Poliflw

Onlangs is besloten een vergunning te geven voor de huisvesting van nog eens ruim 150 arbeidsmigranten aan de Horsterweg in Grubbenvorst. Het voorstel om de Horsterweg 45 een agrarische bestemming te geven - in plaats van een woonbestemming - had wat de SP betreft helemaal niet behandeld mogen worden in de gemeenteraad. Er is namelijk een truc toegepast die willens en wetens de buurt buitenspel zet.

Eerder was een woonbestemming vergund door B&W. Er konden dus gewoon mensen gaan wonen. De buurt was matig meegenomen in deze ontwikkeling, maar uiteindelijk had iedereen vrede met de uitkomst. Maar dat was voor de betreffende ondernemer niet voldoende en dus verzon de wethouder een list. Door nu een agrarische bestemming op Horsterweg 45 te leggen, mogen er veel meer arbeidsmigranten in het gebouw gevestigd worden. De buurt kwam hierdoor buitenspel te staan en dat is volgens de SP in strijd met wat er in de gemeenteraad is afgesproken. Er dient áltijd een omgevingsdialoog plaats te vinden bij het oprichten van huisvestingslocaties voor arbeidsmigranten.

De andere partijen wilden dit toch behandeld zien en zeiden daarmee feitelijk: ‘Het maakt eigenlijk niet uit wat we afspreken voor onze bewoners. Als het zo uitkomt, lappen we de afspraken aan onze laars’.

De PvdA probeerde  nog een vlag te planten op de modderschuit met een 9-puntenplan, maar daar schiet de buurt niets mee op. Al jaren worden de omwonenden overspoeld met locaties voor grootschalige huisvesting van arbeidsmigranten. Dat er nu “alleen maar” extra mensen in containers gehuisvest mogen worden van bedrijven die in de buurt liggen, maakt dus niets uit. De buurt heeft het nakijken en wordt in de steek gelaten. Alweer!

Daarom stemde de SP tegen het voorstel.

In Griekenland dreigt een humanitaire ramp. Vluchtelingen stranden in te krap bemeten vluchtelingenkampen en de (medische) zorg is ontoereikend, waardoor het risico op een coronauitbraak gigantisch is. Met name ook kinderen dreigen daar de dupe van te worden. Reden voor de Stichting Vluchteling, Vluchtelingenwerk en Defence for Children een oproep te doen aan Nederland om 500 minderjarige asielzoekers die in de Griekse kampen zitten over te nemen. Meerdere Nederlandse gemeenten hebben daar ook al gevolg aan gegeven. De SP in Horst aan de Maas riep de gemeenteraad via een motie van de hand van SP-woordvoerder Aniet Fonteyne (zie bijlage) op daar bij aan te sluiten en buurgemeenten daarbij te betrekken.

Wethouder Bouten (PvdA) kon zich vinden in de oproep van de SP om te komen tot opvang  en omarmde de strekking van de motie dan ook. In welke vorm de ondersteuning praktisch geboden wordt, wil Bouten nog wel goed bekijken.

Essentie stelde dat het om een landelijk onderwerp ging en wilde geen uitspraak doen, terwijl het concreet ging over opvang in Horst aan de Maas. De VVD sloot zich bij Essentie aan. Beide partijen ontweken daarmee een inhoudelijke discussie. Dat geldt feitelijk ook voor het CDA, die stelde de inhoud onvoldoende te kennen en daarom de motie niet te steunen. De PvdA steunde de motie qua inhoud en strekking, was blij met de reactie van de wethouder en verleende dan ook ondersteuning aan de motie. En ook D66/Groen Links schaarde zich achter de motie. Zij benadrukten – met de SP – dat richting de regering druk uitgeoefend moet worden om de hand te reiken richting kindvluchtelingen in Griekenland.

Fonteyne stelt als reactie op de afwijzing van de motie door CDA, VVD en Essentie dat zij eerder wél vonden dat er iets gedaan moest worden aan de vluchtelingenproblematiek, maar nu er concreet iets gedaan kán worden, haken ze af. Na afloop van de raadsvergadering wees ze er op – daarnaar gevraagd – dat de drie partijen wél massaal arbeidsmigranten wil opnemen, terwijl we kampen met een enorm tekort aan woningen, maar het nu af laten weten. Aniet Fonteyne: “Waar ik gehoopt had dat er toch ook nog plek was voor een beetje gevoel van menswaardigheid en solidariteit bij CDA, VVD en Essentie, bleek tijdens de raadsvergadering dat gevoel toch bijna nihil te zijn”.

“Maar”, zo constateert Fonteyne tevreden: “Het doel van de motie – opvang bieden voor deze zeer kwetsbare groep kinderen en daar de regering op aan te spreken – is bereikt en daar gaat het uiteindelijk om!”

Lees ook de column van Wim Moorman over de motie.

Bijlage: 

de motie ten behoeve van het opnemen van kindvluchtelingen uit Griekenland

Het is druk op Eindhoven Airport. Veel arbeidsmigranten landen er om vervolgens met bussen verder vervoerd te worden naar hun eindbestemmingen. Velen van hen gaan naar Duitsland, maar Horst aan de Maas wordt ook aangedaan. Ook de Horster busmaatschappij Munckhof zou nog steeds arbeidsmigranten vervoeren. Het is immers aspergetijd en er zijn mensen nodig om te steken, verpakken en te vervoeren.

Dit is moeilijk te bevatten als we ook weten dat een groot gedeelte van het luchtruim gesloten is, vliegtuigmaatschappijen hun toestellen aan de grond houden, grenzen gesloten zijn, mensen thuiswerken en iedereen zich aan de minimale afstand van 1,5 meter moet houden.

De SP maakt zich zorgen over deze ontwikkeling en heeft vragen gesteld aan het college van B&W. Heeft de gemeente in beeld hoeveel arbeidsmigranten er nog naar onze gemeente komen om te werken? Weten B&W ook welke bedrijven nog steeds arbeidsmigranten naar Nederland laat komen? Worden de ‘nieuwe’ arbeidsmigranten getest? Gaan ze eerst in quarantaine? En waar gaan ze wonen?

De fractievoorzitter van de SP in de gemeenteraad van Horst, Bart Cox: “De SP heeft bewondering voor ondernemers die creatieve oplossingen bedenken om hun hoofd in deze tijden boven water te houden. Maar de hierboven geschetste situatie is de grenzen van het toelaatbare opzoeken en heeft verder niets met creativiteit te maken” Hij voegt daar aan toe: “Als we zien hoeveel mensen er momenteel niet kunnen werken en dus thuiszitten of, erger nog, hun baan verloren hebben tijdens deze crisis zou daar een oplossing kunnen zitten. Dan hoeven er geen mensen door heel Europa verplaatst te worden en houden we inwoners van Horst aan de Maas aan het werk”.

Eerder heeft de SP ook al vragen gesteld met betrekking tot onder andere de positie van arbeidsmigranten in relatie tot de coronacrisis. De vragen zijn beantwoord door het college van B&W. Die antwoorden kunt u hier lezen.

Al heel vaak is door de SP Horst aan de Maas aangekaart dat er grote vragen en twijfels zijn bij de manier waarop vergunningen verleend worden voor huisvesting van arbeidsmigranten. Telkens wordt er geen of een ontwijkend antwoord gegeven op de vragen door de verantwoordelijk wethouder.

Steeds weer ontstaan er ook vragen over wat een samenleving aankan en hoe de belangen van omwonenden worden behartigd. De SP wil duidelijkheid over hoe het bevoegd gezag omgaat met de verschillende belangen van ondernemers, de arbeidsmigranten zelf en de omgeving. De SP heeft zowel mondeling als schriftelijk vragen gesteld aan wethouder Vostermans. Die werden in de raadsvergadering van 26 november jl. ontwijkend beantwoord, waarop er onlangs maar wéér schriftelijk vragen over zijn gesteld (zie bijlage voor de brief aan B&W).

Arbeidsmigranten worden vaak gehuisvest in “units” waarvoor al gauw 80 euro per week moet worden betaald. Een simpele rekensom leert dat bij bewoning door 6 personen een unit dus een slordige 2000 euro per maand oplevert. Dat begint dus steeds meer een verdienmodel te worden voor diegenen die de units exploiteren.

Ondertussen blijven verontruste onwonenden van toekomstige huisvestingslocaties zich bij ons melden. De SP wil opkomen voor de rechten van deze mensen en roept de wethouder ter verantwoording voor het meten met twee maten voordat hij vertrekt naar het Drakenrijk in Beesel en daarmee dit complexe vraagstuk achterlaat aan zijn opvolger.

Iedere burger heeft volgens de SP recht op een gezonde en veilige leefomgeving, daarbij geldt niet het recht van de sterkste, of de rijkste of de grootste. Volgens de SP is iedere burger daarin gelijkwaardig en verdient die het om ook zo behandeld te worden.

Bijlage: 

Brief met vragen SP inzake huisvesting arbeidsmigranten

In de raadsvergadering van 26 november 2019 vroeg een bewoner van de Tienrayseweg aandacht voor een probleem (lees hier het verslag van die raadsvergadering). Aan de Tienrayseweg worden 114 arbeidsmigranten gehuisvest die gaan werken in een naastgelegen kassenbedrijf. Een werkgever die zijn eigen werknemers huisvesting aanbiedt? Het lijkt te prijzen. Maar dat is steeds minder de reden voor initiatiefnemers om die huisvesting te realiseren. Die zien huisvesting van arbeidsmigranten steeds meer als een verdienmodel. Eén huisje voor zes personen levert al snel zo’n 2000 euro huur per maand op! Dat heeft niets meer te maken met “goede huisvesting realiseren”. Overigens heeft de SP ook bezwaren tegen huisvesting door de werkgever in verband met de dubbele afhankelijkheid van de werknemer. Als je als werknemer geen werk meer hebt, valt ook de huisvesting weg. Die situatie zou je in 2019 niet meer mogen verwachten...

De huisvesting van arbeidsmigranten aan de Tienrayseweg heeft de nodige consequenties voor de buurt. Er vinden volop bouwactiviteiten plaats. De vergunning is al verleend. Van een zorgvuldige omgevingsdialoog is geen sprake geweest, terwijl die omgevingsdialoog nou net één van de belangrijkste veranderingen in het nieuwe beleid rondom huisvesting arbeidsmigranten was. Op de vraag hoe de wethouder een eventuele bouwstop gaat afdwingen kwam een ontwijkend antwoord. Hebben we deze regel dan voor niets afgesproken?

Er stond op en naast het perceel aan de Tienrayseweg overigens een aantal bomen, die intussen allemaal gekapt zijn. Op de vraag hoe dit rijmt met de “groene” agenda van het college kwam ook geen antwoord. Blijkbaar slaat de kleur groen alleen op de kleur van de dominante partij in het college, het CDA.

De SP begint een patroon te herkennen: een ondernemer heeft een plan om arbeidsmigranten te huisvesten (al dan niet voor zijn eigen werknemers), de wethouder gaat er achter staan, de buurt wordt geïnformeerd en heeft vervolgens het nakijken als de bouw begint. Men kan dan nog wel procedures voeren bij de rechter, maar die duren lang en zijn duur. Gelukkig zijn er burgers die daar de energie, tijd en geld in kunnen steken, maar het is te triest voor woorden dat dit nodig is.

De SP zou graag zien dat de bevoegdheid tot het verlenen van een vergunning voor huisvesting arbeidsmigranten teruggaat naar de gemeenteraad, zodat besluitvorming in alle openheid kan gebeuren en de burgers van Horst aan de Maas goed vertegenwoordigd worden. Helaas zal de bewoonster aan de Tienrayseweg die gebruik maakte van het spreekrecht niet de laatste zijn die dit onderwerp onder de aandacht brengt, maar wij zullen haar en alle burgers,die een beroep op ons doen, blijven steunen.

Op dinsdag 8 oktober werd het souterrain van het gemeentehuis - waar de ruimtes voor de fracties in de gemeenteraad zich bevinden - de hele dag bevolkt door leerlingen van het Dendron College. Zij deden mee aan "Zinnige Zaken". Zo'n 60 leerlingen - verdeeld in vijf groepen - hielden zich bezig met lokale politiek. Elke groep koos een thema en werkte gedurende de dag dat thema uit in een voorstel dat in de Jongerenraad gepresenteerd moest worden. Elk voorstel werd beoordeeld en het 'winnende' voorstel wordt voorgelegd aan de officiële gemeenteraad die bekijkt of ze het voorstel officieel overnemen. De groepen werden begeleid door (oud-) gemeenteraadsleden. Namens de SP begeleidde Paul Geurts groep 5.

Eén groepje vroeg aandacht voor het drugsbeleid in Horst aan de Maas; een tweede groep wilde een activiteitencentrum voor jong en oud in 't Gasthoês; weer een andere groep koos voor sport- en bewegingsmogelijkheden in de kernen. De groepen vier en vijf kozen voor het thema "veiligheid". Reden voor de twee groepen om samen te overleggen wie welk onderdeel van het thema voor haar rekening zou nemen. Groep 4 legde vervolgens de nadruk op fysieke veiligheid, meer in het bijzonder op onveilige wegen (risico's van het fietsen in het donker) en groep 5 richtte zich met name op sociale veiligheid en meer in het bijzonder als het gaat om de omgang met arbeidsmigranten. "Doordat we te weinig contact hebben met arbeidsmigranten ontstaan er verkeerde beelden", zeggen de leerlingen. Ze pleitten daarom onder andere voor een soort buddysysteem, waarbij autochtonen optrekken met arbeidsmigranten. Zo leren zij sneller de Nederlandse taal en leren ze de "regels" in de Nederlandse maatschappij. De leerlingen pleitten ook voor een verplichting aan werkgevers om hun arbeidsmigranten elke dag een uur de tijd te geven om de Nederlandse taal te leren. En tenslotte braken ze een lans voor betere huisvesting voor arbeidsmigranten.

In de stemming in de Jongerenraad werden de voorstellen van de eerste drie groepen afgewezen. De voorstellen van de groepen 4 en 5 behaalden haast evenveel punten. Reden voor burgemeester Palmen, die de Jongerenraad voorzat, om die twee groepen te vragen de koppen bij elkaar te steken en met een gezamenlijk voorstel te komen over fysieke en sociale veiligheid. Dat gezamenlijke voorstel wordt binnenkort in de "echte" gemeenteraad aan de orde gesteld.

SP'er Paul Geurts, gevraagd naar zijn ervaring als begeleider van groep 5: "Het was enorm leuk om een hele dag met de leerlingen op te trekken en samen een belangrijk onderwerp (arbeidsmigranten) uit te werken. Het enthousiasme van de leerlingen was aanstekelijk en de manier waarop ze de problemen analyseerden, verbaasde me in positieve zin. Daarbij maakten ze gebruik van de lessen die ze op school hebben in het kader van het vak Maatschappijwetenschappen. Ook wisten de jongeren op efficiënte wijze informatie te verzamelen, een filmpje te maken, waarin ze het probleem op adequate manier presenteerden en het voorstel uiteindelijk puntig te formuleren. Goed was ook om te zien dat de leerlingen zo goed samenwerkten en snel tot een taakverdeling kwamen, waarmee ze hun opdracht tot een goed einde konden brengen. Petje af voor deze leerlingen!".

In de raadsvergadering van 27 augustus 2019 werd de raad geïnformeerd over de resultaten van een onderzoek naar locaties voor een nieuw zwembad en een nieuwe sporthal binnen Afslag 10. De locaties die onderzocht moesten worden, werden door B&W bepaald. Zij kozen voor locaties nabij Anco-Froxx, Schutroe, de Kasteelruïne, het Strandbad en het Dendron College.

Op vier van de vijf locaties is er geen ruimte voor de sporthal ! Bij twee van de vijf moeten andere verenigingen wijken, waaronder handboogsportvereniging de Schutroe en de Peelrunners. Bij Dendron moeten het beachvolleybal en de volkstuintjes vertrekken. Verder moeten bij verschillende locaties waardevolle landschapselementen plaatsmaken voor nieuwe gebouwen en zelfs de kasteelruïne zou omgetoverd kunnen worden in een zwembad, gecombineerd met de geplande ‘beweegbox’ – ‘een interactieve sportruimte waarvan de muren en vloer bestaan uit videoschermen’ – als het aan het college ligt.

Wat opvalt is dat bij het onderzoek helemaal niet gekeken is naar het bestaande zwembad en welke grote voordelen die locatie biedt, bijvoorbeeld voor de scholen (op loopafstand!) en de mooie combinatie van zwembad en sporthal. En daar hoeft niets voor te wijken. Immers het zwembad staat er al. En door het zwembad daar te laten staan vindt er geen kapitaalvernietiging plaats en hoeven er geen miljoenen besteed te worden aan een nieuw zwembad en een nieuwe sporthal.

Vreemd genoeg kon er in de gemeenteraad nog niet gediscussieerd worden over de keuze van het college voor de locatie Dendron, zoals oorspronkelijk wél de bedoeling was. Terwijl toch alle gegevens op een rijtje stonden en de pers de middag voorafgaande aan de raadsvergadering al geïnformeerd was over de studieresultaten. Blijkbaar wilde het college bij de presentatie kritische beschouwingen buiten de deur houden, zodat hun eigen plannen volledig in de spotlights zouden komen te staan.

Het is jammer van het geld dat besteed is aan de locatiestudie, want het heeft geen nieuwe inzichten opgeleverd. Eigenlijk is voor de SP alleen maar nóg duidelijker geworden dat Afslag 10 absoluut géén alternatief is voor de plek aan de Kranestraat. De verkregen informatie sterkt ons alleen maar in de strijd vóór behoud van zwembad en sporthal De Berkel.

In de raadsvergadering van 18 juni 2019 stond het beleid rondom arbeidsmigranten geagendeerd. De SP heeft uiteindelijk niet ingestemd met dat beleid, omdat een aantal voor de SP fundamentele zaken niet gerealiseerd worden. Het uitgangspunt van het gemeentebestuur is dat arbeidsmigranten onmisbaar zijn in onze economie. De SP wijst dat van de hand. In Horst aan de Maas zitten ongeveer 1100 mensen ongewild zonder werk. Voor de SP is het belangrijk om eerst déze mensen een baan te bezorgen of een zinvolle dagbesteding, alvorens we mensen uit het buitenland óns werk laten doen.

Sonja van Giersbergen, die namens de SP het woord voerde over het onderwerp "Arbeidsmigranten", stelde in haar betoog dat als er al arbeidsmigranten komen die gehuisvest moeten worden in Horst aan de Maas, het dan van belang is dat de omwonenden daarover mee kunnen praten. Dat heet in moderne taal "een omgevingsdialoog". Die omgevingsdialoog - die initiatiefnemers voor huisvesting van arbeidsmigranten vooraf moeten voeren met de omwonenden - is voor de SP erg belangrijk. Op dit moment zijn er gesprekken gaande van B&W met de Werkgroep Arbeidsmigranten. De leden van die werkgroep (burgers die concreet te maken hebben gehad met plannen voor huisvesting van arbeidsmigranten bij hen in de buurt), ondersteund door de SP, zijn volgens Van Giersbergen dé experts op het gebied van wat er ontbreekt in de dialogen tot nu toe. De raadsleden Eric Brouwers (CDA) en Richard van de Weegen (PvdA) complimenteerden de SP met de ondersteuning van de omwonenden en door B&W werd toegezegd dat de werkgroep ook in de toekomst de gesprekspartner blijft, als het gaat om de inrichting van de omgevingsdialoog. Daarbij gaat het er vooral om, hoe zo'n omgevingsdialoog zorgvuldig kan plaatsvinden. Wethouder Vostermans noemde dat "een uitgestoken hand" richting de werkgroep.

Ook wat longstay en integratie van arbeidsmigranten in dorpen en wijken betreft zijn leden van de SP actief via het zogenaamde "Drie wijkenoverleg". In America en Hegelsom wordt gekeken of dorpen zelf een stem kunnen krijgen in het toewijzen van sociale huurwoningen, met als doel een dorp of wijk leefbaar te houden. Sociale huurbuurten moeten ontzien worden, omdat zij al genoeg uitdagingen op hun bordje hebben. Ook hier vond de SP gehoor in de gemeenteraad.

Van Giersbergen: "Een werkgever dient goed te zorgen voor zijn werknemers, zeker in een tijd van krapte, met eerlijk loon en goede arbeidsvoorwaarden. Arbeidsmigranten zijn voor hun huisvesting vaak afhankelijk van hun werkgever, wat tot problemen leidt als je je baan verliest of ergens anders gaat werken. De SP is fel tegenstander van deze dubbele afhankelijkheid".

De SP-woordvoerder betoogde dat - als huisvesting leidt tot problemen in de samenleving - degene die profiteert van die arbeid ook de lasten dient te dragen door te investeren in veiligheid in dorpen, wijken en buurten. Verder dient volgens Van Giersbergen door de werkgever geïnvesteerd te worden in integratie. Bijvoorbeeld door lessen in taal en cultuur, maar ook door gesprekken te voeren met buurten waar hun werknemers gaan wonen. Dat is volgens het SP-raadslid pas een echte dialoog.

Aan het einde van haar betoog stelde Van Giersbergen: "De SP staat voor goede arbeidsvoorwaarden van arbeidsmigranten en de ’gewone’ Nederlander en blijft afwijzend staan tegenover het inzetten van arbeidsmigranten als concurrenten op de arbeidsmarkt om de lonen laag te houden. Wij willen geen groepen tegenover elkaar zetten, die allebei de gevolgen ervaren van een doorgeslagen marktwerking waarin het aandeelhouderskapitaal belangrijker lijkt te zijn dan het welzijn van mensen. Daarom stemmen wij tegen dit beleid".

Op 16 april heeft de gemeenteraad gesproken over de “beleidsnotitie Huisvesting arbeidsmigranten”. Voorafgaande aan de raadsvergadering heeft de Werkgroep Arbeidsmigranten een brief gestuurd naar B&W en de gemeenteraad, waarin de werkgroep aandringt op een gesprek van de gemeente met de verschillende bewonersgroepen, die in de werkgroep verenigd zijn (zie voor de brief de bijlage).  De aanleiding om een brief te schrijven was de opmerking in de beleidsnotitie van B&W dat zij – voorafgaande aan de bespreking van het voorstel in de raad –wél  apart een bijeenkomst heeft gehad met werkgevers. Inmiddels heeft B&W laten weten dat ze met de werkgroep in gesprek wil gaan.

In de brief schrijft de werkgroep dat zij de ervaringen van de verschillende bewonersgroepen gebundeld heeft, onder andere met betrekking tot de gehanteerde procedures en de wijze waarop burgers daar een rol in kunnen spelen, bijvoorbeeld in de vorm van omgevingsdialogen. “Daarbij is ons opgevallen dat de manier waarop omwonenden betrokken zijn in het proces en de kwaliteit van de omgevingsdialogen nogal van elkaar verschilden”, aldus de werkgroep.

De werkgroep gaat in haar brief ook in op de inhoud van de beleidsnotitie. De werkgroep constateert dat in het voorstel uitputtend ingegaan wordt op het standpunt van B&W dat arbeidsmigranten zeer gewenst zijn (zonder dat overigens te onderbouwen) en dat het daarom van belang is dat zij het gevoel moeten krijgen dat zij “welkom” zijn. De motivatie daarvoor: als we de arbeidsmigranten het idee geven dat ze welkom zijn, dan zullen zij zich eerder aanbieden aan bedrijven binnen Horst aan de Maas en daarmee wordt voorzien in de behoefte aan arbeidskrachten bij het bedrijfsleven. Overigens zonder in te gaan op de arbeidsomstandigheden.  Het belang van de ondernemers wordt dus centraal gesteld, terwijl aan de gevolgen voor omwonenden van huisvestingsvoorzieningen voor arbeidsmigranten nauwelijks aandacht besteed wordt. Die omwonenden moeten het zelf maar uitzoeken…

B&W laat – volgens de beleidsnotitie - initiatieven om te komen tot integratie van de arbeidsmigranten  aan de burgers en gaat niet in op de wijze waarop de gemeente door burgers verwachtte of ervaren lasten als gevolg van de komst (of aanwezigheid) van arbeidsmigranten, die – B&W constateert dat ook in de notitie – niet makkelijk integreren, kunt ondersteunen.

Alle reden voor de bewonersgroepen, verenigd in de Werkgroep Arbeidsmigranten , B&W te vragen om net als met de ondernemers óók apart in gesprek te gaan met de bewonersgroepen. De Werkgroep daarover in haar brief: “ Wij denken namelijk dat niet alleen de stem van de ondernemers apart gehoord dient te worden, maar ook de stem van de burgers, al was het maar om te komen tot een echte balans in het tegemoet komen aan de spelende belangen. U dient als bestuur van de gemeente Horst aan de Maas immers het algemeen belang te dienen en niet alleen het belang van – in dit geval – de ondernemers”.

Inmiddels heeft het College van B&W aan de werkgroep laten weten dat tijdens de raadsvergadering aangegeven is dat een goede omgevingsdialoog van belang is en dat de beleidsnotitie daarom aangepast zou moeten worden op dit punt. Daarom wil B&W graag in gesprek gaan met de werkgroep. Daarbij kan de werkgroep – als ze dat wil – ook andere onderdelen van het beleid aan de orde stellen. Wordt dus vervolgd.

Bijlage: 

De brief van de Werkgroep Arbeidsmigranten aan gemeenteraad en B&W met het verzoek voor een gesprek met bewonersgroepen

Op 16 april 2019 stond het conceptbeleid arbeidsmigranten 2019 op de agenda van de gemeenteraad. Voordat de gemeenteraad over dit thema sprak, kwam de heer Coesmans – voorzitter van de Regionale Adviesraad Arbeidsmigranten – aan het woord die wees op de aandacht voor het welzijn en toekomstperspectief van de arbeidsmigrant. Het beleid dat nu gemaakt is, is er - volgens hem - puur voor de bedrijven. Wat dat betreft is de SP het helemaal met hem eens.

De SP is in het algemeen van mening dat arbeidsmigranten hier naartoe gehaald worden om de lonen te drukken en arbeidskrachten binnen Europa tegen elkaar uit te spelen. Eigenlijk zouden alleen arbeidsmigranten in Nederland toegelaten moeten worden, als keihard aangetoond kan worden dat het werk niet gedaan zou kunnen worden door Nederlanders en onder normale arbeidsvoorwaarden, dus niet alleen op basis van flexwerk!

Dat is vooral een nationaal vraagstuk maar binnen de grenzen van Horst aan de Maas zou er een beleid moeten zijn dat tegemoet komt aan de mensen uit Horst aan de Maas – dus voldoende huizen beschikbaar, geen overlast in de buurt, de mogelijkheid om met iedereen in de buurt sociale contacten te onderhouden – én met respect voor de arbeidsmigranten – dus geen uitbuiting, normale huisvesting en bovenal de mogelijkheid bieden om de Nederlandse taal te leren, op kosten van de werkgever! Duidelijkheid over de aantallen arbeidsmigranten in Horst aan de Maas en over het aantal werklozen is noodzakelijk. Het "conceptbeleid arbeidsmigranten" dat nu door de verantwoordelijk wethouder is geleverd, is volgens SP-woordvoerder Sonja van Giersbergen ver onder de maat.

Sonja van Giersbergen: "Het gaat wat ons betreft bijvoorbeeld over duidelijkheid over de aantallen arbeidsmigranten in Horst aan de Maas en over het aantal mensen uit Horst aan de Maas dat geen werk kan vinden; over goedkope arbeid en uitbuiting; over huisvesting in grote wooncomplexen; over communicatie met de inwoners van Horst aan de Maas; over arbeidsmigratie en wat dat voor hen en hun omgeving betekent én wat zij daar zelf over te zeggen hebben; over nut en noodzaak van het leren van de Nederlandse taal en te proeven aan elkaars cultuur; en tot slot het serieus nemen van de inwoners van Horst aan de Maas. Het gaat om burgers die verschillende keren contact hebben gezocht en gehad met de gemeente om hun zorgen te delen. Allemaal zaken waar duidelijkheid over moet komen en waar ik de wethouder op bevraagd heb. Wij zien hierover veel te weing terug in het stuk dat nu door de verantwoordelijk wethouder is geleverd. Wij willen pas praten als er gesproken kan worden over garanties voor leefbaarheid in dorpen en wijken, waar ook de arbeidsmigranten een plek kunnen krijgen, mits er huisvesting in de wijken voorhanden is. Er zal (veel) extra gebouwd moeten worden om alle mensen in Horst aan de Maas een warm thuis te kunnen bieden. Bewoners dienen serieus genomen te worden als ze hun zorgen of wensen uiten".

Het doet de SP wel deugd dat andere partijen langzamerhand hun inzichten ook beginnen aan te passen. Ook bij hen horen we dat huisvesting geen verdienmodel mag zijn en dat er een bovengrens zou moeten zijn aan het aantal arbeidsmigranten dat een dorp kan verwelkomen. Sonja van Gierbsergen: "Misschien is er dan toch nog hoop om op dit thema iets te bereiken zodat we er allemaal beter van worden".