Poliflw

“Meneer, het was chaos op het vliegveld in Kabul. Ik was daar eindelijk met mijn zus aangekomen. In de stad controleren de Taliban elk kruispunt, ik weet niet hoe vaak onze bus is teruggestuurd. Mijn zus raakte in het gedrang zo’n zes meter achter mij. Toen we in het vliegtuig zaten en opstegen, ontdekte ik dat zij er niet in zat. Ik weet niet waar ze nu is. Maar ik ben Nederland zo dankbaar dat ze ons wilden redden.”

Vrijwel iedereen die politiek een beetje volgt zal wel weten dat er een omgevingswet aankomt. En velen zullen ook wel weten dat deze grote verandering al een aantal keer is uitgesteld. In Ede hebben we de ‘leidende principes voor onze omgevingsvisie’ vastgesteld. Dit kun je zien als de belangrijke uitgangspunten, maar ze zijn nog niet concreet gemaakt per locatie. Deze principes gaan ons helpen om straks op de kaart van heel Ede te bschrijven wat we per locatie belangrijk vinden. Dat laatste heet dan het omgevingsplan en komt in de plaats van het bestemmingsplan.

In de gemeenteraad van 17 september werd met 29 stemmen voor en 9 tegen een motie aangenomen waarin het college wordt gevraagd om Ede alsnog aan te laten sluiten bij de ‘Coalition of the Willing’ en de staatssecretaris te laten weten dat Ede open staat voor het leveren van een bijdrage aan de opvang van alleenstaande vluchtelingenkinderen.

Drie hulporganisaties (Stichting Vluchteling, VluchtelingenWerk Nederland en Defence for Children) deden op 5 maart 2020 een noodoproep aan gemeenten en luidden de noodklok over de humanitaire crisis die zich voltrekt aan de randen van Europa. Het ontbrak duizenden alleenstaande minderjarige kinderen al aan onderdak, water, eten, medische zorg en onderwijs en dat gebrek werd met de branden van afgelopen week in vluchtelingenkamp Moria groter. De drie hulporganisaties riepen gemeenten op om zich te verenigen in een ‘Coalition of the Willing’;

De motie werd ingediend door ChristenUnie, GroenLinks, D66, PvdA, EdeNU, Fractie Wijnsouw en DKE

Het bericht Opvang vluchtelingenkinderen in Ede. verscheen eerst op PvdA Ede.

Voor onze #cuzomerstage mocht Dirjanne van Drongelen aansluiten bij de seizoensafsluiting van Koffieluitjes Indische Buurt, een burgerinitiatief waarbij senioren uit de wijk samenkomen om verschillende activiteiten te ondernemen. Vanwege corona was de gebruikelijke barbecue niet bij initiatiefnemer Natasja in de achtertuin, maar op locatie bij De4Zussen in Ede-Zuid.

Hoe is het met....? In deze serie zoomen we met enkele mensen vanuit de vitale of juist kwetsbare beroepsgroepen in op de huidige situatie van de coronacrisis. Vandaag neemt Pien ons mee en blikt terug op de afgelopen tijd. Pien van der Hoff: "Ik hoorde vriendinnen om me heen vertellen hoe ze eindelijk toekwamen aan uitzoeken of nadenken over vragen waar ze eerst niet aan toekwamen. Voor ons was het overleven. Totale lockdown, omdat de kinderen ook niet meer naar hun weekendgezinnen mochten en we dus 24/7 on the job waren.”

Hoe is het met....? In deze serie zoomen we met enkele mensen vanuit de vitale of juist kwetsbare beroepsgroepen in op de huidige situatie van de coronacrisis. Vandaag neemt Eelco ons mee en blikt terug op de afgelopen tijd. Eelco Poelarends: "Een tijdje geleden postte ik op facebook dat deze coronatijd me doet denken aan één groot kloosterweekend. Iedereen zit in quarantaine in zijn eigen kloostercel (of woning). Het klinkt misschien wat vreemd als je ons gezinsleven op dit moment zou zien - met vier jonge kinderen en een baby op komst - maar ik voel rust.

Misschien kunt u het zich nog herinneren: de noodoproep die Stichting Vluchteling, Vluchtelingenwerk Nederland en Defence voor Childeren vorige maand deden? Naar aanleiding daarvan stelde ik namens de ChristenUnie, samen met andere fracties, het college de vraag zich aan te sluiten bij de 'Coalition of the willing'. Een coalitie van gemeenten die uitspreken bereid te zijn een bijdrage te leveren aan de opvang van alleenstaande vluchtelingenkinderen. Inmiddels heeft het college die vraag negatief beantwoord. Onze reactie leest en ziet u hier. 

In de afgelopen dagen hebben we van verschillende kanten de vraag gekregen wat we als fractie doen met de oproep van drie NGO's aan Nederlandse gemeenten om zich te verenigen in een ‘Coalition of the Willing’. Dit met als doel het kabinet in beweging te krijgen en ervoor te zorgen dat 500 kwetsbare alleenstaande vluchtelingenkinderen een veilige plek in Nederland kunnen krijgen. Kinderen die het ontbreekt aan de meest fundamentele rechten zoals onderdak, water, eten, medische zorg en onderwijs. Reden om met verschillende partijen hierover vragen te stellen.

Sociale huurwoningen zijn schaars; de wachtlijst is lang en er worden netto nauwelijks nieuwe woningen bijgebouwd. Een zorgelijke situatie waar geen makkelijke oplossing voor bestaat. Voor mensen in schrijnende situaties waarbij huisvesting dringend noodzakelijk is bestaat er de urgentieregeling. Op donderdag 18 april 2019 steunden een aantal fracties een motie om de urgentieregeling voor statushouders af te schaffen. De ChristenUnie maakt zich zorgen over de gevolgen voor de Edese maatschappij wanneer de urgentieregeling wordt afgeschaft. Hierbij spelen principiële en praktische argumenten een rol. Omdat de gemeenteraad binnenkort gaat spreken over de huisvestingsverordening, waar de urgentieregeling deel van uitmaakt, wil de ChristenUnie inzichtelijk hebben welke praktische gevolgen het eventueel afschaffen van de urgentieregeling voor statushouders met zich meebrengt en stelt daarom vragen hierover aan het college.

In december meldde zich een vrouw bij Vluchtelingenwerk Ede. Ze had gehoord dat een jong gezin een flat in Ede had gekregen en binnenkort vanuit de opvang elders in het land zou verhuizen naar hier. Ze had wat spullen over die ze graag wilde geven aan dit gezin. Vanuit mijn werk bij Netwerk Dien je Stad (jongerenvrijwilligersnetwerk) werd me gevraagd of we konden ondersteunen in vervoer. Zodoende kwam ik in contact met deze vrouw en later ook met de man van het gezin waar we de spullen in januari uiteindelijk af hebben kunnen leveren. Deze vrouw heeft zonder dat het haar gevraagd werd willen delen uit haar overvloed en veel tijd en energie gestoken in de organisatie daarvan. Het herinnert me aan het warme welkom toen in oktober 2015 de noodopvang in Ede opende. Het is voor mij ook tekenend voor de bereidheid die ik in de afgelopen jaren bij zoveel organisaties en mensen heb gezien om vluchtelingen in Ede te ondersteunen.