Poliflw

Elke twee weken schrijft een lid van de Statenfractie een blog. Deze keer is het de beurt aan fractievoorzitter Eric Smaling. Lees zijn blog hier: 'Zomergasten in Noord-Holland'

SP-fractieleden schrijven een blog op deze pagina. Deze keer blogt het commissielid Marie-France van Oorsouw met "BLIJ 😃"... (Klik hier voor haar blog)

SP-fractieleden schrijven een blog op deze pagina. Deze keer blogt het Statenlid Wim Hoogervorst met "Vriendendienst" ... (Klik hier voor zijn blog)

Samen met D66 en nog een aantal andere Zaanse politieke partijen stelde de SP actualiteitsvragen over het opnemen van vluchtelingen, kinderen nog,  uit Griekse vluchtelingenkampen. Dat was op 10 maart 2020, nog geen drie weken geleden. Toen al waren de Griekse vluchtelingenkampen meer dan overvol, reden voor Vluchtelingenwerk om aan de Nederlandse gemeenten te vragen  om aan 500 kwetsbare vluchtelingenkinderen een veilige plek in Nederland bieden. De burgemeester antwoordde dat - als er een verzoek van het ministerie komt - Zaanstad zeker de mogelijkheden gaat onderzoeken om een aantal kinderen in Zaanstad op te nemen.

Tekst: Anna de Groot

Door de coronacrisis is Nederland vooral met zichzelf bezig. Logisch, want ook in Nederland worden mensen ziek en overlijden mensen door het coronavirus. En de Nederlanders moeten afstand van elkaar houden en mogen niet meer in groepen bij elkaar zijn. Het kost veel energie en tijd om de Nederlanders hiervan te doordringen.

Inmiddels is er ook corona op Lesbos.De vluchtelingen op dit Griekse eiland zitten hutjemutje op elkaar. Waar dit kamp slechts bedoeld was om 3.000 vluchtelingen op te vangen, zitten er nu 22.000 mensen. Hele gezinnen leven op elkaar gepakt in een onhygiënische situatie, in de modder, met een enorm gebrek aan medische zorg en zonder ook maar enige vorm van privacy. Het risico op verspreiding van het virus is extreem hoog door een gebrek aan hygiëne en sociale afstand; er is geen zeep, geen warm water en vaak is er slechts één kraan beschikbaar voor gemiddeld 1.300 mensen. Hoe kunnen deze mensen zich houden aan hygiënevoorschriften? Dit kan zo niet langer!

Vluchtelingenwerk en zeven andere hulporganisaties zonden op 20 maart 2020 wéér een brandbrief. Ditmaal aan minister-president Rutte en zijn Europese collega's, met het dringende verzoek om de vluchtelingen van de Griekse eilanden weg te halen. Dit uit medemenselijkheid en solidariteit. En omdat het moet! In de Zaanstreek leven we met een dreiging, maar we zijn nog verschrikkelijk goed af vergeleken met de vluchtelingen op de Griekse eilanden. Wij steunen daarom de oproep van de acht hulporganisaties en zullen, zodra er weer de mogelijkheid toe is, deze kwestie opnieuw aan de orde stellen, alhoewel we hopen dat dit niet nodig zal zijn.

Denk, behalve aan jezelf, ook eens aan een vluchteling!

Het Comité 21 maart heeft weliswaar zijn landelijke demonstratie en manifestatie afgelast, om daarmee zijn bijdrage te leveren aan de bestrijding van het corona-virus, maar het zal in plaats daarvan een lang livestream-verslag van een indoor-bijeenkomst uitzenden vanuit een studio die verbonden is met het internet.

‘De bestrijding van het coronavirus loopt parallel met de bestrijding van het racismevirus,’ aldus de Amsterdammer Max van den Berg, prominent lid van het Comité 21 Maart. ‘Beide virussen treffen wereldwijd immers vooral de zwaksten en met hen zijn wij alle dagen solidair. Wij keren ons tegen de haatzaaierij van Geert Wilders en het chauvinisme van Thierry Baudet.’ Van den Bergs toespraak zal in het programma worden uitgezonden.

Ook vice-voorzitter Kitty Jong van de FNV zal in de uitzending te zien en te horen zijn. Natuurlijk gaat zij in op gevolgen van de coronacrisis voor mensen met een kwetsbare positie. Ook heeft zij aandacht voor discriminatie op de werkvloer en bij het uitnodigingsbeleid voor sollicitaties. ‘Onze campagne voor een hoger minimumloon van 14 euro is heel belangrijk voor de laagstbetaalden, zoals veel migranten en hun kinderen.’

In het programma vol muzikale intermezzo's worden verder ook vertegenwoordigers uit de Aziatische gemeenschap, van migranten, van vluchtelingen en uit de moslim- en zwarte gemeenschap geïnterviewd.

Ruim 100 organisaties ondersteunen de oproep voor deze dag. Daaronder tientallen basisgroepen van vluchtelingen, migranten, vrouwen, de LHBTI-gemeenschap en milieugroepen; landelijke organisaties als het FNV, de SP, GroenLinks en de PvdA; kerken en moskeeën; het COC, Greenpeace, Milieudefensie en Pax; en het X-Y Actiefonds en Emmaus Haarzuilens.

Links videostreaming:

https://21maartcomite.nl/?page_id=1856

https://vimeo.com/event/26947/embed

Bron: Persbericht '21 Maart Comité'

Vandaag was er de regioconferentie van de regio's Noord-Holland Noord en Zuid tezamen. Een conferentie om van de leden te horen hoe zij aankijken tegen de inhoud van het congresstuk Samen Verder. Het was een mooie inhoudelijke discussie over de organisatie van de SP. Vele afdelingen hebben de opmerkingen en ideeën vanuit de eigen afdeling goed voor het voetlicht weten te brengen. 

Daarnaast werd er gesproken over de voorgedragen kandidatenlijst. De beoogde voorzitter en secretaris zijn onder de leden welbekend. Zij kregen dan ook veel bijval. Men kon ook twee regiovertegenwoordigers kiezen. Marcel Olierook werd ook dit keer gekozen voor de regio Noord-Holland Noord en Ane Feite Bloem in Zuid. We hopen op een fijne samenwerking.

Tijdens het 24ste SP Partijcongres op 14 december 2019 mogen alle aanwezige leden, namens hun afdelingen, stemmen over de voorgedragen amendementen die uit alle lokale discussies naar voren zijn gekomen. 

De leden lijken er allemaal naar uit te kijken.

Foto: Meta Meijer / SP

De SP heeft met GroenLinks onlangs vragen gesteld over het aantal daklozen in Zaanstad. Aanleiding was de uitkomst van een onderzoek van het CBS, waar te lezen viel dat er per 10.000 inwoners inmiddels 37 inwoners tussen 18 en 65 jaar dakloos zijn. Ruim een verdubbeling sinds 2009, een jaar na de crisis.

Tekst: Evert Hartog - raadslid SP Zaanstad

In Zaanstad blijken er nu 44 daklozen bekend te zijn die een uitkering krijgen. Daarnaast zijn er 41 personen zonder huis in beeld bij de opvang en 45 personen via het veldwerk.  (o.a. via de soepbus van het Leger des Heils)

Dat lijkt minder dan in 2012 toen er sprake was van 174 daklozen. Lastig om te vergelijken want er is in de tussentijd geen officiële nieuwe telling geweest. De gegevens van de volgende Zaanse telling zijn volgens het college aan het einde van dit jaar (2019) beschikbaar.

Zaanstad lijkt het niet slechter te doen dan het landelijk gemiddelde. Kanttekening is dat via persoonlijke verhalen veel meer problemen met huisvesting te horen zijn, en die blijven onder het maaiveld want die worden niet geregistreerd. Zo zijn er meerdere mensen die na scheiding in een vakantiehuisje terecht komen, of tijdelijk, soms met kinderen, bij hun ouders moeten gaan wonen. 

Daarnaast zijn er nog de krakers die in hun wanhoop en om de problemen zichtbaar te maken woningen en bedrijfsruimten kraken. Onder hen in Amsterdam bijvoorbeeld de “we are here” groep, en mensen die net zoals de “we are here” groep in een asielprocedures zitten en de eerste keer of meerdere keren te zijn afgewezen, onderduiken en onzichtbaar blijven.  Het huisvestingsprobleem is veel groter dan de cijfers doen vermoeden.

Voor de SP is het de hoogste tijd om hier nader onderzoek naar te doen. Er is een enorm tekort aan betaalbare woningen de problemen met dakloosheid zijn erg lastig op te lossen.

De SP hamert er al jaren op dat er te weinig betaalbare woningen zijn. Nu de wachttijd voor een sociale huurwoning is opgelopen naar meer dan tien jaar en de woningbouwcorporaties klem zitten door te hoge belastingheffingen wordt er eindelijk naar de SP geluisterd en is men in Zaanstad in beweging gekomen. Maar het duurt nog erg lang voordat het resultaat oplevert en de wachtlijst daadwerkelijk omlaag gaat.

Nieuw probleem is dat door een gerechtelijke uitspraak de extra stikstof uitstoot bij nieuwbouwprojecten niet meer in de toekomst gecompenseerd mag worden (PAS uitspraak) waardoor veel woningbouwprojecten in de wacht staan. Ondertussen blijft de dreiging van dakloosheid, na jarenlang falend overheidsbeleid, voor een steeds grotere groep als een zwaard van Damocles boven ons hangen.  

SP fractielid Roland van Braam heeft schriftelijke vragen gesteld over het splitsen van woningen en het verhuren van deze woningen door vastgoedcowboys, zoals in de Russische Buurt in Zaandam.

Inleiding:

In de raadsinformatiebrief van 22 mei 2018 is te lezen dat de gemeente bezig met gebiedsgerichte controles in de Russische buurt. Het valt de SP op dat er steeds meer woningen worden gesplitst en eengezinswoningen worden verhuurd met veel arbeidsmigranten er in.

De SP maakt zich zorgen over deze ontwikkeling en met name over de leefbaarheid in buurten en het uitbuiten van arbeidsmigranten. Bewoners ervaren in toenemende maten overlast van bewoners woonachtig in woningen of kamers, mede als gevolg van gesplitste of in kamers omgezette woningen.

Op deze manier krijgen vastgoedcowboys de kans om snel winst te maken, terwijl Zaankanters in die huizen willen wonen.                                                Zaanstad, 24 mei 2019 Vragen op grond van artikel 51 van het Reglement van Orde van de Gemeenteraad     1. Hoe wordt er gestuurd op leefbaarheid in en nabij gesplitste of omgezette woningen op effecten voor de directe woonomgeving?

    2. Bent u bereidt om geen vergunning meer voor woningsplitsing af te geven zolang de omvang van het probleem en de aanpak niet duidelijk is?

    3. Is de overlast die omwonende ervaren van woningsplitsing u bekend en hoe gaat u daar mee om?

    4. Hoe staat u er tegenover om niet meer dan twee woningen te splitsen per postcode?

    5. Hoe kunt u arbeidsmigranten beschermen tegen uitbuiting?

    6. Hoe kunt u voorkomen dat er (te)veel arbeidsmigranten in eengezinswoningen worden gepropt?

    7. Bent u bereidt om in de plaatselijke verordening op te nemen dat het verhuren aan groepen mensen van koopwoningen niet meer mogelijk is? Zo nee, graag toelichten? Voor de spoedige beantwoording van onze vragen danken wij u bij voorbaat.

Met vriendelijke groet, Namens de fractie van de SP,

Roland van Braam

Toen ik klein was, hoorde ik op tv het verhaal van iemand die een grote erfenis ontvangen had van een familielid, die jaren ervoor naar Zuid-Amerika geëmigreerd was om daar zijn geluk te vinden. Dit verhaal maakte erg indruk op mij als kind: wie wilde tenslotte niet een grote erfenis ontvangen! Wat ik ook spannend vond, was het idee dat er misschien ergens op deze wereld een ver familielid (een emigrant dus) van mij rondliep zonder dat ik van zijn bestaan afwist.

door: Gabriella Molica

Toen ik geschiedenis ging studeren, kreeg ik een ander, minder rooskleurig beeld van de emigratiegolven die Europa gekend heeft. De mensen die bijvoorbeeld vanuit Nederland naar Canada of USA of Australië geëmigreerd waren, hadden vast geen andere keuze. Ze hadden geen baan en geen hoop op een betere toekomst in eigen land. Ze moesten gewoon emigreren en hun geluk in een ander land zoeken. Op dat moment besefte ik dat de woorden ‘geluk’ en ‘geluk zoeken’ een totaal andere betekenis moesten hebben.

Kon ik wel op basis van hun noodzaak deze mensen als ‘gelukszoekers’ definiëren? En wat betekende het om alles achter te laten, huis en haard te moeten verlaten om een onzekere toekomst tegemoet te gaan? Wat had die mensen nu eenmaal bezield om zo’n moeilijke reis te ondernemen? Was dat misschien niet de droom van een betere toekomst? En koesterden ze wellicht niet het idee om op een dag terug te gaan om met trots te laten zien dat het hun gelukt was om die droom waar te maken?

Dezelfde vragen stel ik me nu weer, als ik naar alle politieke debatten over migratie luister of als ik de reacties van mensen op sociale media zie. Persoonlijk ben ik noch voor noch tegen migratie, maar ik ben wel tegen het idee dat mensen door economische omstandigheden gedwongen worden om te gaan emigreren. Want dit is niet alleen het geval van de meeste vluchtelingen, die met veel moeite en op eigen risico Europa bereiken, maar ook van vele Europeanen die hun geboorteland hebben moeten verlaten om ergens anders binnen de EU hun geluk te zoeken.

Dit is ook het verhaal van vele Oost-Europeanen die na de val van de Berlijnse muur en het ineenstorten van de voormalige Sovjet-Unie, gedwongen werden om elders hun geluk te zoeken. En dit is eveneens het verhaal van vele hoogopgeleide Griekse en Italiaanse jongeren die na de financiële crisis van 2009, vanwege de harde bezuinigingen, hun kans op een baan in eigen land in rook zagen opgaan. Hebben deze mensen wel een keuze gehad en kunnen we hen als opportunistische gelukszoekers zien? Ik denk van niet, maar ik denk evenzeer dat de tijd rijp is om de begrippen ‘geluk’ en ‘gelukszoekers’ opnieuw te definiëren.