummanagement Deurne, een enquête uitgestuurd om te polsen hoe het met de ondernemers in Deurne gaat maar ook om te weten te komen of en hoe zij zijn geholpen door verschillende instanties. Een opvallende uitkomst was dat meer dan de helft van de ondernemers niet bekend is met of benaderd is door het Coronateam van Gemeente Deurne. Dit bevreemdt ons omdat eerder ons werd verzekerd dat er flinke effort werd gestoken in het Coronateam en de bekendheid hiervan bij onze ondernemers. Burgemeesters en wethouders moeten er zijn voor haar burgers maar ook voor haar ondernemers, juist in deze tijd. Wij vragen ons dan ook af hoe effectief de communicatie hierin naar onze ondernemers is geweest. Donderdag 8 oktober om 20.00 uur vindt de Raadscommissie Samenleving en Bestuur plaats. Hierin krijgt de commissie een Corona-update. Wij zien uit naar deze update en zijn dan ook erg benieuwd wat Burgemeester Hilko Mak ons gaat vertellen.

Op dit moment is bij verschillende mensen onrust over een aanvraag van een ondernemer (varkenshouder) aan de Rooije Hoefsedijk 41. In de beeldvorming wordt de suggestie gewekt dat CDA Gemert-Bakel en Dorpspartij de aanvraag ‘er doorheen zouden drukken’. Deze veronderstelling is niet correct. Juist omdat er wilde verhalen de wereld in worden geslingerd, vinden wij het nu van belang om toe te lichten hoe het nu eigenlijk zit en waar we tegenaan lopen. Hoe zit het nu eigenlijk? Een varkenshouder heeft bij de gemeente Gemert-Bakel een aanvraag gedaan voor het wijzigen van de genoemde locatie (nieuwe stallen). In heel Nederland is het dagelijkse praktijk dat bij aanvragen voor een omgevingsvergunning het college van B&W de aanvraag beoordeelt en hierop besluit. Net zo goed als dat de raad niet iedere vergunning voor verbouwing of bouw van een woning krijgt voorgelegd. Daar is niks politieks aan. Laat staan dat er sprake is van doordrukken. Er is overigens ook door het college van B&W nog helemaal geen definitief besluit genomen op de aanvraag. Moeilijkheid De onrust over de gevolgen voor gezondheid en het milieu, is duidelijk en die begrijpen we. Het punt is wel, dat de aanvraag aan alle wet- en regelgeving lijkt te voldoen. Lijkt, want dit wordt op dit moment nog definitief uitgezocht. Als de aanvraag op alle onderdelen voldoet, dan kan het college van B&W de aanvraag niet zomaar afwijzen. Als zij dit toch doet, dan kan de varkenshouder naar de rechter stappen. De kans is groot dat de varkenshouder dan gelijk krijgt. De varkenshouder kan een schadeclaim indienen tegen de gemeente. Dit kan in meerdere miljoenen euro’s lopen. Bovendien zullen we dan de aanvraag alsnog moeten goedkeuren. Hiermee willen wij ons niet verschuilen achter regelgeving, maar het is wel één van de zaken waar we mee te maken hebben in deze casus. Het spanningsveld tussen de inwoners die zich zorgen maken om zijn/haar gezondheid en milieu, en aan de andere kant de varkenshouder die zich in de economische markt en door regelgeving gedwongen ziet tot schaalvergroting wordt steeds zichtbaarder. Er zullen veel varkenshouders stoppen met de saneringsregeling, maar er zullen ook varkenshouders zijn die juist investeren in nieuwe stallen en schaalvergroting. Tegelijkertijd maken we ons ook zorgen over gezondheid en een goede leefomgeving van onze inwoners. Welke mogelijkheden hebben we dan? Ondertussen blijft het college van B&W in gesprek met de varkenshouder. De gemeenteraad wordt over de casus op 23 september 2020 bijgepraat. Hopelijk zijn dan de consequenties van alle opties duidelijk in beeld. De gemeenteraad kan daarna besluiten hoe hieraan een vervolg gegeven wordt. Breder kijken Dit geval staat natuurlijk niet op zich. Er zijn tal van veehouderijen in de gemeente gevestigd. Wij vinden dan ook, dat er beleid moeten komen om dit soort ontwikkelingen die onrust veroorzaken in de toekomst te voorkomen. Het signaal van de bevolking hierover is glashelder. Wij zullen er alles aan doen om deze casus tot een optimaal resultaat te brengen en om te komen tot een nieuw beleid voor ons buitengebied, zeker in de nabijheid van woongebied. Tot slot We hebben ons aan de regelgeving te houden, dus het is makkelijk om te roepen dat je een ontwikkeling zomaar tegen kan houden. Wij doen daar niet aan mee, maar proberen wel een goede uitweg te vinden die recht doet aan de zorgen en belangen van alle partijen. Ook het creëren van een soort ‘wij-zij tegenstelling’ doet geen recht aan het traject zoals dat nu wordt doorlopen. De zorgen nemen we zeer serieus en er wordt hard gewerkt aan een oplossing. Vertrouwende u voldoende te hebben geïnformeerd voor dit moment. Wij zullen dit proces nauwgezet blijven volgen en actie ondernemen waar nodig. Met vriendelijke groet, Bart van Oort (fractievoorzitter Dorpspartij) Stefan Janszen (fractievoorzitter CDA Gemert-Bakel)