Poliflw

Op vrijdag 17 november werd het Limburgse land- en tuinbouwbeleid besproken. Partijen hadden de kans om aan te geven wat zij graag in het beleid verwerkt zouden willen zien. Wat we als provincie wat de SP betreft niet moeten doen is investeren in schaalvergroting en lapmiddelen. Wat we wel moeten doen is investeren in het omschakelen naar een daadwerkelijk duurzame landbouw.

De agrarische sector heeft een indrukwekkend grote economische waarde voor Limburg. De keerzijde van dat succes wordt niet in getallen uitgedrukt. Er is geen inzicht in de kosten van de schade voor de volksgezondheid en voor de kwaliteit van het water, de bodem en natuur. Zou je dit wel meenemen in het totaal, dan ziet het er een stuk minder positief uit.

Dat er iets moet gebeuren om een omslag in de agrarische sector te krijgen staat vast. De recente discussie over het mestprobleem, naar aanleiding van de publicaties over mestfraude, laat dat nog maar eens zien. Die problemen lossen we niet op door alleen scherpere controles. Er wordt gewoon veel te veel mest geproduceerd in Limburg. De grondstoffen importeren we, de producten gaan voor een groot deel naar het buitenland en Limburg zit met de stront. Dat kan zo niet langer. We moeten dus met zijn allen erkennen dat we een enorme opgave hebben en dat halve maatregelen niet voldoende zijn. De provincie kan en moet met haar beleid het verschil maken, door slim te investeren in de goede ontwikkelingen. Door het verheffen van lapmiddelen als luchtwassers en bio-vergisters, schuiven we het probleem voor ons uit. Dat leidt niet tot een daadwerkelijk duurzame en toekomstvaste agrarische sector. Hier moeten we dus niet voor kiezen en zeker niet in investeren als provincie. De SP wil meer inzet op daadwerkelijk toekomstvaste concepten. Enkele pioniers in de sector al laten zien dat het anders kan. Verhef deze tot voorbeeld voor de rest van de sector en help andere boeren bij het omschakelen, naar kwaliteitsproducten, biologische producten, gezondere en alternatieve producten en meer diversiteit in de bedrijfsvoering. De provincie moet hier echt een speerpunt van maken en mag wat de SP betreft het grootste deel van de middelen voor agrarisch beleid hiervoor inzetten. Als we écht investeren in een omschakeling van de sector, dan is er misschien wel meer geld nodig voor agrarisch beleid. De SP wil daarom dat de provincie gaat werken aan een transitiefonds voor de agrarische sector. Zonder prijs-zekerheid blijft het mechanisme van schaalvergroting in stand. De provincie kan daarbij helpen door samen met de boeren coöperaties op te richten om een grotere vuist te maken tegen de macht van de markt. Maar ook door te helpen bij het vinden van afnemers in de regio voor langere termijn, zoals bij Kipster is gelukt.

Ook de financiers van de agrarische sector moeten om. De provincie zou een verbond kunnen sluiten met grote financiers zoals de Rabobank om samen te werken aan de omslag. Dat betekent dus afstappen van het korte-termijn investeren in nog meer en nog groter, maar werken aan een gezamenlijke investeringsagenda voor de toekomst. Alleen dan kan Limburg daadwerkelijk koploper in Nederland en daarbuiten worden met haar agrarisch beleid. Alleen dan kunnen de Limburgse boeren het hoofd boven water houden en hun bedrijf laten voortbestaan. Alleen dan krijgen we een sector waar we ook over 50 jaar nog mee vooruit kunnen en trots op kunnen zijn.

Recent publiceerden Dagblad De Limburger en NRC reportages over mestfraude in Oost-Brabant en Noord-Limburg. Er is een grootschalig netwerk opgebouwd tussen mestproducenten, verwerkers en transporteurs. Ook voor de opslag en financiering zijn structuren opgebouwd waar nauwelijks kennis over lijkt te bestaan. Het OM deed onlangs een inval bij een mestverwerkingsbedrijf in Noord-Limburg. Daar is niet alleen sprake van mogelijke miljoenenfraude, maar ook van grote hoeveelheden mest en andere onbekende stoffen die mogelijk illegaal zijn opgeslagen of verwerkt.

Het is al jaren bekend dat de mestproductie door intensieve veeteelt en veehouderijen gigantisch is en dat in de mestverwerking veel geld omgaat. Ook is bekend dat meststoffen een grote bedreiging vormen voor het milieu, vanwege de grote hoeveelheden (rest)stoffen die in het water en de bodem belanden. De SP vindt dit een ernstige zaak en roept het college van GS op tot een diepgaand onderzoek naar de wijze waarop met mest wordt omgegaan. Daarom heeft de SP vandaag vragen gesteld aan het provinciebestuur over het mestprobleem. Hoe en waar wordt de mest opgeslagen en verwerkt en waar komen de reststoffen terecht? Welke rol hebben de overheden en hoe vullen zij deze in? Wat kan er gedaan worden om de problemen van veel te veel mest aan te pakken?

Fractievoorzitter Bram Schaminée: “Juist nu de provincie Limburg een omslag wil maken naar de verduurzaming van de Limburgse landbouw, moet ook het mestprobleem aangepakt worden. Dit is de schaduwkant van de grote vee-industrie in Limburg, met enorme gevolgen voor de kwaliteit van water en bodem, maar ook voor de volksgezondheid. Deze week staat de toekomst van de Limburgse agrarische sector op de politieke agenda, dus de SP zal ook daar inzetten op het aanpakken van het mestprobleem. Want zonder het aanpakken van de enorme mestoverschotten en alle problemen die dat met zich meebrengt, kan deze sector nooit duurzaam en toekomstbestendig worden.”

Bijlage: 

171113_schriftelijke_vragen_sp_bram_schaminee_-_mestproblemen_limburg.doc